Κ*Βοξ: Για την δολοφονική επίθεση σε τρεις συντρόφους μας

Ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου (27/2/16), τρεις σύντροφοί μας, μέλη του κατειλημμένου κοινωνικού κέντρου Βοξ, ενώ παρευρίσκονταν στην πλατεία Εξαρχείων, κι ενώ στο Βοξ εκείνη την ώρα βρίσκονταν σε εξέλιξη πάρτι για λειτουργικά έξοδα της κατάληψης (γεγονός που εμπόδισε τους υπόλοιπους από εμάς να αντιληφθούμε εγκαίρως τι συμβαίνει), δέχτηκαν δολοφονική επίθεση από τρία άτομα που διακινούν ναρκωτικά στην περιοχή.

Το γεγονός που πυροδότησε το δολοφονικό μένος των επιτιθέμενων, ήταν η αντίδραση των συντρόφων μας στα χυδαία σεξιστικά σχόλια που δέχτηκε μια άγνωστη κοπέλα που έτυχε να περνά εκείνη την ώρα μπροστά απ’τους ναρκέμπορους.

Δύο εκ των συντρόφων μας δέχτηκαν επίθεση με μαχαίρι, και είναι τώρα ζωντανοί χάρη στην ακαριαία αντίδραση ενός άλλου συντρόφου που έτυχε να βρίσκεται στην πλατεία και έσπευσε αμέσως να συνδράμει μόλις αντιλήφθηκε τους αρχικούς διαπληκτισμούς, ενώ ο τρίτος σύντροφός μας υπέστη άγριο ξυλοδαρμό από τέσσερα άτομα, με αποτέλεσμα την διακομιδή του στο νοσοκομείο με ασθενοφόρο, όπου διαπιστώθηκε ότι έφερε κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις (δυο εσωτερικά αιματώματα στο κεφάλι), καθώς οι δράστες στόχευαν εκεί και μόνον εκεί, θέλοντας προφανώς να τον σκοτώσουν. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ευτυχώς, το ενδεχόμενο της αναγκαιότητας χειρουργικής επέμβασης δείχνει να απομακρύνεται.

Όταν έκπληκτοι αρκετοί από εμάς αναρωτηθήκαμε, πώς είναι δυνατόν κάποιοι να προτάσσουν μαχαίρια για ασήμαντο λόγο, και με περίσσια ευκολία, μας κατέστη γνωστό ότι οι συγκεκριμένοι μαχαιροβγάλτες το έχουν…χόμπυ να σφάζουν κόσμο. Και γιατί να μην το κάνουν άλλωστε, αφού κανένα κόστος δεν έχουν, από την στιγμή που απολαμβάνουν την πλήρη κάλυψη της αστυνομίας, που σε κεντρικό επίπεδο, προωθεί διαχρονικά την υποβάθμιση και γκετοποίηση της περιοχής, έτσι ώστε κάποια στιγμή, ”υπό την πίεση της κοινής γνώμης και των κατοίκων”, να εισβάλλουν θριαμβευτές στα Εξάρχεια πατάσσοντας επιτέλους τον αληθινό εχθρό, δηλαδή τους αγωνιζόμενους, ενώ σε τοπικό επίπεδο (βλέπε 5ο αστυνομικό τμήμα Εξαρχείων), η διαπλοκή με τη μαφία πάει σύννεφο.

Η ιστορία όμως δεν σταματά εκεί, και δυστυχώς αυτό το παραμύθι δεν έχει έναν, αλλά πολλούς δράκους…

Μετά την πρώτη οφειλόμενη αντανακλαστική απάντηση το βράδυ του Σαββάτου από εκατοντάδες συντρόφους που εκκένωσαν την πλατεία από κάθε λογής αντικοινωνικό στοιχείο, το Βοξ είναι περικυκλωμένο σε καθημερινή βάση από δεκάδες ασφαλίτες από τη μία, και ένοπλους μαφιόζους από την άλλη, με τους μεν πρώτους να περιμένουν να μας συλλάβουν στην πρώτη κίνηση που θα κάνουμε, τους δε άλλους να εκτοξεύουν απειλές. Με βάση αυτά λοιπόν, και για να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι:

Πρώτα απ’όλα προς την κυβέρνηση, η οποία ακολουθεί επάξια τα βήματα των προκατόχων της ως προς τον διαχρονικό σχεδιασμό αντιμετώπισης του ”προβλήματος των Εξαρχείων”. Την επόμενη φορά, που κάποιος κυβερνητικός παράγοντας θα τύχει να ακούσει και μια κουβέντα παραπάνω καθώς θα γευματίζει στις ταβέρνες της περιοχής, πριν τον πιάσει ο πόνος και τα δάκρυα, ας θυμηθεί ότι σε μας, βγάζουνε μαχαίρια. Προς την κυβέρνηση λοιπόν, για οτιδήποτε συμβεί, αποδίδουμε ακέραια την πολιτική ευθύνη.

Στη συνέχεια προς τους πελάτες των προαναφερθέντων εμπόρων, οι οποίοι κατακλύζουν την περιοχή για να ψωνίσουν ναρκωτικά, αδιαφορώντας πλήρως για το γεγονός ότι χάρη σε αυτούς χτίζεται και εγκαθιδρύεται η αυτοκρατορία του τρόμου, αδιαφορώντας πλήρως για το ότι είναι πελάτες φονιάδων, αποδίδουμε ακέραια από δω και στο εξής την ηθική αυτουργία στα εγκλήματα των προαναφερθέντων, και ως ηθικούς αυτουργούς από δω και στο εξής θα τους αντιμετωπίζουμε. Και σε όσους σπεύσουν να καταδείξουν ότι το πρόβλημα δεν λύνεται με το να γίνεται το νταραβέρι σε άλλες περιοχές, τους απαντάμε ότι δεν είμαστε μεγαλομανείς για να θεωρούμε ότι μπορούμε να σώσουμε όλη την ανθρωπότητα, αλλά είμαστε αρκετά συνεπείς, για να θεωρούμε ότι οφείλουμε να πράξουμε κάτι, στο μικρό κομμάτι γης που μας αναλογεί.

Έπειτα προς την γειτονιά, τους κατοίκους των Εξαρχείων, οι οποίοι, πλην ελαχίστων, επιλέγουν να κωφεύουν απέναντι στα επανειλημμένα καλέσματα μας για αντιμετώπιση του ζητήματος από εμάς για εμάς, επιλέγοντας να εναποθέτουν μονίμως τις προσδοκίες και τις ελπίδες τους στην αστυνομία και το κράτος, τους ίδιους δηλαδή που τροφοδοτούν το πρόβλημα. Κι ενώ δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε και τις δικές μας ευθύνες ως αντιεξουσιαστικός χώρος, για την δυσπιστία της κοινωνίας απέναντί μας, δεν μπορούμε και να παραβλέψουμε τον ωχαδερφισμό και την λογική της ανάθεσης που την κατακλύζει. Εν τέλει, ας δοκιμάσουν και το διαφορετικό. Όπως έχει ειπωθεί, το άκρον άωτον της βλακείας, είναι να κάνεις συνεχώς τα ίδια πράγματα (δηλαδή να καλείς την αστυνομία…), και να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα… Κι αν ακόμα δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τον φόβο και την αίσθηση ανεπάρκειας, που πολύς κόσμος εντελώς δικαιολογημένα αισθάνεται, θέλουμε να τους διαβεβαιώσουμε, ότι η δράση, η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη και η μαζικότητα είναι το καλύτερο αντίδοτο και στα δυο, κι όχι η μοναξιά και η αδράνεια, πίσω από ερμητικά κλειστές πόρτες.

Τέλος, προς τον αναρχικό χώρο, που δυστυχώς μέρος του, δεν έβρισκε τίποτα το προβληματικό στις αντικοινωνικές συμπεριφορές συγκεκριμένων συμμοριών της πλατείας, που δεν έβλεπε την βλάβη που προκαλούσαν στο κίνημα και στα Εξάρχεια διαπράττοντας καφρίλες στο όνομα της αναρχίας, που αποκάλεσε εμάς μπάτσους, και εμάς τραμπούκους, την ώρα που οι άλλοι σήκωναν χέρι σε συντρόφους, που αποκάλεσε εμάς φιλοκυβερνητικούς, την ώρα που οι άλλοι ”εξυπηρετούσαν” τους σχεδιασμούς της αστυνομίας, αναγάγοντάς τους μάλιστα σε μέγα επαναστατικό υποκείμενο, και δίνοντάς τους πάτημα να μας εκτοξεύουν απειλές, όπως ακριβώς οι φασίστες και οι μαφιόζοι.

Ευτυχώς όμως υπάρχουν πολλοί περισσότεροι σύντροφοι, οι οποίοι αντιλαμβάνονται, ότι αν ένα κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο στην πλατεία Εξαρχείων, ”πέσει” από το κράτος και την μαφία, μάλλον δεν είναι νίκη για το κίνημα, και πιθανότατα δεν προωθεί την επανάσταση… Αυτοί οι σύντροφοι είναι δίπλα μας εξαρχής, και τους ευχαριστούμε θερμά γι’αυτό, όπως και όλους όσους είμαστε σίγουροι ότι θα σπεύσουν στο μέλλον, γιατί παρόλες τις πολιτικές μας διαφωνίες, στις δύσκολες στιγμές, είμαστε αρκετά μεγάλοι, και αρκετά δυνατοί, για να δείχνουμε αλληλεγγύη.
Για το τέλος, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε, ότι θα υπερασπιστούμε τους συντρόφους μας και την κατάληψή μας μέχρι τέλους. Δεν είμαστε χαζοί, και γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά, ότι δίνουμε μια δύσκολη μάχη. Γνωρίζουμε όμως εξίσου καλά, ότι η συνέπεια, η αποφασιστικότητα, η επιμονή, η συντροφικότητα και η αλληλεγγύη, ενίοτε πετυχαίνουν και θαύματα.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ- ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Κ*ΒΟΞ

Αναδημοσίευση από athens.indymedia.org