Μαύρο/Πράσινο: Δύναμη στον αναρχικό και vegan Osman Evcan, απεργό πείνας από 10/11

0
196

mavroprasino-gr-1024x747

Δύναμη στον αναρχικό-βίγκαν Osman Evcan

Ο Osman Evcan , ο οποίος γεννήθηκε το 1959 στην Σαμψούντα είναι ένας αναρχικός κρατούμενος  και βρίσκεται 23 χρόνια σε τουρκική φυλακή. Το 1992 καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη με τις κατηγορίες  ανθρωποκτονίας, ληστείας και συμμετοχής σε αριστερή τρομοκρατική οργάνωση. Είχε φυλακισθεί επίσης για 9 χρόνια από το 1980 έως το 1989. «Για να εξηγήσω ποιος, γιατί  είμαι φυλακισμένος και πως υιοθέτησα τη βίγκαν κουλτούρα, γράφω αυτό το γράμμα σε όσους με στήριξαν σε αυτόν τον αγώνα που αφορά τη διατροφή μου μέσα στη φυλακή. Συνελήφθην το 1992 με τις κατηγορίες συμμετοχής σε παράνομη οργάνωση  και καταδικάστηκα σε ισόβια βάσει του άρθρου 146/1 του τουρκικού ποινικού κώδικα. Η αιτία της ισόβιας κάθειρξης είναι η δολοφονία ενός μέλους της οργάνωσης σύμφωνα με κεντρική απόφαση της οργάνωσης λόγω της ανυπακοής του στην πειθαρχία της. Παρόλο που προσωπικά δεν εγκρίνω μία τέτοια ενέργεια, συνδέθηκα με αυτήν σε σχέση με τις συνθήκες της εποχής εκείνης. Αξιολογώ την πράξη αυτήν ως φόνο.»

Το 2003 ο Osman γίνεται αναρχικός  και βίγκαν  και υποστηρίζει τα κινήματα απελευθέρωσης των ζώων. Η πρώτη του ενέργεια με μεγάλο αντίκτυπο  υπήρξε η απεργία πείνας το 2011, με αίτημα το βίγκαν φαγητό να είναι διαθέσιμο στις φυλακές,  η οποία διήρκησε 42 ημέρες. Κατά τη διάρκεια της απεργίας του , αναρχικοί ,υποστηρικτές της απελευθέρωσης των ζώων και της φύσης  από όλο τον κόσμο και την Τουρκία στήριξαν τον αγώνα του Osman για πρόσβαση των φυλακισμένων σε βίγκαν φαγητό. Έπειτα από 42 ημέρες απεργίας πείνας η τουρκική κυβέρνηση υποχώρησε και όρισε κανονισμούς για τους βίγκαν και χορτοφάγους κρατουμένους: ‘Τα αιτήματα των βίγκαν κρατουμένων θα γίνονται δεκτά εφόσον αυτά από οικονομικής πλευράς δεν ξεπερνούν το κόστος που αναλογεί στη διατροφή του κάθε κρατούμενου’. Μετά από αυτή την νίκη ο Τούρκος κρατούμενος  συνέχισε να συμμετέχει στον αναρχικό αγώνα μέσα από την φυλακή. Είναι υποστηρικτής του LGBT κινήματος , της απελευθέρωσης των ζώων, των γυναικείων δικαιωμάτων  και των αντι-ιμπεριαλιστικών αγώνων. Επί τρία έτη έκανε απεργίες πείνας για να διαμαρτυρηθεί εναντίον της σφαγής ζώων  κατά τη διάρκεια της ετήσιας γιορτής των θυσιών (Κουρμπάν Μπαϊράμ) και έγραφε κείμενα  υπεράσπισης της φύσης και των πολύπλευρων ταυτοτήτων των ανθρώπων μέσα στην κοινωνία.

Σήμερα βρίσκεται στο Kocaeli, σε φυλακή υψίστης ασφαλείας. Μετά από 33 ημέρες απεργίας πείνας  τον Ιούνιο του 2015 κατάφερε να πάει ένα βήμα παραπάνω όσον αφορά τις προμήθειες του βίγκαν φαγητού στη φυλακή κερδίζοντας το δικαίωμα να του αποστέλλεται φαγητό από αλληλέγγυους και δικούς του ανθρώπους. Η διοίκηση ωστόσο της φυλακής καταπάτησε αυτό το δικαίωμα για αυθαίρετους  λόγους. Του απαγόρεψαν εκδικητικά την παραλαβή βίγκαν τροφίμων, αναγκάζοντάς τον να μπει εκ νέου σε απεργία πείνας. Ο Οσμάν συνεχίζει την επ ‘ αόριστον απεργία πείνας του από τις 10 Νοεμβρίου 2015. Έπειτα από το κατασταλτικό πλαίσιο που εφαρμόσθηκε λόγω των εκλογών της 1ης Νοεμβρίου και την έγκριση σε αυτές  του ισλαμικού-φασιστικού κόμματος  AKP ,το καθεστώς  επιβολής αντικατοπτρίζεται στις τεχνικές καταπίεσης μέσα στις φυλακές  και η πίεση που δέχεται ο αναρχικός κρατούμενος αυξάνεται. Η πρόσβασή του  πλέον σε βίγκαν φαγητό είναι μπλοκαρισμένη. Του ασκείται η τεχνική ‘παραδώσου ή πέθανε’. Παρόλα αυτά είναι  αποφασισμένος να συνεχίσει την απεργία μέχρι- όπως ο ίδιος λέει- την απόλυτη ελευθερία.

Αυτό που  γίνεται ξεκάθαρο μέσα από κάθε υπόθεση  πολιτικού κρατουμένου ή κρατουμένου- αγωνιστή, είναι πως τα κράτη και οι κυβερνήσεις σε διεθνές επίπεδο εφαρμόζουν κοινές πρακτικές. Η όξυνση της καταστολής, η προώθηση  των φυλακών υψίστης ασφαλείας ,η απομόνωση, η ψυχική εξάντληση των κρατουμένων και η καθυπόταξη των σωμάτων τους είναι πάγιες τακτικές επιβολής  που στόχο έχουν να αποδυναμώσουν κάθε φρόνημα ελευθερίας και κάθε ανάγκη διεκδίκησης της. Ο αγώνας της απεργίας του Τούρκου αναρχικού είναι ένας  αγώνας  υπεράσπισης κάθε αγωνιζόμενου οικο-αναρχικού και των αιτημάτων του καθώς  η ταύτιση είναι  αναπόφευκτη. Ας εξαλείψουμε την πλάνη πως ένα τέτοιο σενάριο θα ήταν απίθανο στoν ελλαδικό χώρο και ας προετοιμάσουμε  την αντίσταση σε κάθε τέτοιο ενδεχόμενο, δείχνοντας την διεθνιστική αλληλεγγύη μας και προτάσσοντας το γκρέμισμα κάθε φυλακής , κάθε κλουβιού/κελιού.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι  στους απεργούς πείνας που θέτοντας  τα σώματά τους  ως αναχώματα ενάντια στην εξουσία, διεκδικούν έδαφος  στον αγώνα προς την ολική απελευθέρωση.

Μέχρι την καταστροφή όλων των φυλακών, των εργοστασίων και εργαστηρίων εκμετάλλευσης των ζώων και των βιομηχανιών καταστροφής της Γης. Μέχρι τον θάνατο του κράτους και του κυρίαρχου πολιτισμού, κανείς και τίποτα δεν θα είναι ελεύθερο.

Ανυποχώρητος αγώνας για την Ολική Απελευθέρωση και την Αναρχία

Αναρχική Συλλογικότητα
Μαύρο/Πράσινο
mavroprasino.espivblogs.net

Στάλθηκε στην mpalothia