Κολατσιό στα σκουπίδια…

Καλησπέρα Αναγνώστη μου, Δενδιοχτυπημένε!

Τι κάνεις; Πως πάει η ζωή εν κρίση;

Από εχθές το απόγευμα παίζει στα κρητικά site, η φωτογραφία ενός 12χρονου, που ψάχνει στα σκουπίδια, να βρει κάτι να φάει. Δεν έχει σημασία εαν είναι στο Ηράκλειο της Κρήτης, στα Γιάννενα ή στο Σουφλί. Εχει σημασία ότι ειναι ένα 12χρονο παιδί, το οποίο ψάχνει να βρει στα σκουπίδια κάτι να φάει.  Εμένα περισσότερη έκπληξη μου προκάλεσε το άρθρο αυτό καθ’αυτό και η έκπληξη του δημοσιογράφου και η ηλικία του παιδιού. Γενικά η έκπληξη και όσων το αναπαρήγαγαν. Γενικά η έκπληξη.  Στην επαρχία το φαινόμενο αναζήτησης τροφής στα σκουπίδια εμφανίστηκε τώρα τελευταία.  Στην Αθήνα πάλι έχει γίνει τόσο συνηθισμένο που δεν προκαλεί στους μάρτυρές του καμία αίσθηση.  όπως κατάλαβες, Αναγνώστη μου τα θύματα της κρίσης είναι τα παιδιά.

Λιποθυμίες στα σχολεία, γιατί κάποια έχουν κάποιες μέρες να φάνε, μητέρες που ζουν με επίδομα πρόνοιας και δεν το έχουν λάβει ακόμη, οι οποίες ταϊζουν τα παιδιά τους με χαμομήλι.

Πρόσφατα στην ευρύτερη περιοχή του Ρεθύμνου, δυο παιδιά ζουν σχεδόν στο δρόμο απροστάτευτα, αφου η μητέρα τους κρατείται σε αστυνομικό τμήμα υπό τον φόβο της απέλασης.

Γονείς πρώην νεόπλουτοι και επιφανείς επιχειρηματίες, αυτοκτονούν,πνιγμένοι από τα χρέη, αφήνοντας πίσω τους παιδιά.  Παιδιά τα οποία φορτώνονται τα χρέη που οδήγησαν τους γονείς στον θάνατο.

Ελλάδα 2013.  Κρίση…  όχι κρίση, Αναγνώστη μου, κρισάρα!

Κρισάρα που έχει ώς θύματά της τους ασθενέστερους. Τα παιδιά, τους άπορους και φυσικά τους μετανάστες. Θυματα είναι και αυτοι και άσε Αναγνώστη μου τα χρυσά αβγά να φωνάζουν όσο θέλουν.  Ξέρεις τί είναι να φεύγεις από την χώρα σου να βαζεις ώς ενέχειρο όλο σου το σόι, να φτάνεις με χίλιους δυο κινδύνους σε μια χώρα που δεν έχεις ξανακούσει. Να σε μπαγλαρώνουν, να σε βάζουν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, να μένεις 18 μηνες, να ψωμολυσσάς. Να βγαίνεις μετά να ζητάς άσυλο και να μην σου το δίνουν. Και σε όλα αυτά να μην μπορείς να βρεις λεφτά, να ζήσεις εσύ, να ξεχρεώσεις και εκείνους που σε πήραν από την χώρα σου.

Αλλά όλα αυτά που διηγήθηκα,  ειναι υπερβολές. Για κάποιους πρώην βολεμένους/ψηφοφόρους ακροδεξιών θηλαστικών για τις αυτοκτονίες, για τα παιδάκια που ψάχνουν στα σκουπίδια, για το PSI, για την μαύρη εργασία, για το υποχρεωτικό ΚΤΕΟ στα μηχανάκια (α ναι τ ακουσα και αυτο στην μεγαλόνησο) για την ανεργία, για την τρύπα του όζοντος, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων φταίνε οι μετανάστες. Που ήρθαν στην Ελλάδα και πήραν τις δουλειές από τους Έλληνες.  Ποιες δουλειές? Ξέρεις αυτές που δεν σνόμπαρε κανείς Έλληνας. Γεωργικές, οικοδομικές δουλειές.

Την πιο ξηγημένη κουβέντα την άκουσα σήμερα, από ένα μετανάστη στο σουπερμάρκετ. Με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτά γυρνά και μας λέει: “Μονο αυτά πηρα ίσα ίσα για το μεσημεριανό, αλλά τι να γίνει; Όλος ο κόσμος εσι ειναι. Μες την κρίση και εμείς” Κραταγε στα χέρια του μια σακούλα με λίγα κρεμμύδια και λίγες πιπεριές. Αλλά το χαμόγελο τεράστιο.

Αναγνώστη μου, τα φαινόμενα αυτά σε λίγο καιρό θα γίνουν τόσο συνηθισμένα που και εμείς οι της επαρχίας θα τα βλέπουμε χωρίς να μας κάνουν καμία εντύπωση. Αναλγησία, συνήθεια ή καθημερινότητα. ?

Αναγνώστη μου καλό απογευμα. Και προσοχή στα γευματα που σου περισσεύουν. Κοίτα γύρω σου μπορεί ο γείτονας σου να χρειάζεται ένα πιατο φαϊ. Δωσ’το σε αυτόν με χαμόγελο.