Ένα rap για τον Killah P!

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=kROTtyB0WLI&w=560&h=315]

«Το μίσος»: Ελληνογαλλική συνεργασία για ένα κομμάτι αφιερωμένο στη μνήμη του Παύλου Φύσσα. Συμμετέχουν οι Diapo, Rudako και TLBM.

«Oι μολότοφ σα χελιδόνια ανακοινώνουν την άνοιξη 
στις δυνάμεις καταστολής.
Με θόρυβο ίδιο με αυτόν της ρουκέτας στην Αμερικάνικη πρεσβεία.
Το μίσος φέρνει μίσος.
Η εκεχειρία τον πόλεμο.
Ο πόνος φέρνει πόνο.
Δεν θα υπάρχει όπισθεν.
Σε σένα Παύλο, η δύναμη των λέξεων,
το τραγούδι των νεκρών…
Τι! Κι άλλος θάνατος…οο..Σκατά…!
Το δίλημμα είναι σαφές, ή πόλεμος ή κόλαση,
κόντρα στα χέρια μας, το σιδηρούν χέρι του νόμου, οι αστυνόμοι
έχουν σκυλιά που όταν μυρίζουν το θάρρος, ορμάν σα τρελά…
Είν’ η ίδια ιστορία, η ιστορία επαναλαμβάνεται,
το αίμα στο πεζοδρόμιο είναι φρέσκο, αλλά αδελφέ μου μην ανησυχείς,
γιατί το χέλι βρωμά απ΄τα αυγά κι απ’το κεφάλι,
και σαν μπούμερανγκ, ένα Στάλινγκραντ δημιουργείται στο 2013…

1o Refrain:
(Diapo & Rudako)
H Ευρώπη γεμάτη μπάτσους, σε κάθε γωνιά 100,
ατιμώρητοι σκοτώνουν για την τάξη…
(Mague & Therj)
Κάθε γωνιά και τόσοι μπάτσοι για την τάξη,
τρομοκρατούν και δεν τους νοιάζει.

Τουλούζη, Παρίσι, Αθήνα, Θεσσαλονίκη…
Με λόγια δεν θα σταματήσεις το μίσος και το φασισμό.
Δεν έχουν πολλή σημασία οι εποχές και το μέγεθος του πόνου,
όταν στον ορίζοντα φαίνονται μόνο κηδείες…
Υπό την καταπίεση, τα αδέλφια μου πεθαίνουν στη φυλακή.
Υπό τη δικιά μας πίεση, τα κάγκελα θα σπάσουν.
Φίλε μου, είναι συναγερμός!
Απόψε, ο εχθρός θα γνωρίσει την τιμή του αίματος και των δακρύων.
(Mague)
Δεν είναι οι σπατάλες, το lifestyle, η πολιτική κουφάλες,
μάγκα, out of time,
δεν βλέπουμε την τύφλα μας, για να ξυπνήσουν κάποιοι,
χάσαμε άνθρωπο από δίπλα μας, δεν είναι μόνο ο φασισμός 
η απειλή, μα και αυτός που τον χρησιμοποιεί,
κι ευθύνη βαραίνει τον καθένα,
όχι δε γνώριζα, έχε τα αρχίδια και πες 
απλά το αγνόησα…
3o Verse
(Mague)
Όχι δεν δέχομαι τη θεωρία των δύο άκρων,
τον πατέρα των πάντων, το μεταφυσικό,
και είν’ αφύσικο να ψάχνει κάποιος αίμα αγνό,
ένα πολιτικό βαμπίρ, στο πυρ, στο πυρ το εξώτερο,
και δεν ξέρω τί είναι χειρότερο, η κατάντια μιας κοινωνίας,
ότι όλοι είναι φοβισμένοι μπρος της αδικίας,
ό,τι μας χωρίζει, δεν μας ορίζει, όλοι μαζί….

Αναδημοσίευση από : asteritiko.wordpress.com