Λάβαμε 17/06/2020
Συμμετέχουμε και καλούμε στην “Πορεία αλληλεγγύης στους αόρατους αυτού του κόσμου” –
Πέμπτη 18 Ιουνίου, Μοναστηράκι στις 18:30
Μετά το ξέσπασμα της πανδημίας του κορονοϊού, τόσο εντός όσο και εκτός της Ελλάδας σε μια σειρά χώρες ανακοινώνεται ολική απαγόρευση κυκλοφορίας σε μια προσπάθεια πρόληψης μαζικών κρουσμάτων. Η “καραντίνα” έρχεται να αποτελέσει το δεκανίκι ενός διαλυμένου δημόσιου συστήματος υγείας, το οποίο είναι ανίκανο να περιθάλψει και να αντιμετωπίσει ενδεχόμενα μαζικά κρούσματα και εναποθέτει το κομμάτι της ατομικής ευθύνης αντί της δημόσιας υγείας κυρίως για τα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνικής πυραμίδας. Το κράτος βρίσκει την κατάλληλη αφορμή και περίσταση από την μία για να “κανονικοποιήσει” μια συνθήκη εγκλεισμού και για τον κοινωνικό πληθυσμό εκτός φυλακής, επιβάλλοντας την καταγραφή και την ηλεκτρονική επιτήρηση των κινήσεων και των εξόδων του μέσω της επιβολής της καταγραφής των προσωπικών στοιχείων και του λόγου εξόδου από την καραντίνα του σπιτιού. Στα εργασιακά, την ίδια ώρα που πραγματοποιήθηκαν χιλιάδες απολύσεις εν μέσω καραντίνας, η κυβέρνηση περνάει μέτρα που διαλύουν το ήδη σαθρό εργασιακό περιβάλλον, με την ελαστική μορφή εργασίας και την τηλεργασία που επιβάλλονται σε διάφορους εργασιακούς κλάδους να παρουσιάζονται ως ιδανικές λύσεις, την ίδια ώρα που άλλες κατηγορίες εργαζομένων εγκλωβίζονται σε μια ιδιότυπη ανεργία πενιχρών επιδομάτων και άλλες μένουν εντελώς απροστάτευτες.
Μέσα σε μια τέτοια συνθήκη τα άτομα που βιώνουν την στέρηση της ελευθερίας τους και κρατούνται στις ελληνικές φυλακές έρχονται αντιμέτωπα με μια ακόμα πιο δυσχερή κατάσταση και πραγματικότητα. Αυτή η νέα πραγματικότητα περιλαμβάνει την στέρηση των επισκεπτηρίων, τα οποία αποτελούν την μοναδική ευκαιρία συναναστροφής και επικοινωνίας με άτομα του οικογενειακού, φιλικού και πολιτικού τους περιβάλλοντος, και την στέρηση ολιγοήμερων αδειών. Αυτά τα νέα μέτρα θεσπίζονται σαν μια προσπάθεια ελαχιστοποίησης της πιθανότητας μετάδοσης και εξάπλωσης του κορονοϊού μέσα στις φυλακές. Επιπλέον σε όλες τις ελληνικές φυλακές δεν πάρθηκε κανένα μέτρο προφύλαξης (αποσυμφόρηση των φυλακών, αντισηπτικά υγρά , μάσκες κ.α.) παρόλο που οι επαφές των φυλακισμένων με άτομα από το εξωτερικό περιβάλλον των φυλακών, δηλαδή τους φύλακες, υπήρχε καθημερινά. Η κατάσταση στα κέντρα κράτησης μεταναστών δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Η ανυπαρξία ιατρικής περίθαλψης και του παραμικρού μέσου προστασίας από τον ιό, καθώς και ο συνωστισμός μεγάλου πλήθους ανθρώπων σε αυτά, δεν απασχόλησαν ούτε στο ελάχιστο κυβέρνηση και ΜΜΕ. Το μόνο ζήτημα ήταν η μη εξάπλωση των κρουσμάτων που υπήρχαν εντός των καμπ στον υπόλοιπο πληθυσμό, με αποτέλεσμα την αυξημένη φύλαξή τους και το ουσιαστικό κλείσιμο των ανοικτών δομών.
Στις φυλακές της Θήβας στις 9 Απριλίου πεθαίνει η κρατούμενη Αζιζελ Ντεμίρογλου και αμέσως οι συγκρατούμενές της στις περισσότερες πτέρυγες ξεσπούν σε εξέγερση διαμαρτυρόμενες για την νέα κρατική δολοφονία. Το κράτος επιβάλλει πειθαρχικές διώξεις και στοχοποιεί τις κρατούμενες που συμμετείχαν στην κινητοποίηση, σε μια προσπάθεια να τις καταστείλει. Στις περισσότερες φυλακές της χώρας ξεκίνησαν κινητοποιήσεις διεκδικώντας να μην αντιμετωπίζονται οι κρατούμενοι σαν πολίτες β’ κατηγορίας και να παρθούν άμεσα μέτρα ως προς την αντιμετώπιση του κορονοϊου.
Μέσα σε μία τόσο έκρυθμη κατάσταση το κράτος απαντάει με περισσότερη καταστολή, με εκδικητικές μεταγωγές κρατουμένων με στόχο να καταστείλει τις κινητοποιήσεις που ξέσπασαν στις φυλακές ενώ παράλληλα εξήγγειλε την δημιουργία πειθαρχικών φυλακών για τους απείθαρχους κρατουμένους. Εξάλλου η μεταφορά των “απείθαρχων” κρατουμένων σε πιο “ενισχυμένες” φυλακές είναι η συνθήκη που θα κάνει κομμάτια της κοινωνίας να νιώθουν ασφαλή, και όχι ένα δημόσιο ολοκληρωμένο σύστημα υγείας.
Κατά την διάρκεια των κινητοποιήσεων όσο και μετά το τέλος τους, προέβει σε μια σειρά από επιλεκτικές “επισκέψεις” στα κελιά όπου κρατούνται αγωνιστές κρατούμενοι και όχι μόνο, με εξονυχιστικό έλεγχο των χώρων εγκλεισμού τους. Σε κάποιες περιπτώσεις οι επισκέψεις αυτές, προπαγανδίστηκαν στα ΜΜΕ παρουσιάζοντας αντικείμενα χρήσιμα για την καθημερινότητα των κρατουμένων ως πολεμικά λάφυρα. Η συγκεκριμένη τακτική του κράτους έχει πολλαπλές επιδιώξεις. Αφενός να παραδειγματίσει όσους βιώνουν τον εγκλεισμό και κυρίως να εκδικηθεί όσους συνεχίζουν να αγωνίζονται ακόμα και μέσα από τα τείχη όπου τους αιχμαλώτισε το κράτος. Αφετέρου στο να αποτελέσει αυτή η επικοινωνιακή προπαγάνδα το “κόκκινο χαλί” στα εγκαίνια των νέων φυλακών για όσους θα χαρακτηρίζονται ως απείθαρχοι, με ξεχωριστή θέση να κατέχουν οι πολιτικοί κρατούμενοι που ύψωσαν το ηθικό και ιδεολογικό τους ανάστημα και δεν υποτάχθηκαν στον φόβο και την εξουσία του κράτους που τους ασκεί μέσα από την συνθήκη του εγκλεισμού.
Καμία πειθαρχική δίωξη στις εξεγερμένες κρατούμενες της Θήβας
Κανένα καθεστώς εξαίρεσης – Καμιά πειθαρχική φυλακή στον Δομοκό ούτε πουθενά
Καμία κατασταλτική μεθόδευση δεν θα μείνει αναπάντητη
ΕΝΤΟΣ – ΕΚΤΟΣ
ομάδα αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους
