Διαβάζουμε στο cretalive.gr : “Άλλο ένα περιστατικό ξυλοδαρμού σε βάρος γιατρού καταγράφηκε, το βράδυ των Χριστουγέννων, στα ΤΕΠ του Βενιζέλειου νοσοκομείου.”
Ειναι τόσο τραγικό που σου ‘ρχεται να γελάσεις υστερικά.
Ειμαστε πλέον και επίσημα μια χώρα σε παράκρουση. Τα περιστατικά βίας καθε μέρα και αυξάνονται. Το βλέπει κανείς στην καθημερινότητά του. Κορνες ακουγονται συνέχεια(ακόμη και σε άδειους δρόμους), ξυλοδαρμοί γιατρών, φωνές χωρίς ουσιαστική αφορμη.
Διάβασα κάπου ότι παρ’όλη την κρίση, οι ψυχολόγοι δουλευουν φουλ στην Ελλάδα της κρίσης και τα ηρεμιστικά χάπια ειναι στο οικειακό φαρμακείο των περισσότερων νοικοκυριών. Και εαν δεν εχουν ηρεμιστικά θα εχουν αντιόξινα για τις κράμπες του στομαχιού.
Νευραααα…νευρα…. τσιτωμένα. Εαν παρατηρήσει κάποιος (οπως κάνω εγώ λόγω καποιοιυ βίτσιου), ευκολα θα καταλάβει ότι όλα τα πρόσωπα είναι τραβηγμένα από τον θυμό. Και πως να μην ειναι, θα μου πεις;
Χτυπάμε ρεκόρ σε ανεργία, διαφθορά, φτώχια. Δεν υπάρχει πλέον λόγος για πολλούς να χαμογελάνε. Υπάρχει τώρα τις γιορτές μια ατμόσφαιρα καταναγκαστικής διασκεδασης(όπως και κατανάλωσης). Διασκεδάζω, άρα υπάρχω στις γιορτές.
βρίζουμε τους πολιτικάντηδες και όμως στο επόμενο σφύριγμα του τσομπάνη, θα ξαναμπούμε στο παραβάν ωσάν τα πρόβατ και θα ξαναψηφίσουμε τους ίδιους και τους ίδιους. Εξανίσταντο (πςςς λεξη!!) κάποιοι με το : “μαζί τα φάγαμε” του Παγκαλαρου. Γιατί; Γιατί τα εφαγαν οι πολιτικάντηδες,οι επιχειρηματίες σπονσορές τους και ο λαός εγλυψε ένα κόκκαλο. Αλλά τους ψηφιζε ξανά και ξανά, με αποτέλεσμα να εχουν όλοι τον εγωισμό του Παγκαλάρου.
Που είχα μείνει; Α ναι…δεν είμαστε καλά. και αυτό που κάνουμε ειναι να γινόμαστε όλο και πιο βίαιοι. Που; στα εύκολα -πάντα- θύματα. Μετανάστες, γυναίκες, παιδιά(η ενδοοικογενειακή βία εχει αυξηθεί). Γιατί οι θύτες ειναι θυματα της καθημερινης βίας των αφεντικώ, των μπάτσων,της ανέχειας.
Που θα οδηγησει όλο αυτό Αναγνώστη μου;
ή θα αυτοκτονήσουμε ή θα αλληλοσκοτωθούμε όπως τότε με τον Εμφύλιο.
ή (η δική μου λύση) να τους στειλουμε όλους στο διάολο και να φτιάξουμε μια κοινωνία αποτελουμενη από βασικές δομές. Μια κοινωνία χωρίς εξουσία, χωρίς θρησκεία, στην οποία όλοι θα είναι ίσοι. (κατάλαβες που το πάω, ε?)
