Κείμενο αλληλεγγύης στους συντρόφους Γεράσιμο και Χρήστο Τσάκαλο

0
215

Κείμενο αλληλεγγύης στους συντρόφους Γεράσιμο και Χρήστο Τσάκαλο 

“Η εμπειρία μας διδάσκει πως η βασική άμυνα των αδύναμων μυαλών είναι να κατηγορούν χωρίς λόγο.”
Samuel Taylor Coleridge 

Εδώ και αρκετό καιρό έχουμε τη βαθιά ανάγκη να τοποθετηθούμε πολιτικά και να πάρουμε θέση ενάντια στην προσπάθεια αποπολιτικοποίησης και σπίλωσης της ιστορίας και της πορείας, εντός και εκτός των τειχών, των αναρχικών συντρόφων Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου. Φυσικά, στο στόχαστρο έχουν βρεθεί και βρίσκονται και άλλοι σύντροφοι και συντρόφισσες, αλλά θα αναφερθούμε ειδικότερα στους 2 παραπάνω συντρόφους καθώς τα όσα έχουν γραφτεί μέχρι στιγμής χρήζουν πολιτικής τοποθέτησης από τη μεριά μας αλλά, θεωρούμε, και συνολικά του αναρχικού χώρου. Ο λόγος για την εμμονική ενασχόληση του Ν.Μαζιώτη και της Π.Ρούπα μαζί τους.

Ως αναρχικοί, η θέση μας είναι πως ό,τι διεξάγεται στο δημόσιο πεδίο μεταξύ  πολιτικών κρατουμένων, αφορά και δίνει τη δυνατότητα τοποθέτησης και θέσης και στον αλληλέγγυο κόσμο εκτός των τειχών. Δεν είμαστε της λογικής ότι “εμείς δεν παίρνουμε θέση σε προσωπικές διαμάχες πολιτικών κρατουμένων”. Αυτή είναι εξ’ ολοκλήρου λάθος λογική, καθώς από τη στιγμή που η εκάστοτε “εσωτερική αντιπαράθεση” επικοινωνείται δημόσια, αυτόματα ανοίγεται και το πεδίο δημόσιων τοποθετήσεων.

Εκεί, όμως, που η δημόσια τοποθέτηση γίνεται επιτακτική είναι όταν επιχειρείται η υποτίμηση του αγώνα αναρχικών φυλακισμένων συντρόφων και η προσβολή του ήθους και της αξιοπρέπειας τους.

Είναι πολύ απογοητευτικό αλλά και εξοργιστικό ταυτόχρονα που αυτό γίνεται,όχι από τον εχθρό, αλλά από άλλους πολιτικούς κρατούμενους. Πρωτά από όλα αυτή η προσωπική κατρακύλα συμπαρασύρει και την ιστορία της ομάδας που είναι μέλη οι Ν.Μαζιώτης και Π.Ρούπα, στο βούρκο και την απομυθοποίηση. Είναι εξαιρετικά λυπηρό να μετατρέπεις από μόνος σου τον εαυτό σου, από μέλος ένοπλης οργάνωσης σε γραφικό τύπο με εμμονικές συμπεριφορές στα όρια της ψυχιατρικής διαταραχής ιδεών μεγαλομανίας και παράνοιας…

Ο ρόλος ο δικός μας είναι να απαντήσουμε πολιτικά και να σταθούμε στο δημόσιο πεδίο, μέσω αυτού του κειμένου, στο πλευρό των συντρόφων μας. Η αξιοπρεπής στάση των συντρόφων Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου είναι αδιαμφισβήτητη, ασχέτως των πολιτικών συμφωνιών ή διαφωνιών που μπορεί να έχει ο καθένας. Η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης συμμετοχής στην Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς και η μακροχρόνια μαχητική αλλά παράλληλα απαξιωτική στάση απέναντι στα δεκάδες τρομοδικεία, αδιαφορώντας για ποινές, κατηγορίες και ελαφρυντικά δε μπορεί να αμφισβητηθεί από ΚΑΝΕΝΑΝ, όσο και αν προσπαθούν να το κάνουν τα 2 μέλη του Ε.Α. Φυσικά, δεν θα αναλύσουμε τους λόγους που οι συντρόφοι ούτε προσκυνάνε το κράτος, ούτε την υπηρεσία της φυλακής, ούτε το Υπουργείο Δικαιοσύνης καθώς θα μπαίναμε σε μία τροχιά παράνοιας και το θεωρούμε και ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ότι κανένας νοήμων άνθρωπος δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία ή σκέψη για το αν ισχύει αυτή η ξεδιάντροπη κατηγορία εναντίον τους. Είναι οι μοναδικοί πολιτικοί κρατούμενοι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, μαζί με την Όλγα Οικονομίδου και τον Γιώργο Πολύδωρο, που δεν έχουνε βγει από τη φυλακή ούτε με 18μηνο (στην περίπτωση του Γεράσιμου έμεινε προφυλακισμένος χωρίς καταδίκη 52 μήνες), ούτε με εκπαιδευτική, ούτε με τακτική άδεια.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι και δίπλα στους συντρόφους μας ενάντια στην ανήθικη συνεχή απόπειρα, μέσα από σωρεία κειμένων, διαστρέβλωσης της πραγματικής ιστορίας που έχουν γράψει στο αναρχικό κίνημα και αυτό ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ.. Δεν είμαστε ούτε “συμπαθούντες” ούτε “αυλικοί”. Eίμαστε αναρχικοί με λόγο, θέση και πράξεις. Ήρθε η ώρα να μπει ένα φρένο στη δημόσια προσβολή των συντρόφων μας, εξαιτίας κομπλεξικών απωθημένων και ιδεών μεγαλομανίας…

“Η διαφορά μεταξύ των τρελών και των λογικών ανθρώπων είναι ότι οι διανοητικά υγιείς έχουν πολλές ιστορίες να πούνε. Οι τρελοί έχουν μόνο μια ιστορία που τη λένε ξανά και ξανά.”
Maxine Hong Kingston 

Αναρχικοί – ές, αλληλέγγυοι – ες στον αγώνα των κρατουμένων για τον Νέο Σωφρονιστικό Κώδικα