ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΦΙΕΣΤΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ
Ρίο ντε Τζανέιρο, Βραζιλία
5 Αυγούστου 2016
Οι Ολυμπιακοί αγώνες ξεκίνησαν, ένας θεσμός διαφθοράς, κέρδους και υποκρισίας συνεχίζει τον κύκλο του στο Ρίο αυτή τη φορά.
Ο «υποτιθέμενος» θεσμός ειρήνης, ευγενούς άμιλλας και εθελοντισμού δεν είναι παρά αφορμή εθνικιστικής προπαγάνδας της εκάστοτε εξουσίας που παλεύει να διατηρήσει το ψεύτικο νόημα της ενότητας του Έθνους-Κράτους, αφορμή στρατιωτικοποίησης των δρόμων, εμπορευματοποίησης και καταπίεσης.
Η βραζιλιάνικη κυβέρνηση προσπαθεί με γυμνή βία να καταστείλει τις μαζικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που ξεκινάνε έξω από το στάδιο Μαρακανά. Οι διαδηλωτές εμποδίζουν την τελετή έναρξης και αντιπαρατίθενται στην ψευτογκλαμουριά της ολυμπιακής λάμψης. Βλέπουμε να τους απαντάνε με δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες για να περάσει ο λαμπαδηδρόμος. Όλα εντάξει λοιπόν, πέρασε ο λαμπαδηδρόμος της ολυμπιακής «Ιδέας». Ένα κορίτσι 10 χρονών τραυματίζεται και μια γυναίκα λιποθυμά από τα δακρυγόνα.
Οι διαδηλωτές βρίσκονται εκεί ενάντια στην κρατική διαφθορά, την οικονομική εξαθλίωση που υφίστανται (ενώ αμέτρητα ποσά έχουν δαπανηθεί για την τουριστική σιέστα) και ενάντια στην αστυνομική βία που στη Βραζιλία και συγκεκριμένα στο Ρίο ντε Τζανέιρο ξέρουμε πως έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Παιδία των δρόμων εξαφανίστηκαν έπειτα από επιχειρήσεις ‘σκούπα’ για να ‘καθαρίσουν οι δρόμοι’. Δολοφονίες, κυρίως νεαρών μαύρων αντρών, απαγωγές από μπάτσους κι όμως αυτό δεν φτάνει για την κυβέρνηση της Βραζιλίας να «σπιλώσει» την καλοκαιρινή «γιορτή αθλητισμού». Δεν πέρασε πολύς καιρός από τη διοργάνωση του Παγκόσμιου κυπέλου ποδοσφαίρου το 2014, όταν με το πρόσχημα της «δημόσιας ασφάλειας» καταπνίχθηκαν οι διαδηλώσεις anti-world cup που είχαν ξεσπάσει σε τουλάχιστον 10 πόλεις και μεγάλη βία εξαπολύθηκε στις φανέλες. Τώρα κάποιοι διαδηλωτές καίνε τη σημαία της Βραζιλίας ενάντια σε κάθε εθνικισμό και τα σύμβολα του και τα μπλουζάκια του εθελοντισμού για να καταδείξουν την υποκριτική πανήγυρη που είναι η «εθνική εορτή» που ονομάζουν ολυμπιακούς αγώνες.
Η παρουσία της «Εθνικής Προσφύγων» στους Ολυμπιακούς του 2016, δείχνει ακριβώς την απόσταση ανάμεσα στην πραγματικότητα και την διαφημιστική φιέστα. Η διοργάνωση θέλει να ρίξει στάχτη στα μάτια της κοινωνία, αλλά ουσιαστικά δείχνει πώς ο ανθρώπινος πόνος και η αγωνία των κοινωνιών δεν μπορούν να καλυφθούν κάτω από πυροτεχνήματα. Θέλουν να δείξουν την εικόνα μιας ‘ανθρωπιστικής’ και ‘πανανθρώπινης’ διοργάνωσης, ενώ έξω από τα γήπεδα ανήλικοι εκπορνεύονται, αντιφρονούντες εξαφανίζονται και γειτονιές σφραγίζονται κάτω από τη μπότα των δυνάμεων καταστολής.
Η κρατική καταστολή στους Ολυμπιακούς του Ρίο παίρνει γιγάντιες διαστάσεις, ακόμη μεγαλύτερες και από αυτές των αιματοβαμμένων Ολυμπιακών του Μεξικό το 1968 (με την άγρια καταστολή του φοιτητικού κινήματος και τους εκατοντάδες ‘εξαφανισμένους’).
Βλέπουμε τις κοινωνίες παντού στον πλανήτη να δέχονται επίθεση απ’ τους ίδιους μηχανισμούς εξουσίας. Τα κράτη και οι κυβερνήσεις με τους μπάτσους και το στρατό τους αλλά και με τους οικονομικούς πολέμους εξαθλίωσης. Οι Ολυμπιακοί είναι ακόμα μία χρεωμένη αποτυχημένη επιχείρηση που παρασιτεί στην κοινωνία, όπως το ίδιο το Κράτος. Είδαμε απτά τις συνέπειές τους μετά το όργιο κατάχρησης δημόσιου χρήματος και την εξαθλίωση που ακολούθησε την εγχώρια διοργάνωση του 2004. Όπως και τότε, έτσι και τώρα. Βλέπουμε να καταστέλλονται οι προσπάθειες των ανθρώπων να αντισταθούν στην επιβαλλόμενη εθνικιστική πλάνη ,στον κόσμο του κέρδους και στον πολιτισμού του κιτς, όταν προσπαθούν να φτιάξουν κοινούς τόπους και τρόπους ελευθερίας.
Βλέπουμε όμως και το σημαντικότερο: τους ανθρώπους να καταλαβαίνουν τον κοινό χαρακτήρα των επιθέσεων αυτών που μόνο με κοινούς αγώνες μπορούν να απαντηθούν. Να φτιάξουμε τις δικές μας συναντήσεις και γιορτές αλληλεγγύης, ισότητας, ελευθερίας ενάντια σ’ αυτές των πολυεθνικών χορηγών και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Παρά την καταστολή και τους άνωθεν εθνικούς διαχωρισμούς που πάντοτε επιβάλλονται για συγκεκριμένα συμφέροντα υπάρχει ένας κόσμος έξω και πέρα από τα σύνορα των κρατών και του κεφαλαίου, ένας κόσμος που προτάσσει τα αντίθετα νοήματα, στην απομόνωση της κυριαρχίας την ελευθερία της συνύπαρξης και του αυτεξουσίου ατόμου και όχι του ατομισμού και της κερδοφορίας. Αυτόν τον κόσμο θέλουμε να δημιουργήσουμε.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΗ ΒΡΑΖΙΛΙΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΜΕ ΚΟΙΝΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΠΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥΣ
ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΧΟΡΗΓΟΥΣ, ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ – ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
