Αναδημοσίευση από το προφίλ φίλης στο facebook
“Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί”
Θα το γράψω κι ας με σβήσει ο μισός ΣΥΡΙΖΑ:
Είναι βδομάδες τώρα, τι λέω, μήνες, που προσπαθώ να βγάλω άκρη με οργανωμένες κομματικές δομές, ώστε να βοηθηθεί μία οικογένεια στο Περιστέρι. 8 μελής: Παππούς, γιαγιά (εκείνος χρωστάει στο ΤΕΒΕ οπότε σύνταξη δεν πήρε ποτέ, εκείνη δε δούλεψε ποτέ έτσι κι αλλιώς) δύο παιδιά, παντρεμένα, σε νοίκι, αμφότερα άνεργα όπως και οι σύζυγοι. Ανήλικα παιδιά.
Κομμένο ρεύμα όλον τον περσινό χειμώνα, έσοδα από πουθενά.
Κάποια στιγμή ένα τηλεφώνημά μου κατάφερε να τους δώσει έναν τενεκέ λάδι. Φοβερό. Να τηγανήσουν τι όμως; Τους γνώρισα το καλοκαίρι όταν ως εθελόντρια διερμηνέας δύο δημοσιογράφων του DIE LINKE μεσολάβησα για να πραγματοποιηθεί μία συνέντευξη – μαρτυρία. Διακόπταμε συνέχεια γιατί όλοι βάζαμε τα κλάμματα. Ναι, ακόμη και οι Γερμανοί έκλαιγαν, οι οποίοι ήρθαν ως εδώ για να βάλουν ένα τέλος στην προπαγάνδα πού μας θέλει να σπάμε πιάτα και να έχουμε λεφτά τα οποία τρώμε στα μπουζούκια, οι οποίοι ήρθαν ως εδώ για να δείξουν στους συμπατριώτες τους τι ακριβώς βιώνουμε κι ότι σαν ντόμινο η κρίση μπορεί να φτάσει και στα δικά τους σπίτια. Αναγκάστηκα να πω ψέματα στους ηλικιωμένους, ότι δίνουμε χρήματα σε όλους όσοι δέχονται να πούνε δύο λόγια στους δημοσιογράφους κι έτσι πλήρωσαν για το ρεύμα τους κάνοντας διακανονισμό. Δεν έχω ιδέα αν κατάφεραν να βρουν χρήματα για επόμενη δόση, οπως και αγνοώ πώς ακριβώς επιβιώνουν. Ενα εξάχρονο κοιμόταν σε μία ντιβανοκασέλα όσο μιλούσαμε και κάποια στιγμή μας διηγήθηκαν ότι τους ζήτησε το προηγούμενο βράδυ σουβλάκι. Κι έτσι τού έδωσαν το τελευταίο τους νόμισμα, φυλαγμένο για να πάρουν ψωμί για τις επόμενες μέρες.
Ποιος νοιάζεται; Αν υπάρξει τραγωδία θα βγουν όλοι όσοι ψάχνω απεγνωσμένα τόσο καιρό να πουνε “Αποτέλεσμα της τρικομματικής συγκυβέρνησης” , “Νάτη η ανάπτυξη του Σαμαρά!”.
Βαρέθηκα. Ελάτε να οργανωθούμε όλοι εμείς. Τα στελέχη μάλλον ράβουν κοστούμια..
Ακόμη κι αν δε μάς περισσεύουν, αφού έχουμε ακόμα ένα φαγητό να μάς περιμένει σπίτι, ένα στρώμα να σκεπαστούμε, λεφτά να βάζουμε βενζίνη ή να πιούμε ένα ποτό, είμαστε πλούσιοι, σε σχέση με όσα συμβαίνουν στη δίπλα πόρτα.
Ψάχνω ανθρώπους να βοηθήσουν στη συλλογή τροφίμων και στη δημιουργία μίας δομής που δε θα έχει καμία απόχρωση πολιτική και θα τη φτιάξουμε εμείς οι απλοί, ανιδιοτελείς αριστεροί.
Αν όχι εμείς τότε ποιοι και σκατά στα μούτρα μας.
Πονηρά να σκεφτόταν ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε τώρα μέσω του ανθρωπιστικού του έργου να έχει φτάσει στο 70 τοις εκατό στις δημοσκοπησεις.
Μήπως, μήπως λέω, επαναπαυόμαστε στο “αφού δεν υπάρχει κανένας άλλος , θα ψηφίσω Τσίπρα;” ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΟΣΥΝΗ ΜΑΣ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ;
Βρέθηκαν ήδη δύο αποθήκες στον ασπρόπυργο. Όποιος μπορει και θέλει να βοηθήσει, όχι με χρήματα, με τρόφιμα και ρούχα, ας επικοινωνήσει μαζί μου. [email protected] ή μέσω ινμποξ που θα βρω τρόπο επιτέλους να το ξεμπλοκάρω. Σκοπός δεν είναι να βοηθηθεί μία φορά μόνο αυτή η οικογένεια αλλά να βοηθηθούν κι άλλες. όποιος ξέρει αντίστοιχες περιπτώσεις, όποιος γενικά έχει εμπειρία σε τέτοιες πρωτοβουλίες ας μού γράψει.”
