Λάβαμε 15/03/2021 από
16 Μαρτίου στις 12 μμ στην Περιφέρεια Ιωαννίνων/ΩΣ ΕΔΩ
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ
Μετράμε πια ένα έτος πανδημίας. Μετά από αλλεπάλληλα λοκ-ντάουν, μέτρα επί μέτρων και απαγορεύσεις έχει γίνει ξεκάθαρο και στον πλέον καλόπιστο πως η παρούσα κυβέρνηση δεν διαθέτει κανένα σχέδιο πλην της καταστολής και της αστυνομοκρατίας. Δεν έχουμε αυταπάτες ως προς τις προτεραιότητες των κρατικών μηχανισμών καθ’ αυτών. το κράτος είναι ένας μηχανισμός σχεδιασμένος για να εξυπηρετεί συγκεκριμένες ανάγκες και η δημόσια υγεία βαραίνει στις αποφάσεις του έως έναν πολύ συγκεκριμένο βαθμό. Είτε αναφερόμαστε στην Κίνα των σκληρών μέτρων και του κρατικού αυταρχισμού είτε στην Βραζιλία του αρνητή Μπολσονάρου το επίδικο είναι η αύξηση των κρατικών εξουσιών, η λειτουργία της αγοράς και η ομαλή αναπαραγωγή του κεφαλαίου.
Βέβαια η Ελλάδα είναι αυτή την στιγμή στην δυσάρεστη θέση να κυβερνάται από μία κυβέρνηση που έχει θέσει δύο περίπου βασικούς στόχους: πρώτον την επιβολή μίας σκληρής νεοφιλελεύθερης οικονομικά και συντηρητικής κοινωνικά ατζέντας και δεύτερον την λεηλασία των δημοσίων ταμείων, όπως άλλωστε συνηθίζει η εγχώρια δεξιά. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, σε αυτή την περίπτωση δεν περισσεύει τίποτα για το Εθνικό Σύστημα Υγείας, για τις κατάλληλες δομές για την ομαλή λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ή για την ενίσχυση των πολύπαθων μέσων μαζικής μεταφοράς.
Το μόνο σχέδιο λοιπόν που απομένει στην κυβέρνηση είναι η επιβολή ασφυκτικού ελέγχου σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας των πολιτών που έχουν φτάσει πλέον να υπολογίζουν και τα μέτρα που απομακρύνονται από το σπίτι τους. Και ο μηχανισμός για την επιβολή αυτού του σχεδίου; Η μοναδική κρατική υπηρεσία που τυγχάνει στοργικής φροντίδας από την Νέα Δημοκρατία με αθρόες προσλήψεις και δαπάνες: η Ελληνική Αστυνομία.
Η ενίσχυση της ΕΛΑΣ φυσικά δεν προέκυψε από την συνθήκη του κορονοϊού. Η πανδημία δεν εξυπηρετεί παρά μόνο ως κάλυψη για την επιβολή του δόγματος «Νόμος και Τάξη» που μας σερβίρει επίμονα εδώ και χρόνια η κυβερνητική παράταξη. Η Νέα Δημοκρατία ήδη από το 2019 φρόντισε να κάνει σαφείς τις προθέσεις της με αθρόες προσλήψεις ειδικών φρουρών ακόμη και με ποινικό μητρώο, με την επανασύσταση της ομάδας ΔΕΛΤΑ, των μηχανοκίνητων φασιστικών ορδών, και τώρα με την είσοδο της αστυνομίας και στα Πανεπιστήμια, την στιγμή που αυτά είναι πια κλειστά εδώ κι ένα χρόνο.
Την ώρα που οι πολίτες παραμένουν εδώ κι ένα χρόνο σχεδόν ασταμάτητα κλεισμένοι σπίτι τους, βάζοντας πλάτη και προστατεύοντας τους συνανθρώπους τους (εφόσον κανείς δεν περιμένει ότι θα το πράξει αυτό η κυβέρνηση) η Νέα Δημοκρατία φρόντιζε να θωρακιστεί και επικοινωνιακά με σοφίσματα όπως η Λίστα Πέτσα. Κι έτσι, με σφιγμένα από τα νεύρα δόντια διαβάζουμε πως οι βόλτες και τα τραπεζώματα του Κυριάκου είναι εντός νομιμότητας, πως ο Λιγνάδης φύτρωσε στο Εθνικό Θέατρο, πως είναι φυσιολογικό να μένει η μισή Αττική χωρίς ρεύμα για εβδομάδες, πως ο Κουφοντίνας δεν έχει δικαιώματα και πόσα ακόμη.
Ακόμα και στα ήσυχα Γιάννινα η ΕΛΑΣ επέλεξε την στρατηγική της καταστολής. Προληπτικές προσαγωγές ανθρώπων προσκείμενων στον αντιεξουσιαστικό χώρο (μεταξύ των οποίων και σύντροφοί μας), συγκρούσεις και τραυματισμοί φοιτητών στις 17 Νοέμβρη και πλήρης αστυνομοκρατία και συλλήψεις συνδικαλιστών στην πανελλαδική απεργία της 26ης Νοέμβρη. Γιατί μπορεί η κοινωνική διαμαρτυρία να έχει μπει «στον γύψο» αλλά το νομοθετικό έργο συνεχίζει κανονικότατα.
Η ιστορία όμως έχει μία έντονη αίσθηση ειρωνείας και στην δική μας περίπτωση η καταρράκωση του κυβερνητικού αφηγήματος έμελλε να έρθει από ένα μεσοαστικό προάστιο της Αθήνας και μερικούς αυθάδεις «νοικοκυραίους» που απλώς έκατσαν στα παγκάκια μιας πλατείας. Τα όργια των καουμπόυδων της ομάδας ΔΙΑΣ εκείνη την ημέρα στην Νέα Σμύρνη δεν έμειναν αναπάντητα και οι πορείες και συγκεντρώσεις που ακολούθησαν σε όλη την χώρα αποδεικνύουν πως η υπομονή έχει εξαντληθεί.
Και πώς απαντάει αυτή η κυβέρνηση; Μα φυσικά με τον μόνο τρόπο που ξέρει. Ξαμολώντας τις μηχανοκίνητες ορδές των ομάδων ΔΡΑΣΗ, που ωσάν δυνάμεις κατοχής σάρωσαν την Νέα Σμύρνη, μπούκαραν σε σπίτια και καταστήματα, έδειραν και παρέσυραν με τις μηχανές τους ανθρώπους κάθε ηλικίας και έφτασαν στο σημείο να παρενοχλήσουν σεξουαλικά μια 18χρονη κοπέλα που σύρθηκε στην ΓΑΔΑ χωρίς να της επιτραπεί καμία επικοινωνία με τους δικούς της. Παράλληλα μία τεράστια επιχείρηση στήθηκε στα ΜΜΕ όπου η ατελείωτη βία της αστυνομίας εξισωνόταν με τον τραυματισμό 1 (ολογράφως ενός) αστυνομικού και με θρασύτατους ένστολους συνδικαλιστές που απειλούν τους πάντες.
Όμως η υπομονή της κοινωνίας έχει εξαντληθεί και οι αντιστάσεις της έχουν αρχίσει να αναφαίνονται. Στο ελληνικό #me_too. Στις διογκούμενες εκδηλώσεις αλληλεγγύης προς τον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα. Στις καταλήψεις των Πανεπιστημίων. Στις δεκάδες πορείες όπου εκατοντάδες και χιλιάδες άνθρωποι αψηφούν την κρατική τρομοκρατία και διαδηλώνουν.
Ακόμα και αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση συνεχίζει στον ίδιο δρόμο, μιλώντας για διχασμό, επιχειρώντας να συγκαλύψει ακόμη κι ένα τροχαίο ατύχημα και γενικότερα αρνούμενη να αντικρύσει την πραγματικότητα της κατάρρευσης του θατσερικού της αφηγήματος στα μάτια της κοινωνίας.
Η Νέα Σμύρνη ήταν μόνο η αρχή.
ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ – ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
