Στάλθηκε στο Inter Arma:
Συμμετέχοντας στο κάλεσμα αλληλεγγύης στην Εύη Στατήρη, μοιραζόμαστε μαζί σας αυτό το βιβλίο που μιλάει για τα γεγονότα που τέθηκαν σε κίνηση μετά την απόδραση του Χριστόδουλου Ξηρού, την ανακάληψη ενός σχεδίου απόδρασης από τις φυλακές Κορυδαλλού των φυλακισμένων μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, το επακόλουθο ανθρωποκυνηγητό εναντίον της συντρόφισσας Αγγελικής Σπυροπούλου και τη σύλληψή της με τους συγγενείς και φίλους των συντρόφων της ΣΠΦ και τελικά, με τη διάρκειας 30 ημερών απεργία πείνας, στην οποία έθεσαν τη ζωή τους σε κίνδυνο.
Εμπεριέχει, επίσης, πρόλογο από τον πυρήνα φυλακισμένων μελών της ΣΠΦ.
Μας ενδιαφέρει το να διαδωθούν οι εμπειρίες της απόπειρας απόδρασης της ΣΠΦ και της απεργίας πείνας ως εκφράσεις της αναρχικής δυνατότητας του να χτίζουμε την επίθεσή μας αυτόνομα, ως κομμάτι της άμυνας μας και της διάχυσης κάθε αδάμαστης και ανταγωνιστικής συμπεριφοράς προς την εξουσία.
Τα περισσότερα από αυτά τα κείμενα πάρθηκαν από σχετικά αναρχικά δίκτυα.
Επίσης αυτό το βιβλίο υπάρχει και στα ισπανικά, με μεταφράσεις που κάναμε εμείς και άλλοι σύντροφοι.
Χωρίς άλλη λέξη, μοιραζόμαστε μαζί σας αυτό το βιβλίο
Sin Banderas Ni Fronteras, αντι-εξουσιαστική ομάδα αγκιτάτσιας
Χιλή 2015
sinbanderas.nifronteras(at)riseup.net
Πρόλογος από τα φυλακισμένα μέλη της ΣΠΦ:
Γιατί η χώρα της αιχμαλωσίας δεν είναι για μας…
Στις 3 Ιανουαρίου, συλλαμβάνεται στην περιοχή της Αθήνας ο καταζητούμενος Χριστόδουλος Ξηρός. Πρόκειται για ένα άτομο με έντονες γραφικές μαρξιστικές φαντασιώσεις και το μόνο πλέον που μας συνδέει είναι απέχθεια, αποστροφή και αντιπάθεια. Τις επόμενες ώρες και μέρες, ανακαλύπτονται από την αστυνομία δύο κρυσφήγετα, μεγάλος και βαρύς οπλισμός (8 καλάσνικοφ, πιστόλια, αντιαρματικό RPG και ρουκέτες και πάνω από 300 κιλά εκρηκτικών), κλεμμένα οχήματα και ηλεκτρονικά αρχεία κωδικοποιημένης αλληλογραφίας, από την οποία προκύπτει ότι τα φυλακισμένα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς σχεδιάζαμε να αποδράσουμε μετά την ανατίναξη του εξωτερικού τοίχου της φυλακής (με όχημα-βόμβα 150 κιλών), αντιμετωπίζοντας φρουρούς και μπάτσους με όπλα και διαφεύγοντας με κλεμμένο βαν στη χώρα της ελευθερίας, της παρανομίας και της συνέχισης της αναρχικής άμεσης δράσης που εδώ και 5 με 4 χρόνια τόσο έχουμε στερηθεί όντας όμηροι στα κάτεργα της εξουσίας.
Η δίψα μας για ελευθερία και η άρνησή μας να αφομοιωθούμε από το κοπάδι των κρατουμένων που υπομένουν ήσυχα και αδιαμαρτύρητα την ομηρία τους έως ότου αποφυλακιστούν κάποιοι μια μέρα ομαλά, η επιθυμία που καίει μέσα μας να συνεχίσουμε την αναρχική επίθεση, δε θα μπορούσε παρά να μας κάνει να σκεφτόμαστε και να οργανώνουμε την απόδρασή μας κάθε μέρα όλα αυτά τα χρόνια.
Μια απόδραση που τελικά ματαιώθηκε τελευταία στιγμή. Ωστόσο, όμως, η εξουσία δεν ξεχνάει εύκολα αυτούς που έμπρακτα και συνειδητά την αμφισβητούν ακόμα κι από θέση αιχμαλωσίας. Από την πρώτη στιγμή που αποκαλύφθηκε το σχέδιο απόδρασής μας, ένας ολομέτωπος πόλεμος εναντίον μας έχει ξεκινήσει. Ήδη από την πρώτη κιόλας νύχτα, ειδικές ομάδες της Αστυνομίας (ΕΚΑΜ), μαζί με αξιωματικούς της αντιτρομοκρατικής εισβάλλουν στα κελιά μας για έρευνα, κάτι που επαναλαμβάνεται ξανά σε μικρό χρονικό διάστημα, ενώ κάνουν κατάσχεση σε προσωπικά μας αντικείμενα (αλληλογραφία, ατζέντες, usb κτλ), ενώ οι σύντροφοι και μέλη της ΣΠΦ Χρήστος Τσάκαλος και Γεράσιμος Τσάκαλος μεταφέρονται αργά το βράδυ στην υπόγεια πτέρυγα απομόνωσης των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού, ενώ όχι πολλές μέρες μετά μεταφέρονται και οι σύντροφοι και επίσης μέλη της ΣΠΦ Γιώργος Πολύδωρος και Χάρης Χατζημιχελάκης. Λίγες μέρες μετά, επιχειρείται εσπευσμένη μεταγωγή των συντρόφων Χρήστου Τσάκαλου και Γεράσιμου Τσάκαλου σε άγνωστη τοποθεσία, η οποία τελικώς δεν έγινε μετά από δυναμική αντίδραση των συντρόφων. Όλη αυτή η επιχείρηση διάσπασης των φυλακισμένων μελών της ΣΠΦ δεν έγινε τυχαία, καθώς γνωρίζουν πολύ καλά ότι έτσι μας στερούν αυτό που είναι ό,τι πιο πολύτιμο για μας και ταυτόχρονα το βασικότερο όπλο μας: η συνοχή και η ενιαία δυναμική μας σε κάθε επίπεδο.
Παράλληλα, ξεκινάει ένας πόλεμος συκοφαντίας εναντίον μας από τα Μ.Μ.Ε., που μας παρουσιάζουν ως αδίστακτους εγκληματίες που θέλουμε να προκαλέσουμε μακελειό με θύματα τυχαίους πολίτες και ότι συνεργαζόμαστε με μαφιόζους με σκοπό την αρχηγία στη φυλακή. Έφτασαν στο σημείο να παραθέτουν αποσπασματικά σημεία της αλληλογραφίας μας, προκειμένου να στηρίξουν κάθε λογής βρωμιά εναντίον μας.
Όλο αυτό το διάστημα, η αναρχική συντρόφισσα Αγγελική Σπυροπούλου έχει επιλέξει το δύσβατο μονοπάτι της παρανομίας, προκειμένου να μην παραδώσει την ελευθερία της στους Δήμιους της Δικαιοσύνης. Από τις 3/1 και μετά τον εντοπισμό κρυσφηγέτων της ΣΠΦ, η συντρόφισσα αναγκάστηκε να περάσει στην παρανομία, καθώς αστυνομία και Μ.Μ.Ε. την παρουσίαζαν ως τη βασική συνεργό μας στο επερχόμενο σχέδιο επίθεσης στις φυλακές Κορυδαλλού. Η Αγγελική δεν παζάρεψε την ελευθερία της, ούτε μπήκε στη διαδικασία να απολογηθεί σε οποιοδήποτε παράσιτο της εξουσίας. Η επιλογή της ήταν από κάθε άποψη αξιοπρεπής, καθώς γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει παρανομία.
Όμως, η εκδικητική μανία της εξουσίας δε σταματά εδώ. Τις πρώτες μέρες του Μάρτη, συλλαμβάνονται φιλικά πρόσωπα συγγενών μας που κατηγορούνται για ένταξη στη ΣΠΦ. Στις 2/3/2015, μετά από επιχείρηση της αστυνομίας στο σπίτι των συντρόφων μας Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου, συλλαμβάνεται η Αγγελική, καθώς και η μητέρα των δύο και η σύζυγος του δεύτερου. Κατηγορούνται, πέρα από υπόθαλψη εγκληματία, για συμμετοχή στη ΣΠΦ και προφυλακίζονται, ενώ λίγες μέρες μετά συλλαμβάνεται και ο αδελφός του συντρόφου μας Γιώργου Πολύδωρου. Από τις 2/3/2015, όλα τα φυλακισμένα μέλη της ΣΠΦ καθώς και η αναρχική Αγγελική Σπυροπούλου ξεκινάμε απεργία πείνας μέχρι θανάτου με μοναδικό αίτημά μας την απελευθέρωση των συγγενών μας. Μετά από 32 μέρες απεργίας πείνας και ενώ ο σύντροφος Μιχάλης Νικολόπουλος κινδύνευε σοβαρά να χάσει τη ζωή του, ο Γιώργος Πολύδωρος αντιμετώπισε και ο ίδιος σοαρό πρόβλημα υγείας καθώς οι παλμοί του είχαν φτάσει τους 20-25, η Όλγα Οικονομίδου είχε χάσει πάνω από το 20% του σωματικού της βάρους φτάνοντας τα 40 κιλά και ο Παναγιώτης Αργυρού είχε υποστεί προσωρινή γαστρίτιδα στο στομάχι που του προκαλούσε πολύ δυνατούς πόνους, αποφυλακίζεται η μητέρα των συντρόφων μας Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου και ανακοινώνεται ότι θα παύσει η προσωρινή κράτηση της φίλης του Γεράσιμου. Κατά τη διάρκεια της απεργίας, όλοι οι υπόλοιποι φίλοι των συγγενών μας είχαν αφεθεί ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους.
Κάπου εδώ ωστόσο σταματάει η αφήγηση των γεγονότων και ξεκινάει μια διαφορετική αφήγηση. Μια αφήγηση σκοτεινή και συνωμοτική. Η αφήγηση μιας ιστορίας που ξετυλίγεται στη σιδερόφραχτη χώρα της αιχμαλωσίας. Εκεί που ο τόπος και ο χρόνος ενώνονται με συρματοπλέγματα και η μόνη διάσταση που υπάρχει είναι το άπειρο τσιμέντο. Μια χώρα που μετράς τη ζωή σου που ξοδεύεται και χάνεται μέχρι να πνιγεί στην απραξία της απόλυτης κανονικότητας. Μέρες που αρχίζουν και τελειώνουν στην ατέλειωτη μουντάδα της πιο γκρίζας καθημερινότητας.
Μια χώρα που η ζωή ξεκινάει με το ξεκλείδωμα μιας πόρτας και τελειώνει με το κλείδωμά της. Μια ζωή που ουρλιάζει και πασχίζει να αναπνεύσει ελευθερία μέσα σε τέσσερις τοίχους.
Αυτή η ζωή δεν είναι για εμάς.
Από την πρώτη στιγμή της φυλάκισής μας, το μόνο πράγμα που μας απασχόλισε ήταν το πώς θα βρεθούμε ξανά στα χαρακώματα της άγριας ελευθερίας. Μιας ελευθερίας που δε θα μας χάριζε κανένα συμβούλιο φυλακής, κανέβα δικαστήριο.
Μια ελευθερία με δικούς μας όρους.
Ποτέ δε φοβηθήκαμε τον δρόμο της παρανομίας. Ίσα-ίσα τον αγαπήσαμε, καθώς σε αυτόν τον δρόμο νιώσαμε ελεύθεροι να ζήσουμε τις πιο άγριες στιγμές επίθεσης απέναντι στο νοσηρό υπάρχον. Στιγμές που μας λείπουν, στιγμές που αναπολούμε με μια άσβηστη λαχτάρα και μια δέσμευση στους εαυτούς μας ότι το ταξίδι δεν τέλειωσε για μας.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που προσπαθήσαμε να σπάσουμε τα δεσμά μας. Το 2011, κάποιοι από εμάς (Μιχάλης Νικολόπουλος, Γιώργος Νικολόπουλος, Χρήστος Τσάκαλος, Γιώργος Πολύδωρος, Θεόφιλος Μαυρόπουλος) επιχείρησαν να αποδράσουν από τις φυλακές Κορυδαλλού, μια απόπειρα που κατέληξε σε ομηρία δεσμοφυλάκων.
Δεν το βάλαμε κάτω. Συνεχίσαμε να προωθούμε ασταμάτητα νέες ιδέες, νέα σχέδια και νέα πλάνα απόδρασης που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ εξαιτίας απρόβλεπτων γεγονότων. Αρχές του 2013, μετά από κάποιες συλλήψεις για ληστείες τραπεζών, αποκαλύπτεται σχέδιο της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς για απόδραση με ελικόπτερο από τις φυλακές. Μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το πρόσφατο σχέδιο απόδρασης που προετοιμάζαμε για έναν ολόκληρο χρόνο και μια ατυχης συγκυρία ήταν αρκετή για να ματαιωθεί την τελευταία στιγμή.
Μπορεί ωστόσο το σχέδιό μας να μην κατάφερε να υλοποιηθεί, η εξουσία ωστόσο δεν επαναπαύεται στον θρίαμβο επί της μη απόδρασής μας. Ο πόλεμος εναντίον μας, όπως εκδηλώθηκε τόσο με το μπαράζ συλλήψεων φιλικών και συγγενικών μας προσώπων αλλά και ατόμων που δε γνωρίζαμε καν και καμία σχέση δεν είχαν μαζί μας, η συκοφαντία και η λάσπη εναντίον μας είναι η υπενθύμιση ότι η εξουσία έχει μνήμη και παίρνει εκδίκηση όχι μόνο για αυτά που κάνουμε ή έχουμε κάνει αλλά και για αυτά που θέλουμε και σχεδιάζουμε να κάνουμε. Μια εκδίκηση που στρέφεται ανελέητα όχι μόνο σε εμάς που είμαστε έτοιμοι να τους φτύσουμε στα μούτρα όσο βαθιά κι αν μας θάψουν, αλλά απέναντι σε εκείνα τα πρόσωπα που αγαπάμε και μας αγαπούν. Κι αυτό μόνο και μόνο για να μας προκαλέσουν έναν εσωτερικό πόνο, ελπίζοντας ότι έτσι θα κάμψουν τη θέλησή μας. Ότι θα μας συντρίψουν και θα συνθηκολογήσουμε.
Όμως, η εξέγερση δεν συνθηκολογεί και εμείς ως εραστές της ελευθερίας και της διαρκούς αναρχικής εξέγερσης δεν πρόκειται να παραδοθούμε.
Όσο κι αν προσπαθούν να μας λυγίσουν, θα στεκόμαστε όρθιοι με το κεφάλι ψηλά.
Όσο κι αν προσπαθούν να μας συντρίψουν, τόσο θα βρίσκουμε νέους τρόπους να δείχνουμε ότι η εξέγερση ζει μέσα μας.
Γιατί στο νου και στην καρδιά μας είναι αναμμένη η άσβεστη φλόγα της αναρχίας που πάντα αναζητά τον δρόμο προς την ελευθερία.
Τίποτα δεν έχει τελειώσει.
Έτσι κι η αφήγηση αυτή δεν τελειώνει εδώ. Η ιστορία έχει ακόμα να διηγηθεί πράγματα που ονειρευόμαστε και τα οποία θα παλέψουμε να κατακτήσουμε με σφιγμένα τα δόντια και με ατσάλινη αποφασιστικότητα.
Γιατί ο κύκλος δεν έχει κλείσει ακόμα.
Γιατί ο φοίνικας θα αναγεννηθεί ξανά από τις στάχτες του.
Γιατί η μέρα μας θα ‘ρθει.
Αν κάτι μάθαμε από τα σίδερα είναι να μη λυγίζουμε ποτέ.
Σε όλα τα συντρόφια που μας νοιάζονται και κοιτούν προς το εδώ, σε αυτήν τη σκοτεινή τρύπα του κόσμου, σε όλους αυτούς τους αδελφούς και τις αδελφές μας, στέλνουμε μια μεγάλη πύρινη αγκαλιά.
Ελπίζουμε στην αντάμωση στη χώρα της ελευθερίας. Κι αν είστε μακριά μας και δε βρεθούμε ποτέ, πλάι-πλάι θα ‘στε πάντα δίπλα μας, μέσα στην καρδιά και τη σκέψη μας.
ΑΝΑΡΧΙΑ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ.
Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF πυρήνας φυλακής
Αναδημοσίευση από interarma.info
