Κείμενο του 14ου ατόμου σχετικά με την σύλληψη της μέσα στην Πρυτανεία

Την Πέμπτη το βράδυ μεταξύ 16-17 Απρίλη προσέρχομαι στην εδώ και 18 μέρες κατειλημμένη Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών και ενώ αυτή βρίσκεται σε αποκλεισμό από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις.

Μια κατάληψη που από την πρώτη μέρα ήταν ένας ζωντανός χώρος αγώνα που προωθούσε τη φωνή και τα αιτήματα των πολιτικών κρατούμενων απεργών πείνας. Παρά το γεγονός ότι γνώριζα πως τις τελευταίες μέρες πλήθος αλληλέγγυου κόσμου που επιχείρησε να μπει ή να βγεί απο την Πρυτανεία προσήχθει απο τους μπάτσους και αντιμετώπισε κατηγορίες με βάση την παρουσία του εκεί η απόφαση να μπω ήταν συνειδητή.

Αποφάσισα με την παρουσία μου εκεί και παρά τις ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις που είχαν στρατοπεδεύσει νυχθημερόν , να εκφράσω την αλληλεγγύη μου τόσο στους λιγοστούς πλέον εναπομείναντες καταληψίες όσο και στους ίδιους τους απεργούς πείνας για τους οποίους μάλιστα γινόταν και η κατάληψη.

Ανεξαρτήτως του πολιτικού πλαισίου που είχε η κατάληψη, ανεξάρτητα από τις όποιες πολιτικές συμφωνίες ή διαφωνίες με τα χαρακτηριστικά που είχε θέσει η περιφρούρηση της κατάληψης αισθάνθηκα την ανάγκη να είμαι παρούσα σε μια συγκυρία δύσκολη για τους ανθρώπους που τα σύννεφα της καταστολής είχαν περικυκλώσει.

Εξάλλου για μένα το που επιλέγω να βρίσκομαι δεν είναι συνάρτηση του πόσο σύμφωνη είμαι με το 100% των χαρακτηριστικών που ορίζει το κάθε πολιτικό εγχείρημα.

Αυτή νομίζω είναι και η ουσία της πολιτικής αλληλεγγύης στην πράξη.

Τις πρωινές ώρες της Παρασκευής λοιπόν η αστυνομία εισβάλει στην Πρυτανεία σπάζοντας πόρτες και παράθυρα και συλλαμβάνοντας 14 άτομα ανάμεσα τους κι εγώ.

Μας οδηγούν στην ασφάλεια και μας αποδίδουν τις ίδιες κατηγορίες: διατάραξη οικιακής ειρήνης, φθορά δημόσιας περιουσίας (ένα χαραγμένο αλφάδι, δυο άδειοι πυροσβεστήρες, κάτι συνθήματα στους εξωτερικούς τοίχους) , οπλοκατοχή ( μαυροκόκκινες σημαίες) .

Επιπλέον εγώ αντιμετωπίζω την κατηγορία της απείθειας καθώς αρνήθηκα να δώσω τον εαυτό μου βορά στο φακέλωμα των διωκτικών αρχών , αρνούμενη να δώσω τα αποτυπώματα μου και να φωτογραφηθώ ώστε να καταχωρηθώ στον ατελείωτο κατάλογο των συνήθεις υπόπτων που η αστυνομία κάθε τόσο στοχοποιεί με την παραμικρή αφορμή.

Ακόμα κι αν επιβαρύνει σε νομικό επίπεδο τη θέση μου εγώ επέλεξα να μη συναινέσω στο ίδιο μου το φακέλωμα για λόγους προσωπικής πρόληψης και αξιοπρέπειας.

Στην κατάληψη της Πρυτανείας δεν ήμουν απλώς μια τυχαία περαστική απ’ έξω ούτε είδα φως και μπήκα και προφανώς δεν πήγα για να φιλοξενηθώ.

Μπορεί να μη συμμετείχα στις διαδικασίες, στις συνελεύσεις και να μη συνδιαμόρφωσα με τους υπόλοιπους τα οποιαδήποτε χαρακτηριστικά της κατάληψης ωστόσο βρέθηκα εκεί ώστε να εκφράσω την αλληλεγγύη μου.

Για αυτό το πράγμα δεν πρόκειται να απολογηθώ και ούτε να ζητήσω συγνώμη απο κανέναν.

Μπορεί το αριστερό πρόσωπο της εξουσίας να θέλει να εφαρμόσει μια τακτική καταστολής της αλληλεγγύης αυτή ομως θα βρίσκει πάντα τρόπους να εκφράζεται.

Ε.Μ

Στάλθηκε στην mpalothia