Στις αρχές Δεκεμβρίου ο σύντροφος Γρηγόρης Τσιρώνης “αποφυλακίστηκε”, μετά την παρέλευση της 18μηνης προφυλάκισης του και φυλακίστηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό στο σπίτι του με 24ωρη αστυνομική φύλαξη. Το συγκεκριμένο νομικό πραξικόπημα σε βάρος του συντρόφου μας έρχεται να προστεθεί στην μακρά λίστα στοχοποιήσεων και εμμονικών διώξεων σε βάρος του από τις αστυνομικές και δικαστικές αρχές. Ουσιαστικά, επικυρώνει την εκδικητικότητα που επιφυλάσσουν οι θεματοφύλακες του κρατικού μηχανισμού για όσους με την στάση τους αρνούνται να αποτελέσουν εύκολη λεία για τα δόντια τους.
Ο Γρηγόρης αθωώθηκε ομόφωνα για την δικαστική σκευωρία των “ληστών με τα μαύρα”, η οποία είχε αποτελέσει και τον λόγο της δεκάχρονης φυγοδικίας του. Όμως, οι ενορχηστρωτές της κρατικής καταστολής τον προφυλακίζουν εκ’ νέου, αυτή την φορά κατηγορούμενο για συμμετοχή στον Επαναστατικού Αγώνα και για διάφορες απαλλοτριώσεις τραπεζών που έγιναν στην ελληνική επικράτεια τα χρόνια της φυγοδικίας του. Η συγκεκριμένη υπόθεση αποτελεί την συνέχεια της αντιτρομοκρατικής εκστρατείας του ελληνικού κράτους, καθώς συμπυκνώνει όλα τα κατασταλτικά και δημοσιογραφικά αφηγήματα που ξεκινούν από τα διεφθαρμένα αστυνομικά γραφεία, μετατρέπονται σε κατασκευασμένες αλήθειες από τα βρώμικα στόματα των δημοσιογράφων για να καταλήξουν να γίνονται επίσημες κατηγορίες σε στημένες δικογραφίες με τις υπογραφές των δικαστικών λειτουργών της “ανεξάρτητης” δικαιοσύνης.
Τα θεωρήματα των συγκοινωνούντων δοχείων “ποινικών – τρομοκρατών” βρίσκουν την αποτύπωση τους μέσα από την ποινικοποίηση των κοινωνικών σχέσεων και της αλληλεγγύης μεταξύ των καταζητούμενων από το κράτος, οι διώξεις εναντίων συγγενικών και φιλικών προσώπων πλέον φαίνονται να μονιμοποιούνται, ως η εκδικητική υπενθύμιση ότι το κράτος δεν επιλέγει να αναμετρηθεί μόνο με όσους συνειδητά στάθηκαν απέναντι του, αλλά θα επιδιώξει με όρους πραγματικής μαφίας να εξαπλώσει τον φόβο στον κοινωνικό και συγγενικό τους περίγυρο, υψώνοντας ένα τείχος φόβου γύρω από τους φυλακισμένους αγωνιστές. Το προφίλ του “επικίνδυνου ληστή”, του “αιμοσταγή τρομοκράτη”, του “αδίστακτου απαγωγέα”, καλλιεργείται μέσα από τις διώξεις για δεκάδες απαλλοτριώσεις τραπεζών, χωρίς καν ενδείξεις που να τον συνδέουν με τις συγκεκριμένες υποθέσεις, ενώ η οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας στην προκειμένη περίπτωση χρησιμοποιείται ως μια οργάνωση ομπρέλα, για να επιβληθούν καταδίκες με βάση τον 187Α και να υπάρχουν εξοντωτικά πλαίσια ποινών.
Ο Γρηγόρης λοιπόν, όχι μόνο προφυλακίστηκε για την υπόθεση που αναφέραμε, αλλά σε μια σαδιστική πρωτοτυπία έχασε και τον έναν χρόνο που είχε παραμείνει στην φυλακή από την προφυλάκιση του για την υπόθεση των “ληστών με τα μαύρα” μέχρι την ομόφωνη αθώωση του. Με βάση την λογική του παραλόγου, που είναι η επιβεβλημένη πραγματικότητα για όσους χαθούν μέσα στον σωφρονιστικό λαβύρινθο των δικαστικών διώξεων και της γραφειοκρατίας, από την στιγμή που ο Γρηγόρης αθωώθηκε δεν βρέθηκε ποτέ στην φυλακή αυτόν τον έναν χρόνο. Δεν βρισκόταν ούτε σε καθεστώς αιχμαλωσίας, ούτε φυσικά ελεύθερος.
Η συνέχεια των σαδιστικών πρωτοτυπιών συνεχίζεται με την λήξη και αυτής της 18μηνης προφυλάκισης και της επιβολής του κατ’ οίκον περιορισμού με 24ωρη αστυνομική φύλαξη.
Αυτή την στιγμή, ο Γρηγόρης δεν αναπνέει τον αέρα ελευθερίας που δικαιούται αλλά βρίσκεται φυλακισμένος στο σπίτι του. Χωρίς την δυνατότητα προαυλισμού, χωρίς την δυνατότητα όλων των δικαιωμάτων που έχει ένας κρατούμενος και χωρίς αυτός ο νεκρός και φυλακισμένος χρόνος να προσμετράται στην ποινή του. Ο Γρηγόρης έχει γίνει το πειραματόζωο της καταστολής, αφού πάνω του δοκιμάζονται καινούριες τεχνοτροπίες και μεθοδεύσεις, οι οποίες θα εξαπλωθούν στο μέλλον και στους υπόλοιπους φυλακισμένους αγωνιστές.
Η στάση και οι επιλογές του συντρόφου μας αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για νεότερους συντρόφους, όπως κάποιοι από εμάς που στο πρόσωπο του Γρηγόρη βλέπαμε ότι η καταστολή δεν είναι ανίκητη, ότι η ανθρώπινη θέληση όταν θέλει μπορεί να διαρρήξει το πέπλο του δυστοπικού κρατικού ελέγχου. Για όσους από εμάς δεν τον είχαν γνωρισεί ποτέ, ο Γρηγόρης ήταν πάντα ένα σημείο αναφοράς στις κινήσεις αλληλεγγύης και στις δράσεις που οργανώναμε, στέλνοντας του λίγη δύναμη από την δύναμη που μας έδινε. Στα χρόνια που ζήσαμε μαζί στην φυλακή κατακτήθηκε μια συντροφική και φιλική σχέση, μια συγκυρία που και αυτή με τη σειρά της, μας υπενθυμίζει ότι ο εγκλεισμός μας αυτά τα χρόνια δεν ήταν πεταμένος χρόνος. Ενώνουμε λοιπόν, την φωνή μας με το κίνημα αλληλεγγύης που διεκδικεί να σπάσει το ιδιότυπο καθεστώς κράτησης που έχει επιβληθεί στον Γρηγόρη.
ΑΜΕΣΗ ΑΡΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤ ΟΙΚΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΓΡΗΓΟΡΗ ΤΣΙΡΩΝΗ
ΓΡΗΓΟΡΗ ΓΕΡΑ ΩΣ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
Νίκος Ρωμανός
Κώστας Σακκάς
Δημήτρης Πολίτης
Παναγιώτης Ασπιώτης
Κώστας Γουρνάς
Μάριος Σεϊσίδης
Γιάννης Μιχαηλίδης
Αντώνης Σταμπουλος
Γρηγόρης Σαραφουδης
via tameio.net
