Λάβαμε 05/09/2018
Κείμενο αλληλέγγυων στον Επαναστατικό Αγώνα
13/9/2018 – 4η ΔΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΩΝ ΛΗΣΤΕΙΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΔΙΔΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ
Στις 13/9/18 (Πέμπτη, 9:00 π.μ) στη δικαστική αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού συνεχίζεται η 4η κατά σειρά δίκη εναντίον του Επαναστατικού Αγώνα για υποθέσεις ληστειών παρά το γεγονός ότι καμία από τις ληστείες που εκδικάζονται και αποδίδονται στην οργάνωση την περίοδο 2012 – 2015 δεν έχουν γίνει από μέλη του Επαναστατικού Αγώνα και δεν έχουν καμία σχέση με την οργάνωση.
H συγκεκριμένη δίκη έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Έχει κεντρικό σκοπό από την μεριά του κράτους να παρουσιαστεί ο Επαναστατικός Αγώνας από το 2012 και μετά ότι είναι μια οργάνωση που διαπράττει κυρίως ληστείες τραπεζών. Επί της ουσίας δεν είναι παρά η προσπάθεια του κράτους ώστε να αποδομηθεί η πολιτική ταυτότητα του Επαναστατικού Αγώνα και να αποπολιτικοποιηθεί η δράση του με επιχείρημα την διάπραξη ληστειών τραπεζών.
Αυτή η δίκη προετοιμαζόταν από το 2012 όταν οι σύντροφοι Ρούπα και Μαζιώτης αποφυλακίστηκαν με το 18μηνο τον Οκτώβριο του 2011 και τον Ιούνιο του 2012 έσπασαν τους περιοριστικούς όρους και πέρασαν στην ‘‘παρανομία’’ για να συνεχίσουν την δράση του Επαναστατικού Αγώνα. Από την πρώτη στιγμή που βγήκαν στην ‘‘παρανομία’’ ξεκίνησε ένας επικοινωνιακός πόλεμος εναντίον τους που τους καταλόγιζε ότι είτε άμεσα είτε έμμεσα ήταν πίσω από ένοπλες ενέργειες που διέπρατταν άλλες οργανώσεις που παρουσιάζονταν ως ‘‘θυγατρικές’’ του Επαναστατικού Αγώνα. Τους απέδιδαν επίσης ότι ήταν πίσω από αρκετές ληστείες τραπεζών ανά την επικράτεια.
Τους κατηγόρησαν για 2η φορά ότι ξανασυγκρότησαν τον Επαναστατικό Αγώνα όπως επίσης ξανακατηγορήθηκαν ως ‘‘διευθυντές’’ της οργάνωσης (κατηγορία από την οποία είχαν απαλλαγεί τον Απρίλιο του 2013 με το τέλος της α΄ δίκης) παρ’ όλο που ο Επαναστατικός Αγώνας δεν διαλύθηκε με τις συλλήψεις του 2010 ούτε βεβαίως όταν πρώην μέλη διαχώρησαν τη θέση τους και αποστασιοποιήθηκαν από την οργάνωση και από την ένοπλη – επαναστατική δράση τόσο του Επαναστατικού Αγώνα όσο και συνολικά από την επαναστατική προοπτική δημόσια, μέσα στις δικαστικές αίθουσες, ενώπιον του κράτους και των δικαστών.
Στα χρόνια που πέρασαν, ο επικοινωνιακός πόλεμος συνεχίστηκε και με την επικήρυξή τους με 1 εκατομμύριο ευρώ τόσο για την Πόλα Ρούπα όσο και για τον Νίκο Μαζιώτη (που όπως μας πληροφορούν έντυπα – 7/04/2018, ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΒΗΜΑ, Β.ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ με διασυνδέσεις σε κρατικούς μηχανισμούς – πληροφοριοδότες προσφεύγουν δικαστικά εναντίον της ΕΛΑΣ για να πάρουν τα λάφυρα της ρουφιανιάς. ”Σε δίκη η ΕΛ.ΑΣ. τον Σεπτέμβριο για «χρέη» 4,5 εκατ. ευρώ σε πληροφοριοδότη. Το παρασκήνιο εξιχνίασης απαγωγών αλλά και εξοπλισμού τρομοκρατών:Πρωτοφανής για τα αστυνομικά και δικαστικά χρονικά, η αγωγή ιδιώτη κατά της ΕΛ.ΑΣ. και του ελληνικού Δημοσίου, με την οποία ζητεί αμοιβή ύψους 4,5 εκατ. ευρώ για πληροφορίες που φέρεται ότι έδωσε για υποθέσεις τρομοκρατίας και συγκεκριμένα για τον Επαναστατικό Αγώνα…..)
Στα χρόνια της ‘‘παρανομίας’’ η οργάνωση ανέλαβε την πολιτική ευθύνη: α) για την επίθεση στις 10 Απριλίου 2014 με παγιδευμένο αυτοκίνητο με 75 κιλά εκρηκτικά στο κτίριο της Διεύθυνσης Εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδας στην οδό Αμερικής 3 και στο γραφείο του μόνιμου αντιπροσώπου του ΔΝΤ που στεγαζόταν στο ίδιο κτίριο. Ενέργεια για την οποία καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη ο Νίκος Μαζιώτης καθώς και πρόσφατα η Πόλα Ρούπα (όσο για την ισόβια κάθειρξη της Ρούπα αυτή συνοδεύτηκε… κινηματικά με ‘‘άκρα του τάφου σιωπή’’) και β) για την απόπειρα απόδρασης με ελικόπτερο πολιτικών κρατουμένων από τις φυλακές Κορυδαλλού στις 21 Φεβρουαρίου 2016 που επιχείρησε η Πόλα Ρούπα αναλαμβάνοντας προσωπικά την ευθύνη.
Επίσης 4 απαλλοτριώσεις τραπεζών σε κάποιες από τις οποίες οι σύντροφοι ανέλαβαν ως ένα βαθμό προσωπικά την ευθύνη για
- Την απαλλοτρίωση της Εθνικής τράπεζας των Μεθάνων στις 25 Ιουλίου 2013,
- Την απαλλοτρίωση της τράπεζας Πειραιώς στην Κλειτορία Καλαβρύτων στις 10 Μαρτίου 2014,
- Την απαλλοτρίωση της τράπεζας Πειραιώς στο νοσοκομείο Σωτηρία στις 25 Ιουνίου 2015,
- Την απαλλοτρίωση της Εθνικής τράπεζας στην Μαλεσίνα Φθιώτιδας στις 14 Σεπτεμβρίου 2016.
Για τις απαλλοτριώσεις τόσο της Εθνικής τράπεζας των Μεθάνων όσο και της τράπεζας Πειραιώς στην Κλειτορία Καλαβρύτων έχει αναλάβει προσωπικά την ευθύνη ο Νίκος Μαζιώτης καθώς επίσης και ότι στην Κλειτορία τραυμάτισε και αφόπλισε αστυνομικό από το Α.Τ της περιοχής. Η δε συντρόφισσα Ρούπα έχει αναλάβει προσωπικά την απαλλοτρίωση της τράπεζας Πειραιώς στο νοσοκομείο Σωτηρία.
Η ανάληψη πολιτικής ευθύνης από την μεριά των συντρόφων είναι μια πολιτική και αξιακή επιλογή να υπερασπίσουν τις επιλογές αγώνα όπως την ένοπλη επαναστατική δράση γιατί αλλιώς θα τις απαρνούνταν και θα τις πρόδιδαν.
Ιστορικά, ο Επαναστατικός Αγώνας είναι η πρώτη οργάνωση αντάρτικου στην Ελλάδα που όταν για πρώτη φορά το 2010 συνελήφθησαν οι σύντροφοι ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη για την συμμετοχή τους σε αυτήν, υπερασπίζονται την δράση και τις επιθέσεις της οργάνωσης σπάζοντας έτσι, μια παράδοση που επικρατούσε στο ‘‘κίνημα’’ στην Ελλάδα όπου από την δεκαετία του ’70 σε τέτοιες υποθέσεις συλλήψεων γινόταν αναφορά σε ‘‘σκευωρία’’ και σε ‘‘εγκληματοποίηση’’ του αγώνα και μάλιστα ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής τους στην οργάνωση κόντρα στο ‘‘ρεύμα’’. Nα θυμίσουμε εδώ πως αυτή η πολιτική στάση θεωρείται – την εποχή εκείνη αλλά και τώρα – από ορισμένους ότι το να σε κατηγορούν για ένοπλη επαναστατική δράση σημαίνει ‘‘εγκληματοποίηση’’ του αγώνα.
Σε αντίθεση λοιπόν με αυτή την ‘‘παράδοση’’ ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη για 18 συνολικά ένοπλες και βομβιστικές επιθέσεις του Επαναστατικού Αγώνα από το 2003 ως το 2016.
Η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης για όλες τις ενέργειες του Επαναστατικού Αγώνα από το 2003 ως το 2016 δεν έγινε γιατί υποθετικά… υπήρχαν αδιάσειστα στοιχεία από την δικογραφία εναντίον τους. Άλλωστε για τις 17 από τις 18 ένοπλες επιθέσεις δεν υπήρξε κανένα στοιχείο που να ταυτοποιούσε την φυσική τους συμμετοχή. Το ίδιο ίσχυε και στην απαλλοτρίωση της τράπεζας Πειραιώς στο νοσοκομείο Σωτηρία. Δεν υπήρχε κανένα στοιχείο που να ‘‘ενοχοποιούσε’’ την συντρόφισσα Ρούπα παρά μόνο εικασίες απ΄τις αστυνομικές αρχές όταν με κείμενό της τον Μάρτιο του 2016 ανέλαβε την ευθύνη για την απόπειρα απόδρασης με ελικόπτερο πολιτικών κρατουμένων από τις φυλακές Κορυδαλλού και ανέλαβε και την ευθύνη για την απαλλοτρίωση στη συγκεκριμένη τράπεζα.
Ακριβώς λόγω αυτής της συνεπούς στάσης των συγκεκριμένων αγωνιστών, ως αναρχικών, ως επαναστατών, που από το 2010 από τις πρώτες συλλήψεις υπερασπίζονται τις επιλογές τους, θα αναλάμβαναν την πολιτική ευθύνη αν όντως, αυτές οι ληστείες τραπεζών είχαν σχέση με τον Επαναστατικό Αγώνα ή είχαν διαπραχθεί από μέλη της οργάνωσης.
Δεν είχαν κανένα λόγο να μην υπερασπιστούν τις ληστείες τραπεζών που τους καταλογίζουν (στον Επαναστατικό Αγώνα και στον Νίκο Μαζιώτη ειδικά) από το 2012 μέχρι το 2015 μαζί με την απόπειρα απαγωγής του εφοπλιστή Μαρτίνου, αν όντως, αυτές οι ληστείες τραπεζών είχαν σχέση με την χρηματοδότηση του Επαναστατικού Αγώνα και προωθούσαν τη συνέχιση της δράσης του. Όμως καμία από αυτές τις 5 ληστείες τραπεζών καθώς και η απόπειρα απαγωγής του εφοπλιστή Μαρτίνου δεν έχουν σχέση με τον Επαναστατικό Αγώνα, ούτε το μεγάλο οπλοστάσιο που περιλαμβάνεται σε αυτό το κατηγορητήριο έχει σχέση με την οργάνωση, ούτε είναι μέλη του Επαναστατικού Αγώνα οι κατηγορούμενοι σε αυτή την υπόθεση. Ο μοναδικός σε αυτή την δίκη που είναι μέλος του Επαναστατικού Αγώνα είναι ο Νίκος Μαζιώτης, όπως δήλωσε από την πρώτη στιγμή τόσο στο δικαστήριο όσο και σε κείμενά του.
ΑΠΟ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ: ‘‘….Αν πραγματικά είχαν γίνει αυτές οι ληστείες τραπεζών από τον Επαναστατικό Αγώνα και μάλιστα με λεία άνω του 1 εκατομμυρίου ευρώ, αν όλο αυτό το οπλοστάσιο ανήκε στον Επαναστατικό Αγώνα και αν όλοι αυτοί που κατηγορούνται ήταν όντως μέλη του Επαναστατικού Αγώνα, τότε η ιστορία της οργάνωσης και του αντάρτικου στην Ελλάδα θα ήταν διαφορετική όπως και η ιστορία του αγώνα και του κινήματος θα ήταν διαφορετική. Ο Επαναστατικός Αγώνας θα πραγματοποιούσε πολυάριθμες και πιο συχνές επιθέσεις εναντίον στόχων, δομών, εγκαταστάσεων ή και προσώπων της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας στη χώρα. Αν ήταν τόσο πολυάριθμη η οργάνωση, με τόσα μέλη στην ‘‘παρανομία’’ και με τους οικονομικούς πόρους που καταλογίζονται στο κατηγορητήριο δεν θα είχα συλληφθεί το 2014, ούτε η συντρόφισσα Ρούπα θα πραγματοποιούσε ολομόναχη και χωρίς καμία βοήθεια την απόπειρα απόδρασης με το ελικόπτερο το 2016 εφόσον υποτίθεται ότι υπήρχαν ασύλληπτα μέλη της οργάνωσης στην παρανομία” (απόσπασμα από τοποθέτηση του Ν.Μαζιώτη).
Είναι λοιπόν ηλίου φαεινότερο ότι όλες αυτές οι μεθοδεύσεις σύμφωνα και με έγγραφο της αντιτρομοκρατικής*, είχαν σαφέστατο στόχο και σκοπό να υπάρξει η όσο το δυνατόν δυσμενέστερη ποινική μεταχείριση για την Πόλα Ρούπα και τον Νίκο Μαζιώτη αφού παρέμειναν αμετανόητοι, δεν παραδόθηκαν, δεν γύρισαν οικειοθελώς στην αιχμαλωσία αλλά πέρασαν στην ‘‘παρανομία’’ για να συνεχίσουν την δράση του Επαναστατικού Αγώνα.
Το πολιτικό και μεθοδευμένο αυτό σχέδιο εναντίον του Επαναστατικού Αγώνα έτσι ώστε να εμφανιστεί ότι από το 2012 και μετά διαπράττει κυρίως ληστείες τραπεζών, άρχισε να υλοποιείται στην β’ δίκη εναντίον της οργάνωσης το 2015 που εκδίκασε την επίθεση στην ΤτΕ όταν στη δίκη αυτή ενσωματώθηκε αυθαίρετα μία ληστεία τράπεζας παντελώς άσχετη με την οργάνωση, αυτή της Eurobank στην Ακράτα. Γι’ αυτήν την υπόθεση έχει καταδικαστεί κάποιος ως μέλος του Επαναστατικού Αγώνα ο οποίος πήρε την ευθύνη για αυτήν την ληστεία ως ατομική και προσωπική του επιλογή και που ουδεμία σχέση είχε ούτε με την χρηματοδότηση της οργάνωσης και του αντάρτικου, ούτε με το λεγόμενο ‘‘επαναστατικό ταμείο’’.
*Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το ότι σε εκείνη την δίκη εμφανίστηκε έγγραφο της αντιτρομοκρατικής που πρότεινε τον συσχετισμό ληστειών τραπεζών με τον Επαναστατικό Αγώνα – κάποιες από τις οποίες είναι αυτές ακριβώς που θα εκδικαστούν σε αυτό το δικαστήριο – άνοιξε τον δρόμο για την σημερινή δίκη.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο ”δρομολογήθηκε” και βρίσκεται σήμερα σε εξέλιξη η συγκεκριμένη δίκη με τα ιδιαίτερα αυτά χαρακτηριστικά και σύμφωνα με το κατηγορητήριο υπάρχει μία ‘‘εγκληματική’’ οργάνωση που από το 2006 ως το 2012 διαπράττει ληστείες τραπεζών ενώ από το 2012 όταν ο Ν. Μαζιώτης και η Ρούπα βγήκαν στην ‘‘παρανομία’’, τα μέλη αυτής της ‘‘εγκληματικής’’ οργάνωσης μετατρέπονται αυτόματα σε μέλη του Επαναστατικού Αγώνα συνεχίζοντας να διαπράττουν ληστείες τραπεζών για την οργάνωση.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: ‘‘….. Όμως οι ληστείες τραπεζών που αποδίδονται στον Επαναστατικό Αγώνα σε αυτή την δίκη αν και δεν είναι εγκληματικές ή αντικοινωνικές πράξεις που στρέφονται κατά απλών πολιτών είναι κοινές ληστείες τραπεζών και όχι απαλλοτριώσεις που εντάσσονται στην υποστήριξη της ένοπλης επαναστατικής δράσης και της δράσης του Επαναστατικού Αγώνα. Για τον Επαναστατικό Αγώνα οι απαλλοτριώσεις τραπεζών είναι μια επικουρική δράση αφενός για την υποστήριξη της κύριας δράσης της οργάνωσης που είναι ο ένοπλος αγώνας, δηλαδή οι επιθέσεις κατά της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας και αφετέρου είναι μια αναγκαιότητα για την επιβίωσή μας σε συνθήκες ‘‘παρανομίας’’ στην οποία βρισκόμασταν η συντρόφισσα Ρούπα και εγώ από το 2012 και μετά.
Διαχρονικά πάντα οι επαναστάτες και οι επαναστατικές οργανώσεις προέβαιναν σε απαλλοτριώσεις τραπεζών παίρνοντας χρήματα από τον εχθρό όπως έκαναν π.χ. οι αναρχικοί στην Ισπανία, την Γαλλία, την Αργεντινή, την Χιλή στα χρόνια του μεσοπολέμου.
Η αναρχική οργάνωση Los Solidarios (Οι Αλληλέγγυοι) είχε απαλλοτριώσει το 1921 το υποκατάστημα της Τράπεζας της Ισπανίας στη Χιχόν σε μια εποχή που γίνονταν επιθέσεις των αναρχοσυνδικαλιστών κατά επιχειρηματιών, αστυνομικών, ένοπλων μπράβων της εργοδοσίας που δολοφονούσαν αναρχοσυνδικαλιστές, κατά του προέδρου του Συνδέσμου Βιομηχάνων ενώ εκτελέστηκε από αναρχικούς ο ίδιος ο Ισπανός πρωθυπουργός Εδουάρτο Ντάτο.
Στα χρόνια της δικτατορίας του Φράνκο αναρχικοί σύντροφοι προέβαιναν σε απαλλοτριώσεις τραπεζών για να υποστηρίξουν το αντάρτικο κατά της δικτατορίας και για να οργανώσουν απόπειρες εκτέλεσης του Φράνκο. Εξόριστοι Ισπανοί αναρχικοί είχαν διαπράξει απαλλοτριώσεις τραπεζών στην Γαλλία και είχαν αγοράσει με τα χρήματα της απαλλοτρίωσης ένα μικρό αεροπλάνο με σκοπό να το φορτώσουν με βόμβα και να το ρίξουν στον Φράνκο όταν θα επισκεπτόταν τους ιστιοπλοϊκούς αγώνες της Ντονόστιας στη Χώρα των Βάσκων.
Ακόμα και οι ‘‘ληστοσυμμορίτες’’ – όπως τους αποκαλούσαν – του ΔΣΕ στον εμφύλιο είχαν προβεί σε απαλλοτριώσεις τραπεζών στα Καλάβρυτα, την Αμαλιάδα, την Ν. Ζίχνη Σερρών.
Στις δεκαετίες του ’60, του ’70 και του ’80, οργανώσεις αντάρτικου όπως οι Τουπαμάρος, οι Ερυθρές Ταξιαρχίες, η RAF, η 2 Ιούνη, η Άμεση Δράση προέβαιναν σε απαλλοτριώσεις τραπεζών ή σε απαγωγές καπιταλιστών για την χρηματοδότηση της δράσης τους και την επιβίωση των αγωνιστών στην ‘‘παρανομία’’.
Είναι όμως διαφορετικό πράγμα η απαγωγή π.χ. του εφοπλιστή Κόστα από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες που χρηματοδότησε την οργάνωση για 4 χρόνια από το 1977 –’81 και βοήθησε στην πραγματοποίηση της σημαντικότερης ενέργειας, της απαγωγής του προέδρου της Ιταλίας Άλντο Μόρο το ’78 από μια οποιαδήποτε απαγωγή πλούσιου για την αποκόμιση ατομικού οφέλους. Είναι διαφορετικό πράγμα η απαλλοτρίωση της Τράπεζας Πειραιώς στο νοσοκομείο Σωτηρία από το μέλος του Επαναστατικού Αγώνα Πόλα Ρούπα όπου μέρος των χρημάτων χρησιμοποιήθηκαν για την απόπειρα απόδρασης πολιτικών κρατουμένων από τις φυλακές Κορυδαλλού το 2016 από μια οποιαδήποτε ληστεία τράπεζας που είναι απλώς μια παράνομη επαγγελματική δραστηριότητα.
Έχετε μεγάλες αυταπάτες (απευθυνόμενος προς τους δικαστές) αν νομίζετε ότι μπορείτε να σπιλώσετε τον Επαναστατικό Αγώνα στα μάτια της κοινής γνώμης κατηγορώντας τον για ληστείες τραπεζών. Οι τράπεζες για την συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας είναι ληστρικά ιδρύματα και η τοκογλυφία που ασκούν είναι μια ‘‘νόμιμη’’ μορφή ληστείας. Ευθύνονται για την φτώχεια και την πείνα που μαστίζουν μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού, ευθύνονται για τους χιλιάδες άστεγους, για τις αυτοκτονίες και τους θανάτους χιλιάδων πολιτών λόγω των μέτρων που πάρθηκαν για την διάσωσή τους. Γι’ αυτούς τους ληστές υπογράφτηκαν τα μνημόνια. Από το 2008 από την αρχή της κρίσης, οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν δώσει πάνω από 211,5 δισεκατομμύρια ευρώ στις ελληνικές τράπεζες αφαιρώντας τα από τους μισθούς, τις συντάξεις, τα ασφαλιστικά ταμεία, τις μειώσεις δαπανών για την υγεία και την εκπαίδευση του λαού ενώ δεν παραλείπουν να ρουφούν το αίμα του για να ξεπληρώσουν τις ξένες τράπεζες. Είναι η μεγαλύτερη κοινωνική ληστεία στην ιστορία του τόπου. Πόσους θα πείσετε ότι είναι έγκλημα να απαλλοτριώνει κανείς αυτούς τους ληστές;
Η μεγαλύτερη απόδειξη ότι έχετε αποτύχει να πείσετε μεγάλα τμήματα των πολιτών ότι η δράση του Επαναστατικού Αγώνα είναι αντικοινωνική και εγκληματική είναι το γεγονός ότι στις 21 Μαΐου στο εφετείο της β΄ δίκης της οργάνωσης που εκδικάζεται η επίθεση της οργάνωσης στην ΤτΕ και στο γραφείο του ΔΝΤ όπως και η απαλλοτρίωση της τράπεζας Πειραιώς στην Κλειτορία Καλαβρύτων, μάρτυρας του κατηγορητηρίου κάτοικος Κλειτορίας δήλωσε στην κατάθεσή του ότι έπρεπε να καεί η τράπεζα, ότι κανείς στο χωριό δεν τρομοκρατήθηκε από την ‘‘ληστεία’’ και ότι αντιθέτως κινδύνεψαν πολίτες από τους αλλεπάλληλους πυροβολισμούς με υποπολυβόλο του αστυνομικού του τμήματος Κλειτορίας έξω από την τράπεζα που γάζωσε αυτοκίνητα, μαγαζιά και σπίτια των κατοίκων.
Όμως εσείς ως δικαστήριο τα συμφέροντα των ληστών – τραπεζών εξυπηρετείτε ενάντια στα συμφέροντα του λαού και των εργαζομένων. Άλλωστε όπως έχετε αποφανθεί, τα μνημόνια, δηλαδή η ληστεία εις βάρος του λαού είναι κάτι νόμιμο και συνταγματικό. Καμία μεθόδευση εκ μέρους σας, καμία δικαστική αλχημεία δεν πρόκειται να αλλάξει αυτό που έχει ήδη καταγραφεί ιστορικά ότι ο Επαναστατικός Αγώνας είναι μία οργάνωση αντάρτικου με πολιτικά χαρακτηριστικά που δρα προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας, που αγωνίζεται για την ανατροπή του καπιταλισμού και του κράτους, για την κοινωνική Επανάσταση, για μια δικαιότερη κοινωνική οργάνωση’’.
Αλληλέγγυοι /ες στον Επαναστατικό Αγώνα
