Για την επικράτηση των μετρίων

0
179

Πολλοί Αναρχικοί/κες σύντροφοι/σσες έχουν κατά καιρούς καταγγείλει μέσα από τον Λόγο τους τον λεγόμενο life-style αναρχισμό, είτε αυτός αποτυπώνεται στη μικροκοινωνία της φαντασιακής Π.Α.Ζ. των Εξαρχείων (που αγγίζει τα όρια της ιδρυματοποιημένης “καθαρότητας”) για να μιλήσουμε για τη δική μας επικράτεια, είτε στις διάφορες μεταμοντέρνες-ενδεδυμένες πολιτικά-εκδοχές του όπως ο βιγκανισμός ή η φιλοζωία ή ακόμη και στη νεομηδενιστική εκδοχή που αποκαλείται μέσω ενός νεολογισμού ως “Νέα Αναρχία”. (Πράγμα που τουλάχιστον για τον μηδενισμό το βρίσκω άδικο και απαξιωτικό να ξεπετιέται αφοριστικά μέσα από μία ετικέτα μία ολόκληρη ιστορική τάση του αναρχικού κινήματος, αλλά δεν είναι αυτό που ενδιαφέρει το παρών κείμενο.)

Ελάχιστοι/ες από τους καταγγέλλοντες συντρόφους και συντρόφισσες όμως έχουν ασχοληθεί στα σοβαρά με τους πολιτικάντηδες οπορτουνιστές και αριβίστες εγωτιστές που στο όνομα του λεγόμενου κοινωνικού αναρχισμού λυμαίνονται κατά καιρούς τον αναρχικό χώρο, προσπαθώντας να επικρατήσει η μοναρχική ιδεοληψία τους, όπου ταυτόχρονα αποκλείουν με αστεία πολιτικάντικη αερολογία, (ακόμη με λεκτική ή και φυσική μερικές φορές βία) κάθε αντίθετη προς την αυθεντία τους άποψη και κριτική.

Η παρουσία όμως αυτών των υποκειμένων μέσα στο χώρο είναι που τον πηγαίνει ανομολόγητα (μέσω ενός παράλληλου δρόμου προς την ίδια κατεύθυνση η οποία καταλήγει) στην ιδεολογία της εξουσιαστικής κυριαρχίας των λίγων.

Πρόκειται στη πραγματικότητα για την επικράτηση των μετρίων.

Οι μέτριοι όμως το μόνο που θέλουν πραγματικά είναι η ηγεμονική υπεροχή της μετριότητας τους.

Η ιστορία μας έχει αποδείξει ότι όπου επικρατεί η υπεροχή του ενός έναντι της συλλογικής του όλου γεννιέται κι ένας μικρός θρόνος, κατασκευάζεται και από ένα στέμμα.

Ο ύψιστος σκοπός των αναρχικών ιδεών δεν είναι άλλος από την ολική κατάργηση κάθε είδους κυριαρχίας και κυρίαρχων, οικονομικής και φυλετικής τάξης και ολικής ισότητας όλων. Οτιδήποτε άλλο είναι έξω από τις αναρχικές ιδέες, γιατί ούτε οι σκοποί αγιάζουν τα μέσα, ούτε τα μέσα ιεροποιούν τους σκοπούς, τίποτα δεν είναι ιερό και ότι ιεροποιείται καταλήγει σε δόγμα και τα δόγματα δεν αμφισβητούνται σύμφωνα με τους πιστούς τους.

Σαν αναρχικοί οφείλουμε αυτά τα υποκείμενα να τα οδηγήσουμε απλά στο δρόμο προς τη γκιλοτίνα μαζί με τους υπόλοιπους κυρίαρχους. Γιατί αν ζούμε, ζούμε για να πατήσουμε επάνω στα κεφάλια κάθε λογής βασιλιάδων.

Ευάγριος Αληθινός