Λάβαμε 24/01/2021 από erganidekp.wordpress.com
«Οι κομμουνισταί, μένεα πνέοντες δια τας αποτυχίας των, παρεσκεύασαν μεγάλην επίθεσιν δι’ όλων των δυνάμεων των εις την περιοχή Μεσσηνίας και Λακωνίας. Είχον ανέλθει περίπου εις 1200 συμμορίτας… Η αγρυπνούσα εξ 100 ανδρών του Μεταβατικού Αποσπάσματος, καθηλώσασα τους λυσσωδώς επιτιθεμένους συμμορίτας…»
Δ. Γιατζής, Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού από την 1η Νοεμβρίου 1947 μέχρι τις 21 Ιανουαρίου 1949.
Οι ειδικοί φρουροί εκτελούν: …υπηρεσίες περιπολιών… διατίθενται για τη συγκρότηση ειδικών μονάδων και μεταβατικών αποσπασμάτων προς αντιμετώπιση ιδιαίτερων μορφών εγκληματικότητας και αναζήτησης διωκομένων ή εξαφανισθέντων προσώπων.
Νομοσχέδιο Κεραμέως–Χρυσοχοίδη, Άρθρο 14, Διατάξεις για τους Ειδικούς Φρουρούς
Σε συνθήκες γενικευμένης ανεργίας, απολύσεων, φτώχειας και μιζέριας, η ακροδεξιά κυβέρνηση της νέας δημοκρατίας συνεχίζει την επιβολή καθεστώτος έκτακτης ανάγκης. Μετά την απαγόρευση συγκεντρώσεων, διαδηλώσεων, απεργιών, κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, απαγόρευση κίνησης στους δρόμους, άγρια καταστολή, αύρες και κρότου–λάμψης, ξυλοδαρμούς και άφθονο Covid–19 στα στοιβαγμένα κελιά της δημοκρατίας, λεηλασία της ζωής μεταναστών και φυλακισμένων, συνεχίζεται η φενακισμένη προπαγάνδα της «προστασίας», τώρα και της «ακαδημαϊκής ελευθερίας». Από την ειδική τρομοκρατική νομοθεσία, τον 774/1978 «περί… προστασίας του δημοκρατικού πολιτεύματος», στον 1916/1990 «περί… προστασίας της κοινωνίας από το οργανωμένο έγκλημα» και τον 2899/2001 «για την… προστασία του πολίτη από εγκληματικές οργανώσεις», η προστασία είναι το ιδεολογικό πρόταγμα του κράτους της βίας, του τρόμου και του θανάτου.
Χρειάστηκε σχεδόν μισός αιώνας για να μεθοδευτεί το να έχουν έδρα οι μηχανισμοί καταστολής μέσα στις σχολές. Κάμερες, περιμετρική εξωτερική περίφραξη, περιπολίες από μεταβατικά αποσπάσματα, παρακολούθηση των φοιτητών και των αγώνων του φοιτητικού κινήματος, αποκλεισμός όσων δεν είναι φοιτητές, σιγή νεκροταφείου, για να λειτουργούν τα κρατικά Πανεπιστήμια με όρους ιδιωτικών, για να εκτελούνται οι παραγγελίες των αφεντικών από αναλώσιμους φοιτητές/τριες, προ(μετα)πτυχιακούς, (μετα)διδακτορικούς, με ελάχιστο κόστος.
Με την επιβολή πειθαρχικού κανονιστικού πλαισίου για τους φοιτητές μετατρέπονται τα πανεπιστήμια σε εργοστάσια–στρατόπεδα «ερευνητικής εργασίας» με κανονισμό λειτουργίας, όπου η μικροφωνική, η παρέμβαση στην Πρυτανεία, στο ΙΝΕΔΙΒΙΜ, η κατάληψη της σχολής, το αυτονόητο δηλαδή από το 1974 εγκληματοποιούνται: αναστολή ιδιότητας του φοιτητή, απαγόρευση συμμετοχής σε εξεταστικές μέχρι και διαγραφή, αλλά και σύλληψη και ανάκριση από τους 1000 μπάτσους με οργανική θέση των «Ομάδων Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων» και παραπομπή στο «πειθαρχικό», αλλά και ποινική δίωξη με ιδιώνυμο αδίκημα την πολιτική δράση μέσα στις σχολές. Το ιδιώνυμο επεκτείνεται και για τις παρεμβάσεις («όποιος εισέρχεται παράνομα… όποιος προκαλεί διακοπή») σε κάθε δημόσια υπηρεσία, ΟΤΑ, ΝΠΔΔ, επιχείρηση κοινής ωφέλειας.
Η ακροδεξιά κυβέρνηση ξέρει πολύ καλά, πως, αν δεν υπήρχε καραντίνα, ούτε αυτό το νομοσχέδιο θα μπορούσε να περάσει. Την ώρα που συνεχίζονται οι εκατόμβες νεκρών, γιατί αρνήθηκε να προσλάβει γιατρούς και νοσηλευτές, να επιτάξει –και όχι να χρηματοδοτήσει– ιδιωτικά νοσοκομεία και εργαστήρια, πουλά εθνικισμό, ασφάλεια, τάξη και προστασία. Προσλαμβάνει μπάτσους, μισθοφόρους, ταΐζει την πολεμική βιομηχανία, στρώνει τον δρόμο για τα σφαγεία των πολέμων…
Ήσουν καλός κι ήσουν γλυκός, κι είχες τις χάρες όλες,/ όλα τα χάδια του αγεριού, του κήπου όλες τις βιόλες.
Το πόδι ελαφροπάτητο σαν τρυφερούλι ελάφι,/ πάταγε το κατώφλι μας κι έλαμπε σα χρυσάφι
Πώς θα γυρίσω μοναχή στο ερμαδιακό καλύβι;/ Έπεσε η νύχτα στην αυγή και το στρατί μου κρύβει…
Δώστε μου, αϊτοί, νύχια, φτερά για ναν τους κυνηγήσω/ και την καρδιά τους, μύγδαλο, να τήνε ροκανίσω.
Γιάννης Ρίτσος, Επιτάφιος
Έχει παρατηρηθεί από κριτικούς αναγνώστες ότι το τελευταίο δίστιχο του ποιήματος συνδέεται με τα πρώτα τρία δίστιχα. Να διατυπώσετε την άποψή σας για το θέμα αυτό. (40/100 μονάδες).
«Θέμα» από την «Τράπεζα Θεμάτων»
Πώς τό φεραν τα χρόνια, ποιος θα το περίμενε στη γενική απεργία, στην εργατική εξέγερση του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη, όταν η κυβέρνηση του Μεταξά, με τη στήριξη Λαϊκού κόμματος και Φιλελευθέρων, κατέβασε τον στρατό και έπνιξε στο αίμα την εργατική κινητοποίηση με 12 νεκρούς, ότι 85 χρόνια μετά το μήνυμα της εκδίκησης για τη δολοφονία του νέου απεργού οδηγού θα αποτελούσε μέρος ενός εξεταστικοκεντρικού συστήματος που υψώνει ταξικούς φραγμούς;
Ο μύθος της αριστείας, της ανάγκης «αναβάθμισης» του πανεπιστημίου και «ενίσχυσης των προϋποθέσεων για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση», ώστε να μην εισάγονται μαθητές που γράφουν κάτω από 10, είναι εδώ. Η επιβολή «ελάχιστης βάσης εισαγωγής» στο ίδιο νομοσχέδιο με το οποίο επιχειρείται να επιβληθεί σιγή νεκροταφείου στα πανεπιστήμια, αποτελεί δώρο της κυβέρνησης στους χορηγούς της, τους σχολάρχες των κολλεγίων και των ΙΕΚ, αλλά και βίαιη επιβολή ταξικού φραγμού στην πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αφού τρεις δεκαετίες τα μέσα μαζικής εξαπάτησης έκαναν πλύση εγκεφάλου για το… αδιανόητο της εισαγωγής των «κακών μαθητών» στα πανεπιστήμια, το νομοσχέδιο παρουσιάζεται σαν μια εύλογη… ρύθμιση. Λίγες μέρες μετά τη νομοθετική κατοχύρωση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους πελάτες των κολεγίων, όσοι δεν μπορέσουν να γράψουν τον απαιτούμενο βαθμό εισαγωγής στα ΑΕΙ δεν χρειάζεται να πάνε στην Αμερική –όπως η υπουργός, όταν απέτυχε να εισαχθεί στη Νομική–, μπορούν με πολύ λιγότερα χρήματα να αγοράσουν από τα κολέγια το πτυχίο με επαγγελματικά δικαιώματα. Λίγες μέρες μετά τον νόμο για την επαγγελματική εκπαίδευση, η επιβολή «ελάχιστης βάσης εισαγωγής» εντείνει τη βίαιη στροφή στην «επαγγελματική κατάρτιση». Στόχος η παραγωγή χαμηλόμισθων αναλώσιμων εργαζομένων με περιορισμένα δικαιώματα στις εργασιακές γαλέρες.
Στη γενικευμένη συνθήκη ύψωσης ταξικών φραγμών και στην πίεση της εντατικοποίησης, προστίθεται στο ίδιο νομοσχέδιο ανώτατο όριο φοίτησης τα ν + 2 χρόνια, ύστερα οι φοιτητές διαγράφονται, εκτός κι αν είναι σε θέση να προσκομίσουν έγγραφα που επιβεβαιώνουν σοβαρό πρόβλημα υγείας ή «άλλο σπουδαίο λόγο». Αποκορύφωμα δε της προσπάθειας να γίνει το πανεπιστήμιο προνόμιο για λίγους είναι η αναφορά σε 20 δηλωμένες ώρες εργασίας την εβδομάδα ως προϋπόθεση για τις εργαζόμενες φοιτήτριες, ώστε να δικαιούνται «διευκόλυνση» εξαίρεσης από το ανώτατο όριο φοίτησης. Στην εποχή της μαύρης και υποδηλωμένης εργασίας, οι δηλωμένες 20 ώρες την εβδομάδα για εργαζόμενους φοιτητές είναι προσχηματική πελατειακή φιλανθρωπία. Στην πραγματικότητα, η ακροδεξιά κυβέρνηση αποκλείει από το πανεπιστήμιο όσες/όσους παράλληλα με τη φοίτησή τους αναγκάζονται να εργάζονται για να επιβιώσουν. Το αφήγημα περί «αιώνιων φοιτητών» και περί «επιβάρυνσης του προϋπολογισμού» του πανεπιστημίου έπιασε τόπο. Εν μέσω πανδημίας και εγκλεισμού δόθηκε η ευκαιρία και γιʼ αυτή τη «ρύθμιση».
Σε αυτές τις συνθήκες, χρειάζεται να συνεχίσουμε, με αξιοπρέπεια και ανιδιοτέλεια, τον διακλαδικό αγώνα από τα κάτω ενάντια στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση, ενάντια στο κράτος που σπέρνει τον θάνατο, ενάντια στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης, για την απελευθέρωση, για τη ζωή…
Αντίσταση – Αυτοοργάνωση – Ταξική Αλληλεγγύη
Πρωτοβουλία Εργαζομένων & Ανέργων στην ιδιωτική εκπαίδευση
[email protected], www.
