Κατάληψη Τερμίτα: “Fuck Nations, Squat the World” Ορισμένα σημεία προς συλλογική επεξεργασία

“Fuck Nations, Squat the World”

Ορισμένα σημεία προς συλλογική επεξεργασία

Αυτό το κείμενο αποτελεί μια συμβολική κίνηση ή μια συμβολή προς το δημόσιο ενδοκινηματικό διάλογο αναφορικά με το καταληψιακό ζήτημα, έτσι όπως αυτό ανοίχτηκε σε μας μετά από σχετικό κάλεσμα. Ως πολιτική συνέλευση της κατάληψης στέγης Τερμίτας (Βόλος) το ζήτημα μας αφορά, τόσο πρακτικά ως κατάληψη στέγης, όσο και πολιτικά στο ευρύτερο δημόσιο πεδίο.

Αναγνωρίζοντας με τη σειρά μας πως στον ελλαδικό χώρο τις τελευταίες δεκαετίες οι καταλήψεις αποτέλεσαν και αποτελούν δημιουργικά γόνιμους, εργαλειακά χρήσιμους και πολιτικά συνθετικούς δεσμούς, αντιλαμβανόμαστε τις δομές αυτές καθοριστικές ως προς την ανάπτυξη και τη σύνδεση των ευρέων αντιεξουσιαστικών αγώνων.

Η μοναδικότητα της κάθε κατάληψης σίγουρα βασίζεται στις διαφορετικές ανάγκες, τις διαφορετικές αφορμές, τις διαφορετικές αφετηρίες ή και συγκυρίες που προκύπτουν. Σε αυτά τα πλαίσια, μπορεί να γίνει μια βασική διάκριση ως προς τις καταλήψεις στέγης και τις καταλήψεις που αποτελούν αυτοδιαχειριζόμενους χώρους (με όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων που συναντά κανείς σε αυτές -εκδηλώσεις, πολιτικό-κοινωνικά εγχειρήματα, εγχειρήματα αντι-κουλτούρας, μέσα αντιπληροφόρισης κ.ο.κ.). Η διάκριση αυτή δεν είναι βέβαια αξιολογική, ούτε απόλυτη (παράδειγμα είναι οι καταλήψεις που καλύπτουν και τη στέγαση και τις πολιτικές δραστηριότητες ομάδων, όπως τυχαίνει να ‘μαστε κι εμείς). Περισσότερο χρησιμεύει στο να αναπτυχθούν οι διαφορετικές προοπτικές που μπορεί να υπάρχουν. Άλλες ανάγκες ωθούν στο να καταλάβεις ένα σπίτι σε μια γειτονιά, κι άλλες ένα στέκι μέσα στο πανεπιστήμιο. Άλλες δυναμικές θα αναπτυχθούν στη γειτονιά, άλλες στο πανεπιστήμιο συνθέτοντας εν τέλει μια ποικιλόμορφη εικόνα.

Στο πλαίσιο του κοινού μας διαλόγου, θα θέλαμε και άλλες καταλήψεις από την ελλάδα (ή μη) να προβάλουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες τις οποίες καλύπτουν μέσα από την κατάληψη ενός κτιρίου και την αυτοδιαχείριση του όπως και την πολιτική λογική μέσα στην οποία εντάσσουν τις δράσεις τους. Από πλευράς μας ως πολιτική συνέλευση κατάληψης Τερμίτα, ο χαρακτήρας της κοινής συμβίωσης “στέγης και πολιτικής” εμβαθύνει για εμάς το πολιτικό της καθημερινότητας μας. Επομένως βλέπουμε σαν αναγκαιότητα να καταθέσουμε ορισμένα σημεία που θεωρούμε ενδιαφέροντα για συλλογική επεξεργασία, μέσα από τις εμπειρίες μας.

Η συνύπαρξη μας στη δομή της στέγης έχει θέσει σε λειτουργία πολύπλευρες συλλογικές πρακτικές για την κάλυψη των καθημερινών μας αναγκών. Στα πλαίσια άρνησης της εργασίας και επίθεσης στον κόσμο του κεφαλαίου γενικότερα, γινόμαστε ο ανθρώπινος παράγοντας δυσλειτουργίας του συστήματος και αναζητούμε κριτικά και αλληλοβοηθούμενα κι άλλους τρόπους να το κάνουμε. Σαν σταθερούς και κινηματικά δουλεμένους τρόπους άρνησης της κανονικότητας, προτάσσουμε τις απαλλοτριώσεις αγαθών πρώτης ή και όχι ανάγκης, όπως η στέγη, το ρεύμα, το νερό, η τροφή, η ένδυση κλπ. καθώς και την άρνηση πληρωμής αντιτίμου ή και κινήσεις αυτομέιωση της αξίας του ( λ.χ εισιτήρια, διόδια, λογαριασμοί, κ.ο.κ).

Παρόλ’ αυτά ο λόγος (κυβερνητικός, μιντιακός, ευρύτερα κοινωνικός) της κρίσης, τα καθεστώτα (μόνιμης) εξαίρεσης, η καταπίεση και υποτίμηση παντός είδους μας κάνει να αναζητούμε νέους τρόπους ξεπέρασης των ορίων, νέους τρόπους αυτοθέσμισης, αυτοδιαχείρισης και ακυβερνησίας. Αντιλαμβανόμαστε τη συνεχή κοινωνική εκμετάλλευση και επιζητούμε την περιφρούρηση των ζωών μας από όσα μας απειλούν, έμμεσα, άμεσα, υποθετικά ή ρεαλιστικά. Δρώντας στον κόσμο της αλληλεγγύης θεωρούμε αυτονόητο ότι όλες οι αρχές που συλλογικά θέτουμε προς τις εαυτές και τους εαυτούς μας αναφέρονται την ίδια στιγμή στο σύνολο των καταλήψεων που κατά καιρούς και κατά τόπους μπορεί να αφορούν.

Καταλήγοντας στο τι ζητάμε από αυτόν τον διάλογο, ξεχωρίζει η ανάγκη μας να θέσουμε τις βάσεις μιας διαρκούς γνωριμίας, μιας συζήτησης και κριτικής, και ενός συντονισμού όποτε αυτός είναι αναγκαίος και εφικτός, αλλά και να υπερασπιστούμε τις καταλήψεις πολιτικά και έμπρακτα από κρατικές κατασταλτικές και φασιστικές επιθέσεις.

Επειδή κάθε πρακτική μας στοχεύει στην διάχυση της σε ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια, κι επειδή αυτό το κάλεσμα συμπίπτει κάπως χρονικά με το άνοιγμα καταλήψεων για τη στέγαση προσφύγων/μεταναστών-τριών, θεωρούμε από τη μία πως το κάλεσμα αφορά άμεσα αυτές τις καταλήψεις, και από την άλλη πως πρέπει να επεξεργαστούμε αυτό το ζήτημα σε δημόσιο επίπεδο. Δεν εννοούμε προφανώς να κάνουμε γεωπολιτικές αναλύσεις, ούτε σχολιασμό της ευρωπαϊκής πολιτικής, μιας και ξεφεύγει από τα όρια του θέματος. Εννοούμε να εξετάσουμε το πως μπορούμε να αλληλεπιδράσουμε με μια κοινωνική ομάδα που μάλλον εγκλωβίστηκε στην Ελλάδα, με αυτές-ους που από ότι φαίνεται θα ζουν σε ένα μόνιμο καθεστώς ημι-παρανομίας, σε έναν κύκλο μεταξύ της μισθωτής σκλαβιάς, των στρατοπέδων συγκέντρωσης και απέλασης.

Κι εφόσον ήδη γίνονται προσπάθειες συνάντησης και αλληλοβοήθειας μέσα από τα στεγαστικά εγχειρήματα, τα οποία δέχονται ποικίλες κριτικές, δεν μπορούμε παρά να πάρουμε θέση για αυτό το ζήτημα. Και η θέση μας θα ήταν ξεκάθαρα στο πλευρό των ανθρώπων τους οποίους η καπιταλιστική κοινωνία περιθωριοποιεί, παρανομοποιεί και εκμεταλλεύεται στυγνά. Συνδεόμαστε άμεσα με τα προτάγματα στήριξης και αλληλεπίδρασης προσφύγων-μεταναστών/τριων. Για τη σημασία του βλέπουμε πολλές συνδέσεις τόσο με τις εθνικές διαφορές που θέλουμε να καταλύσουμε στο εσωτερικό ενός ανταγωνιστικού κινήματος, όσο και με τα διάφορα εθνικά μορφώματα που επιθυμούμε να διαλύσουμε (αυτά των χρυσαυγιτών, αυτόνομων εθνικιστών και λοιπών φασιστοειδών που επιτέθηκαν το τελευταίο διάστημα στις καταλήψεις).

Όσα εγχειρήματα αναπτύσσουν προβληματισμούς σκεπτόμενοι να συμμετέχουν στο διάλογο ή όχι, θεωρούμε ότι δεν αποτελεί προϋπόθεση για συνεισφορά η μερική σύγκλιση ή καθολική συμφωνία ή όχι με το πλαίσιο προηγούμενων καλεσμάτων. Η ανάγνωση της παρακαταθήκης τους δεν είναι απαραίτητο να γίνει αντιληπτή σαν απαιτούμενη ταύτιση. Το ποιους/ες αφορά ένα κάλεσμα για συντονισμένες, ημερολογιακά απλά, παρεμβάσεις και δράσεις καθορίζεται από το θέμα που θέλουν να αναδειχθεί και τις συνθήκες που επικρατούν. Τα καλέσματα, ως η προσωρινή αλληλοσυνεννόηση μας μπορούν να διατηρούν την αυτόνομη διάστασή τους. Άλλες συγκλίσεις μεταξύ ομάδων προκύπτουν όταν το θέμα είναι οι καταλήψεις, άλλες όταν είναι ο αντιφασισμός, η εργασία κοκ. Αυτή η συνθήκη πέρα από πραγματική είναι και επιθυμητή στα πλαίσια της πολυφωνίας του αναρχικού χώρου.

Κλείνοντας, χαιρετάμε συντροφικά όλους-όλες και όλα τα εγχειρήματα της καμπάνιας , οικειοποιούμενοι με έμφαση από μέρους μας τον πολυχρωματικό στο δέρμα, πολύγλωσσο στην επικοινωνία και πολύτιμο στον εντεινόμενο αγώνα μας ενάντια σε έθνη-κράτη τίτλο “Fuck Nations, Squat the World”. Ο λόγος και η απεύθυνση μιας τέτοιας καμπάνιας και συντονισμού ξεπερνά τα σύνορα, και επιπλέον μπορεί να συντελέσει στη θέαση ενός α-εθνικού κόσμου.

Συντροφικά από τον Βόλο,

πολιτική συνέλευση κατάληψη Τερμίτα

 (θα ακολουθήσει το κείμενο μεταφρασμένο σε Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά και Γερμανικά)