Το τελευταίο διάστημα βλέπουμε μια συντονισμένη προσπάθεια ανασύνταξης του εθνικού κορμού και ανάδειξης των εθνικών ζητημάτων, ως κυρίαρχων στη πολιτική ατζέντα.
Με αφετηρία την έξαρση του Μακεδονικού ζητήματος και εφαλτήριο το “μεγαλειώδες” συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης βλέπουμε τη πιο βαθιά σαπίλα του τόπου να ενώνεται κάτω από τον ήλιο της βεργίνας.
Βιώνοντας τον υπαρκτό σουρεαλισμό είδαμε ένα πάντρεμα της αρχαίας Ελλάδας με την ορθοδοξία, μεγάλο κομμάτι της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς δίπλα σε καραβανάδες, απόστρατους και όλη την επίσημη εκκλησία, καθόλου ακίνδυνους ημίτρελους χριστιανοταλιμπάν παρέα με καλόγριες με μουστάκια, Μακεδονομάχους απ’ τη Κρήτη δίπλα σε καρνάβαλους με χλαμίδες και περικεφαλαίες, νοικονυραίους και φασιστοχουλιγκάνους να παριστάνουν τους σωματοφύλακες της ελληνικότητας της Μακεδονίας. Όλη η παραπάνω πλέμπα πήρε θέση στους δρόμους της Θεσσαλονίκης ανοίγοντας πόρτες και δίνοντας χώρο στη Χρυσή Αυγή όσο και στο υπόλοιπο φασισταριό.
Αποκορύφωμα όλου αυτού του εθνικιστικού παροξυσμού εκείνων των ημερών είναι η επίθεση και ο εμπρησμός στην κατάληψη Λιμπερτατια.
Την ίδια ακριβώς προσπάθεια επιχείρησαν 2 εβδομάδες αργότερα στο κέντρο της Αθήνας. Μια προσπάθεια που δε τους βγήκε όπως θα ήθελαν λόγο του αντιφασιστικού συναγερμού που σήμανε σε όλη την Αττική.
Να θυμίσουμε εδώ τη πανωλεθρία που βίωσαν στα γραφεία της Χ.Α στον Πειραιά, παρά την ασφάλεια που τους προσέφεραν, τόσο η ταράτσα του 8ου ορόφου όσο και η αγαστή γειτνίαση με το μπατσομέγαρο Πειραιά.
Ως απάντηση του αποτυχημένου εθνικο-φασιστικού πανηγυριού και την επίθεση στον Πειραιά, ήρθαν οι επιθέσεις στο κατειλημμένο θέατρο Εμπρός και τον κοινωνικό χώρο Φαβέλα.
Όλα αυτά ενώ από την αρχή της δίκης έχει προηγηθεί μια περίοδος αναδίπλωσης και ανάδειξης της “σοβαρής” Χ.Α που χρησιμοποιεί ως βασικό μέσο τη θυματοποίηση της. Είναι φανερό πλέον ότι περνάμε σε μια νέα φάση όπου τα τάγματα εφόδου μπορούν να βγουν ακόμα και στο κέντρο του Πειραιά με μπροστάρη τον Δεβελέκο και τη παρέα του, αδιαφορώντας ακόμα και για πιθανές νέες συλλήψεις ενώ την ίδια χρονική στιγμή παρατηρούμε μια προσπάθεια να φτιαχτούν πιο “αυτόνομες” ομαδοποιήσεις, υποτίθεται έξω από την ομπρέλα της Χ.Α.
Βλέπουμε το τελευταίο διάστημα μια έντονη προσπάθεια ανασύνταξης μέσα από επιθετικές δράσεις ενάντια σε μετανάστες, στέκια, καταλήψεις που σκοπό έχουν από τη μια να συσπειρώσουν ήδη δικό τους κόσμο διψασμένο για δράση και από την άλλη να ψαρέψουν νέο.
Από τη μεριά μας έχοντας τη πρόθεση να απαντήσουμε σε όλα τα παραπάνω με μια επιθετική δράση και ενώ έπεσε στην αντίληψη μας ότι ο Γ. Μιχαλιτσιάνος είναι ακόμα ένα στέλεχος που “έτυχε” τα τελευταία χρόνια μαζί με την εκλογική άνοδο του κόμματος να βιώσει και την επιχειρηματική του άνοδο. Το ίδιο βέβαια έτυχε και με τις επιχειρήσεις του στενού του φίλου Παναγιώταρου όπως και με μια σειρά από άλλα στελέχη της Χρυσής Αυγής.
Έτσι λοιπόν στις 22/3 επισκεφθήκαμε το κατάστημα του G.M. (τροφοδοσία και service επαγγελματικών συσκευών) στην οδό Νέστορος στο Χολαργό και κάψαμε το βανάκι της αναπτυσσόμενης επιχείρησης του.
Να τους χτυπάμε όπου τους βρούμε. Στα γραφεία τους, στα σπίτια τους, στις επιχειρήσεις τους, στους χώρους δουλειάς. Στις γειτονιές, στους δρόμους, στις πλατείες, στα γήπεδα.
Να μη τους αφήσουμε σπιθαμή!
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις
Τσακίστε τους φασίστες
αναρχικοί-αναρχικές
