Λάβαμε 08/12/2020 από utopia-ad.org
Στις 6/12/2020 ημέρα μνήμης της δολοφονίας του Αναρχικού μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της πόλης αιφνιδιαστική πορεία από Αναρχικούς/ες-Αντιεξουσιαστές/ιες εφοδιάζοντας τους μπάτσους και σπάζοντας τις απαγορεύσεις της νέας δικτατορίας η αλλιώς της σοβαρής χρυσής αυγής. Η πορεία κατάληξε στην παλιά νομική ξεκινώντας μικροφωνική με μοίρασμα κειμένων στον πεζόδρομο και σε φοιτητές/ιες που πήγαιναν στη λέσχη σίτισης. μέχρι το μεσημέρι η παλιά νομική περικυκλώθηκε από πολυάριθμες αστυνομικές δυνάμεις κάτι που δεν εμπόδισε την διεξαγωγή της προγραμματισμένης συγκέντρωσης.
Με την λήξη της συγκέντρωσης ασφαλίτες παρακολουθούσαν συντρόφους του Αναρχικού Στεκιού UTOPIA A.D. ακόμα και κατά τη διάρκεια που ο ένας σύντροφος έβγαλε βόλτα τον σκύλο του ενώ στρατοπέδευσαν έξω από το σπίτι των συντρόφων μέχρι το ξημέρωμα. Τέλος να σημειωθεί πως οι μπάτσοι επέβαλαν πρόστιμο σε δύο άτομα παρ όλου που είχαν τα απαραίτητα δικαιολογητικά.
Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΣΕ ΕΞΑΡΣΗ
Σαν σήμερα πριν 12 χρόνια 6/12/08 πραγματοποιείται η εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον μπάτσο Κορκονέα. Μία δολοφονία στην καρδιά των Εξαρχείων που αποτέλεσε την σταγόνα για να ξεχειλίσει το ποτήρι τη ς κοινωνική οργής. Σχεδόν αμέσως συγκεντρώνονται στον τόπο της δολοφονίας πλήθος κόσμου και ξεκινάει να συγκρούεται με τις αστυνομικές δυνάμεις. Συγκρούσεις οι οποίες τις επόμενες μέρες πήραν διαστάσεις πανελλαδικής εξέγερσης απέναντι στην αστυνομική βαρβαρότητα. Το κράτος ανήμπορο να ελέγξει τις πολυήμερες ταραχές χαρακτηρίζει τους διαδηλωτές ως ασύμμετρη απειλή και εσωτερικό εχθρό. Προβάλλοντας την αναγκαιότητα της πάταξής του ως λύση για την «ευημερία» της χώρας , εφάρμοσε πολιτική ακραίας καταστολής προμηνύοντας για το τι θα ακολουθήσει τα επόμενα χρόνια. Καινούργιες μάχιμες αστυνομικές μονάδες, αναβάθμιση του υλικοτεχνικού εξοπλισμού και η ψήφιση κατασταλτικών νόμων συνέβαλαν στην συνολικότερη στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας, ενώ το σύνολο των ΜΜΕ παίζουν πλέον τον ρόλο του κρατικού μηχανισμού προπαγάνδας , ειδικά της συγκεκριμένης κυβέρνησης της ίδιας που όπλισε το χέρι του μπάτσου δολοφόνου.
Φτάνοντας στο σήμερα αντιμέτωποι με μια υγειονομική κρίση η οποία βρίσκεται σε έξαρση, το κράτος χρησιμοποιεί παρόμοιες μεθόδους για την αντιμετώπισή της και μηδενική ανοχή σε όποιους αμφισβητούν την αυθεντία του.
Από την αρχή της πανδημίας βρεθήκαμε όλοι/όλες σε μία πρωτόγνωρη κατάσταση, με την κυβέρνηση να παίρνει σαν πρώτο μέτρο τον εγκλεισμό ενώ μέσω της καταστολής και της προπαγάνδας των ΜΜΕ επιτεύχθηκε ο συμβιβασμός της κοινωνίας στις νέες συνθήκες. Την ώρα που η κοινωνία βρισκόταν κλεισμένη και τρομοκρατημένη στα σπίτια της, τα οικονομικά νταλαβέρια της κυβέρνησης με κάθε λογής καιροσκόπο βρισκόταν σε εξέλιξη, βάζοντας την υγεία σε δεύτερη μοίρα.
Σε μία περίοδο υγειονομικής κρίσης το αυτονόητο θα ήταν να ενισχυθεί το δημόσιο σύστημα υγείας. Αντί αυτού η κυβέρνηση επιλέγει να ενισχύσει την καταστολή και τον φόβο με απώτερο σκοπό την νομιμοποίηση της νέας συνθήκης εγκλεισμού, επιτυγχάνοντας την πολιτικής της βαρβαρότητα ανενόχλητη. Έτσι αναλαμβάνουν δράση τα ΜΜΕ αναπαράγοντας την κυβερνητική προπαγάνδα, ξεκινώντας έναν ψυχολογικό πόλεμο προς το λαό, συμβάλλοντας έτσι στην ψυχολογική κατάρρευση του κοινωνικού συνόλου. Η πολιτική στοχοθεσία της κυβέρνησης είναι η δημιουργία μιας κοινωνίας μπάτσων και ιδιωτικοποιήσεων. Από την αρχή της πανδημίας υπάρχει μόνιμη πρόσληψη σε σώματα ασφαλείας με απώτερο σκοπό την επιβολή της αστυνομοκρατίας για την αντιμετώπιση οποιασδήποτε ριζοσπαστικής φωνής.
Σε συνδυασμό με την καταστολή και την προπαγάνδα η κυβέρνηση αποποιείται τις ευθύνες της, χρησιμοποιώντας σαν εργαλείο την ατομική ευθύνη και αφού δημιουργεί ένα κλίμα πανικού και τρομοκρατίας, ενισχύει τον κοινωνικό κανιβαλισμό στο όνομα της. Αποτέλεσμα αυτού? Η καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, όπως την απαγόρευση κυκλοφορίας ειδικά κατά τις βραδινές ώρες, που θυμίζει ένα καθεστώς φασισμού. Παράλληλα περιθωριοποιημένοι και «β’ διαλογής» άνθρωποι αποτελούν τους αόρατους αυτής της κοινωνίας για τον κρατικό μηχανισμό, χωρίς να τηρούνται τα στοιχειώδη μέτρα πρόληψης, στοιβάζοντας τους σε κλειστές δομές, με ότι αυτό συνεπάγεται. Η μόνη ατομική ευθύνη είναι αυτή που βαραίνει την ίδια την κυβέρνηση.
Από την εποχή της δικτατορίας ζούμε την σήμερον ημέρα την πιο κοντινή εκδοχή της αν όχι την ίδια. Η αφορμή της πανδημίας στάθηκε “σωτήρια” για την κυβέρνηση προκειμένου να εξαφανίσει αναίμακτα τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες.
Να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας και να σπάσουμε τις απαγορεύσεις χουντικού τύπου. Είναι καθήκον και ατομική μας ευθύνη.
Αναρχικό Στέκι Utopia A.D.
