Καλημέρα Αναγνώστη μου… Διήμερο των τρολλ αυτο που διανύουμε, μιας και οι Αποκριες πάντα βασίζονταν στην σάτυρα αλλά και στην λατρεία της γης… Για λιγες μέρες εκαναν στην άκρη την χριστιανική σεμνοτυφία και ξαναγυριζαν στην παλια θρησκεια τους θρησκεια… Στην λατρεία της γης, του ερωτα, του κρασιού και του γέλιου. Αλλά δεν θα μιλήσουμε εδώ για ήθη/εθιμα/παραδόσεις…Είναι out of my league (πςςςς) πρώτον και δευτερον δεν είναι το θέμα μας. Θα σου μιλήσω σήμερα για τα μαθήματα ζωής που πήρα στην Κρήτη.
Τι με δίδαξε λοιπόν η μετοίκηση μου εις την Μεγαλόνησον:
1ον… Πως αλλοτριώνει εναν υπέροχο λαό ο τουρισμός, ο νεοπλουτισμός και το χρήμα
2ον… πόσο ευκολα ενας τόπος αφομοιώνει άτομα φερμένα από άλλες χώρες/περιοχές και αποτελεί κοινό σημείο αναφοράς όλων τους
3ον…Οτι ναι ειναι δυνατόν οι “ξενομπάτες” να αγαπάνε και να νοιάζονται περισσότερο έναν τόπο από τους ντόπιους
4ον…η λεβεντιά των προγόνων, πόσο ευκολα γινεται ψευτοπαληκαριά των σύγχρονων
5ον… οτι τα πάντα τρώγονται, αρκεί να ξέρεις να τα μαγειρέψεις
6ον… ότι η ζωή ειναι μικρή για να ειναι θλιβερή…
7ον.. οτι η κρητική μουσική θα γουστάρεται από όλους στον αιώνα των αιώνων
8ον… ότι εδώ ή σε αγαπούν ή σε μισούν…μεσοβέζικα πράγματα δεν ξέρουν…
9ον… ειναι η πιο γκρινιάρικη φυλή της Ελλάδας
και 10ον…αυτός ο τόπος μπαίνει στο πετσί σου θέλεις δεν θέλεις
