ΑΥΣΤΗΡΟ LOCKDOWN ΣΤΗΝ ΔΥΤΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ
Την Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2020, σε σύσκεψη στην Αντιπεριφέρεια Ελευσίνας, ο Χρυσοχοΐδης δήλωσε «Δεν έχω να πω πολλά, στην πραγματικότητα έχω να πω ένα μόνο: Κανείς δεν μπορεί να κάνει του κεφαλιού του. Είμαστε εδώ για βοηθήσουμε, να εξηγήσουμε να συνδράμουμε, αλλά του κεφαλιού του κανείς. Σε αντίθετη περίπτωση θα σφραγισθούν οι περιοχές, ακόμη και σπίτι-σπίτι. Δεν είναι ούτε απειλή, ούτε προειδοποίηση. Είναι απόφαση και θα γίνει έτσι αν χρειαστεί».
Καταλαβαίνουμε λοιπόν, πως οι κάτοικοι στην δυτική αττική, κάνουμε του κεφαλιού μας και ευθυνόμαστε αποκλειστικά για την αύξηση των κρουσμάτων στις περιοχές μας. Κάναμε του κεφαλιού μας όταν πηγαίναμε για σωματική άθληση στην Πάρνηθα χωρίς μάσκες και μέτρα προστασίας ενώ φωτογραφιζόμασταν μαζί με κόσμο. Kάναμε του κεφαλιού μας όταν ταξιδεύαμε στην Καλαμάτα με στελέχη του οίκου Dior, όταν εγκαινιάζαμε με εκατοντάδες άτομα συντριβάνια στην ομόνοια, όταν ανοίγαμε τα σύνορα και προσκαλούσαμε τους τουρίστες χωρίς τεστ, χωρίς μειωμένο αριθμό στις πτήσεις, για να μην χαλάσουμε χατίρια σε ξενοδόχους και αεροπορικές εταιρίες. Βέβαια, στην πραγματικότητα δεν κάναμε τίποτα από τα παραπάνω. Αντιθέτως, αυτά τα έκαναν όσοι τώρα μας κουνάνε το δάχτυλο, σαν να μιλάνε σε απείθαρχα παιδιά δημοτικού. Εμείς, συνωστιζόμασταν στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς για να πάμε σε δουλειές, που τα αφεντικά άμα αρρωσταίναμε μας ζητούσαν να το κρύβουμε, ενώ βιομήχανοι έκαναν ελάχιστα τεστ και όταν μάλιστα τα περισσότερα ήταν θετικά απλά το έκρυβαν.
Βέβαια, η υποβάθμιση της υγείας των ανθρώπων στην δυτική αττική δεν είναι κάτι καινούργιο και ο Κορωνοϊός είναι απλά ένα κομμάτι του παζλ αυτού. Δεκαετίες τώρα αναπνέουμε καρκίνο, δουλεύουμε μέσα σε αυτόν και όταν αρρωσταίνουμε, φοβόμαστε να πάμε στο τοπικό νοσοκομείο επειδή είναι από τα χειρότερα στην Ελλάδα. Η φτώχεια, η σκληρή εργασία και η απελπισία μεγάλου μέρους του πληθυσμού της περιοχής μας, για τους κυβερνώντες και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μεταφράζεται ως “Εξειδικευμένο” πληθυσμιακό προφίλ και είναι προφανές ότι όταν είσαι αστός και παρακολουθείς τις περιοχές μας μόνο από απόσταση ή από την τηλεόραση δεν θα έχεις καμία επαφή με την πραγματικότητα.
Όταν ο Πρωθυπουργός της χώρας λέει πως υπάρχουν άνθρωποι εξαρτημένοι από τον μισθό τους ή όταν ο αντιδήμαρχος Αθηνών νοσταλγεί το σπίτι του στην Γερμανία και την αγαπημένη του Aston Martin, κάποιοι άνθρωποι στην δυτική αττική μαζεύουν τα ψιλά τους για να πληρώσουν το νοίκι του σπιτιού τους. Συμπερασματικά, το πληθυσμιακό προφίλ που ανήκουμε, σύμφωνα με τους κυβερνώντες, χρειάζεται φοβέρα. Διότι, πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να καταλάβουμε εμείς οι απολίτιστοι? Ο καταλληλότερος άνθρωπος για αυτή την δουλειά είναι φυσικά ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, που σαν άλλος μπαμπούλας ή σαν αυστηρός πατέρας, ήρθε να μας βάλει στην θέση μας. Λέγοντας πως δεν μας απειλεί, αλλά πως αν δεν σταματήσουμε να αρρωσταίνουμε η αστυνομία θα έρθει πόρτα πόρτα στα σπίτια μας. Ο ΟΡΙΣΜΟΣ λοιπόν της απειλής από έναν άνθρωπο που αν μη τι άλλο ξέρει να τις εφαρμόζει.
Όταν μόλις πριν λίγες μέρες η αστυνομία πέταγε χειροβομβίδες κρότου λάμψης μέσα σε πολυκατοικίες στα Εξάρχεια, έδερνε και στοίβαζε διαδηλωτές σε κλούβες, περιστατικά που αποτελούν μόνο ένα απειροελάχιστο δείγμα των αστυνομικών αυθαιρεσιών που έχουν συμβεί τον τελευταίο καιρό, νιώθουμε σίγουρα ασφάλεια με το ότι η αστυνομία θα έρθει σπίτια μας, όπως ανακοίνωσε ο Χρυσοχοΐδης. Μέσα στον φόβο, και την απελπισία που επικρατεί τον τελευταίο καιρό, το κράτος έχει να μας προσφέρει απλόχερα χημικά, ξύλο και συλλήψεις. Αυτό ακριβώς που έλλειπε σε μια κοινωνία που μαστίζεται από την πανδημία του ιού και της φτώχειας.
Έχουμε χάσει το μέτρημα για το πόσες δαπάνες έχουν γίνει τους τελευταίους μήνες για τον εξοπλισμό της αστυνομίας, με προσωπικό, υλικό κλπ. Είναι ξεκάθαρο πως δεν λαμβάνεται κανένα υγειονομικό μέτρο παρά μόνο κατασταλτικά. Δεν μπορούμε να αγνοούμε ότι μετά το πρώτο λόκ ντάουν, δεν έγινε τίποτα για να εξοπλιστεί το σύστημα υγείας. Βλέποντας το παράδειγμα του Νοσοκομείου Αγίου Ανδρέα στην Πάτρα, όπου το προσωπικό καταφέρνει να θεραπεύει τους περισσότερους ασθενείς πριν φτάσουν στην διασωλήνωση , επειδή υπάρχει η εξειδίκευση, ο χρόνος και το προσωπικό για να το αποτρέψει, αντιλαμβανόμαστε ότι οι ευθύνες της κυβέρνησης για τους θανάτους των συμπολιτών μας είναι τεράστιες. Η έλλειψη στήριξης στις μονάδες ΜΑΦ (Μονάδων Αυξημένης Φροντίδας), στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας αλλά και στο σύστημα υγείας συνολικά, με προσλήψεις, εξοπλισμό, και εκπαίδευση είναι τραγική. Τραγική επίσης είναι η κατάσταση και στο θέμα πρόληψης, όπου σε περιοχές που βράζουν από κρούσματα, δεν γίνεται καθολική ιχνηλάτηση με δωρεάν τεστ, προκειμένου να αποφευχθεί το κόστος. Συνεπώς, το ελληνικό κράτος μας κάνει ξεκάθαρο πως δεν το αφορά η ενίσχυση της υγείας και η πρόληψη, αλλά μόνο η καταστολή.
Κινούμενοι λοιπόν σε αυτή την λογική, ανακοίνωσαν το αυστηρό λοκ νταόυν για την δυτική αττική, ενώ κάποιος λογικός θα περίμενε πως θα ανακοίνωναν την ενίσχυση του Θριάσιου Νοσοκομείου το οποίο πλήττεται, αλλά και των τοπικών κέντρων υγείας που αντί να ενθαρρύνουν τον κόσμο να κάνει τεστ, τους λένε να παραμείνουν στο σπίτι μέχρι να παρουσιάσουν κάποιο σύμπτωμα, διότι τα τεστ δεν επαρκούν για όλους. Λεφτά υπάρχουν ΜΟΝΟ για μεγάλους περιπάτους, για τα κανάλια, για τους βιομηχάνους, για τους μπάτσους και τα χημικά τους, για τους διορισμούς των φίλων τους και για να στέλνουν στρατό και αστυνομικά ελικόπτερα στην περιοχή μας. Τα λεφτά για την υγεία μάλλον θεωρούνται σπατάλες.
Ένα ερώτημα που προκύπτει από τα παραπάνω, είναι αν τελικά υπάρχει η ατομική ευθύνη και σε τι βαθμό. Θεωρούμε πως το να πετάς το μπαλάκι αποκλειστικά στο κράτος και στην ελεεινή διαχείρισή του στην πανδημία, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Προφανώς, υπάρχουν άτομα τα οποία δεν τηρούν τα μέτρα, όπως υπάρχουν και σε κάθε περιοχή, αλλά δεν αποτελούν την γενική εικόνα των περιοχών μας. Γεγονός επίσης, είναι πως οι πορείες αρνητών, ψεκασμένων και συνωμοσιολόγων, έπαιξαν ρόλο στην αύξηση των κρουσμάτων. Ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν συγκρίνεται με τους δεκάδες χιλιάδες εργάτες που συρρέουν καθημερινά από όλη την αττική και στοιβάζονται στην βιομηχανική ζώνη.
Επίσης, ατομική ευθύνη, είναι να σηκώνεις το κεφάλι σου και να αντιστέκεσαι, να γνωρίζεις το που ανήκεις και να υπερασπίζεσαι τα δικαιώματά σου. Ατομική ευθύνη είναι να πάρεις με τις κλωτσιές τους μπάτσους που αλωνίζουν στις γειτονιές μας, και να απαιτείς άμεση στήριξη της υγείας, των φτωχών και όσων πλήττονται από την σημερινή δυστοπία.
Η Δυτική Αττική αυτές τις μέρες βράζει και ο λόγος δεν είναι τα αυξημένα κρούσματα. Ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και έχει δημιουργηθεί ένα εκρηκτικό μείγμα που είναι έτοιμο να εκραγεί. Είναι χρέος κάθε ανθρώπου που θέλει να είναι ελεύθερος να βγει μπροστά και να βάλει ένα στοπ στην κρατική τρομοκρατία, την αστυνομική ασυδοσία και την αλαζονεία των εξουσιαστών. Είναι χρέος όλων όσων θεωρούν τους εαυτούς τους προοδευτικούς, να μην αφήσουν την κοινωνική αντίδραση που έρχεται, έρμαιο στα χέρια συνωμοσιολόγων, ρατσιστών, ακροδεξιών, ψεκασμένων και αντισημιτών, αλλά να βγουν μπροστά. Είναι χρέος όλων των αντιφασιστών, να στείλουν στις τρύπες τους όσους θέλουν να χρεώσουν την σημερινή κατάσταση στους Ρομά ή τους πρόσφυγες.
Ενώ κάθονται στις Βίλλες τους και αναπολούν τα ακριβά εξοχικά τους και τα πολυτελή τους αυτοκίνητα, μας κουνάνε το δάχτυλο και στέλνουν την αστυνομία να μας δείρει.
Αυτοί κάνουν την δουλεία τους… Το θέμα είναι πότε εμείς θα κάνουμε την δική μας?
Έχω κάποιο προαίσθημα, πως ο “κύβος ερρίφθη”. Ίσως το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών να γίνει πολύ νωρίτερα από ό,τι θα μπορούσε κανείς να φανταστεί και στους πιο άγριους εφιάλτες του. Φοβερά συμπτώματα παρουσιάζονται. Ίσως να είναι κιόλας αρκετή για να προκαλέσει την αρχική δόνηση η προαιώνια, αφύσικη κατάσταση, που επικρατεί στα ευρωπαϊκά κράτη. Πώς θα μπορούσε, μα την αλήθεια, να χαρακτηριστεί φυσική μια κατάσταση ριζωμένη από αιώνες στο παμπάλαιο και το τεχνητό; Δεν μπορεί πια ένα μέρος από την ανθρωπότητα να κρατάει σκλαβωμένη όλη την υπόλοιπη. Ενώ τώρα αυτόν ίσα-ίσα το σκοπό εκπληρώνουν όλοι οι θεσμοί, που από καιρό έπαψαν να είναι χριστιανικοί, στην Ευρώπη, που κατάντησε ολότελα ειδωλολατρική… Η αφύσικη αυτή κατάσταση πραγμάτων και τα άλυτα αυτά πολιτικά προβλήματα -γνωστά στον καθένα, ας σημειωθεί- δεν είναι δυνατόν παρά να οδηγήσουν σ` ένα τεράστιο, τελειωτικό πόλεμο με τη συμμετοχή όλων, που θα ξεσπάσει σε τούτον τον αιώνα, μα ίσως ακόμα και σε τούτη τη δεκαετία…”.
30 Αυγούστου 1880 Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι “Ημερολόγιο ενός συγγραφέα”
ANTIFA WEST COAST.
Αρχική δημοσίευση 18/12/2020 στο Antifa West Coast Reloaded
