Ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τις ενδοκυριαρχικές συγκρούσεις

0
326

Λάβαμε 16/01/2020

Ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τις ενδοκυριαρχικές συγκρούσεις.

Ταξικός, διεθνιστικός αγώνας ενάντια στα κράτη, το κεφάλαιο και τους πολέμους τους.

Στις 3 Γενάρη του 2020 η αμερικάνικη αεροπορία σκότωσε μετά από πυραυλική επίθεση μη επανδρωμένου αεροσκάφους τον Ιρανό υποστράτηγο Κασέμ Σολεϊμανί, το δεύτερο ισχυρότερο άνθρωπο των μηχανισμών εξουσίας στο Ιράν. Εκτός από τον Σολεϊμανί, δολοφονήθηκε ο ιρακινός διοικητής Abd Mahdi al-Muhandis κι άλλα οκτώ στελέχη του ιρακινού στρατού. Πρόκειται για ένα ξεκάθαρο έγκλημα, για μια πράξη κρατικής τρομοκρατίας από πλευράς ΗΠΑ, που απειλεί να προκαλέσει έναν ευρύτερο, καταστροφικό πόλεμο στην περιοχή θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.

Η δολοφονία του Σολεϊμανί από τον αμερικάνικο στρατό δεν αποτελεί απλώς ένα ακόμα χτύπημα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην περιοχή της Μ. Ανατολής μέσα στα τόσα άλλα. Αντιθέτως, αποτελεί μια επικίνδυνη αναβάθμιση της επιθετικότητας από πλευράς αμερικανικού κράτους. Είναι το πέρασμα από ένα κατώφλι σε μια άλλη κατάσταση με πολλές και ασύμμετρες συνέπειες για την κλιμάκωση της στρατιωτικής σύγκρουσης στην περιοχή. Ήδη, μετά τις φωνές εντός Ιράν που ζητούν εκδίκηση για τη δολοφονία, ξεκίνησαν από τα ξημερώματα της Τετάρτης 8/1 τα ιρανικά αντίποινα, επιθέσεις με δεκάδες βαλλιστικούς πυραύλους εναντίον της αμερικανικής βάσης Al-Asad στο δυτικό Ιράκ αλλά και εναντίον της βάσης στην Αρμπίλ στο ιρακινό Κουρδιστάν, καθώς και προειδοποίηση ότι ενδέχεται να ακολουθήσουν περισσότερα χτυπήματα.

Η τρομοκρατική αυτή ενέργεια των αμερικανών ιμπεριαλιστών -που στην ουσία συνιστά μια άτυπη κήρυξη πολέμου εναντίον του Ιράν από πλευράς ΗΠΑ- στοχεύει να πλήξει αφενός την επιρροή του Ιράν στην ευρύτερη Μ. Ανατολή, αφετέρου πρέπει να μελετηθεί μέσα στο πλαίσιο των ευρύτερων ενδοκαπιταλιστικών/ενδοκυριαρχικών αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων που σχετίζονται με γεωστρατηγικούς, γεωπολιτικούς και οικονομικούς λόγους για τον έλεγχο της ενέργειας και των υδρογονανθράκων, τόσο του πετρελαίου όσο και του φυσικού αερίου. Εξάλλου, μέχρι προσφάτως, η στρατιωτική διαμάχη ανάμεσα στα κράτη των ΗΠΑ και του Ιράν χαρακτηριζόταν από την ασύμμετρη σύγκρουση τοπικών παραστρατιωτικών μηχανισμών, που λειτουργούσαν ως proxies για τις δυο αυτές δυνάμεις. Ωστόσο, ο φόβος των ΗΠΑ για απώλεια του ελέγχου των πετρελαιοπηγών, όπως επίσης και το ενδεχόμενο της διεύρυνσης της ιρανικής επιρροής στο Ιράκ οδήγησε τους αμερικανούς ιμπεριαλιστές σε απ’ ευθείας επίθεση.

Άλλωστε, τα τελευταία χρόνια το Ιράν έχει αναβαθμίσει τη γεωπολιτική του θέση στην περιοχή με την επιρροή του να εκτείνεται εκτός από το Ιράκ, και στη Συρία, το Λίβανο, την Υεμένη και το Αφγανιστάν. Η δολοφονία Σολεϊμανί λοιπόν από πλευράς ΗΠΑ επιχειρεί να βάλει φρένο στην αυξανόμενη επιρροή του Ιράν στις γύρω περιοχές. Ταυτόχρονα, κι ενώ για πάνω από 15 χρόνια η δυτική διπλωματία επικεντρωνόταν στο ενδεχόμενο πυρηνικού εξοπλισμού του Ιράν, το ιρανικό κράτος -εκμεταλλευόμενο τη δυσφορία που έχει δημιουργήσει η κατοχή του Ιράκ και η παρουσία αμερικανικών στρατευμάτων στην περιοχή- έχει επιτυχημένα κατορθώσει να εκτείνει την επιρροή του στη Μ. Ανατολή δημιουργώντας ένα δίκτυο από proxies στρατιωτικές ομάδες, όπως η Hezbollah στο Λίβανο και η Hamas στην Παλαιστίνη. Απέναντι σ΄ αυτήν την αυξανόμενη ιρανική επιρροή οι ΗΠΑ απαντούν με απ’ ευθείας αντιπαράθεση, χωρίς ενδιάμεσους, κηρύττοντας -έστω και άτυπα- τον πόλεμο στο Ιράν ξεκινώντας ένα δυνητικά ανεξέλεγκτο περιφερειακό πόλεμο στην πιο εμπόλεμη ζώνη του πλανήτη.

Μια ακόμα αιτία, όπως προαναφέραμε, που ωθεί τις ΗΠΑ στην πολεμική αντιπαράθεση με το Ιράν είναι ο έλεγχος της ενέργειας και των πηγών της. Χαρακτηριστικό είναι πως λίγες ημέρες πριν την αμερικάνικη επίθεση, στις 27 Δεκέμβρη, Ιράν, Ρωσία και Κίνα άρχισαν κοινά στρατιωτικά γυμνάσια στην Αραβική Θάλασσα και βόρεια του Ινδικού Ωκεανού. Από γεωπολιτική άποψη, ο χώρος όπου διεξήχθησαν οι κοινές ασκήσεις είναι πολύ ευαίσθητος, καθώς περιλαμβάνει το στενό του Ορμούζ, το οποίο συνδέει τον Περσικό Κόλπο και τον Κόλπο του Ομάν. Αυτός ο φυσικός διάδρομος μήκους 90 ναυτικών μιλίων αποτελεί εξαιρετικά σημαντική θέση για το εμπόριο δεδομένου ότι το 33% του υγροποιημένου φυσικού αερίου και το 25% της παγκόσμιας κατανάλωσης πετρελαίου περνούν μέσα από αυτόν το θαλάσσιο δίαυλο ζωτικής σημασίας για τη ναυτιλία που συνδέει τους πετρελαιοπαραγωγούς της Μέσης Ανατολής με τις αγορές στην Ασία, την Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική κι όχι μόνο. Αυτά τα γυμνάσια τεσσάρων ημερών φαίνεται να υποδήλωναν ότι η Κίνα, η Ρωσία και το Ιράν σχηματίζουν συνασπισμό ανταποκρινόμενο στον ισχυρισμό των ΗΠΑ ότι θα επιβάλουν τον έλεγχό τους στον Περσικό Κόλπο και τη Θάλασσα του Ομάν. Παρόλο που ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός έχει ξοδέψει εδώ και μια εικοσαετία τρισεκατομμύρια δολάρια τόσο για τη στρατιωτική κατοχή όσο και για τις διάφορες επιχειρήσεις στο Ιράκ, τη Συρία και το Αφγανιστάν, εντούτοις, είναι φανερό πως έχει μειωθεί η δυνατότητα των ΗΠΑ να έχουν τον πρώτο λόγο για τους φυσικούς πόρους της περιοχής. Εξάλλου, η διμερής συμφωνία Ρωσίας-Τουρκίας για τον έλεγχο των εδαφών της βόρειας Συρίας και η εμπορική συμφωνία της Κίνας με το Ιράν έπληξε σημαντικά τις κυρώσεις των ΗΠΑ.

Υπό αυτό λοιπόν το πρίσμα των ενδοκυριαρχικών ανταγωνισμών, η συγκεκριμένη κρατική δολοφονία, οι ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις, η στρατοκρατική τρομοκρατία και τα εγκλήματα των ΗΠΑ ως βασικής δύναμης του διεθνούς καπιταλισμού δε μπορεί να μας κάνει να εθελοτυφλούμε για την εξουσιαστική και καταπιεστική φύση του θεοκρατικού καθεστώτος στο Ιράν. H ‘’ακούσια’’ ανθρώπινη τραγωδία της συντριβής του Ουκρανικού αεροσκάφους ‘’Boeing‘’ από τον Ιρανικό στρατό και ο επακόλουθος θάνατος 176 επιβατών είναι ένα ακόμα προεόρτιο περιστατικό του εμπόλεμου κλίματος στην περιοχή. Είναι γνωστό επίσης πως το 1979 η Ιρανική επανάσταση τσάκισε το ταξικό-εργατικό κίνημα και την αριστερά στρέφοντας τη χώρα στη θεοκρατία. Τόσο στο Ιράν όμως όσο και στα υπόλοιπα κράτη της Μ. Ανατολής οι ντόπιοι πληθυσμοί δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο τα τοπικά αυταρχικά καθεστώτα. Έχουν να αντιμετωπίσουν και τις επεμβάσεις των καπιταλιστικών υπερδυνάμεων που εμπλέκονται με τους τοπικούς δυνάστες τους. Ο αυξανόμενος ανταγωνισμός ανάμεσα στους κυρίαρχους εμπλέκει τόσο τα κράτη που θεωρούνται μεγάλοι καπιταλιστικοί παίκτες όσο και αυτά της καπιταλιστικής περιφέρειας. Είναι αλήθεια πως η ζοφερή κατάσταση που επικρατεί στην ευρύτερη Μ. Ανατολή έχει διαμορφωθεί από τις στρατιωτικές επεμβάσεις των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών και τις οικονομικές κυρώσεις της υπερεθνικής οικονομικής ελίτ που έχουν χρηματοδοτήσει και υποκινήσει πολέμους και σφαγές, έχουν δε επιφέρει εκτοπισμούς, προσφυγιά και πείνα για τους ντόπιους πληθυσμούς. Ωστόσο, οι τοπικές άρχουσες τάξεις, δεν είναι άμοιρες ευθυνών. ‘Έχουν καταπιέσει, εκμεταλλευτεί, φυλακίσει κι εκτελέσει αντιφρονούντες, έχουν χρησιμοποιήσει τους λαούς για την εξυπηρέτηση των δικών τους καπιταλιστικών συμφερόντων, έχουν επαναλαμβανόμενα επιχειρήσει να στρέψουν τους λαούς της περιοχής τον έναν ενάντια στον άλλον ερχόμενες αρκετές φορές αντιμέτωπες με πολυπληθείς αντικαθεστωτικές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις από το ντόπιο πληθυσμό. Στο σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο της διεθνοποιημένης αγοράς, τα συμφέροντα, οι συμμαχίες και οι συσχετισμοί ανάμεσα στα διάφορα μπλοκ εξουσίας εναλλάσσονται κατά το δοκούν και η συστράτευση με τους τοπικούς υπο-ιμπεριαλισμούς δε μπορεί να δώσει καμιά προοδευτική διέξοδο στους από τα κάτω της κοινωνικής πυραμίδας ενάντια στη λεηλασία της ζωής τους από τις καπιταλιστικές υπερδυνάμεις. Η πραγματική λύση για την εκμετάλλευση και την καταπίεση που χτυπάει τους εργάτες, τους φτωχούς των πόλεων και τους αγρότες της Μέσης Ανατολής βρίσκεται στα δικά τους χέρια.

Την ίδια στιγμή που εξελίσσονται όλα τα προαναφερθέντα, το ελληνικό κράτος σπεύδει να δώσει τα διαπιστευτήριά του στους αμερικάνους ιμπεριαλιστές, ενώ έκλεισε και τη συμφωνία για τον αγωγό East Med με το Ισραήλ και την Κύπρο. Το κράτος βέβαια έχει συνέχεια και η παρούσα διακυβέρνηση συνεχίζει από εκεί που παρέδωσε η προηγούμενη βαθαίνοντας τις σχέσεις και τη συνεργασία της τόσο με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό όσο και με τους σφαγείς του παλαιστινιακού λαού. Ως εκ τούτου, το ελληνικό κράτος αυτοπροβαλλόμενο ως «πυλώνας σταθερότητας» στην περιοχή, επιδιώκει να κατοχυρώσει το ρόλο του «στρατηγικού εταίρου» των ΗΠΑ και να αποκομίσει γεωπολιτικά και οικονομικά κέρδη μέσα από τον ενεργειακό τομέα. Αυτό το οποίο προσδοκά το ελληνικό κράτος μέσα από τη στρατηγική αυτή και βέβαια μέσω της συμφωνίας για τον αγωγό East Med είναι η αναβάθμισή του σε ενεργειακό κόμβο στην περιοχή και ο ρόλος τοποτηρητή των αμερικανο-νατοϊκών συμφερόντων στην ανατολική Μεσόγειο αλλά και των ενεργειακών – επιχειρηματικών συμφερόντων της ντόπιας αστικής τάξης (οικογένειες Λάτση και Βαρδινογιάννη) και άλλων πολυεθνικών εταιριών μεγάλου κύρους (Exxon, Mobil, Repsol, Gazprom). Το ελληνικό κράτος λοιπόν μέσα στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών δεν μένει αμέτοχο, αντιθέτως μετατρέπεται σταδιακά σε ένα απέραντο πολεμικό ορμητήριο. Αυτό πρακτικά μεταφράζεται σε ενδεχόμενη αναβάθμιση των νατοϊκών και αμερικανικών βάσεων στην επικράτεια, στη Σούδα, τη Λάρισα, τον Άραξο, την Ανδραβίδα, την Αλεξανδρούπολη, τη Σύρο, την Κάρπαθο και αλλού. Σημαίνει επίσης υπέρογκες δαπάνες για την στρατιωτική ισχυροποίηση της θέσης του (διεκδικώντας την πρώτη θέση στα Βαλκάνια σε στρατιωτική ισχύ και πολεμικές δαπάνες) μέσα από αγορές πολεμικών εξοπλισμών, αεροπλάνων, φρεγατών και λοιπών οπλικών συστημάτων, αλλεπάλληλες στρατιωτικές ασκήσεις από κοινού με ΗΠΑ, Ισραήλ και άλλες χώρες, συμμετοχή σε ΝΑΤΟϊκές ναυτικές περιπολίες, ελέγχους, στρατιωτικές αποστολές και επιχειρήσεις.

Εξάλλου, ο καθορισμός της ΑΟΖ στην Αν. Μεσόγειο για την εκμετάλλευση ενεργειακών κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου και ο έλεγχος των θαλάσσιων εμπορικών-ενεργειακών ροών στρατηγικής σημασίας αποτελεί κομβική επιλογή τόσο για το ελληνικό όσο και για το τούρκικο κράτος. Έτσι λοιπόν, η «υπεράσπιση των συνόρων της Ελλάδας που πάντα αμύνεται ενάντια στην επιθετικότητα της Τουρκίας» ή ο καθορισμός της ελληνικής ΑΟΖ δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά μια μεγαλοαστική εθνικιστική προπαγάνδα που εξυπηρετεί μονάχα τα συμφέροντα των καπιταλιστών που θέλουν να βάλουν τους φτωχούς να σκοτωθούν για τα υπερκέρδη της οικονομικής ελίτ στο όνομα της «πατρίδας». Άλλωστε, τόσο η ελληνική όσο και η τούρκικη αστική τάξη έχουν συγκροτηθεί ιστορικά πάνω στην εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και των προλετάριων και στη μια και στην άλλη πλευρά του Αιγαίου. Και μπορεί σε αυτή τη συγκυρία το τούρκικο κράτος να φαίνεται ή να προβάλλεται ως επιθετικό απέναντι στην Ελλάδα, ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τόσο η τούρκικη όσο και η ελληνική άρχουσα τάξη είναι από κοινού εκμεταλλεύτριες τάξεις κι άρα εκ φύσεως επιθετικές και επεκτατικές. Δεν έχουν διστάσει να εμπλακούν σε αιματηρές συγκρούσεις για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων, με τον ρόλο του επιτιθέμενου κάθε φορά να αλλάζει και να ανατροφοδοτεί το μεταξύ τους ανταγωνισμό. Ο ενδοκυριαρχικός αυτός ανταγωνισμός όμως δε θα φέρει για εμάς τους από τα κάτω των κοινωνιών παρά πολέμους, θάνατο καθώς και περιβαλλοντική καταστροφή.

Αδιαμφισβήτητα, ο μόνος τρόπος, για να μπει φρένο στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους καπιταλιστικούς πολέμους, ο μόνος δρόμος για να σταματήσουν οι λαοί τον ενδοκυριαρχικό ανταγωνισμό και τον εθνικισμό/μισαλλοδοξία δεν είναι άλλος παρά η αλληλεγγύη των από τα κάτω και οι κοινοί αγώνες όλων των εκμεταλλευομένων, των καταπιεσμένων και αποκλεισμένων κοινωνικών κομματιών. Σε αντίθεση και με εχθρική διάθεση απέναντι στις επιλογές της οικονομικής και πολιτικής ελίτ, εμείς θεωρούμε πως κανένα κράτος, κανένας κρατικός μηχανισμός ή διαχειριστής της εξουσίας δεν είναι σε θέση ούτε επιθυμεί να βάλει ανάχωμα ενάντια στον εθνικισμό, το μιλιταρισμό, τον ανταγωνισμό και τις συρράξεις ανάμεσα στα διάφορα κράτη και τα μπλοκ εξουσίας. Ενάντια στους σχεδιασμούς των υπερδυνάμεων και των περιφερειακών συμμάχων τους που δε διστάζουν να αιματοκυλούν ολόκληρους λαούς σέρνοντάς τους σε πολέμους για τα καπιταλιστικά τους συμφέροντα πρέπει να ορθώσουμε το ανάστημά μας και να προτάξουμε την αντιπολεμική δράση και τη διεθνιστική μαχητική αντίσταση ενάντια στη λεηλασία της ζωής μας από το κράτος και το κεφάλαιο, ενάντια στον εθνικισμό, το μεγαλοϊδεατισμό και τους καπιταλιστικούς πολέμους αλλά και να προωθούμε την κοινωνική αυτοοργάνωση των αναγκών κι επιθυμιών μας και την ταξική μας αλληλεγγύη ανάμεσα στους σύγχρονους πληβείους. Γιατί ο μοναδικός νεκροθάφτης αυτού του συστήματος στο σύνολο του δεν παύει να είναι το ταξικά συγκροτημένο και πολιτικά οργανωμένο κίνημα των από τα κάτω που μπορεί να οργανώσει την παγκόσμια κοινωνική επανάσταση και να φέρει ένα βήμα πιο κοντά έναν κόσμο ισότητας, ελευθερίας, αλληλεγγύης και συναδέλφωσης. Τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό και την Αναρχία !

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΟΣ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Αναρχική Ομοσπονδία

anarchist-federation.gr