Στον πυρετό της προεκλογικής περιόδου, των αλλεπάλληλων ανακηρύξεων υποψηφίων, ιδρύσεων κομμάτων και δημοσκοπήσεων επί δημοσκοπήσεων, ένα κείμενο από μας του Αλμπέρτ Λιμπερτάντ από το 1906
Κάτω από τη φόρα ενδιαφερόμενων ατόμων οι πολιτικές επιτροπές ανοίγουν την αναμενόμενη περίοδο των προεκλογικών καυγάδων.
Ως συνήθως, θα προσβάλλουν ο ένας τον άλλον, θα συκοφαντούν ο ένας τον άλλον, θα πολεμούν ο ένας τον άλλον. Χτυπήματα θα ανταλλάσσονται προς όφελος τρίτων κλεφτών, πάντοτε έτοιμοι να επωφεληθούν από την ηλιθιότητα του πλήθους.
Γιατί να συμμετάσχετε σε αυτό;
Ζείτε με τα παιδιά σας σε ανθυγιεινά καταλύματα. Τρώτε — όταν μπορείτε — φαγητό νοθευμένο από την απληστία των λαθρεμπόρων. Εκτεθειμένοι στη φθορά του αλκοολισμού και της φυματίωσης, εξουθενώνεστε απ’ το πρωί ως το βράδυ σε μια δουλειά που είναι πάντοτε ηλίθια και άχρηστη και που δεν κερδίζετε καν απ’ αυτήν. Την επόμενη μέρα ξεκινάτε πάλι απ’ την αρχή, και έτσι πάει ώσπου να πεθάνετε.
Τίθεται λοιπόν ζήτημα αλλαγής όλων αυτών;
Πρόκειται να σας δώσουν τα μέσα για να κάνετε πραγματικότητα μια ανθηρή ύπαρξη, εσείς και οι σύντροφοί σας; Σκοπεύετε να είστε φευγαλέοι, να τρώνε, να πίνετε, να αναπνέετε δίχως περιορισμούς, να ερωτεύεστε με χαρά, να ξεκουράζεστε, να απολαμβάνετε τις επιστημονικές ανακαλύψεις και την εφαρμογή τους, να περιορίζετε τις προσπάθειές σας, να αυξάνετε την ευημερία σας. Πρόκειται επιτέλους να ζήσετε δίχως σιχασιά ή αγάπη για τη μεγάλη ζωή, την έντονη ζωή;
Όχι, λένε οι πολιτικοί που προτείνονται ως υποψήφιοι. Αυτό είναι μονάχα ένα μακρινό ιδανικό… Πρέπει να είστε υπομονετικοί… Είστε πολλοί, αλλά θα έπρεπε επίσης να συνειδητοποιήσετε τη δύναμή σας έτσι ώστε να το εγκαταλείψετε στα χέρια των ‘σωτήρων’ σας μία φορά κάθε τέσσερα χρόνια.
Αλλά τι θα κάνουν αυτοί με τη σειρά τους;
Νόμους! Τι είναι ο νόμος; Η καταπίεση του μεγαλύτερου αριθμού από μια κλίκα που ισχυρίζεται ότι αντιπροσωπεύει την πλειοψηφία.
Σε κάθε περίπτωση, το σφάλμα που ανακοινώθηκε απ’ την πλειοψηφία δεν γίνεται αλήθεια, και μόνο ο απερίσκεπτος υποκλίνεται ενώπιον του νόμιμου ψέματος.
Η αλήθεια δεν καθορίζεται με ψηφοφορία.
Αυτός που ψηφίζει δέχεται να ηττηθεί.
Επομένως γιατί υπάρχουν νόμοι; Επειδή υπάρχει ιδιοκτησία.
Έτσι είναι απ’ την προκατάληψη της ιδιοκτησίας που όλη η μιζέρια μας, όλοι οι πόνοι μας απορρέουν.
Έτσι εκείνοι που υποφέρουν από αυτό έχουν συμφέρον να καταστρέψουν την ιδιοκτησία, και έτσι το νόμο.
Το μόνο λογικό μέσο καταστολής των νόμων είναι το να μην τους φτιάχνουν.
Ποιός φτιάχνει τους νόμους; Οι κοινοβουλευτικοί αριβίστες.
Από μια πιο προσεκτική ματιά, δεν είναι συνεπώς μια χούφτα κυβερνώντων που μας συντρίβει, αλλά η απερισκεψία, η ηλιθιότητα του κοπαδιού των εν λόγω προβάτων του Πανούργου που απαρτίζουν τα εκλογικά γελάδια.
Θα αγωνιστούμε αδιάκοπα για την κατάκτηση της «άμεσης ευτυχίας» παραμένοντας θιασώτες της μόνης επιστημονικής μεθόδου και διακηρύσσοντας από κοινού με τους συντρόφους μας που απέχουν:
Ο ψηφοφόρος — αυτός είναι ο εχθρός!
Και τώρα, άιντε στις κάλπες, βόδια.
Μετάφραση: Αιχμή
