Την ίδια μέρα
Οι επίσημα δηλωμένοι τραυματίες είναι τουλάχιστον 230. Πολλοί τραυματιές δεν μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο μιας και αυτό σημαίνει αυτομάτως σύλληψη και πιθανή δίωξη από τις ιταλικές αρχές. Υπάρχουν μαρτυρίες που δηλώνουν ότι με τον φόβο της σύλληψης απεφύγαν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Οι συλληφθέντες άγγιξαν τους 280. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ενός θεατρικού θίασου, όπου συννελήφθησαν 20 μέλη του τα οποία όμως κανένα δεν ήταν απο την Ιταλία. Η κράτησή τους είχε προκαλέσει την παρέμβαση του προέδρου της Αυστρίας, Τόμας Κλέστιλ, ο οποίος ζητούσε την ταχεία απελευθέρωσή τους με επιστολή προς τον Ιταλό ομόλογό του (μιας και οι 15 ήταν από την Αυστρία). Πολλοί κάνουν λόγο για ξυλοδαρμούς, απειλές και ψυχολογική βία. Η Σούζαν Τόμας περιγράφει πως είδε κρατούμενους να σύρονται σε ένα δωμάτιο, όπου ακούγονταν χτυπήματα και να βγαίνουν μελανιασμένοι και καταματωμένοι.
Ο Σέρμαν Σπαρκς καταγγέλει ότι έμεινε μισή ώρα γυμνός στο αναρρωτήριο της φυλακής με μια παγοκύστη στις πληγές του, ώσπου να του δώσουν μια κουβέρτα, για να σκεπαστεί. Η Στεφανία Γκαλάντει υποχρεώθηκε να σταθεί ολόγυμνη με ανοιχτα χέρια και πόδια μαζί με άλλες τριάντα γυναίκες, ενώ οι αστυνομικοί τις περιτριγύριζαν απειλώντας και παρενοχλώντας τες σεξουαλικά. Ο ισπανός Χοσέ Λουίς Σισίλια υποχρεώθηκε να γδυθεί και να κάνει πους-απς με δύο σπασμένα πλευρά. Αναφορές από ανάλογα γεγονότα σε άλλους συλληφθέντες αναφέρουν βασανιστηρίο με την συνοδεία φράσεων τύπου «Viva il Duce».
Η συνέχεια ήταν φυσικά πάνω στο νομικό κομμάτι, όπου χωρίς δικηγόρο και μεταφραστή η ιταλική αστυνομία απαιτούσε με ανάλογες μεθόδους την απόσπαση της υπογραφής σε έγγραφα που ήταν μόνο στα ιταλικά.
Ένα άλλο γεγονός που δεν έγινε γνωστό για εκείνη την μέρα είναι η δολοφονία γυναίκας που προσπάθησε να μπει στο ιταλικό έδαφος από τα βόρεια σύνορα στην περιοχή Ventemiglia. Η συγκεκριμένη δολοφονία αποσιωπήθηκε, επειδή δείχνει μια πάγια κουλτούρα του ιταλικού κράτους, που έχει ιστορία πολλών δεκαετιών με ανυπολόγιστα θύματα. Τα ευρωπαικά μέσα φυσικά και δεν ενημερώσαν για την δολοφονία της συγκεκριμένης γυναίκας μιας και ολόκληρη η ευρωπαική ένωση έχει αναθέσει τον ρόλο της φύλαξης των συνόρων σε ισπανία και ελλάδα κυρίως, αλλά το ιταλικό κράτος αποτελεί φασιστικό πρότυπο που προσπαθεί να μιμηθεί και η χώρα μας. Βέβαια, μπορεί το ελληνικό κράτος να έχει ξεπεράσει το ιταλικό πάνω στην φασιστική διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος, αλλά κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει μιας και τα επίσημα στοιχεία είναι ελάχιστα.
Επιστρέφοντας ξανά στην Γένοβα …
…την επόμενη μέρα το βράδυ εχουμε τη βίαιη εισβολή της αστυνομίας στο κατειλημμένο σχολείο Diaz, όπου και φιλοξενούνται κινηματικές υποδομές αντιπληροφόρησης (μεταξύ αυτών και το τοπικό Indymedia). Δεκάδες μεταφέρονται απευθείας από το σχολείο στο νοσοκομείο. Είναι μία από τις πολλές αλλά και από τις χαρακτηριστικότερες επιθέσεις, που αποδεικνύουν το πολιτικό χαρακτήρα της επίθεσης μιας και εκείνη την στιγμή μέναν σε πάρα πολλά κτήρια διαδηλωτές από όλο τον κόσμο.
Για εκείνη την επίθεση υπάρχει μαρτυρία, η οποία αναφέρει δεύτερο νεκρό από την αστυνομία έξω από το σχολείο Diaz. Προφανώς η μαρτυρία είναι εσφαλμένη αλλά τα στοιχεία δείχνουν ότι όντως έγιναν δολοφονικές απόπειρες κατα συρροή σε σημείο που σίγουρα πολλοί δεν θα είχαν τις αισθήσεις τους. Εκείνη την νύχτα τα ασθενοφόρα που μετέφεραν τους τραυματίες από την συγκεκριμένη επέμβαση της αστυνομίας ήταν περίπου 30 και οι συλληφθέντες 93 με τις κατηγορίες της «βαρείας αντίστασης κατα της αρχής» και του «τραυματισμού αστυνομικών»! Η πάνω στην υπόθεση ανακρίτρια Ivaldi επισημαίνει ότι τα πρακτικά των καταθέσεων των αστυνομικών είναι αναξιόπιστα αφού έδωσαν αλληλοσυγκρουόμενες καταθέσεις και επιπλέον υπήρξαν και περιπτώσεις πλαστογράφησης των καταθέσεών τους.
Σύμφωνα με πληθώρα αναφορών αλλά και της δικαστικής έρευνας ο Pietro Troiani, αστυνομικός στην Γένοβα έχει παραδεχθεί ότι τοποθέτησε ο ίδιος 2 βόμβες Molotof στο συγκεκριμένο κτήριο, όπου διέμεναν ακτιβιστές, ώστε να δικαιολογηθεί η βαρβαρότητα της αστυνομίας.
via esl.radio-i.org
