Λάβαμε 16/03/2019
Ένα σημείωμα με αφορμή την εκδήλωση-βιβλιοπαρουσίαση του ”Ταμείου Αλληλεγγύης” για το Λάμπρο Φούντα.
8 Οκτωβρίου 2012- 1η δίκη Επαναστατικού Αγώνα.
Κατάθεση μάρτυρα υπεράσπισης– μέλους του ‘’Ταμείου Αλληλεγγύης’’ για κατηγορούμενο:
’’…. Η τήρηση αποστάσεων για λόγους ασφαλείας η οποία παύει με έναν τρόπο τη διαλεκτική σχέση του ευρύτερου κινήματος με τον αντάρτη πόλης, είναι ένα ζήτημα που έχει απασχολήσει και έχει γίνει κριτική και στο εσωτερικό του κινήματος και εκ των υστέρων συνήθως και ενίοτε και από τους ίδιους τους αντάρτες πόλης’’.
Σε εκείνη τη δίκη αυτή ήταν η μόνη προσπάθεια μπροστά στο δικαστήριο να τεθεί διαχωριστική γραμμή μεταξύ ένοπλου αγώνα και α/α χώρου και καταγγέλθηκε όχι μόνο από εμάς. Και το μόνο μέλος του Επαναστατικού Αγώνα που επιχειρήθηκε να μείνει έξω από αυτό το πλαίσιο διαχωρισμού τότε από όσους ήταν φορείς αυτής της άποψης, ήταν ο Λάμπρος Φούντας επειδή ήταν …νεκρός.
Ποτέ δεν έγινε μια δημόσια αναίρεση της θέσης που επιχειρούσε τη πολιτική απομόνωση από τον χώρο της ένοπλης δράσης ούτε από την ίδια που την εξέφρασε στο δικαστήριο ούτε από τον κατηγορούμενο στον οποίο ήταν αυτή μάρτυρας και ούτε το ”Ταμείο” πήρε κάποια απόσταση. Έκτοτε εμείς ανακοινώσαμε στο ”Ταμείο” πως λόγω αυτής της πολιτικής πολεμικής που δεχτήκαμε, δεν θέλουμε την υλική αρωγή του. Από τότε τα πράγματα έγιναν χειρότερα.
Μάρτιος 2019: Το ”Ταμείο Αλληλεγγύης” διοργανώνει εκδήλωση (βιβλιοπαρουσίαση) με μια από τις δύο θεματικές ”Λάμπρος Φούντας, τα γεγονότα του Δεκέμβρη και η συμμετοχή του στον Ε.Α”. Ομιλητής ο μετανοημένος πρώην μέλος του Επαναστατικού Αγώνα.Έτσι και αλλιώς ”τίποτα πια από τα παλιά δεν έχει καμία σημασία”.
Πόσοι άραγε είναι οι ”τιμητές” του Λάμπρου Φούντα που ήθελαν να συνεχιστεί η δράση της οργάνωσης στην οποία συμμετείχε; Πόσοι άραγε είναι αυτοί που θα ήθελαν να ολοκληρωθεί η ενέργεια για την οποία έχασε τη ζωή του προσπαθώντας να την υλοποιήσει;
Πόσοι άραγε είναι αυτοί που δεν θα ήθελαν κάτω από την ταφόπλακα του νεκρού συντρόφου να έχει θαφτεί και η οργάνωσή του; Πόσοι είναι αυτοί που θα ήθελαν να δώσουμε την απάντηση στο κράτος και την ελάχιστη κατ’ εμάς τιμή που αρμόζει σε έναν νεκρό ένοπλο αγωνιστή, ολοκληρώνοντας αυτή την ενέργεια για την οποία έχασε τη ζωή του;
Τι εισπράξαμε εμείς που θέλαμε τη συνέχιση της δράσης που μαζί με τον Λάμπρο Φούντα συναποφασίσαμε και για την οποία έπεσε νεκρός; Εισπράξαμε μια πρωτοφανή στα ιστορικά κινημάτων πολιτική επίθεση με πρωταγωνιστή αυτόν που καλείται στην εκδήλωση αυτή να ”τιμήσει” το Λάμπρο Φούντα. Αυτόν που πρώτος ήθελε να πεθάνει ο Επαναστατικός Αγώνας το 2010 για προσωπικό του συμφέρον.
Και ενώ ο Επαναστατικός Αγώνας ”έπρεπε να είχε πεθάνει το 10”, ”τιμάνε” τον Λάμπρο Φούντα που σκοτώθηκε το ’10 και πολεμάνε αυτούς που δεν θέλησαν να πεθάνει η οργάνωση το ‘10. ”Τιμάνε’’ τον Λάμπρο Φούντα ”αγωνιζόμενοι” για τον θάνατο αυτού για το οποίο σκοτώθηκε.
Και για την επίτευξη αυτού του ”αγώνα”, ο Φούντας γίνεται σήμερα όπλο στα χέρια τους. Τι σου είναι οι νεκροί ένοπλοι αγωνιστές… ”Γίνονται οι γέφυρες” που συνενώνουν ένοπλο – α/α χώρο εκεί που ”η διαλεκτική του σχέση έχει καταστεί ανέφικτη’’.
Αφήνοντας φυσικά έξω και πολεμώντας αυτούς που συνεχίζουν τον ένοπλο αγώνα, επιχειρείται να γίνει κολυμπήθρα του Σηλωάμ για τους μετανοημένους που μετατρέπονται σε ”αμετανόητοι” ”τιμητές” του νεκρού συντρόφου και του ”ηττημένου” Επαναστατικού Αγώνα.
Αντί για ”σημαία” της κοινωνικής Επανάστασης όπως λέγαμε ότι θα ‘πρεπε να γίνει ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας επιχειρείται να γίνει ”σημαία” της ήττας, της κωλοτούμπας, της σήψης.
Όσο για εμάς; Καταδικασμένοι και οι δύο σε ισόβια για την επίθεση στην ΤτΕ και το ΔΝΤ, για μια ενέργεια-συνέχεια της δράσης για την οποία έπεσε νεκρός ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας, 9 χρόνια μετά το θάνατο του συντρόφου, ακούμε στο εφετείο της δίκης για την προαναφερόμενη επίθεση ένα εισαγγελέα να προτείνει ξανά ισόβια για τον Νίκο Μαζιώτη.
Αυτό είναι το τίμημα για εμάς που συνεχίσαμε την ίδια την δράση για την οποία έπεσε ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας. Αυτό είναι το τίμημα που αρνηθήκαμε το θάνατο του συντρόφου, τον θάνατο του Επαναστατικού Αγώνα. Πού Πολεμήσαμε και πολεμάμε την ήττα και την παραίτηση.
Πόλα Ρούπα – Νίκος Μαζιώτης
Μέλη του Επαναστατικού Αγώνα
