Φυλακισμένοι της 1ης Μαίου
Μιλάνο 22/03/2016
ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ
Αγαπητοί Νίκο, Φοίβο, Κώστα, Οδυσσέα και Αλέξανδρε,
Χαιρόμαστε πολύ και νιώθουμε κοντά σας αφού λάβαμε το γράμμα σας ως δείγμα αλληλεγγύης και συνενοχής. Παίρνουμε την ευκαιρία να σας απαντήσουμε σε αυτό το γράμμα, το οποίο θέλουμε να είναι δημόσιο:
Είναι ένα πολύ σπάνιο γεγονός το να ονειρεύεσαι μαζί με ανθρώπους με τους οποίους δεν έχεις σχέσεις, τους οποίους δε γνωρίζεις καν. Δεν έχεις ακούσει ποτέ από αυτούς ή δε τους έχεις συναντήσει. Είναι ακόμα πιο σπάνιο το γεγονός του να περνάς μια μέρα εξέγερσης και χαράς μαζί τους, όπως αυτή που περάσαμε ο ένας πλάι στον άλλο χωρίς καν να κοιτάζουμε ο ένας το πρόσωπο του άλλου, και είναι ακόμα πιο σπάνιο αυτό το «αδερφικό» συναίσθημα που μας ενώνει παρ’όλων των χιλιάδων χιλιομέτρων της απόστασης, των διαφορετικών γλωσσών και της θάλασσας που μας χωρίζει.
Μέσω αυτού του γράμματος θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε ότι δεχόμαστε τη φυλάκισή μας ως μια πολιτική συνέπεια των συνειδητών πράξεων μας, ως εχθροί της εξουσίας σ’αυτό το πόλεμο μεταξύ ανθρώπων, επειδή βρισκόμαστε με το μέρος όλων των εκμεταλλευόμενων ανθρώπων σε αυτό τον κόσμο, περιλαμβανομένου και των ζώων αλλά και του πλανήτη: Δεν είμαστε δειλοί ώστε να παρουσιάσουμε τους εαυτούς μας ως θύματα.
Εμείς, που συλληφθήκαμε είμαστε όλοι υποστηρικτές του «πειρατικού» μιλανέζικου αναρχικού κινήματος και ως τέτοιοι αυτοπροσδιοριζόμαστε μέσα από τα συναισθήματα της αδελφοσύνης, της ισότητας και της αλληλεγγύης που μας ενώνουν μαζί σας σε αυτή τη μεγάλη «οικογένεια». Στον «αγώνα ενάντια σε ολόκληρο το κόσμο», ορκισμένοι εχθροί της εξουσίας, της κυβέρνησης, όλων των μορφών της κυριαρχίας και της εκμετάλλευσης στις ζωές τις δικές μας και των αδερφών μας, είμαστε ενωμένοι με την επιθυμία του να «εμπλουτίσουμε τους εαυτούς μας» ατομικά και συλλογικά ενάντια στην παραίτηση, την υποταγή και την «φτώχεια» του λαού.
Πιστεύουμε ότι η φράση του Μπρεχτ που διαλέξατε ως πρόλογο στο γράμμα που μας στείλατε, είναι η καλύτερη εικόνα για να περιγράψει κανείς την εγκαθίδρυση της παγκόσμιας Έκθεσης(Expo) της 1ης Μαίου 2015 στο Μιλάνο, κατά την οποία η «οικονομική και πολιτική» ελίτ (οικονομολόγοι και πολιτικοί) έκαναν μόστρα και έσκουζαν για θέματα όπως για την τροφή και το φαγητό:
«Αυτοί που κλέβουν φαγητό απ’το τραπέζι/ ανακηρύττουν λιτότητα
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δώρα/ απαιτούν θυσίες
Αυτοί που είναι χορτασμένοι μιλάνε στους πεινασμένους/ για τα υπέροχα χρόνια που θα έρθουν.»
Ενώ η ελίτ γιόρταζε με χαβιάρι και σαμπάνια στα κόκκινα χαλιά, στην άλλη άκρη της πόλης οι εκμεταλλευόμενοι, περικυκλωμένοι, αλυσοδεμένοι και περιορισμένοι σε γκέτο μεταξύ κόκκινων ζωνών και οδοφραγμάτων, προσπαθώντας να κάνουν τις φωνές τους να ακουστούν, όχι μόνο ενάντια στην Expo (η κορυφή του παγόβουνου και ένα παράδειγμα ολέθρου και εκμετάλλευσης) αλλά επίσης ενάντια στη σκλαβιά στην οποία μας ρίχνουν, στον καθημερινό αγώνα μας που αποτελείται από χιλιάδες μάχες και κοινές τροχιές. Δουλεία, σπίτι, μόρφωση, υγεία, οικονομία, πόλεμος, λεηλασία πρώτων υλών, κοινωνική ανισότητα, ρατσισμός, σπισισμός, ανισότητα των φύλων, καταστολή, εξώσεις… Πολύ μεγάλη λίστα για να εκτεθεί ολόκληρη, πλήθος σκοπών, πλήθος ατομικοτήτων και συλλογικοτήτων που έδωσαν πνοή σε αυτή την έκρηξη διαμαρτυρίας, εξέγερσης και οργής.
Θέλουμε να τονίσουμε ότι δεν έχουμε απόμακρη ή θερμή στάση προς αυτούς που μετανιώνουν ή ξεχνούν τη ζεστασιά και τη χαρά αυτών των στιγμών. Δεν πολεμάμε ώστε να κάνουμε την ύπαρξη μας μέσα σε αυτό το σύστημα πιο υποφερτή, δεν αυτοπροσδιοριζόμαστε ως φοιτητές, εργάτες ή άνεργοι: είμαστε «πειρατές», είμαστε αναρχικοί σε ένα πόλεμο ενάντια σε αυτούς που διατηρούν, εκπροσωπούν και/ή υπερασπίζονται το εξουσιαστικό, φασιστικό και καπιταλιστικό σύστημα.
Είμαστε πραγματικά «αγανακτισμένοι» και δε πιστεύουμε ότι είναι χρήσιμο, ακριβώς το αντίθετο, πιστεύουμε ότι είναι αντιδραστικό και αντι-επαναστατικό να μιλάμε για νομιμότητα και παρανομία του αγώνα, της οργής μέσα στο πόλεμο και των μαχών ενάντια σε δούλους και αφεντικά.
Τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας τους αποκαλούσαν ληστές, έπρεπε να ζουν στη παρανομία, επέλεξαν να είναι παράνομοι, είχαν καταδικαστεί από τη «νομική δικαιοσύνη» εκείνης της εποχής, πολλοί κρεμάστηκαν ή πυροβολήθηκαν για καταστροφή, λεηλασία και εμπρησμό, στη προσπάθεια τους να μας δώσουν ένα ψίχουλο ελευθερίας, το οποίο σύντομα τους το αρνήθηκαν και τους πρόδωσαν αυτοί που πρόδωσαν στο όνομα της εξουσίας αυτή την γρήγορη επαναστατική ώθηση, αλλά πάνω απ’όλα αρνήθηκε από αυτούς που δεν είχαν λάβει κάποια από τα πιο σημαντικά μαθήματα του αγώνα τους: η ελευθερία πάντα κατακτιέται, υπερασπίζεται, αναζητείται, δεν γίνεται να μεσολαβηθεί ή να συμφωνηθεί με την εξουσία, ούτε δεν μπορεί να αφεθεί ή/και να εξουσιοδοτηθεί στα χέρια κάποιου άλλου πέρα από τους εαυτούς μας. Εμείς έχουμε το καθήκον να γνωρίζουμε έτσι ώστε να μπορούμε να κάνουμε επιλογές, να είμαστε ελεύθεροι και να παίρνουμε μέρος.
Δεν είναι αλήθεια ότι ένα παράνομο πράγμα είναι και άδικο, δεν είναι αλήθεια ότι ένα νόμιμο πράγμα είναι απαραίτητα και δίκαιο: αυτό που είναι νόμιμο και παράνομο δεν τίθεται στη δικαιοσύνη να το αποφασίσει αλλά στην εξουσία και το δουλικό της.
Είμαστε χαρούμενοι που η έκδοση σας στην Ιταλία παρεμποδίστηκε. Πιστεύουμε ότι αυτή η απόφαση θα επηρεάσει και τη δίκη μας στην οποία θα δικαστούμε για ένα έγκλημα που απορρέει από τον Κώδικα του Ρόκκο, ο οποίος είναι ένας βασιλόφρων και φασιστικός κώδικας, ένα έγκλημα το οποίο θα πρόβλεπε ακόμα και τώρα τη θανατική ποινή αν δεν υπήρχε το γεγονός ότι στον τωρινό ποινικό κώδικα η λέξη «θάνατος» έχει μπει σε μια τετράγωνη παρένθεση αλλά δεν έχει διαγραφεί. Έχει μείνει απλά ως υπενθύμιση της πρόσφατης συνταγματικής κατάργησης της, αλλά δεν έχει διαγραφεί σε περίπτωση που θελήσουν να κάνουν κάποια ακόμα νοσταλγικά βήματα προς τα πίσω, βρίσκεται εκέι έτοιμο για το επόμενο καθεστώς που θα έρθει, μια προειδοποίηση στο παρόν για όποιον θέλει πραγματικά να εξεγερθεί.
Στεκόμαστε δίπλα σας, συνένοχα και αλληλέγγυα, βρισκόμαστε στο ίδιο μέτωπο ενάντια στη καταστολής. Εδώ η αλληλεγγύη και η συντροφικότητα είναι δυνατές και έντονες, πέρα από τα γκρίζα, κρύα και υγρά τείχη των φυλακών πολλοί μάχονται μαζί μας και μαζί σας!
Εάν οι δικαστές σε αυτή την παράλογη, πολιτική, μιντιακή και φασιστική δίκη μπορούσαν πραγματικά να μας δικάσουν, αν είχαν πραγματικά τα εργαλεία, τη παιδεία ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν, θα ήταν σίγουρα μαζί μας ανάμεσα στους υπερασπιστές μας ή πίσω από οδοφράγματα και όχι πίσω από άμβωνες του δικαστηρίου. Αν αυτοί οι δικαστές που είναι στις υπηρεσίες του συστήματος που μας εκμεταλλεύεται και μας καταστέλλει πιστεύουν ότι αυτοί οι «πειρατές», αυτοί οι κύριοι της τύχης, αυτά τα ελεύθερα όντα, αξίζουν να είναι φιλοξενούμενοι στο κράτος και τις φυλακές του, αξίζουν να καταδικάζονται επειδή αγωνίζονται στο πλευρό όλων των εκμεταλλευόμενων ανθρώπων που υπερασπίζονται την ελευθερία, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να το υποστούμε τη μοίρα μας με ηρεμία και δύναμη, διότι πιστεύουμε ότι δεν έχουμε διαπράξει τίποτα κακό.
Σας χαιρετάμε και σας αγκαλιάζουμε σφιχτά με την ειλικρινή ελπίδα του να μπορέσουμε μια μέρα ελεύθεροι να σας αγκαλιάσουμε.
Andrea (Casper), Alessio (Molestio), Nicolò (Iddu).
Βαστάτε….
Μεταφραστικό Εγχείρημα Ραδιοφραγμάτων
Αναδημοσίευση από radiofragmata.espivblogs.net
