Λάβαμε 15/09/2020
Οι εργαζόμενοι/ες στα χρόνια της χολέρας: Κράτος και εργοδοσία μάς στέλνουν στην κόλαση
Η έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς μας βρίσκει όλες και όλους τις/τους εργαζόμενες/μένους της ιδιωτικής και δημόσιας εκπαίδευσης μπροστά σε μια άνευ προηγουμένου δυστοπία. Έξι μήνες μετά την επιβολή lockdown αποδεικνύεται ότι η κυβέρνηση και τα αφεντικά δεν έπραξαν το παραμικρό για να προστατευτεί η εργατική τάξη και ολόκληρη η κοινωνία από την πανδημία του Covid–19. Η μόνη τους μέριμνα ήταν η δημιουργία μιας επίπλαστης συνθήκης ασφάλειας που κατέστη εφικτή από τη γενικευμένη απαγόρευση κυκλοφορίας, ώστε να διαφημίσουν την Ελλάδα ως ασφαλή τουριστικό προορισμό, και φυσικά να μην “ξοδευτούν λεφτά” για τη βελτίωση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
Αντιθέτως, έκαναν οτιδήποτε περνούσε από το χέρι τους για να νομοθετήσουν, εν μέσω πανδημίας, την απαγόρευση των διαδηλώσεων, την υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης, την απελευθέρωση των απολύσεων στα ιδιωτικά σχολεία, την επέκταση της εκμετάλλευσης μέσω της τηλεργασίας, τη νομιμοποίηση των απλήρωτων υπερωριών, τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών και τον αποχαρακτηρισμό των προστατευόμενων φυσικών περιοχών, ενώ έχουν επιδοθεί σε όργιο καταστολής καταλήψεων και χώρων αντίστασης. Η κυβέρνηση στρέφει την προσοχή από τη χειροτέρευση των συνθηκών διαβίωσης στον εθνικιστικό παροξυσμό της σύγκρουσης με την Τουρκία για τα συμφέροντα των πολυεθνικών ενέργειας και των στρατιωτικών βιομηχανιών, ενώ οδηγεί στην εξόντωση τις/ους 13.000 κολασμένες/ους πρόσφυγες της Μόριας. Ο εκφασισμός της κοινωνίας επεκτείνεται αφενός μέσω της πολιτικής του κράτους και του κεφαλαίου και αφετέρου με την εδραίωση του νεομεσαιωνικού σκοταδισμού των «ψεκασμένων» και κάθε λογής φασιστών που θεωρούν τον Covid–19 μια συνωμοσία και οργανώνουν συγκεντρώσεις ενάντια στη χρήση μάσκας στα σχολεία και στον εμβολιασμό, εκδηλώνοντας μίσος απέναντι στις ευπαθείς ομάδες και στα παιδιά. Καθώς θα βυθιζόμαστε στην ανεργία (18,3% τον Ιούνιο και 58.146 περισσότερους ανέργους από τον προηγούμενο μήνα) και στην ύφεση (15,2% για το δεύτερο τρίμηνο του 2020), η κρατική βαρβαρότητα και ο κοινωνικός κανιβαλισμός θα εντείνονται.
Άνοιγμα σχολείων και φροντιστηρίων: Η επιστήμη της εξυπηρέτησης σχολαρχών και φροντιστηριαρχών
Οι ανακοινώσεις Κεραμέως για το άνοιγμα των σχολείων είναι μια ακόμη απόδειξη της σχέσης ΝΔ και ιδιοκτητών ιδιωτικών σχολείων και φροντιστηρίων. Με τη στήριξη ψευτοειδημόνων που δηλώνουν επιστήμονες και εν μία νυκτί έγιναν τηλεπερσόνες, όπως ο Μαγιορκίνης, η Κεραμέως δεν διστάζει να φτύνει στα μούτρα μας τις γελοιότητες περί μέσου όρου 17 μαθητ(ρι)ών ανά τμήμα και τη “φιλανθρωπία” της με τη χορήγηση υφασμάτινων μασκών στις/ους μαθήτριες/ές (οι οποίες είναι οι πλέον ακατάλληλες για την προστασία από μολυσμένα σωματίδια, ενώ χιλιάδες από αυτές κρίθηκαν ελαττωματικές κατά την παράδοσή τους στα σχολεία) και παγουριών–νάνων. Στην πραγματικότητα, όλα αυτά αποτελούν διευκόλυνση στους εργοδότες ώστε να μην αναγκαστούν να τηρούν αποστάσεις στις μικροσκοπικές τάξεις των φροντιστηρίων ή να σπάσουν τμήματα σε ολιγομελή για να αποφύγουν το επιπρόσθετο μισθολογικό κόστος των παραπάνω ωρών σε εκπαιδευτικούς. Η επικίνδυνη ασάφεια του «περιορισμένου» κλεισίματος τάξεων ή σχολικών μονάδων σε περίπτωση εύρεσης κρούσματος σε εκπαιδευτικό ή μαθήτρια/ή, καθώς και η μη πρόβλεψη της ιχνηλάτησης των επαφών όσων μολύνονται από τον Covid–19, αφήνει ελεύθερους τους εργοδότες να μη λάβουν πραγματικά μέτρα για απολύμανση των χώρων και δωρεάν εργαστηριακό έλεγχο όλων των εργαζομένων ή ακόμα και να αποκρύψουν κρούσματα στους χώρους δουλειάς.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το υπουργείο παιδείας προχωράει σε θέσπιση τρίμηνων συμβάσεων εργασίας για αναπληρώτριες/τές που είτε θα αντικαθιστούν εκπαιδευτικούς που βρίσκονται σε άδεια ή καραντίνα είτε θα διδάσκουν εξ αποστάσεως και θα απολύονται μετά από τρεις μήνες. Εξάλλου, το υπουργείο εργασίας έχει ήδη ήδη περάσει από το Μάιο διάταξη για τα φροντιστήρια[1] που δεν υποχρεώνει τους ιδιοκτήτες να διατηρούν στη δουλειά τους εργαζομένους/ες με σύμβαση ορισμένου χρόνου μετά την καραντίνα, ενώ έχει επιβληθεί «προσωρινή» και με το έτσι θέλω απόλυση της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων στην ιδιωτική εκπαίδευση.
Η κυβέρνηση έχει θωρακίσει το νομικό πλαίσιο της επιβολής του αντιπαιδαγωγικού τερατουργήματος της τηλεκπαίδευσης, και δη της πιο αντιδραστικής πτυχής της, δηλαδή το live streaming μέσα στην τάξη για μαθήτριες/ές που δεν μπορούν να βρίσκονται στην τάξη. Από εκεί που η αρχική διάταξη του νόμου 4686/2020 (ο οποίος αφορούσε τη μετανάστευση και στον οποίο πέρασε εν κρυπτώ διάταξη για την εκπαίδευση) ανέφερε ότι «είναι δυνατή […] η παροχή σύγχρονης εξ αποστάσεως διδασκαλίας» και «επιτρέπεται μόνο σε περίπτωση επιδημικών νόσων»,[2] με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου ΦΕΚ 157/Α/10-8-2020,[3] η ζωντανή αναμετάδοση παρέχεται πλέον σε μαθήτριες/ές ακόμα και σε περίπτωση εκ περιτροπής λειτουργίας τάξεων και μάλιστα «είτε για άλλο λόγο που ανάγεται σε έκτακτο ή απρόβλεπτο γεγονός». Εδώ γίνεται πλέον σαφές ότι η τηλεκπαίδευση έχει μονιμοποιηθεί (παρά τις τουλάχιστον αφελείς τοποθετήσεις συνδικαλιστικών παρατάξεων της δημόσιας εκπαίδευσης ότι χρησιμοποιείται μόνο προσωρινά για το διάστημα του lockdown) και η χρήση της επεκτείνεται πέρα από τη συνθήκη της πανδημίας σε οποιοδήποτε άλλο γεγονός έκτακτης ανάγκης κρίνει ως τέτοιο το κράτος. Επιβεβαιώνεται η προσπάθεια επιβολής ενός καθεστώτος εξαίρεσης, στο οποίο το κράτος μέσω εκτελεστικών διαταγμάτων και ούτε καν μέσω νόμων διευρύνει το πεδίο λειτουργίας των μέτρων έκτακτης ανάγκης πέρα από την κατάσταση έκτακτης ανάγκης καθ’ αυτήν. Ο σκοπός της τηλεκπαίδευσης, είτε στην “αθώα” μορφή της ασύγχρονης διδασκαλίας είτε στην μορφή της διδασκαλίας μέσω κάμερας, έχει ως σκοπό τον έλεγχο μαθητ(ρι)ών και εργαζομένων, την εμπέδωση της λογικής της αποδοτικότητας και της πειθάρχησης στη δουλειά και το διάβασμα σε συνθήκες εγκλεισμού και κοινωνικής κρίσης, την εντατικοποίηση της εργασίας μέσω της ανάθεσης διδασκαλίας σε πολλαπλάσιες/ους μαθήτριες/ές από ό,τι θα γινόταν εντός τάξης, και φυσικά τη συρρίκνωση του εργασιακού κόστους –και της εργασιακής μας δύναμης– μέσω της σύμπτυξης τμημάτων.
Είναι αυτονόητο ότι το βαρέλι δεν έχει πάτο. Ο κρατικός–εργοδοτικός συνδικαλισμός των υπουργικών διαδρόμων δεν έχει πλέον τα μούτρα ούτε να κηρύξει μια απεργία. Ούτε η ΟΙΕΛΕ έκανε το παραμικρό ενάντια στον νόμο για τα ιδιωτικά σχολεία και για τις μαζικές απολύσεις εκπαιδευτικών σε ιδιωτικά σχολεία, ούτε οι ΟΛΜΕ–ΔΟΕ έπραξαν τίποτα πέρα από συγκεντρώσεις–κηδείες ενάντια στο υγειονομικά επικίνδυνο άνοιγμα των σχολείων. Πέρα από την αυτονόητη διεκδίκηση των απαραίτητων μέτρων προστασίας εντός των χώρων εργασίας, ο μόνος δρόμος που μένει σε όσες/ους εργαζόμαστε στην ιδιωτική εκπαίδευση είναι η αλληλεγγύη με τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους μας, τόσο για να προστατευτούμε από τον Covid–19, όσο και να βάλουμε φραγμό στην αντεργατική επίθεση που εντείνουν κάθε μέρα το κράτος και οι εργοδότες, αλλά και η αναζήτηση των δρόμων του ακηδεμόνευτου εργατικού αγώνα.
Αντίσταση – Αυτοοργάνωση – Ταξική αλληλεγγύη
[1] https://www.kepea.gr/uplds/file/2020/egkiklios%20ypoyrgeio%20ergasias.pdf
[2] http://asylo.gov.gr/wp-content/uploads/2020/05/%CE%9D-4686-2020.pdf
[3] https://www.e-nomothesia.gr/kat-ygeia/astheneies/praxe-nomothetikou-periekhomenou-tes-10-8-2020.html
Πρωτοβουλία Εργαζομένων & Ανέργων στην ιδιωτική εκπαίδευση
[email protected],
www.erganidekp.wordpress.com
