Ερωτική πόλη η συμπρωτεύουσα· ποιος άραγε θα υποστήριζε το αντίθετο; Με τα βοθρολύματα του Θερμαϊκού που σε τυλίγουν με τις μεθυστικές τους ευωδίες, με τις αλανιάρες γάτες να κάνουν σκερτσόζικα μακροβούτια στους ξέχειλους κάδους, με τον γλυκό της αέρα να έχει περισσότερα αιωρούμενα σωματίδια και από εργοστάσιο χημικών… Τι να πρωτοπεί, λοιπόν, κανείς γι’ αυτή την απερίγραπτη γοητεία αισθήσεων! Ο θεός έρωτας δεν θα είχε βρει πιο φιλόξενο μέρος για να στήσει το φιλήδονο καρτέρι του. Και είναι ένας κατεργάρης αυτός, αχ αλίμονο σε όσους βάλει στο μάτι! Βγάζει απ’ τη φαρέτρα τα βέλη του και όποιον πετύχει τον κυριεύει.
Έτσι λοιπόν, στο ξεκίνημα του μελιστάλαχτου Απρίλη, δυο πιτσουνάκια της Θεσσαλονίκης μας, ο Γιάννης και ο Άνθιμος, κεραυνοβολήθηκαν απ’ τον αρχαίο θεό. Τέρμα, λοιπόν, τα μίση και οι έχθρες! Τόπο και χρόνο στον έρωτα. Και πώς να μην αγαπηθούν παράφορα τα παιδιά; Όχι πως πρωτύτερα ήταν μαλωμένοι. Με τίποτα! Νάζια κάνανε, να έτσι, από παιδιάστικο πείσμα. Γιατί, όπως είναι γνωστό, οι κάθε είδους (και ύφους) εξουσιαστές πάντα τα βρίσκουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Στο κάτω-κάτω το μόνο που έχουν να χωρίσουν είναι το πόσα κομμάτια απ’ την εξουσιαστική πίτα τους αναλογούν και το μερίδιο που επιθυμεί ο καθένας απ’ την εκμετάλλευση των εξουσιαζομένων. Έτσι, τα παιδιά, αφού το καλοσκέφτηκαν, θεώρησαν πως αυτά που τους ενώνουν είναι σαφώς περισσότερα από αυτά που τους χωρίζουν. Και τα κέρδη απ’ την ανακύκλωση είναι πολλά. Μεγάλη μπίζνα τα σκουπίδια. Και η νυφούλα του Θερμαϊκού δεν έχει παράπονο· από σκουπίδια, ανακυκλώσιμα και μη, να φάνε και οι γλάροι!
Εξ άλλου ο Γιάννης είναι άνθρωπος με αίσθημα οικολογικό. Μη δει άδεια σκυλοκονσέρβα κάτω, θα την περιμαζέψει, για να την αποθέσει με στοργή στον κάδο ανακύκλωσης. Α, όλα και όλα, ο Γιάννης είναι ένας ανιδιοτελής οικολόγος. Γι’ αυτό και στηρίζει την εξόρυξη χρυσού στην Χαλκιδική. Βλέπει μακριά, σαν γνήσιος οραματιστής: «ο Χρυσός Αιώνας του Μπουτάρη». Mα τι μυαλό! Που να τον καταλάβουν, όμως, οι συμπολίτες του, αυτοί έχουν το νου τους μόνο στον φραπέ. Έτσι οι κατάρες και οι καταγγελίες εκατέρωθεν, ανήκουν πλέον στο φαύλο παρελθόν. Αήθεις χαρακτηρισμοί σε στυλ «είσαι ένας γεροτεντυμπόυς με τατουάζ και σκουλαρίκι» και «δεν βρίσκεσαι στο Ισλαμαμπάντ γεροφανατισμένε», είναι πλέον μια ατυχής παρένθεση. Τώρα τα σφιχταγκαλιάσματα πάνω απ’ τους μπλε κάδους δίνουν και παίρνουν. Συμφώνησαν ακόμη και να γίνεται κήρυγμα από άμβωνος υπέρ της ανακύκλωσης(!). Ας πούμε θα λέει ο παπάς «Και έδωκεν ο Κύριος αυτοίς σάκον μετά λαβών, δια να προσκομίζει τα απορρίμματα με τάξιν είς τον κάδον τον κυανόν…» βοήθεια μας…
Τελικά αυτό που γίνεται, για άλλη μια φορά, ξεκάθαρο σε όσους έχουν διάθεση να το διακρίνουν είναι πως ούτε τα ράσα ούτε τα σικ κουστουμάκια κάνουν την πολιτική. Αλλά η πολιτική φοράει ότι ένδυμα της κάνει κέφι, προκειμένου να κάνει αποτελεσματικότερα την δουλειά της. Το ζητούμενο είναι ανέκαθεν η ισχυροποίηση του κρατισμού και η μεγαλύτερη δυνατή κοινωνική αποδοχή των όρων σκλαβιάς. Εμείς απ’ την μεριά μας ευχόμαστε ολόψυχα το ειδύλλιο να τους βγει ξινό. Πάντως δυο τέτοιες προσωπικότητες δεν θα μπορούσαν να βρουν καλύτερο πεδίο επαφής και συνεργασίας απ’ τα σκουπίδια. Εκεί φυσικά όπου ανήκει η πολιτική, οι πόλεις, το κράτος και η κάθε εξουσία. Ελπίζουμε κάποια στιγμή οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι να φτιάξουν έναν κάδο τόσο μεγάλο ώστε να χωρά και όλους αυτούς που με τα απορρίμματά τους μολύνουν τις ζωές μας.
σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση
Αναδημοσίευση από : anarchypress.wordpress.com
