Λάβαμε 14/06/2018
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΑΡΑΧΩΒΗΣ
ή
όποιοι σκέπτονται να μετατρέψουν τα Εξάρχεια σε Μανωλάδα να το ξεχάσουν
Είναι γνωστό ότι από την αρχή της μαζικής έλευσης των προσφύγων/μεταναστών θεωρήσαμε ότι η αλληλεγγύη δε μπορεί να εξαντληθεί σε μια συμπαράσταση αναξιοπαθούντων, αλλά να αποκτήσει το πραγματικό νόημα που της αντιστοιχεί στις μέρες μας. Γι’ αυτό και η κατάληψη στέγης προσφύγων μέσα στον αστικό ιστό ήταν και είναι μια πολιτική επιλογή που μετατρέπει τον πρόσφυγα από γυμνό και φονεύσιμο από τη φύση και το κράτος, σε άνθρωπο που έχει μια ζωή που αξίζει να βιωθεί δίπλα μας και μαζί μας. Γι’ αυτό και το πλαίσιο των καταλήψεων ήταν η ισότητα, η αμεσοδημοκρατία, η αυτοθέσμιση.
Η κατάληψη της Αραχώβης είχε χάσει αυτά τα χαρακτηριστικά και είχε μετατραπεί σε Μανωλάδα μέσα στα Εξάρχεια. Ανδροκρατική και ιεραρχημένη όπου η ισχύς του δυνατότερου καθυπόταζε και στρατολογούσε άτομα για διάφορα θελήματα. Ναρκομαφίες, κλοπές σε γυναίκες και σε ανθρώπους που βγάζουν μεροκάματο του δρόμου, σεξιστικές παρενοχλήσεις, κλοπές με μαχαιρώματα -από το Γκάζι και το Μεταξουργείο μέχρι τα Εξάρχεια- έβρισκαν καταφύγιο και χρησιμοποιούσαν την κατάληψη σαν ορμητήριο.
Εμείς με την παρέμβασή μας δεν είχαμε στόχο να καθαρίσουμε τον καπιταλισμό και τη βαρβαρότητα που παράγει. Όμως δεν είμαστε διατεθειμένοι να μένουμε απαθείς, όταν συμβαίνουν όλα αυτά σε ένα χώρο δημόσιο, ελεύθερο και κοινωνικό, όπως θέλουμε τα Εξάρχεια. Δεν το κάναμε ποτέ και δε θα το κάνουμε ούτε και τώρα. Διότι στα Εξάρχεια υπάρχουν κι άλλες καταλήψεις κι άλλοι δημόσιοι χώροι όπου σέβονται το ανθρώπινο πλαίσιο της ισότητας, της αλληλεγγύης, της ισοτιμίας, της αμεσοδημοκρατίας και με πρακτικές σαν τις παραπάνω κατασυκοφαντούνται ανοίγοντας το δρόμο στην καταστολή.
Σκοπός της δράσης μας δεν ήταν η οικειοποίηση της κατάληψης της Αραχώβης, αλλά η λειτουργία της με αντιιεραρχικό, αμεσοδημοκρατικό πλαίσιο, ως κατάληψη στέγης προσφύγων/μεταναστών όπου και οι γυναίκες αλλά και οι οικογένειες θα έχουν θέση σε αυτήν.
Αλληλέγγυοι-ες σε πρόσφυγες-ισσες από εμπόλεμες ζώνες
