Αυτόν τον Φλεβάρη πάνε 4 χρόνια που τα παιδιά είναι έγκλειστοι. Πρέπει να υπάρχει η μνήμη και να τιμάμε τους συντρόφους μας.
Δεν υπάρχουν επιλογές, ούτε αυταπάτες, πως οι επιλογές είναι μονάχα δυο: ή θεατές σε πολυθρόνες μιας ευνουχισμένης ζωής ή δράστες των γεγονότων που διαμορφώνουν την εξέλιξη της ιστορίας. Η σκέψη για ελευθερία δεν αρκεί, επειδή από μόνη της μπορεί να είναι ανθός, όμως η ίδια η ελευθερία είναι καρπός. Έτσι λοιπόν, όταν θέλεις να συνθλίψεις το κράτος, τα πάντα φαντάζουν στα μάτια σου σαν σφυρί. Δεν έχεις παρά να το χρησιμοποιήσεις.
Και αυτό ακριβώς έκαναν οι φίλοι και σύντροφοι μας από το Βελβεντό που βρίσκονται όμηροι στις κρατικές φύλακές και που αυτόν τον Φλεβάρη, συμπληρώνουν 4 χρόνια έγκλειστοι.
Βρισκόμαστε πλέον σε πόλεμο και σε σημείο που πρέπει να διαλέξουμε πλευρά. Αμέτοχος πια δεν μπορεί να είναι κανένας. Οι αυταπάτες έχουν χαθεί, τα προσωπεία έχουν ξεφτίσει. Οι εξουσιαστές παραδέχονται ότι για λόγους έκτακτης ανάγκης, για μιαν ακόμη φορά, οι ιδέες πρέπει να διώκονται.
Τίποτα δεν τελείωσε, όλα συνεχίζονται, άρνηση, εξέγερση και αλληλεγγύη.
ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ ΡΕ ΚΟΥΦΑΛΕΣ.
Στάλθηκε στην mpalothia
