Μερικές από τις πρώτες φωτογραφίες των αγώνων.
Οι πολεμικές τέχνες στην Ελλάδα είναι συνυφασμένες, στη συλλογική συνείδηση, με επικίνδυνες ατραπούς. Όχι αδίκως σ’ ένα βαθμό, αφού αφενός εξυπηρετούν την αναπαράσταση του επιθετικού μυώδη άνδρα που καλλιεργούν οι εγχώριοι φασίστες και αφετέρου γιατί υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι μια σειρά γυμναστήρια και αθλητικοί σύλλογοι έχουν μετατραπεί σε κέντρα εκπαίδευσης χρυσαυγιτών. Ειδικά στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης υπάρχουν περιστατικά που αποτυπώνουν χωρίς αμφιβολίες τη συγκεκριμένη σύνδεση. Το Μάρτιο του 2013 αγώνες kick boxing και μεικτών πολεμικών τεχνώνπραγματοποιήθηκαν στο Λαγκαδά Θεσσαλονίκης υπό την αιγίδα του δήμου, στους οποίους βραβεύτηκε ο γνωστός Χρυσαυγίτης Παναγιωτίδης, που είναι υπόδικος για φασιστική επίθεση σε βάρος μαθητών και εργατών μέρα απεργίας στο ΕΠΑΛ Λαγκαδά, με μαχαίρια και γκλομπς. Στους αγώνες συμμετείχε επίσης η ομάδα του Δημήτρη Παπαδόπουλου (ultra fighters), ο οποίος σε παλαιότερη εκδήλωση Kick boxing στην Καλλιθέα Χαλκιδικής είχεαπονείμει τιμητική διάκριση στο χρυσαυγίτη βουλευτή Αντώνη Γρεγό. Το τρίγωνο συμπληρώνεται με το σύλλογο του Κιουρτίδη στον Άγιο Αθανάσιο Θεσσαλονίκης που είχεοργανώνει μαθήματα πολεμικών τεχνών για την «Πατριωτική Πολιτοφυλακή».
Πήραμε αυτή την πρωτοβουλία πολύ καιρό πριν στα πλαίσια της πολυμορφία του αντιφασιστικού κινήματος. Δε θέλουμε να αφήσουμε χώρο στους φασίστες. Ξέρουμε ότι προσπαθούν να στρατολογήσουν κόσμο μέσα από τις πολεμικές τέχνες. Δεν είμαστε χριστιανοί για να γυρίσουμε και το άλλο μάγουλο στη βία των νεοναζί. Αναδεικνύουμε παράλληλα την αξία της αυτοοργάνωσης και της αυτοδιαχείρισης. Το πρότυπο μας δεν είναι οι ντοπαρισμένοι αθλητές με χορηγούς που έχουν προβλήματα υγείας μετά τα 30 τους» μου εξηγεί ο Μάλαμας Σωτηρίου από την πρωτοβουλία για τη διεθνή συνάντηση, διαιτολόγος ο ίδιος και αθλητής από το 1989. Όντως στο Ιβανώφειο στάδιο που διεξήχθει το τουρνουά -με πολλαπλούς συμβολισμούς γιατί τους παραχωρήθηκε με τη μεσολάβηση της Αυτόνομης Θύρας 10, από τους πλέον αντιφασιστικούς συλλόγους, αλλά και επειδή ο ίδιος ο Γεώργιος Ιβάνοφ Σαΐνοβιτς στη μνήμη του οποίου ονομάστηκε έτσι το στάδιο θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους σαμποτέρ των Συμμάχων στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο- υπήρχαν πολλά πανό. «Μητσάκο, εσύ από τα ρινγκ κι εμείς από τους δρόμους, μαζί θα τους γαμήσουμε φασίστες – αστυνόμους» έγραφε ένα. Δεν κατάφερα να γνωρίσω το Μήτσο εκείνο το 48ωρο. Δεν υπήρχε όμως κανένα σήμα σπόνσορα. Το τουρνουά ήταν απολύτως αυτοχρηματοδοτούμενο και στηρίχτηκε σε πάρτι αλληλεγγύης, όπως εκείνο που προηγήθηκε το βράδυ της Παρασκευής στο Στέκι στο Βιολογικό. Τα έφτιαξαν όλα μόνοι τους, στρώνοντας πολλά μέτρα μοκέτας και στήνοντας το ρινγκ μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Εντάξει, η αλήθεια είναι ότι όσοι έμειναν ξύπνιοι μέχρι τις πέντε το πρωί γι’ αυτό το λόγο, την επόμενη μέρα δεν ήταν σε πολύ καλή φόρμα και τις «έφαγαν» αλλά οι εξέδρες γέμισαν.
Προηγήθηκε το απόγευμα της Παρασκευής ανοιχτή εκδήλωση στην πλατεία της Ροτόντας για τον αντιφασισμό στην Ευρώπη με τον Bernd Langer, μέλος των Αυτόνομων Αντίφα της Γερμανίας και τον Petya Kosovo, Ρώσο ακτιβιστή που πήρε πολιτικό άσυλο στη Φινλανδία μετά τις διώξεις που υπέστη από Ρώσους νεοναζί. Το πρωί του Σαββάτου άρχισαν να καταφθάνουν οι πρώτοι για να ζυγιστούν, ώστε τα ζευγάρια να αντιστοιχηθούν σε σχέση με τα κιλά και την εμπειρία. Η Μαρίνα μου εξηγεί την ιεροτελεστία ενός επαγγελματία αθλητή ενόψει αγώνων. Την προηγούμενη μέρα τρώει πολύ ελαφριά και αποφεύγει τα πολλά υγρά. Το πρωί πριν τη ζύγιση δεν τρώει και δεν πίνει τίποτα. Αμέσως μετά και στο βαθμό που δεν είναι πάνω από τα κιλά του, οπότε θα χρειαστεί να κάνει κανένα μισάωρο σχοινάκι για να ξαναπεράσει από τη ζυγαριά, ενδείκνυται ένα δυναμωτικό ρόφημα με χυμό πορτοκάλι ή γρέιπφρουτ, μέλι και ξινόμηλο. Ωστόσο, στο Αντίφα οι κανόνες δεν ήταν τόσο άκαμπτοι γιατί το προηγούμενο βράδυ αρκετοί είχαν καταναλώσει υγρά που αν δε φάνηκαν στη ζυγαριά, θα φαίνονταν σίγουρα στο αλκοτέστ. Η Μαρίνα είναι 26 χρονών, προπονείται εδώ και τρία χρόνια και το Δεκέμβρη που μας πέρασε κατέβηκε πρώτη φορά σε αγώνες. «Στην παλιά μου σχολή -λέει- είχαν κάποια στερεότυπα σε σχέση με τις γυναίκες, για παράδειγμα επειδή είσαι κοπέλα να σε βαράνε πιο απαλά. Τώρα όμως στις προπονήσεις η μεταχείριση είναι ισότιμη. Εξάλλου η βάση των πολεμικών τεχνών είναι η ισοτιμία».
Η παρέμβαση του τουρνουά ήταν πολλαπλή, δε στόχευε μόνο στον αντιφασισμό αλλά και στην ανάδειξη ενός νέου προτύπου αθλητισμού για τη νεολαία που δε θα είναι μόνο θέαμα και δε θα συνοψίζεται στο τρίπτυχο «ντόπα, μπραβιλίκια , ανταγωνισμός». Είναι ο μαζικός λαϊκός αθλητισμός που βασίζεται στον έλεγχο του σώματος , στη χαρά του αγώνα και το σεβασμό του αντιπάλου. «Η ουσία των πολεμικών τεχνών και κυρίως των ανατολικών είναι ο σεβασμός, πράγμα τελείως ξένο με το φασισμό. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η σχέση των φασιστών με τις πολεμικές τέχνες είναι γυμναστηριακού τύπου: φουσκώνεις και μαθαίνεις να δέρνεις. Το ριζοσπαστικό κίνημα ασχολείται με τις πολεμικές τέχνες και για λόγους επιβίωσης απέναντι στην καταστολή και το φασιστικό κίνημα» μου λέει ο Ηλίας Λάμπρου. Διδάσκει Muay Tai στη σχολή White Tiger στα Εξάρχεια. Όταν ήρθε η ώρα του να αγωνιστεί , έκανε το παραδοσιακό τελετουργικό με το χορό αποδίδοντας φόρο τιμής στο δάσκαλο του και τον αντίπαλο σου. Κι όπως οι παλιοί Ταιλανδοί μαχητές του Muay Tai που χρησιμοποιούσαν ειδικά τατουάζ για να ξορκίσουν την κακοτυχία από τον αγωνιστικό χώρο, έτσι και Ηλίας εμφανίστηκε στο ρινγκ με τόσα πολλά τατουάζ που τα «κακά πνεύματα» έφυγαν τρέχοντας. Ούτως ή άλλως τα tattoo ήταν το μοναδικό dress code σ’ αυτή τη διοργάνωση.
Παρών στο τουρνουά ήταν ο Lenny Bottai, πρωταθλητής Ιταλίας και Ευρώπης από την πόλη Λιβόρνο. Ο Lenny έχει πλούσια αντιφασιστική δράση στην Ιταλία. Με την Ελλάδα συνδέεται από παλιά , όταν συμμετείχε στην αδελφοποίηση της Λιβόρνο με την ΑΕΚ. Η Ιταλία έχει μια ισχυρή παράδοση στα λαϊκά γυμναστήρια. Ο Lenny έχει ιδρύσει ένα τέτοιο. «Είμαστε αντίθετοι στην εμπορευματοποίηση του αθλητισμού , γι’ αυτό φτιάχνουμε λαϊκά γυμναστήρια στις γειτονιές για να έχει η νεολαία ελεύθερη πρόσβαση στον αθλητισμό. Δεν υπάρχει σ’ αυτούς τους χώρους ρατσισμός ή σεξισμός, γι’ αυτό δε χωράνε οι φασίστες». Σ’ αυτά τα χνάρια προσπαθεί να πατήσει και η Ελλάδα της κρίσης. Ήδη στη Θεσσαλονίκη λειτουργούν τρία αυτοοργανωμένα γυμναστήρια με δωρεάν μαθήματα, κοινό ταμείο και συνελεύσεις που αποφασίζουν όλοι μαζί.
