Το πρωί του Σαββάτου 9/5, σε συνέχεια του αντιμιλιτέρ καφενείου με θέμα “Φύλο-πόλεμος-έθνος: Στιγμιότυπα κυρίαρχου λόγου από τους Α’ και Β’ παγκόσμιους πολέμους”, στο ΡΕΣΑΛΤΟ το βράδυ της Παρασκευής 8/5, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στο Κερατσίνι για την προώθηση του προτάγματος της ολικής άρνησης στράτευσης και την αλληλεγγύη στους ολικούς αρνητές στράτευσης. Μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα του Ρεσάλτο και της πρωτοβουλίας για την ολική άρνηση στράτευσης (Αθήνα), αναρτήθηκαν πανό σε κεντρικές πλατείες, πετάχτηκαν τρικάκια και κολλήθηκαν αφίσες του Ξυπόλυτου Τάγματος (ολικοί αρνητές στράτευσης από τα γιάννινα) ενόψει του στρατοδικείου του Μιχάλη Τόλη στις 14/5 στο στρατοδικείο Ιωαννίνων.
Ακουλουθούν τα κείμενα που μοιράστηκαν:
από το ρεσάλτο
ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΣΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ
Πως γίνεται ένας μηχανισμός όπως ο στρατός να είναι τόσο δολοφονικός και τόσο εχθρικός απέναντι στον άνθρωπο, και να τυγχάνει παράλληλα τόσο ευρείας αποδοχής από το κοινωνικό σύνολο? Ένας μηχανισμός που σκοπός του είναι να βρίσκει τρόπους να σκοτώνει πιο γρήγορα, πιο αποτελεσματικά, πιο μαζικά. Να επιβάλλεται πάνω στα σώματα των στρατευμένων η μη, πειθαρχώντας και εξουσιάζοντάς τα. Ένας μηχανισμός που συμπυκνώνει με το πιο ωμό και βίαιο τρόπο, την υπακοή, την υποταγή, την πίστη στους ανωτέρους και που τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της κρίσης και του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης που έχει επιβληθεί, αναβαθμίζεται συνεχώς ο ιδεολογικός και κατασταλτικός του ρόλος.
Η εγκαθίδρυση της εθνικής ομοψυχίας, της εθνικής ανάτασης και συστράτευσης, απαιτεί ένα στρατό στο απυρόβλητο και ένα στράτευμα ικανό να εμπνεύσει τα νέα εθνικά φαντασιακά έπη. Τα μιλιταριστικά εργαλεία της πειθαρχίας, της υπακοής και του φόβου, που βρίσκονται σε αφθονία στις αποθήκες των στρατοπέδων, είναι απαραίτητα για την επιβολή της κοινωνικής σιωπής. Ενώ η συνεχής εκπαίδευση ειδικών στρατιωτικών μονάδων για την καταστολή του εσωτερικού εχθρού, καθιστά σαφές ότι είναι έτοιμος να κατέβει ξανά στους δρόμους για να υποδουλώσει όποια φωνή αντίστασης υψωθεί απέναντι στο ολοκληρωτισμό.
Πόσο αυτονόητο λοιπόν, θα έπρεπε να είναι το να αρνηθεί κάποιος να καταταγεί, να μην πατήσει ούτε μια ώρα στα στρατόπεδα-φυλακές? Και όμως για κάποιους είναι πέρα και από το αυτονόητο. Δεν είναι ούτε καν μια επιλογή, αλλά μια φυσική κίνηση αμέτρητων επιλογών, μια στάση ζωής.
Το πρόταγμα της ολικής άρνησης στράτευσης
Η ολική άρνηση στράτευσης ξεκινά ως μια στάση ενάντια στο θεσμό της στρατιωτικής θητείας αλλά δεν εκκινεί ούτε καταλήγει σ’ αυτήν. Δεν αφορά μόνο τους άντρες στρατεύσιμους, αλλά όλο το φάσμα του κοινωνικού ιστού. Εκτός από την εναντίωση στην υποχρεωτική στράτευση, στη φυλακή των στρατοπέδων, στην παράδοση των σωμάτων στις ορέξεις των ανωτέρων στρατιωτικών, η ολική άρνηση στράτευσης συγκρούεται με τον μιλιταρισμό που εγκολπώνεται στα στρατόπεδα και διαχέεται στις κοινωνικές σχέσεις και σε κάθε πτυχή της καθημερινής μας ζωής. Μιλιταριστικές αξίες που εμποτίζονται, σε σπίτια πατριαρχικής βίας, σε γειτονιές ματσό συμπεριφορών, σε σχολεία παραγωγής πειθαρχίας, σε εργασιακούς χώρους υποταγής σε αφεντικά, και υφαίνουν διαρκώς το νέο στρατόπεδο, το στρατόπεδο-κοινωνία. Η ολική άρνηση στράτευσης προσπαθεί να εμβαθύνει τη σύγκρουση με την εξουσία και κάθε εξουσία διαχωρισμού και διακρίσεων με βάση τις εθνικές, ταξικές, έμφυλες και φυλετικές ιεραρχήσεις. Μπορεί λοιπόν οι ολικοί αρνητές να σκίζουν μια φορά το χαρτί κατάταξης στο στρατό, αλλά αγωνίζονται σε κάθε στιγμή και πτυχή της καθημερινής ζωής ενάντια στη δομή του στρατού, στον εθνικισμό και στο μιλιταρισμό, δημιουργώντας πεδία συλλογικής διασταύρωσης, με αξίες την αυτοοργάνωση, την ισότητα, την αλληλεγγύη. Για μια κοινωνία χωρίς στρατούς, στρατεύσιμους και στρατευμένους.
Η καταστολή των ολικών αρνητών στράτευσης
Η επιλογή κάποιου να αρνηθεί την στρατιωτική θητεία έχει και το κόστος της καταστολής από την πλευρά του στρατιωτικού μηχανισμού. Ο στρατός, ως ο πιο σταθερός πυλώνας του κράτους και ο πιο σκληρός μηχανισμός του, δεν θα μπορούσε να μην κυνηγά, τιμωρεί και να εκβιάζει τους ανυπότακτους εχθρούς του. Αυτούς που είτε συνειδητά είτε όχι, δεν εισχωρούν στην αγκαλιά της υπεράσπισης της πατρίδας, της προάσπισης του έθνους και της διάχυσης του μιλιταρισμού. Οι συνεχείς κλητεύσεις, τα στρατοδικεία και τα τελευταία χρόνια το διοικητικό πρόστιμο των 6.000 ευρώ, έχουν καθιερωθεί, με σκοπό την άσκηση πίεσης προς την οδό της θεσμική διευθέτησης από τους ανυπότακτους, είτε για την νόμιμη απαλλαγή, είτε για την εκπλήρωση εναλλακτικής θητείας, είτε για να δηλώσουν κάτοικοι εξωτερικού, είτε για να μπουν στο στράτευμα. Όλοι όμως, όχι μόνο δεν πρέπει να αρνούνται την ύπαρξη και την υπόσταση του στρατού αλλά και να συνδιαλλαγούν μαζί του. Η ολική άρνηση στράτευσης λοιπόν, χτυπάει ένα ακόμα ευαίσθητο νεύρο του στρατού, αφού με την πολιτική της στάση, με την δημόσια δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης, με τους ίδιους του φορείς να εκτίθενται, δηλώνει ότι θα στέκεται, ενάντια στη στράτευση κάθε στρατού, κράτους και εξουσίας, ενάντια σε κάθε θεσμική διευθέτηση και συνδιαλλαγή.
Η στάση αυτή προκαλεί την τιμωρητική, σχεδόν πολεμική αντιμετώπιση των ολικών αρνητών από τον στρατιωτικό μηχανισμό, αφού δεν θα μπορούσε να αφήσει στο απυρόβλητο αυτούς που τόσο ξεκάθαρα αρνούνται να καταταγούν σ’ αυτόν και στέκονται απέναντί του με πολιτικούς όρους. Η όξυνση της καταστολής φανερώνει ακριβώς αυτήν την εκδικητικότητα του στρατού που συνοδεύεται με συνεχείς ενοχλήσεις από την αστυνομία στα σπίτια των ολικών αλλά και των συγγενικών τους προσώπων, με απανωτά στρατοδικεία για κάθε ανυποταξία, με επιβολή του διοικητικού προστίμου περισσότερο και από μια φορές, και τον τελευταίο χρόνο με την ενεργοποίηση της αυτόφωρης διαδικασίας (χρησιμοποιώντας το πρόσχημα ότι η ανυποταξία είναι διαρκές αδίκημα), για μια κατά τα άλλα υπόθεση απλής κλήτευσης για δίκη.
Η αυτόφωρη διαδικασία οδηγεί σε μια άτυπη ομηρία, αφού ο κίνδυνος της σύλληψης είναι διαρκής στην καθημερινότητα των ολικών αρνητών. Ενώ ο σύλληψη συνοδεύεται με διανυκτερεύσεις στα αστυνομικά τμήματα, πολύωρες και συνεχείς μεταγωγές από την περιοχή της σύλληψης στο εκάστοτε στρατοδικείο (η στρατολογία που εκδίδει το ένταλμα σύλληψης είναι πολλές φορές διαφορετική κάθε φορά και σε διαφορετική περιοχή). Η λογική των αυτοφώρων και κατ’ επέκταση η σύλληψη ολικών αρνητών ακόμα και περισσότερες από μία φορές μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα έχουν σκοπό την εξουθένωση και την τρομοκράτηση τους.
Το διοικητικό πρόστιμο των 6.000 ευρώ, που θεσπίστηκε το 2010 από τον τότε Υπουργό άμυνας Ευ. Βενιζέλο εισήγαγε την οικονομική καταστολή για πρώτη φορά σε μια ξεκάθαρα πολιτική στάση. Το μοντέλο αυτό, που εφαρμόζεται χρόνια και σε άλλα Ευρωπαϊκά κράτη (επιδίδονται πρόστιμα στις εφορίες για αφισοκόλληση πολιτικών αφισών, συμμετοχή σε πορείες και άλλες πολιτικές δράσεις), επιχειρεί να αποπολιτικοποιήσει και να χρηματοποιήσει τις πολιτικές δράσεις και επιλογές των αντιστεκόμενων, καθώς και να εξατομικεύσει ακόμα περισσότερο τα πολιτικά υποκείμενα από τους συλλογικούς αγώνες και αντιστάσεις. Ενώ η εκδικητικά επαναλαμβανόμενη επιβολή του στους ολικούς αρνητές αλυσοδένει, μέσω ενός δυσθεώρητου (οικονομικού) χρέους, την καθημερινή επιβίωση τους.
Αντιστάσεις
Τα τελευταία χρόνια η κίνηση των ολικών αρνητών στράτευσης να υπογράφουν συλλογικές δηλώσεις άρνησης, αλλά και η δημιουργία αντιμιλιταριστικών συλλογικοτήτων και πρωτοβουλιών για την ολική άρνηση στράτευσης και την άρνηση στράτευσης, έχει δώσει νέα ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά στον αγώνα ενάντια στο στρατό και τον μιλιταρισμό. Η πρωτοβουλία για την Ολική Άρνηση Στράτευσης στην Αθήνα, το Ξυπόλυτο Τάγμα στα Ιωάννινα και οι Κάιους Σπαρίλους στην Θεσσαλονίκη μέσα από τον λόγο και την δράση τους, επαναφέρουν στη δημόσια ατζέντα τα ζητήματα του μιλιταρισμού, του εθνικισμού, της πατριαρχίας, των πολεμικών επιχειρήσεων και φυσικά της καταστολής που δέχονται από τους στρατοκράτες. Μέσα από την συλλογικοποίηση των αρνήσεων, οι ολικοί αρνητές επιδιώκουν να σπάσουν το εξατομικευμένο κάλεσμα της κατάταξης, δημιουργώντας νέα πεδία συλλογικών αντιστάσεων και δυνατοτήτων. Εκεί που η αλληλεγγύη βρίσκει το φυσικό της χώρο για να εκφραστεί, να δοκιμαστεί και να απλώσει ακόμα περισσότερο τα περιεχόμενα και τις δράσεις απέναντι στην καταστολή των ολικών αρνητών.
Δεκάδες συλλογικότητες, στέκια, καταλήψεις αλλά και μεμονωμένα άτομα από την Αθήνα και την επαρχία, πλαισιώνουν τις δράσεις των αντιμιλιταριστικών συλλογικοτήτων, δηλώνοντας ξεκάθαρα την αλληλεγγύη τους σε μια περίοδο όπου το εκδικητικό κατασταλτικό σχέδιο με συλλήψεις, διώξεις, πρόστιμα, στρατοδικεία και διαρκείς ενοχλήσεις προς ολικούς αρνητές βρίσκεται σε εξέλιξη, γεγονός που καθιστά τις δράσεις αυτές αλληλεγγύης ανά την Ελλάδα κάτι περισσότερο από αναγκαίες.
Στο πλαίσιο αυτό κινήθηκαν και οι παρεμβάσεις, από το Ξυπόλυτο Τάγμα στα Γιάννενα έξω από το κέντρο νεοσύλλεκτων Άρτας στις 10/11/2014 όπως και από την Πρωτοβουλία για την Ολική Άρνηση Στράτευσης (Αθήνα) στην στρατολογία της Κοζάνης στις 9-10/1/2015 μαζί με αλληλέγγυους συντρόφους από την Κοζάνη και Πτολεμαΐδα ενάντια στη στοχοποίηση δύο ολικών αρνητών στράτευσης από τις συγκεκριμένες στρατολογίες. Παρέμβαση πραγματοποιήθηκε, επίσης, στην εφορία των Τρικάλων στις 12/2/2015 από την αναρχική ομάδα Καπνισμένο Τσουκάλι και αλληλέγγυους απ’ το αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Καρδίτσας, ενάντια στα διοικητικά πρόστιμα, ύψους 6.000 ευρώ, που επιβάλλουν τα στρατολογικά γραφεία στους ολικούς αρνητές στράτευσης.
Διώξεις
Ο ολικός αρνητής στράτευσης Μ. Τόλης δικάζεται για 2η φορά, στις 14/5/15, στο στρατοδικείο των Ιωαννίνων, για την επιλογή του να αρνηθεί το στρατό, παρόλο που ήδη έχει καταδικαστεί το Μάρτιο του 2014 και του έχουν επιβληθεί 2 πρόστιμα των 6.000 για ανυποταξία, τα οποία αρνείται συνειδητά να καταβάλει. Ενώ μια σειρά εκδηλώσεων και δράσεων αλληλεγγύης διοργανώνονται από την συλλογικότητα του Ξυπόλυτου Τάγματος εκείνες τις μέρες, με κορύφωση την συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από το στρατοδικείο Ιωαννίνων.
Επίσης, ο Κώστας Σώλος δικάζεται εις διπλούν στις 28 Απρίλη (Ρουφ) και στις 21 Μάη (Ιωάννινα), ο οποίος με δημόσια τοποθέτησή του αρνείται να παρουσιαστεί στις δίκες, όπως αρνείται και την αποπληρωμή του προστίμου των 6.000 ευρώ.
Ενώ ο ολικός αρνητής στράτευσης Θάνος Χατζηαγέλλου από την Θεσσαλονίκη δικάζεται στις 17/6/2015 στο στρατοδικείο του Ρούφ, στην Αθήνα. Στις 15/6/14 είχε συλληφθεί έπειτα από ενεργοποίηση εντάλματος σύλληψης από τον στρατιωτικό εισαγγελέα του Ρουφ για την επιλογή του να μην καταταγεί στο στρατό.
ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ – ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ
ΣΤΟΝ ΧΑΚΙ ΕΚΒΙΑΣΜΟ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ
8/5/2015
αυτοοργανωμένος χώρος
αλληλεγγύης & ρήξης
ΡΕΣΑΛΤΟ
από την πρωτοβουλία για την ολική άρνηση στράτευσης
Πρώτη φορά στα αριστερά εδώ και δεκαετίες,
χαίρει ο στρατός τέτοιας πολιτικής πριμοδότησης
Το κράτος έχει συνέχεια. Και εκείνο το πεδίο της πολιτικής εξουσίας που άπτεται των εθνικών θεμάτων, του μιλιταρισμού, των γεωστρατηγικών σχεδιασμών, της στρατιωτικής θητείας -με λίγα λόγια το πεδίο του υπουργείου εθνικής άμυνας- είναι αυτό που συμπυκνώνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο αυτή τη συνέχεια.
Μία συνέχεια σε επίπεδο πολιτικών: το ελληνικό κράτος χειρίζεται στην εξωτερική του πολιτική τη γεωστρατηγική του θέση και τους ενεργειακούς αγωγούς για να ανοικοδομήσει παλιές και να χτίσει νέες συμμαχίες (και ισσοροπίες). Απειλεί τους ευρωπαίους συμμάχους του με «επέλαση τζιχαντιστών», υποστυλώνοντας τον σύγχρονο αντι-ισλαμισμό, διεκδικώντας ως προκεχωρημένο φυλάκιο της αντιμεταναστευτικής πολιτικής μίας ευρώπης-φρούριο περισσότερα κονδύλια, χρηματική και υλική ενίσχυση της Frontex, αυτού του στρατιωτικο-αστυνομικού μηχανισμού που εποπτεύει τα θαλάσσια και χερσαία σύνορα του ελληνικού κράτους. Επικυρώνει τη συνεργασία με το ισραηλινό κράτος και δεν διστάζει να έχει εγκάρδιες συναντήσεις με το δικτατορικό καθεστώς της Αιγύπτου. Συνεχίζει τις υπέρογκες δαπάνες για στρατιωτικούς εξοπλισμούς, όπως με την πρόσφατη αγορά εξοπλισμού ύψους 500 εκατομμυρίων ευρώ, μόνο που τώρα (αγαπητοί πατριώτες…) θα ευνοούνται οι εγχώριες πολεμικές βιομηχανίες, στο πλαίσιο πάντα της χιλιοειπωμένης παραγωγικής ανασυγκρότησης. Εξακολουθεί ο στρατός και η ιδεολογία του να αποτελεί πυλώνα του εθνικισμού και του πατριωτισμού, οι παρελάσεις εμπλουτίζονται με χορούς και πανηγύρια αντί να καταργηθούν, όπως διεκδικούσε επί δεκαετίες η αριστερά ως αντιπολίτευση, οι άστεγοι και οι άποροι παίρνουν ένα πιάτο φαΐ μέσα σε στρατιωτικές σκηνές, από τα χέρια καραβανάδων, οι πασχαλινές φιέστες του υπουργείου και η προσπάθεια επανασύστασης των ΜΟΜΑ επιδιώκουν τον συγχρωτισμό του στρατού με την κοινωνία. Δεκάδες βουλευτές της κυβέρνησης προσαρμόζονται στον κυνισμό των καιρών, υιοθετώντας τη θέαση της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας ως… «δημιουργικό πεδίο» για τη νεολαία, και με ερωτήσεις τους στον αρμόδιο υπουργό ζητούν απλά μία επιλεκτική… μείωση του διοικητικού προστίμου των 6.000 ευρώ στους ανυπότακτους, ανάγοντάς την στρατιωτική καταστολή σε ζήτημα οικονομικό και όχι πολιτικό.
Μία συνέχεια σε επίπεδο προσώπων: Δεν μας εξέπληξε που στο πλαίσιο της συγκυβέρνησης το υπουργείο εθνικής άμυνας ανέλαβε ο ακροδεξιός Καμμένος, ο πρώην στρατιωτικός Τόσκας και ο πατριδολάγνος πρώην εργατοπατέρας Ήσυχος. Ήταν το σινιάλο που χρωστούσε η κυβέρνηση της «πρώτης φοράς αριστερά» προς εκείνους τους μηχανισμούς του βαθέως κράτους για να εφησυχαστούν και να είναι σίγουροι ότι οι ισορροπίες όχι μόνο θα διατηρηθούν αλλά και θα βελτιωθούν. Είναι κάτι που χτίστηκε όλες τις προηγούμενες δεκαετίες, ανεξαρτήτως σοσιαλδημοκρατικής ή δεξιάς διαχείρισης, ο στρατός παραμένει στρατός. Ανέπαφος οργανικά και ιδεολογικά.
Και έτσι, λοιπόν, αφού η συνέχεια του κράτους επετεύχθη, έχουμε και τα ορατά της αποτελέσματα. Ο μιλιταρισμός βασιλεύει πάνω από το Αιγαίο, υπόσχεται στεφάνια στη μνήμη νεκρών για την μαμά πατρίδα. Και χτίζει την φιλανθρωπία του τσουγγρίζοντας πασχαλινά αυγά με τους απόκληρους αυτής της πόλης. Η διαχείριση του θανάτου (από παθολογικά αίτια και κυρίως από τη δολοφονική άρνηση της περίθαλψής του) ενός στρατιώτη από τα Καμίνια που υπηρετούσε στην Σπάρτη αρχίζει με τετριμμένες ΕΔΕ και τελειώνει σε αποφυγή απαντήσεων για λόγους «εθνικής ασφάλειας».
Μία συνέχεια στην καταστολή των ολικών αρνητών: Αυτοί οι οποίοι αρνούνται να υπηρετήσουν τη θητεία τους για πολιτικούς λόγους, οι ολικοί αρνητές στράτευσης, εξακολουθούν να δέχονται διαφόρων ειδών πιέσεις από τις αστυνομικές και στρατολογικές αρχές, να τους επιβάλλονται νέα ή πολλαπλά διοικητικά πρόστιμα των 6.000 ευρώ, να σέρνονται σε στρατοδικεία και να κάνουν παρέα με συνεχείς καταδίκες. Στις 14 Μάη, ο Μιχάλης Τόλης δικάζεται στο στρατοδικείο των Ιωαννίνων για δεύτερη φορά μέσα σε ένα χρόνο για την πολιτική του επιλογή να αρνηθεί να υπηρετήσει τη θητεία του (ενώ του έχει επιβληθεί εις διπλούν το πρόστιμο των 6.000 ευρώ, με τον ίδιο να αρνείται συνειδητά την αποπληρωμή του). Ο Κων/νος Σώλος, δικάζεται εις διπλούν στις 28 Απρίλη (Ρουφ) και στις 21 Μάη (Ιωάννινα), και με δημόσια τοποθέτησή του αρνείται να παρουσιαστεί στις δίκες, όπως επίσης αρνείται και την αποπληρωμή του προστίμου των 6.000 ευρώ. Λίγο αργότερα, στις 17 Ιούνη ένας ακόμα ολικός αρνητής στράτευσης, ο Θάνος Χατζηαγγέλου, θα δικαστεί στην Αθήνα, υπερασπιζόμενος την επιλογή του να αρνηθεί να υποκύψει στους χακί εκβιασμούς. Οι υποθέσεις αυτές δεν είναι οι μόνες. Εντάσσονται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο που αφορά στη σαφή όξυνση της στρατιωτικής καταστολής ενάντια στους ολικούς αρνητές στράτευσης, με τουλάχιστον δέκα διαφορετικές εν ενεργεία διώξεις κατά την τρέχουσα περίοδο και αρκετές ακόμη στα σκαριά. Παράλληλα, η κρατική καταστολή εξακολουθεί να στοχοποιεί τους ολικούς αρνητές στην καθημερινότητά τους, με πιο ενδεικτική την πρόσφατη εισβολή αστυνομικών δυνάμεων στο σπίτι του ολικού αρνητή Θάνου Νεδελκόπουλου, στην Αλεξάνδρεια Ημαθείας, στις 29 Απρίλη, μετά από ενεργοποίηση εντάλματος σύλληψης για την ανυποταξία του.
Αλήθεια, αναρωτάται κάποιος μετά τα παραπάνω για το εάν υπάρχουν ακόμη λόγοι να αρνούμαστε να υπηρετήσουμε τη στρατιωτική μας θητεία; Για το εάν υπάρχουν λόγοι να στεκόμαστε απέναντι από τον μιλιταρισμό και τις ιδεολογικές του προεκτάσεις; Αναρωτιέται ακόμη κάποιος ή κάποια για το εάν ο Καμμένος στο υπουργείο εθνικής άμυνας είναι μία ακροδεξιά παρένθεση και όχι η απόληξη ενός αριστερού πατριωτισμού (που κάποιοι αγκιτάτορές του είναι σε υπουργικές θέσεις τώρα, όπως ο Νίκος Κοτζιάς ή ο Κώστας Ήσυχος) που κυβερνάει εδώ και κάποιους μήνες; Οι ολικοί αρνητές στράτευσης εναντιώνονται στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, στις εθνικές αυταπάτες, στον πόλεμο και την ειρήνη των αφεντικών. Σε ένα περιβάλλον συστημικής αστάθειας, η στάση τους αυτή γίνεται όλο και περισσότερο ενοχλητική στη γενικευμένη σιωπή και καθυπόταξη που επιχειρείται. Γι΄ αυτό και η καταστολή βρίσκει τη συνέχειά της -αν όχι και την ποιοτικοποίησή της- στις εναλλαγές της διαχείρισης της πολιτικής εξουσίας. Για ακόμα μία φορά, η αλληλεγγύη και ο διαρκής αγώνας ενάντια στη μιλιταριστική μηχανή θα βρεθούν απέναντι στον κόσμο του εθνικισμού, της υποτέλειας, της πειθαρχίας, της πατριαρχίας και του οργανωμένου θανάτου.
Κάτω τα κράτη, τα έθνη και οι στρατοί
Αλληλεγγύη στον Μιχάλη Τόλη που δικάζεται στο στρατοδικείο των Ιωαννίνων στις 14 Μάη (συγκέντρωση αλληλεγγύης στις 8:30 π.μ.)
Αλληλεγγύη σε όλους τους διωκόμενους ολικούς αρνητές στράτευσης
Πρωτοβουλία για την ολική άρνηση στράτευσης (Αθήνα)
olikiarnisi.espivblogs.net
H mpalothia αναδημοσιεύει από anarxiko-resalto.blogspot.gr
