Το τελευταίο διάστημα γίνονται μοιράσματα κειμένων για το θέμα των πλειστηριασμών, σε γειτονιές του Ηρακλείου. Την εβδομάδα που μας πέρασε βγήκαμε για τρίτη φορά. Μέχρι τώρα έχουμε μοιράσει 800 περίπου κείμενα σε 3 γειτονιές (Μασταμπάς, Αγ. τριάδα, Λάκκος).
το κείμενο…
ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ
Εν έτει 2014, οι μάσκες έχουν πέσει για τα καλά ακόμα και για τους πιο ανυποψίαστους. Η επίθεση του κράτους απέναντι στα εργασιακά δικαιώματα και τις κοινωνικές ελευθερίες, έχει πλέον σταματήσει να συνοδεύεται από προσχήματα. Σε μια χώρα όπου οι άνεργοι αγγίζουν το 1,5 εκατομμύριο· όπου χιλιάδες οικογένειες βρίσκονται χωρίς ρεύμα και δεν μπορούν να καλύψουν ακόμα και τις βασικές τους ανάγκες, κράτος και κεφάλαιο, εντείνουν την επίθεση, αποδιαρθρώνοντας ότι έχει απομείνει. Αφού τελείωσαν με το ρεύμα, το νερό και τις δημόσιες συγκοινωνίες, ήρθε η σειρά της υγείας, της παιδείας και της στέγασης: απολύσεις για σχολικούς φύλακες και διοικητικούς υπαλλήλους, κλείσιμο του ΕΟΠΠΥ και τώρα κατασχέσεις και πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας.
Το νομοσχέδιο
Σύμφωνα με τις ρυθμίσεις του σχεδίου νόμου, αναστέλλονται έως τις 31 Δεκεμβρίου 2014 οι πλειστηριασμοί για την πρώτη κατοικία οφειλετών, εφόσον
- η αντικειμενική αξία της κατοικίας δεν υπερβαίνει τις 200.000 ευρώ
- το καθαρό οικογενειακό εισόδημα είναι μέχρι 35.000 ευρώ και
- η συνολική αξία κινητής και ακίνητης περιουσίας είναι μικρότερη ή ίση με 270.000 ευρώ.
Από το ποσό αυτό το σύνολο των καταθέσεων και κινητών αξιών του οφειλέτη δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 15.000 ευρώ.
Όπως μπορούμε να δούμε, οι προϋποθέσεις για να προστατευθεί κάποιος από το νέο νομοσχέδιο είναι αρκετά απαιτητικές. Το πλαφόν των 35.000 ευρώ, δεν συνυπολογίζει ουσιαστικά τις οικογένειες που έχουν στην πλάτη τους ένα και παραπάνω δάνεια, που αδυνατούν να τα πληρώσουν ακόμα κι αν το οικογενειακό εισόδημα είναι πάνω από 35.000.
Στην Ελλάδα των ημερών μας, δεν υπάρχουν ‘’μπαταχτσήδες’’. Όλα αυτά δεν είναι παρά λαϊκισμοί των κυβερνώντων προκειμένου να διασπάσουν ακόμα περισσότερο τον κοινωνικό ιστό· να μας κάνουν να κατηγορούμε τον διπλανό μας, επειδή βγάζει κάποια χρήματα παραπάνω.
Το 2014, ακόμα και η πάλαι ποτέ ευημερούσα μεσαία τάξη, αρχίζει σιγά-σιγά να συρρικνώνεται. Τα μεσαία στρώματα προλεταριοποιούνται και μαζί με τα πιο αδύναμα, μετατρέπονται σε ένα στρώμα με κοινά σχετικά συμφέροντα. Σήμερα λοιπόν, μετά από τέσσερα χρόνια παραμονής στο ΔΝΤ, διαφαίνονται ξεκάθαρα δύο στρατόπεδα: η αστική τάξη και τα καταπιεζόμενα στρώματα.
Το πρόβλημά μας δεν είναι μόνο το μνημόνιο, η Τρόικα ή το ΔΝΤ, αλλά ο ίδιος ο καπιταλισμός, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα οδηγείται συνεχώς σε κρίσεις, τις οποίες θα πρέπει να ξεπερνάει πατώντας στις πλάτες των εργαζομένων.
Καμία ‘’αντιμνημονιακή’’ πολιτική δεν θα μας σώσει, όσο το τέρας της ελεύθερης αγοράς τζογάρει πάνω στον πλούτο που παράγουμε. Γι’αυτό και όσοι μιλάνε για διαχείριση του καπιταλισμού ή για λύση εντός του συστήματος, τρέφουν αυταπάτες.
Στέγαση
Το δικαίωμα στη πρώτη κατοικία ξεφεύγει από τα στενά όρια της ατομικής ιδιοκτησίας. Δεν είναι ζήτημα πολυτέλειας αλλά βιοτική ανάγκη. Τα τελευταία χρόνια, το κράτος ποινικοποιεί την οικειοποίηση άδειων χώρων και σπιτιών, όχι μόνο όταν αυτό γίνεται από ‘’ακραίες’’ για εκείνο πολιτικές ομάδες αλλά και από αστέγους, γεγονός που αντιτίθεται στην απλή λογική. Έτσι αναδεικνύεται η πλήρης υποκρισία του ‘’κοινωνικού’’ κράτους που την ίδια στιγμή που προσπαθεί να φανεί ευαισθητοποιημένο, περιθωριοποιεί τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
Οργάνωση των αναγκών μας παντού
Μακριά από την λογική της ανάθεσης και των σωτήρων· των κολάκων και των λαϊκιστών οποιασδήποτε πολιτικής απόχρωσης, ο αγώνας θα πρέπει να είναι ταξικός, κοινωνικός και αποκεντρωμένος. Μέσα από σωματεία, λαϊκές συνελεύσεις, αυτοοργανωμένες συλλογικότητες, καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, στη βάση των οριζόντιων δομών, της αυτοοργάνωσης και της κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης.
Η επικοινωνία και η ζύμωση με τους ανθρώπους της περιοχής μας και η αυτοοργάνωσή μας στις γειτονιές, είναι ένα πρώτο βήμα για την ενίσχυση της κοινωνικής αντίστασης και την ανάπτυξη αλληλέγγυων κοινωνικών δεσμών. Κανένας δεν μπορεί να αγωνιστεί για λογαριασμό μας. Η κοινωνική αντίσταση γίνεται στον δρόμο, και αποτελεί καθήκον που δεν ανατίθεται, καθήκον των ίδιων των καταπιεζόμενων και όχι επαγγελματιών κοινοβουλευτικών αντιπροσώπων.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ
Αναρχική συλλογικότητα Οκτάνα
Αυτόνομη συλλογικότητα Directiva από τα κάτω
Αναδημοσίευση από : athens.indymedia.org
