Αντί Προλόγου
Η “Ατομικότητα και αναρχική ομάδα” θα μπορούσε να πει κανείς, οτι είναι ένα διαχρονικό ζήτημα στο εσωτερικό του αναρχικού χώρου…
Υποτάσσεται ή απελευθερώνεται μια αναρχική ατομικότητα μέσα σε μια ομάδα; Πως συναντιέται το ατομικό με το συλλογικό;
Οι διαφωνίες μεταξύ των συντρόφων της ίδιας συλλογικότητας μπορούν να είναι δημιουργικές ή καταλήγουν σε έριδες, αντιπαλότητες, ίντριγκες, ανταγωνισμούς και οδηγούν στην ρήξη; Πως ο παρεΐσμός και οι κλίκες ακυρώνουν μια αναρχική ομάδα;
Ποιά η σχέση μιας αναρχικής οργάνωσης με τις διαγραφές μελών στο εσωτερικό της;
Πως επιβιώνουν οι άτυπες ιεραρχίες και τα μέλη-ακολουθητές τους μέσα σε ένα αναρχικό εγχείρημα;
Αυτά είναι μερικά απ’τα στιγμιότυπα της εκρηκτικής σχέσης ατομικοτήτων που δοκιμάζουν να συλλογικοποιηθούν σε αναρχικές ομάδες.
Η μπροσούρα “ατομικότητα και αναρχική ομάδα” είναι μια βιωματική κατάθεση πολιτικών εμπειριών απ’το εσωτερικό αναρχικών παράνομων υποδομών επαναστατικής βίας. Οι σχέσεις που διαμορφώνονται σε τέτοιους πυρήνες, ακροβατούν στην κόψη του ξυραφιού, καθώς δοκιμάζονται σε συμπυκνωμένες ακραίες συνθήκες και επιλογές.
Το τίμημα μιας ασυνέπειας ή της αθέτησης των βασικών αρχών και αξιών μιας οργάνωσης αντάρτικου πόλης, μπορεί να οδηγήσει σε χρόνια φυλακής ή ακόμα και στον θάνατο.
Κάποιος λοιπόν θα μπορούσε να σκεφτεί πως η συγκεκριμένη μπροσούρα, απευθύνεται σε πιο “μυημένους’ συντρόφους…Όμως δεν είναι έτσι…
Επειδή τίποτα δεν είναι παρθενογέννηση, όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά πως οι αντάρτικες ομάδες είναι γέννημα – θρέμμα του κινήματος και αποτελούν την ένοπλη έκφρασή του.
Οι εμπειρίες και οι σχέσεις που παρουσιάζονται στο κείμενο είναι οι προεκτάσεις των εμπειριών και των σχέσεων που συναντάμε στις αναρχικές συνελεύσεις, στις καταλήψεις, στα στέκια, στα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα. Μέσα σε αυτές τις διαδικασίες προκύπτουν οι πιο δυνατές στιγμές, αλλά και οι τερατογεννήσεις της αναρχίας.
Ίσως το ύφος της μπροσούρας να ξενίσει λίγο τους συντρόφους που θα την διαβάσουν, καθώς απουσιάζει ο ποιητικός παιγνιώδης εξεγερτικός λόγος της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς.
Το κείμενο είναι πιο “ακομψο” και ‘τραχύ”, όμως κάποια πράγματα είναι καλύτερο να γράφονται ορθά – κοφτά. Συχνά στις σελίδες που ακολουθούν οι σκέψεις ταλαντεύονται ανάμεσα στην ψυχολογικοποίηση της πολιτικής και στο προσωπικό βίωμα. Μια ισορροπία που κρατάει ζωντανό το λόγο και προσκαλεί τον αναγνώστη να την επηρεάσει με το δικό του βίωμα. Γιατί όποιος έχει περάσει απο ομάδες, στέκια και συνελεύσεις, είναι σίγουρο οτι θα βρεί ένα μικρό ή μεγάλο κομμάτι του εαυτού του στο κείμενο που ακολουθεί….
Καλή συνέχεια….
Από την ανάγνωση… στη συνενοχή…
Εκδόσεις Μαύρη Διεθνής – Σ.Π.Φ./ Πυρήνας Αντάρτικου Πόλης
Γενάρης 2016
Το κείμενο σε pdf
Αναδημοσίευση από athens.indymedia.org
