Λάβαμε 04/12/2019
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Στην Ελλάδα κομβικό σημείο αναβάθμισης της κρατικής καταστολής αποτέλεσε η ψήφιση των δύο αντιτρομοκρατικών νόμων το 2001 και το 2004 που θεσμοθέτησαν ένα μόνιμο καθεστώς εξαίρεσης για τους πολιτικούς κρατούμενους. ‘Έκτοτε, η καταστολή οξύνεται διαρκώς σε όλα τα επίπεδα και πολύ περισσότερο σε ότι έχει να κάνει με την νομική θωράκιση του κράτους. Ενώ, ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις παίρνει το φαινόμενο αυτό στα χρόνια μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης. Η κρατική καταστολή πάντα ήταν και συνεχίζει να είναι ζήτημα συσχετισμών και ανάλογη με την ένταση της επίθεσης του κεφαλαίου και των στόχων που αυτό κάθε φορά θέτει. Αντίστοιχα, η καταστολή του ανταγωνιστικού κινήματος αποτελεί πρωταρχικό μέλημα κάθε κυβέρνησης. Με τη διαδοχή του ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΔ –γιατί το κράτος, όπως κι οι δυο τους διατείνονται, έχει συνέχεια– η μηδενική ανοχή απέναντι στους πολιτικούς αντίπαλους του καθεστώτος αποτελεί, τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά, πρωταρχική διακήρυξη της νέας κυβέρνησης, πάνω στην οποία στήνει, με όρους επικοινωνιακούς και πρακτικούς, το δόγμα «νόμος και τάξη». Απώτερος στόχος είναι η δημιουργία ενός ασφαλούς πεδίου –αυτού που περήφανα ονομάζουν «κανονικότητα»– πάνω στο οποίο η καπιταλιστική ανάπτυξη θα προβάλει ανενόχλητη.
Διαρκείς αστυνομικές επιχειρήσεις στα Εξάρχεια με εκκενώσεις καταλήψεων προσφύγων και μεταναστών, μόνιμη και επιθετική αστυνομική παρουσία στην περιοχή εν είδει στρατού κατοχής, εκκενώσεις πολιτικών καταλήψεων, βασανιστήρια διαδηλωτών από τα καθάρματα των ΜΑΤ, παρακολουθήσεις αγωνιστών και πολιτικών χώρων, συλλήψεις για “τρομοκρατία” και χυδαία διαχείρισή τους σε επικοινωνιακό επίπεδο, επαναφορά των μπουραντάδων της ομάδας Δέλτα, αυστηροποίηση του Ποινικού Κώδικα για τους πολιτικούς κρατούμενους (περιστολή δικαιωμάτων άδειας και αποφυλάκισης) αλλά και για όλους όσοι αντιστέκονται ή τολμούν να σκέφτονται ότι θέλουν να αντισταθούν: όλα αυτά, μαζί με τη συνέχιση της ρατσιστικής ευρωπαïκής αντιμεταναστευτικής και αντιπροσφυγικής πολιτικής, την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, την επίθεση στα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, την καταστροφή του περιβάλλοντος, τον σεξισμό και την ομοφοβία, συνθέτουν το δυστοπικό περιβάλλον μέσα στο οποίο οι δυνάμεις του ανταγωνιστικού κινήματος, ανάμεσά τους και η συνέλευση αλληλεγγύης, πρέπει να κινηθούν και να αντεπεξέλθουν.
Η καταστολή χτυπάει οποιαδήποτε δράση συνιστά απειλή για την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων. Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες πολιτικοί κρατούμενοι βρίσκονται στα κελιά της δημοκρατίας λόγω της δράσης τους απέναντι στο κράτος και το κεφάλαιο. Γι’ αυτό, λοιπόν, και η αλληλεγγύη στους φυλακισμένους και γενικότερα στους διωκόμενους συντρόφους/ισσες δεν είναι απλώς μέρος του αγώνα μας, αλλά είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον αγώνα για την επανάσταση, με τον αγώνα για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας. Σε καμία περίπτωση δεν θεωρούμε τους πολιτικούς κρατούμενους/ες θύματα. Απεναντίας, οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες, που είναι αιχμάλωτοι του κράτους, είναι κομμάτι από εμάς που εξακολουθούν να αγωνίζονται μέσα από τις φυλακές. Ως συνέλευση αλληλεγγύης αποδεχόμαστε ότι οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες που βρίσκονται στη φυλακή ή είναι διωκόμενοι/ες, είναι αναπόσπαστο κομμάτι του κοινού μας αγώνα, ανεξάρτητα από τις μορφές αγώνα και δράσης που επέλεξαν και από το φάσμα του αγωνιστικού – ανατρεπτικού κινήματος από όπου προέρχονται.
Απορρίπτουμε λοιπόν οποιοδήποτε διαχωρισμό μεταξύ μορφών πάλης, απορρίπτουμε τα ψευδεπίγραφα δίπολα όπως «νομιμότητα ή παρανομία», «μαζικός ή ένοπλος αγώνας» κλπ γιατί τέτοιοι διαχωρισμοί και διλήμματα σαμποτάρουν τον αγώνα και υπονομεύουν την ενότητα των συντρόφων και συντροφισσών μέσα και έξω από τις φυλακές. Η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους δεν μπορεί να είναι ούτε επιλεκτική, ούτε μερική. Η συνέλευση αλληλεγγύης οφείλει να αναφέρεται στο σύνολο των πολιτικών κρατουμένων, να στηρίζει τους αγώνες τους και να αποτελεί τη φωνή τους εκτός των τειχών. Εξαιρούμε αυτούς οι οποίοι έγιναν καταδότες, απαρνήθηκαν τον αγώνα και έκαναν δηλώσεις υποταγής στο κράτος. Κριτήριο για την ιδιότητα του πολιτικού κρατούμενου αποτελεί η αγωνιστική στάση τόσο κατά την διάρκεια της σύλληψής του, όσο και μετά στη φυλακή και στο δικαστήριο.
Η αλληλεγγύη δεν είναι ταύτιση. Είναι αναπόφευκτο ότι η αλληλεγγύη καθορίζεται σε ένα μεγάλο βαθμό από την πολιτική στάση και τον λόγο των ίδιων των φυλακισμένων. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι η συνέλευση αλληλεγγύης ταυτίζεται με τις απόψεις των φυλακισμένων, αλλά ότι διατηρεί την αυτονομία της και την ανεξαρτησία της όσον αφορά τις πολιτικές θέσεις και τον αγώνα, το κίνημα και την επανάσταση, όπως αναμφίβολα διατηρεί το δικαίωμα της κριτικής στάσης απέναντι στους κρατούμενους όποτε αυτή κρίνει ότι είναι αναγκαίο να πάρει θέση. Αυτό σαφώς λειτουργεί αμφίδρομα από την πλευρά των έγκλειστων προς την συνέλευση. Αρκεί η όποια κριτική να γίνεται με πολιτικούς όρους, μέσα στα πλαίσια της συντροφικότητας, σε μια προσπάθεια να ξεπεραστούν τα όποια προβλήματα, μια κριτική εποικοδομητική που θα στοχεύει στην ενδυνάμωση του κοινού αγώνα. Η συνέλευση αλληλεγγύης είναι μια ανοικτή, κινηματική διαδικασία η οποία βασίζεται σε μια σαφή και ξεκάθαρη πολιτική συμφωνία των συμμετεχόντων σε αυτήν όσο αφορά το θέμα της αλληλεγγύης.
Η μονιμοποίηση μιας διαδικασίας συμπαράστασης και αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους και τους φυλακισμένους αγωνιστές αποτελεί μια διαχρονική επιδίωξη του ανατρεπτικού κινήματος και ειδικότερα του αναρχικού χώρου. Η ανατρεπτική δράση έξω από τα όρια της αστικής νομιμότητας συχνά οδηγεί συντρόφους στη φυλακή ή τους καθιστά διωκόμενους. Η συγκρότηση μιας συνέλευσης αλληλεγγύης είναι δομικό στοιχείο και αναπόσπαστο τμήμα του ευρύτερου κινήματος τόσο ως ασπίδα προστασίας των συντρόφων που βρίσκονται αιχμάλωτοι στα χέρια του εχθρού όσο και ως απάντηση στην τρομολαγνική βιομηχανία διώξεων που το καπιταλιστικό σύστημα κατασκευάζει εναντίων των πολιτικών του αντιπάλων.
Η συγκρότηση της συνέλευσης αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές αποτελεί μια συλλογική προσπάθεια και ένα κάλεσμα συσπείρωσης των κινηματικών δυνάμεων. Αποτελείται από συντρόφους και συντρόφισσες που διαχρονικά στηρίζουν τους αγώνες των πολιτικών κρατούμενων και αγωνίζονται για την κατάργηση των φυλακών. Οι δυναμικοί αγώνες των πολιτικών κρατούμενων και το κίνημα αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε συνέβαλλαν καθοριστικά την προηγούμενη τετραετία κατά την διακυβέρνηση Σύριζα – ΑN.EΛ τόσο στην κατάργηση των φυλακών τύπου Γ όσο και ορισμένες φορές στη νικηφόρα έκβαση των αγώνων τους απέναντι στις αστυνομικές και δικαστικές αυθαιρεσίες και μεθοδεύσεις εναντίων τους. Ένα κίνημα οφείλει να έχει συνείδηση, πως η υπεράσπιση των αιχμαλώτων του, των πολιτικών κρατούμενων, είναι πρωταρχικό αξίωμα ζωτικής σημασίας για την ίδια του την ύπαρξη και την εξέλιξή του.
Συνέλευση αλληλεγγύης
στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές
* Η Συνέλευση Αλληλεγγύης βρίσκεται κάθε Τρίτη στις 7μμ στο ΕΜΠ – Κτήριο Γκίνη
