Aπό τις 2 Μαρτίου δεκάδες πολιτικοί (και ορισμένοι κοινωνικοί) κρατούμενοι προχώρησαν σε απεργία πείνας στοχεύοντας στον πυρήνα του κατασταλτικού οπλοστασίου του κράτους. Γύρω από τον αγώνα τους ξεδιπλώθηκε ένα πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης σε όλον τον ελλαδικό χώρο, αλλά και στο εξωτερικό. Κομμάτι του κινήματος αυτού υπήρξε και η κατειλημμένη πρυτανεία του ΕΚΠΑ, που είχε ως σκοπό να αποτελέσει ένα ανοιχτό κέντρο αγώνα στην καρδιά της μητρόπολης. Μέσα από εκεί οργανώθηκαν και συντονίστηκαν διάφορες συνελεύσεις, πορείες, παρεμβάσεις, εκδηλώσεις και δραστηριότητες ανάδειξης αυτής της (καθαρά πολιτικής) απεργίας πείνας, αλλά και σύνδεσης με ευρύτερους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.
Από την πρώτη μέρα η δραστηριότητα της κατειλημμένης πρυτανείας ενόχλησε τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά και τις πρυτανικές αρχές και τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, που προχώρησαν σε μια ευθυγραμμισμένη και συντονισμένη εκστρατεία λάσπης, κατασυκοφάντησης και πολιτικής απονοηματοδότησης του εγχειρήματος. Η εκστρατεία αυτή έφτασε στην κορύφωσή της με την ωμή παραβίαση του ασύλου και την εισβολή των αστυνομικών μαντρόσκυλων της αστικής τάξης, μετά από τριήμερο ασφυκτικό αποκλεισμό.
Εδώ αναδεικνύεται και το ζήτημα της καταπάτησης του ασύλου για το οποίο τόσα χρόνια κόπτονταν η καθεστωτική και νομιμόφρων αριστερά. Ένα βασικό σημείο “σύγκρουσης” με τις προηγούμενες κυβερνήσεις και παράλληλα άλλη μια σημαία στο πεδίο των “δικαιωμάτων”, χρησιμοποιήθηκε ως όπλο ενάντια στο αδιαμεσολάβητο κίνημα των απο τα κάτω. Ταυτόχρονα με τον δήθεν σχεδιασμό για την κατάργηση του νόμου περί αστυνομικών επεμβάσεων στο άσυλο, είδαμε την πλήρη εφαρμογή του υπάρχοντος νομικού οπλοστασίου, κληρονομιά των προηγούμενων κυβερνήσεων που υιοθέτησαν την εφαρμογή του κράτους έκτακτης ανάγκης. Κι εκεί που οι πρυτανικές αρχές και τα ΜΜΕ μιλούσαν για βανδαλισμούς στο κτίριο, είδαμε πως οι μοναδικοί βανδαλισμοί έγιναν από τους ίδιους τους μπάτσους κατά την εισβολή και εκκένωση της κατάληψης.
Απόφαση της συνέλευσης αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας στην κατειλημμένη πρυτανεία ήταν πως η κατάληψη θα λήξει με τον τερματισμό της απεργίας πείνας των πολιτικών κρατούμενων. Εμείς ως τελευταία περιφρούρηση της κατάληψης την ώρα του αποκλεισμού της πρυτανείας, είχαμε ξεκάθαρα αποφασίσει πως θα τηρηθεί το πλάνο που είχε τεθεί από το σώμα της ανοιχτής συνέλευσης, στην οποία συμμετείχαμε. Αυτός ήταν κι ο λόγος που απαντήσαμε μέσω δημόσιων κειμένων σε όλες τις προσπάθειες για πλάγια και “χωρίς συνέπειες” αποχώρησή μας από την κατειλημμένη πρυτανεία. Αυτές οι ύπουλες ταχτικές, με τις οποίες έχουν μάθει να κινούνται όλοι οι καρεκλοκένταυροι που κατέχουν την οποιαδήποτε θέση εξουσίας, δεν ήταν δυνατόν να απαντηθούν με διαφορετικό τρόπο από εμάς, όντας συμμετέχοντες σε έναν αγώνα που ξέραμε πως σύντροφοι βρίσκονταν στα νοσοκομεία διακινδυνεύοντας την υγεία τους και τη ζωή τους. Η απάντησή μας λοιπόν ήταν: όλα στο φως κι αγώνας μέχρι τη δικαίωση των αιτημάτων της πολιτικής απεργίας πείνας και τη νίκη.
Το διαρκές ξεμασκάρεμα του ΣΥΡΙΖΑ που ξεκίνησε με τη συμφωνία στο Eurogroup της 20ης Φλεβάρη και την προλείανση του εδάφους για την υπογραφή ενός νέου μνημονίου, συνεχίστηκε με τη μεγαλειώδη κωλοτούμπα πάνω στο ζήτημα της κατάργησης των στρατοπέδων συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών, βρήκε την ολοκλήρωση του στην ευθεία επίθεση ενάντια στα αδιαμεσολάβητα κινήματα των από τα κάτω,κάτι που θα δούμε να επαναλαμβάνεται διαρκώς στο μέλλον. Εκεί όπου απέτυχε η αφομοιωτική πολιτική επιστρατεύτηκαν τα ΜΑΤ του υπουργού καταστολής Γ. Πανούση, με την πλήρη πολιτική κάλυψη του πρωθυπουργού Α. Τσίπρα.
Κι αφού δεν μπορούσαν να πολεμήσουν με πολιτικά επιχειρήματα το κίνημα αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας, προσπάθησαν να το χτυπήσουν μέσω της πολιτικής απονοηματοδότησης, παρουσιάζοντας πως υπάρχουν αλλότριοι σκοποί πέρα από τη δικαίωση του αγώνα των φυλακισμένων αγωνιστών. Μίλησαν για κίνδυνο απώλειας ανθρώπινων ζωών, διακίνηση και χρήση ναρκωτικών, μισθωμένους μπαχαλάκηδες, μαφίες των Εξαρχείων και επικίνδυνες 15χρονες νεοτρομοκράτισσες. Κι ενώ ο Πανούσης διαμήνυε πως δε θα υπάρξει εισβολή στην κατάληψη για να μη μας κάνει “ήρωες”, κατέληξε πως η εκκένωση έγινε για να μη βγούμε “νικητές”. Μέσα από το στενό συλλογισμό του και το φτωχό του αξιακό κώδικα δεν μπορεί να καταλάβει πως η νίκη δεν οριοθετείται από τη σύλληψη ή μη σύλληψη των αγωνιστών, αλλά από την ανάπτυξη και την έκβαση του ίδιου του αγώνα. Και τα πολιτικά διακυβεύματα αυτού του αγώνα είναι μια σπουδαία παρακαταθήκη για το μέλλον. Για όσους παλεύουν και θα παλεύουν ενάντια στη σύγχρονη βαρβαρότητα και τον ολοκληρωτισμό. Για όσους παλεύουν και θα παλεύουν για την κοινωνική επανάσταση.
ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ, ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΣΑΙ, ΠΟΛΕΜΑΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΛΠΙΖΕΙΣ
η τελευταία περιφρούρηση της κατειλημμένης πρυτανείας
H mpalothia αναδημοσιεύει από athens.indymedia.org
