Αλλά ας το πάμε με την λογική. Φαντάζομαι τα κομμένα δέντρα ο Σκαι δεν τα δείχνει, αντί’ αυτού όμως δείχνει πλάνα αρχείου 1-2 χρόνων πίσω τουλάχιστον. Για να σας δώσω ένα παράδειγμα η κόκκινη τουρμπίνα λοιπόν στο pit απόθεσης που συνηθίζουν να μας δείχνουν σε όλες τις φωτογραφίες μέχρι σήμερα έχουν γίνει δυο. Επίσης δεν λέει κάνεις ότι η εταιρεία όλο το καλοκαίρι έκανε γεωτρήσεις στην Τσικάρα αλλά και σε αλλά σημεία. Προσωρινά παρεμποδίστηκαν από τους λίγους που μέχρι και σήμερα αγωνίζονται, είτε με διαμαρτυρίες στα σημεία των γεωτρήσεων, είτε με την εκκίνηση του δεκαημέρου στο βουνό, που έπαψε κάποιες εργασίες και μόνο με την ύπαρξη του. Περιόρισε την εταιρεία μέσα στο οικόπεδο της, άλλαξε φυσικά και την πολιτική της σε σχέση με την συμπεριφορά των μεταλλωρύχων της απέναντι στους διαφωνούντες μόνιμους κατοίκους της περιοχής, άλλα και των σωμάτων ασφαλείας, σε ποιο ήπια για να μην καλλιεργήσει παραπάνω κλίμα, που δεν θα βοηθούσε στα σχέδια της.
Για την αποκατάσταση λοιπόν της αλήθειας να πούμε ότι ουδέποτε η εταιρεία σταμάτησε τις εργασίες της ούτε απόλυσε κόσμο. Και πως να το κάνει άλλωστε όταν χρειάζεται μέχρι και τον τελευταίο από αυτούς όπως και τις οικογένειες τους, όπως βλέπετε στους δεκτές σας. Κατά τακτά διαστήματα που επισκέπτομαι την περιοχή παρατηρώ τον τρόπο που μετέτρεψε αυτούς τους 1200 “εργαζόμενους του θανάτου” από αγρότες και προλεταρίους σε εταιρικό στρατό. Εδώ βέβαια υπάρχει και προϊστορία. Μερικοί είναι γέννημα μεταλλωρύχων, οι οποίοι όμως ήρθαν ως μέτοικοι στις εργατικές κατοικίες του Μποδοσάκη. Ένα τέτοιο χωριό είναι το Στρατόνι. Τέτοιες κατοικίες θα βρείτε και στην Μ. Παναγία αλλά και άλλου στα ορεινά μεταλλευτικά χωριά.
Άλλη μια αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί χειραγωγούνται και χρησιμοποιούνται με τον χειρότερο τρόπο από όλους. Αρχικά από την εταιρεία που για να τους προσλάβει, πριν ακόμα υπογράψουν σύμβαση, διαλέγοντας ας πούμε όχι τους πολύ έξυπνους και πιο εύκολα χειραγωγήσιμους από κάθε οικογένεια, τους έβαλαν την πρώτη αποστολή. “Αν θέλετε δουλειά ..” τους είπαν στο τηλέφωνο τότε το 2012, “όλοι τώρα στο εργοστάσιο στο Στρατόνι”. Μέχρι και οι σειρήνες χτύπησαν στο εργοστάσιο τότε. Στην συνεχεία τους φόρτωσαν σε φορτηγάκια της εταιρείας και πήγαν και σπάσανε το φυλάκιο που υπήρχε στο βουνό για την προστασία της περιοχής φτιαγμένο από μια ομάδα κατοίκων που είχαν επί χρόνια προσπαθήσει να αναδείξει την προβληματική τόσο του σύγχρονου τρόπου εξόρυξης όσο και του παλιού μέσα από την δημιουργία της πρωτοβουλία ενάντια στις βλαπτικότητες . Βέβαια αυτό δεν γράφετε ούτε στη σύμβαση ούτε λέγετε στα κανάλια.
Κάτι που επίσης κάνεις δεν είπε, ούτε άσκησε κριτική είναι οι περίφημοι αυτοί εργαζόμενοί που βγαίνουν στα κανάλια και μας βομβαρδίζουν με δηλώσεις όπως ότι αν απολυθούν δεν θα έχουν να ταΐσουν τα παιδιά τους, είναι ποιοι στην πραγματικότητα είναι. Για παράδειγμα είδαμε να κάνει ακριβώς αυτές τις δηλώσεις “μεταλλωρύχος” που εχει ασκηθεί εναντίον του μήνυση για ξυλοδαρμό ενός από τους διαφωνούντες συγχωριανούς τους μαζί με άλλους ¨μεταλλωρύχους¨, ο ίδιος αυτός άνθρωπος που θα “πεινάσει” αν κλείσει η εταιρεία είναι και ο πρόεδρος της ομάδας της Μεγάλης Παναγίας. Οι άνθρωποι που διαμαρτύρονται ως εργάτες έξω από το υπουργείο να μην κλείσει η εταιρεία, φοράνε εξοπλισμό που τους παραχώρησε η εταιρεία, έχουν catering για να τρώνε και διαμαρτύρονται σε 8ώρες βάρδιες. Φυσικά κανείς δεν κοιμάται σε σκηνή αλλά σε ξενοδοχείο που πληρώνει η εταιρία και προφανώς συνεχίζει να πληρώνεται κανονικά από την εταιρεία για τις μέρες αυτές.
Τώρα αν αυτό λέγεται συνδικαλισμός και αυτοί εργάτες, πως ονομάζονται οι βαλτοί και οι υποκινούμενοι από τα συμφέροντα άραγε;
Αυτό για το θέαμα που μας παρέχουν τα κανάλια. Στην προβληματική που μας βάζουν τα κόμματα όμως ξεφεύγει ακόμα περισσότερο. Ο μεν Κουλης υπερασπίζεται τις υπογραφές του κόμματος του ως ο ξεπουλών και από ότι φαίνεται για αυτόν τα μόνα δέντρα που έχουν πρόβλημα είναι τα καμμένα και αυτό γιατί δεν προλάβαμε να τα κόψουμε, η μονή θαλάσσια καταστροφή είναι στην Αττική, γιατί που θα κάνει ο λαός τα μπάνια του, και βεβαίως χάθηκε τόσο πετρέλαιο που θα βάζαμε στα πριόνια για να κόψουμε και αλλά δέντρα, και δεν λέει στην μάνα που βάζει το παιδί της στην θάλασσα στο Στρατόνι, ότι όλα αυτά που θα δείτε και από το Google maps σε αυτήν την θέση καταλήγουν σε κάποιον άλλο υδροφόρο ορίζοντα. Έναν που καταλήγει στο διάστημα. Αλλά τι περιμένεις το έχει η οικογένεια, απλώς αυτός βγήκε πολύ φλώρος τελικά.
Στην αντίθετη άποψη βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ που σήμερα όμως έχει μεταλλαχθεί, να σαν τους κατοίκους της Χαλκιδικής σε λίγο καιρό. Θυμάμαι κάποτε τον Καρανίκα την Ηγγλέζη να βρίζουν τα ΜΑΤ, να συνοδεύουν πούλμαν αντιεξουσιαστών, να βαφτίζουν παιδιά αλλά και αλλά, να λένε μετά μανίας ¨25 βγαίνουμε 26 κλείνουν¨. Ακόμα περιμένουν οι κάτοικοι. Η μετάλλαξη δεν έχει να κάνει όμως με αυτό, αλλά η ουσιαστική μετάλλαξη ιδεών έρχεται στο θέμα του μεταλλεύματος. Που πάει, ποιος θα το κατεργαστεί. Εμείς να το κάνουμε ! λέει τώρα και βάζει όρους. Εγώ λέω γίνεται το παιχνίδι και κανονίζουν τα πόστα και τα ποσά. Καμιά σχέση δεν έχει με την πιθανότητα να κλείσουν τα μετάλλια. Αυτό είναι επιστημονική φαντασία για όποιον γνωρίζει και το πιστεύει. Η αλλαγή της θέσης του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό δεν αποτελεί έκπληξη μετά την μετάλλαξη και την προδοσία στην απόφαση των Ελλήνων να βγουν εκτός Ε.Ε.. Απλά άλλη μια προδοσία απέναντι στην κοινωνία που τον ψήφισε πιστεύοντας ότι θα κλείσει τα μεταλλεία.
Μετά από όλα αυτά σήμερα ξαφνικά με την δημοσιότητα που εσκεμμένα έδωσε τόσο η Eldorado Gold αλλά και ο Αλαφούζος με τον Σκαι, έπεσε γραμμή και μαζεύτηκαν οι Συριζαίοι ξανά στις επιτροπές δήθεν τάχα μου να αντισταθούμε. Το νου σας σύντροφοι. Με προσοχή έχουν λόγους που γύρισαν και σίγουρα όχι για να κλείσουν τα μεταλλεία.
Και όσον αφορά τους ¨Γαλάτες¨ που όμως τελείωσε ο μαγικός ζωμός, προσοχή γεμίσατε Χρυσαυγίτες . Περίμενα τους διωκόμενους στην πρώτη γραμμή και όχι κρυμμένους στις τρύπες τους. Ο φόβος νίκησε οι Γαλάτες διασπάστηκαν όπως ήταν και πριν τον αγώνα. Το λάθος εδώ είναι πολιτικό και δεν έγινε μόνο από αυτούς αλλά και από τις διάφορες πολιτικές οργανώσεις που καλέστηκαν στον αγώνα. Το λάθος ήταν ένα αλλά ήταν πολύ μεγάλο , μετακινήθηκε ο αγώνας από το βουνό στην Ιερισσό. 40 χιλιόμετρα μακριά. Κάτι beyond Europe και no border με τις προβληματικές τους δεν βοήθησαν να γυρίσει ο κόσμος στο βουνό αλλά το πρώτο τους έφερε σε μια παραλία την ίδια ώρα που είχε ανθρώπους στο βουνό, ενώ το δεύτερο μετέφερε την προβληματική που υπήρχε από την Θεσσαλονίκη. Τόνωσαν στιγμιαία το κίνημα και φυσικά ξεφούσκωσε αρκετά με την μη συνέπεια της παρουσίας και της προπαγάνδισης του θέματος.
Σήμερα λοιπόν οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι ο αγώνας θα ανοίξει, όχι γιατί οι κάτοικοι θα αλλάξουν και θα βγουν στους δρόμους αλλά γιατί σειρά μόλις τελειώσουμε με τις Σκουριές έχουν άλλες περιοχές της Μακεδονίας. Για όσους δεν βλέπουν το μεγάλο κάδρο η εταιρεία έχει πλάνο και στρατηγική. Το pit που βλέπετε στις εικόνες σας θα χρησιμοποιηθεί σε όλο το τόξο της μεταλλευτικής δραστηριότητα που έχει ως στόχο να πετύχει στην τριτοκοσμική Ελλάδα και διακαής πόθος της είναι το κατά σπάραγμα της Μακεδονίας. Όλης όμως..!!!
Καινούργιες περιοχές θα μπουν στον αγώνα, που θα μπορούσε να ήταν νικηφόρος, αν δεν υπήρχε διαπλοκή, αν τα κόμματα και οι πολιτικοί ήταν ειλικρινείς, αν δεν ήταν πολλά τα λεφτά και φυσικά αν δεν συνέβαινε το μεγάλο αυτό λάθος. Ο αγώνας ήταν πάντα στο βουνό. Εκεί έπρεπε να μείνει.
Eμείς στην Αθήνα καλούμαστε να δείξουμε σε αυτά τα καθοδηγούμενα πιόνια στην σκακιέρα της εταιρείας αλλά και των κυβερνήσεων ότι δεν είναι καλοδεχούμενοι. Δεν τους θέλουμε εδώ. Εταιρικούς στρατούς, ανθρώπους που με γνώμονα το προσωπικό τους όφελος θυσιάζουν την ευημερία την υγεία και το μέλλον μιας κοινωνίας είναι τα κατακάθια της. Η αμάθεια και η χειραγώγηση δεν τους επιτρέπει να έχουν κριτήρια άλλα από το οικονομικό όφελος. Δυστυχώς για αυτούς βραχυπρόθεσμα μόνο.
Σύντροφοι / Συντρόφισσες, θα πρέπει να αντιδράσουμε άμεσα και από αύριο να είμαστε εκεί να τους διώξουμε άλλη μια φορά όπως τότε που ξανά κατέβηκαν και έφυγαν άρον άρον. Είμαστε υπέρ των εργαζομένων αυτών που μέσα από τους αγώνες τους διεκδικούν καλύτερη ζωή, βγαίνουν στους δρόμους κατά του κεφαλαίου και όχι καθοδηγούμενοι από αυτό προς το συμφέρον του.
Ο αγώνας στις Σκουριές έχει κοινούς αποδέκτες όλους μας. Δεν αφορά μόνο τους κάτοικους της περιοχής, είναι ένας αγώνας που αν χαθεί με την μαζικότητα που επέδειξε τοπικά, την αλληλεγγύη που επιδιώξαμε ως κίνημα και πετύχαμε, δεν θα μπορεί να σταματήσει σε κανέναν δευτερεύοντα στόχο της επένδυσης. Οι κάτοικοι στην Νιγρίτα στις Σέρρες στα Γιάννενα αλλά και άλλες περιοχές της Μακεδονίας θα βρίσκονται προ τετελεσμένου γεγονότος. Δεν θα μπορέσουν να αντιδράσουν σε οποιαδήποτε μορφή υλοποιηθεί η εξόρυξη στον τόπο τους.
Ας τους στείλουμε λοιπόν σπίτια τους. “Μεταλλωρύχοι” της Ελ Ντοράντο Γυρίστε πίσω. Δεν είστε καλοδεχούμενοι.
Ενάντια στης Φύσης την λεηλασία αγώνας για την γη και την Ελευθερία.
Π.Κ.
