Δεν είμαι σίγουρος τι να γράψω. Είναι τόσα πολλά, αλλά κάποιες στιγμές σου έρχεται ο εμετός και δεν έχεις να πεις ή να γράψεις τίποτα.Κάποιοι πληρώνονται για να τα κάνουν αυτά. Κάποιοι επιστρέφουν μετά στα σπίτια τους και στα παιδιά τους. Πολλοί ίσως να πηγαίνουν τις γκόμενες τους για ποτό. Έτσι ήταν πάντα με τους βασανιστές. Κάποιοι τάιζαν τους φούρνους στο Άουσβιτς, κάποιοι πατούσαν τη σκανδάλη στα μυδραλιοβόλα, κάποιοι άλλοι απλά πατούσαν ένα κουμπί στο πείραμα του Μίλγκραμ. Άνθρωποι που χάνουν την ανθρώπινη υπόσταση τους. Η γραφειοκρατία της βίας, το να μην έχεις προσωπικές ευθύνες επειδή ανήκεις σε μια αγέλη που υπακούει στους δικούς της κανόνες. Τα βασανιστήρια δεν σταμάτησαν ποτέ στην Ελλάδα ούτε και αλλού. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι αυτού που ονομάζουμε “κράτος”. Ποτέ δεν θα σταματήσουν όσο υπάρχει κράτος, πότε δεν θα “εκδημοκρατιστούν” οι βασανιστές. Το επίδικο είναι “επικοινωνιακό” αν χρησιμοποιήσουμε όρους της μοδός. Δηλαδή είναι ζήτημα προπαγάνδας αν χρησιμοποιήσουμε όρους πραγματικότητας. Πως δηλαδή -όταν μαθευτούν οι βασανισμοί-, θα τους αντιμετωπίσει η μεγάλη “πλειοψηφία”. Φυσικά εκεί πιάνουν δουλειά τα αγαπημένα μας Μ.Μ.Ε. . Πριν από σχεδόν ένα χρόνο έγραφα για το“σύνδρομο Χατζηνικολάου”. Κάποιοι προοδευτικοί έλεγαν πως ήμουν υπερβολικός και γουστάρανε καταβάθος που τα έλεγαν με το τηλε-είδωλο. Σήμερα γκρινιάζουν γιατί τρώνε στη μάπα τη Νάντια Αλεξίου ως “ρεπόρτερ” του.
Έτσι είναι αυτά. Οι αυταπάτες κρατάνε αλλά όχι για πάντα.
Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω. Η αηδία όμως και η οργή δεν με αφήνουν. Σταματάω και θέλω να φωνάξω. Ήμουν το πρωί στην Ευελπίδων. Το απόγευμα έλειπα. Τυχερός. Δεκάδες συλλήψεις σε όλη την Ελλάδα από την ημέρα της γενικής Απεργίας και μετά. Αφορούν τον ευρύτερο αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο. Μου τη σπάει αυτή η ορολογία. Δεν βγάζει νόημα. Αυτά όμως είναι για μια άλλη φορά. Αισθάνομαι οργή αλλά αισθάνομαι και υπερήφανος. Για τους συντρόφους-ες παντού σε όλη την Ελλάδα. Αν σε κυνηγάνε οι Βουλγαράκηδες, οι Δένδιες, οι Χρυσοχοίδηδες και σε μισούν οι ναζί και οι πατριώτες…κάτι καλό έχεις κάνει και άστους να λένε. Όταν σε κυνηγούν τα ζόμπι μάλλον είσαι με τους ζωντανούς ακόμα. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι κάποιοι βασανίζονται, χτυπημένοι στο κολαστήριο της Λεωφόρου Αλεξάντρας. Όπως τόσα αδέλφια-ες μας από άλλα “έθνη” βασανίζονται στα αντίστοιχα κολαστήρια όπως αυτό του Αγ.Παντελεήμονα. Δεν ξέρω τι να γράψω. Να αρχίσεις να βρίζεις, να γράψεις ότι συναισθηματικό σου κατέβει, ή απλά τίποτα;
Και όμως ζούμε ακόμα. Εγώ προσωπικά ζω για την ημέρα που το κολαστήριο της λεωφόρου Αλεξάντρας θα γκρεμιστεί και στη θέση του θα γίνει πάρκο. Είναι εξαιρετικό το σημείο και αν εξαιρέσεις τη φωτορύπανση είναι μια χαρά για να βλέπουν παιδάκια τα αστέρια. Η αστρονομία είναι πολύ καλύτερη από την εκμάθηση νέων τρόπων βασανισμού.
Η ΓΑΔΑ ΑΕ λοιπόν. Ο μεγαλύτερος εισαγωγέας αηδίας στη χώρα. Το άντρο της πλέον μισητής αστυνομίας της Ευρώπης και από τις πλέον γνωστές στο κόσμο μαζί με αυτή του Μεξικό. Καπιταλισμός νέτα σκέτα.
Θα παραθέσω τις μαρτυρίες όπως καταγράφηκαν από ιστοτόπους και κοινωνικά δίκτυα και τις συγκέντρωσε φίλη στο facebook την οποία και ευχαριστώ θερμά. Δεν μπορώ να γράψω και πολλά άλλα. “Δεν έχω στόμα και θέλω να ουρλιάξω” λέγονταν το αντιπολεμικό διήγημα επιστημονικής φαντασίας του Χάρλαν Έλισον.
Στην Ελλάδα του 2012 έχουμε στόματα ακόμα. Σε λίγο μπορεί και όχι.
Στις 6 η ώρα το απόγευμα της Δευτέρας περνούσαν από το αυτόφωρο στην Ευελπίδων οι 15 συλληφθέντες αναρχικοί. Περίπου 500 σύντροφοι τους περίμεναν με σηκωμένες τις γροθιές και βροντερά συνθήματα αλληλεγγύης. Οι συλληφθέντες φαινόντουσαν καταπτοημένοι και οι περισσότεροι εξ αυτών είχαν εμφανή σημάδια από τα βασανιστήρια που υπέστησαν από τους μπάτσους καθ’όλη την διάρκεια της κράτησής τους στην ΓΑΔΑ
, ειδικότερα, ένας σύντροφος έχει εμφανώς το πόδι του γυρισμένο και θα χρειαστεί επέμβαση, άλλος ένας έχει νάρθηκες σε χέρι και κεφάλι. ( φωτό από indymedia https://athens.indymedia.org/local/webcast/uploads/travmatias.jpg). Μάλιστα σήμερα το μεσημέρι, μέσω των συνηγόρων τους οι συλληφθέντες καταγγέλλουν δημόσια ότι οι αστυνομικοί που έκαναν τις συλλήψεις και πήγαν στη ΓΑΔΑ για να τους αναγνωρίσουν, επιδόθηκαν επί ώρες σε όργιο αγριότητας. Ενώ οι συλληφθέντες ήταν δεμένοι, αστυνομικοί των μηχανοκίνητων μονάδων που τους συνέλαβαν, όχι μόνο τους έβριζαν και τους τραβούσαν φωτογραφίες με τα κινητά τους (για εκφοβισμό), αλλά και τους έφτυναν και χτυπούσαν άγρια. Περιττό να αναφερθεί και το σεξιστικό περιεχόμενο των ύβρεων προς τις κοπέλες. Μετά από φωνές της μιας κρατούμενης, που ξεσήκωσε τον όροφο, επενέβη ο αξιωματικός και τους σταμάτησε.Απαγγέλθηκαν οι κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα:Αντίσταση κατά της αρχής,διατάραξη κοινής ειρήνης, με επιβαρυντικό την κάλυψη χαρακτηριστικών (κράνη),επικίνδυνη σωματική βλάβη,
βαρειά σκοπούμενη σωματική βλάβη, επιβαρυντική περίπτωση διακεκριμένων φθορών και παράβαση νόμου περί όπλων (κοντάρια σημαιών).
Οι κατηγορίες είναι κοινές σε όλους.Λίγο πριν βγουν οι συλληφθέντες από το κτίριο, ακούστηκε μετά από ώρα ασύρματος και αμέσως μία διμοιρία έφυγε προς το κάτω μέρος των δικαστηρίων, προφανώς για να κλείσει την κάτω έξοδο. Όταν βγήκαν οι συλληφθέντες κι ενώ φωνάζονταν συνθήματα έγινε πέσιμο πρώτα στους συγκεντρωμένους που βρίσκονταν ακριβώς έξω από το κτίριο. Άρχισε κόσμος να τρέχει προς την κάτω έξοδο αλλά μάλλον υπήρχαν όντως μπάτσοι γιατί γύρισαν τρέχοντας πίσω. Βγήκαν αρκετοί από την κεντρική έξοδο στο δρόμο.
Προφανώς υπήρχε σχέδιο να επιτεθούν στη συγκέντρωση. Γι’ αυτό και καθυστέρησαν τόσο πολύ να φέρουν τους συλληφθέντες, για να αδειάσει το δικαστήριο.
Συντρόφισσες και σύντροφοι μιλούν για την πρωτοφανή λύσσα των Δελτάδων που ”επιχείρησαν” ακόμη και ενάντια θαμώνων καφετεριών στα περίχωρα των δικαστηρίων, και φυσικά εναντίον των αλληλέγγυων που έφευγαν στα στενά για να ξεφύγουν από τα ΜΑΤ.Γίνεται λόγος για 25 περίπου προσαγωγές ενώ υπάρχει πιθανότητα 4 από αυτές να μετατραπούν σε συλλήψεις. Ορισμένοι εκ των προσαχθέντων παραμένουν με αλληλέγγυους έξω απ’ τη ΓΑΔΑ.
Από Indymedia και Omnia Tv
