«Κάθιδρος έπεσε στα γόνατα και άρχισε να σκάβει το χώμα. Δεν είχε εργαλεία. Δεν τα χρειαζόταν. Απελπισία και οργή τον ωθούσαν στην ύστατη προσπάθειά του. Να ψάξει να τη βρει . Έστω και στο σκοτάδι του χώματος. Του αρχέγονου σημείου γέννησης-θανάτου. Έσκαβε με μανία. Τα χέρια του είχανε γίνει καφέ. Τα νύχια του δε φαίνονταν πια. Μαύρα. Από χώμα και αίμα .Μαύρο αίμα. Η κούραση κι ο πόνος δεν τον λυγίζουν. Ένα φώς φάνηκε όταν το στόμα της γης άνοιξε. Επιτέλους .Την είχε βρει. Ήταν το πτώμα της δικαιοσύνης. Πλέον έχει βρικολακιάσει και ζητά αίμα. Αίμα αγωνιστών. Αίμα εργατών Ελλήνων, αλλοδαπών. Ανθρώπων που αγωνίζονται , που παλεύουν. Ανθρώπων που πιστεύουν σε κάτι διαφορετικό[…]»
Το κράτος δομείται και οργανώνεται με βάση τα συμφέροντα της εκάστοτε οικονομοπολιτικής εξουσίας και ως κύριο στόχο έχει την προώθηση και τη διασφάλισή τους. Η δικαστική εξουσία , τμήμα της ενιαίας κρατικής εξουσίας , δε μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα από αυτά τα συμφέροντα , ούτε να υπηρετήσει ένα ανεξάρτητο δίκαιο ,αλλά αντίθετα καθορίζεται και ταυτίζεται απόλυτα με αυτά. Έχει σαν στόχο τη νομιμοποίηση αυτών των συμφερόντων και την εμπέδωση στην κοινωνία , πως σαν θεσμός του κράτους αποτελεί εγγυητή ενός διαταξικού δικαίου που εκφράζει το σύνολό της.
Η αστική δικαιοσύνη είναι προσδεδεμένη στα συμφέροντα της τάξης από την οποία αντλεί την εξουσία της. Ο χαρακτήρας της είναι ταξικός και βρίσκεται απέναντι στα δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού. Οι αναρχικοί σαν εμπροσθοφυλακή της ιδεολογικής και πολιτικής αμφισβήτησης της συστημικής εξουσίας και του μονοπωλίου της βίας που αυτή αξιώνει, βρίσκονται στο κέντρο των κατασταλτικών επιθέσεων του δικαστικού μηχανισμού. Οι δικαστικές μεθοδεύσεις και τα νομικά πραξικοπήματα ουσιαστικά αποτελούν την υπερπροσπάθεια της δικαστικής εξουσίας να υπερασπιστεί ως μηχανισμός του κράτους την ίδια του την ουσία: Τη σχέση εκμετάλλευσης στο εσωτερικό της κοινωνίας.
Πέρα από τις διαφορετικές χωροχρονικές αφετηρίες και την ξεχωριστή διαδρομή του καθενός, βρεθήκαμε όλοι μας κάποια στιγμή μπροστά σε ένα κοινό δίλλημα. Να αφήσουμε πίσω τη ζωή που μέχρι τότε ζούσαμε και να κινηθούμε στα δύσκολα αλλά ελεύθερα μονοπάτια της παρανομίας ως καταζητούμενοι ή να παραδώσουμε ότι πολυτιμότερο μάθαμε να έχουμε από τα πρώτα κι όλας συνειδητά μας βήματα , οδηγούμενοι στη φυσική μας αιχμαλωσία. Το σύνολο των αξιών που μας χαρακτηρίζει ως αναρχικούς και τα ιδανικά στα οποία πιστεύουμε και μάθαμε περήφανα να υπερασπιζόμαστε , καθόρισαν ουσιαστικά την επιλογή μας στο δίλλημα αυτό. Ελευθερία με κάθε κόστος και τίμημα.
Το κράτος σε αυτή την επιλογή απάντησε με τις γνωστές μεθόδους και τις συνήθεις πρακτικές που διαμορφώνουν την αυξημένη κατασταλτική πολιτική που εφαρμόζει εις βάρος των διωκόμενων αναρχικών. Παρακολουθήσεις , προσαγωγές, εφόδους σε σπίτια στοχεύοντας στον εκφοβισμό του οικογενειακού και κοινωνικού περιβάλλοντος. Επιθέσεις λάσπης από τους εγκάθετους δημοσιογράφους της ΕΛ.ΑΣ, που συστηματικά χτίζουν εις βάρος μας είτε το προφίλ του αδίστακτου ληστή, είτε αυτό του επικίνδυνου τρομοκράτη , είτε και τα δύο μαζί. Επικηρύξεις με αμοιβές τεράστια χρηματικά ποσά από τα δημόσια ταμεία, σε μία περίοδο που η φτώχεια και η ανεργία βρίσκονταν σε επίπεδα ρεκόρ. Μεθοδευμένες και καθ υπόδειξη αναγνωρίσεις στα ανακριτικά γραφεία , καταχρηστικές διώξεις και στοχευμένη διόγκωση των κατηγορητηρίων, δικονομικές μηχανορραφίες , ανακριτικές αλχημείες και διάφορα άλλα που θέτουν σε κρίση ακόμα και την αστική νομιμότητα. Είναι προφανές πως η δικαιοσύνη όταν έχει στα χέρια της αναρχικούς , επιχειρεί να καταστείλει κάτι που περισσότερο από παραβατικές συμπεριφορές και αξιόποινες πράξεις. Όντας βασικός μηχανισμός επιβολής ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος εξουσίας , τσακίζει παραδειγματικά αυτούς που αμφισβητούν το μονοπώλιο της κυρίαρχης συστημικής ιδεολογίας.
Με βάση αυτά δε μας παραξενεύει η εισαγγελική πρόταση του εισαγγελέα της αντιτρομοκρατικής Δ.Ασπρογέρακα , ο οποίος καθ υπόδειξη της εν λόγω υπηρεσίας , μας θέλει με κάθε τρόπο μέλη της οργάνωσης επαναστατικός αγώνας και με υπερδιογκωμένα κατηγορητήρια , αλλά ούτε και η απόφαση του συμβουλίου εφετών , να την υιοθετήσει και να εκδώσει το σχετικό βούλευμα , νομιμοποιώντας ουσιαστικά ένα νομικό πραξικόπημα.
Η αντίδραση των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους απέναντι σε όποιον αψηφά τη βούλησή τους , χαρακτηρίζεται ούτως ή άλλως από εκδικητικότητα. Όταν η επιλογή αυτή όμως γίνεται για τους εχθρούς της ίδιας της συστημικής ιδεολογίας όπως οι αναρχικοί, τότε αυτοί αντιμετωπίζονται από το κράτος ως αιχμάλωτοι πολέμου και επιδιώκει η ομηρεία τους να αποκτήσει έναν αναβαθμισμένο συμβολισμό. Μέσω της οξυμένης κατασταλτικής μεταχείρισης προσπαθεί να περάσει ένα μήνυμα παντοδυναμίας όχι μόνο στο φυσικό αποδέκτη της καταστολής αλλά σε ολόκληρο το κίνημα στο οποίο ανήκουν. Προσπαθεί να πείσει για την παντοδυναμία του εξουσιαστικού συστήματος και να διασφαλίσει την ιδεολογία του κυρίαρχη και κοινωνικά αποδεκτή.
Η αστική δικαιοσύνη διαμηνύσει ότι μπορείς να είσαι υπουργός ή δημόσιος λειτουργός και να εισπράττεις εκατομμύρια ευρώ από μίζες προκειμένου να αναθέσεις δημόσια έργα σε επιχειρηματικούς κολοσσούς . Μπορείς να είσαι κυβερνητικός αξιωματούχος και να τζογάρεις τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων . Μπορείς να είσαι υπουργός της κυβέρνησης και να χρεώνεις το δημόσιο με αγορές εξοπλιστικών προγραμμάτων προκειμένου να εισπράξεις μίζες εκατομμυρίων. Μπορείς να είσαι δήμαρχος και να υπεξαιρείς δεκάδες εκατομμυρίων ευρώ απ το ταμείο του Δήμου. Μπορείς να είσαι πρόεδρος εφετών, εισαγγελέας, αρχιμανδρίτης, εφοριακός, δικαστικός επιμελητής, μπάτσος και να εμπλέκεσαι σε παραδικαστικά κυκλώματα. Μπορείς να είσαι μέρος ενός διεφθαρμένου διαπλεκόμενου ανήθικου συστήματος εξουσίας , αλλά δε μπορείς να αμφισβητείς το ίδιο το σύστημα. Δε μπορείς να αμφισβητείς πως το σύστημα αυτό αποτελεί τη μόνη δυνατή εκδοχή οργάνωσης της δημόσιας ζωής . Μπορείς να κάνεις ότι θέλεις , αρκεί να μη στέκεσαι συνειδητά απέναντι στην καθεστωτική ιδεολογία, αρκεί να μην αμφισβητείς την εξουσία του κράτους και του κεφάλαιου.
Ο κ.Ασπρογέρακας και η παρέα του έχουν το θράσος να κατηγορούν εμάς ως ληστές και τρομοκράτες , τη στιγμή που το κράτος της αστικής δημοκρατίας του κεφάλαιου και των αγορών το οποίο υπηρετούν, ευθύνεται για την πραγματική τρομοκρατία και όχι γι αυτήν που νοιώθουν μια χούφτα καπιταλιστών και μια δράκα πολιτικών από τη δράση των αναρχικών, αλλά για την τρομοκρατία που νοιώθει καθημερινά ένας ολόκληρος λαός. Την τρομοκρατία της φτώχειας , της ανεργίας , της επισφάλειας , της απουσίας του ίδιου του μέλλοντος. Τολμάνε να κατηγορούν εμάς για ληστές και τρομοκράτες , όταν οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι προκειμένου να διασώσουν το τραπεζικό σύστημα καταδικάζουν με τις πολιτικές τους το μέλλον ολόκληρων γενεών. Αυτοί είναι οι ηθικοί αυτουργοί που στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης , καταστρέφουν βουνά και δάση καταδικάζοντας σε θάνατο ολόκληρα χωριά , καταστρέφουν με την εγκληματική τους δραστηριότητα το θαλάσσιο περιβάλλον. Αυτοί που έχουν μετατρέψει τον τόπο σε οικονομική αποικία του ιμπεριαλιστικού κεφάλαιου και με τις πολιτικές που επιβάλλουν βυθίζουν έναν ολόκληρο λαό στην οικονομική εξαθλίωση και την υπαρξιακή ανέχεια.
Η καταστολή των αναρχικών από το κράτος είναι ουσιαστικά η καταστολή του αγώνα ενάντια στην εξουσία του. Είναι η καταστολή του αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο και στην καταπίεση που αυτό γεννά. Του αγώνα ενάντια στις τάξεις και την εκμετάλλευση που αυτές επιβάλλουν. Η αλληλεγγύη στους διωκόμενους αναρχικούς είναι η υπεράσπιση του κοινού μας αγώνα για μια κοινωνία που θα υπηρετεί τον άνθρωπο και θα έχει ως άξονα τον ίδιο και όχι την παραγωγική του δύναμη και τους νόμους της αξίας των αγορών . Η αλληλεγγύη οφείλει να ενέχει τα χαρακτηριστικά αυτά που θα τη μετατρέπουν σε όπλο συνολικής αντίστασης απέναντι στο κυρίαρχο καθεστώς εξουσίας , που θα την μετατρέπουν σε μέσο αγώνα ενάντια στις επιθέσεις του κεφαλαίου και το κράτος που τις νομιμοποιεί.
Το επόμενο διάστημα αναμένουμε να οριστεί η ημερομηνία έναρξης του δικαστηρίου. Θεωρούμε πως ένα δυνατό παρόν από τον κόσμο της αλληλεγγύης είναι αναγκαίο προκειμένου να αποτραπούν οι δικαστικές επιδιώξεις και να καταγραφεί η ιστορία όπως πρέπει: Με το κράτος στη θέση του κατηγορουμένου.
ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ
Τσιρώνης Γρήγορης
Σεισιδης Μάριος
Ασπιώτης Παναγιώτης
Σακκάς Κώστας
