Αθήνα: Συγκεντρώσεις Αλληλεγγύης ενάντια στην έκδοση της Sharareh Khademi

Είναι βέβαιο ότι η πατριαρχία δεν εκδηλώνεται σαν μεμονωμένο περιστατικό. Από την απαξίωση της γυναίκας στον καθημερινό λόγο, την υποτίμηση της γυναικείας εργασίας, την αόρατη, αυτονόητη και χωρίς αμοιβή οικιακή εργασία μέχρι τους βιασμούς και τις γυναικοκτονίες, η πατριαρχία είναι διάχυτη, καθορίζει όλες τις μορφές των κοινωνικών σχέσεων, αποτελεί δομικό συστατικό κάθε εξουσίας. Ακόμα και στις περιπτώσεις που το υποκείμενο που ασκεί την όποια -μικρή ή μεγάλη- εξουσία είναι γυναίκα, αυτό το κάνει για λογαριασμό των συμφερόντων του άντρα, για λογαριασμό μιας κοινωνίας αντροκεντρικής.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι πολύμορφοι αγώνες των φεμινιστικών κινημάτων για τη γυναικεία χειραφέτηση σε παγκόσμιο επίπεδο έθεσαν και εξακολουθούν να θέτουν το γυναικείο ζήτημα στην καρδιά του ταξικού και κοινωνικού ανταγωνισμού. Οι κατακτήσεις τους είναι αποτέλεσμα αυτών των βαμμένων με γυναικείο αίμα αγώνων και όχι ευγενικές παραχωρήσεις και ψευδή προνόμια ενός “εξευγενισμένου” νεοφιλελευθερισμού. Κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ, όσο κι αν ορισμένα σύγχρονα καπιταλιστικά κράτη προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, επιχειρώντας να αφομοιώσουν και να απονευρώσουν τα περιεχόμενα των γυναικείων και lgbtqi+ κινημάτων.

Από την άλλη μεριά υπάρχουν χώρες όπου η πατριαρχία και ο σεξισμός εκδηλώνονται στις πιο ωμές και απροσχημάτιστες μορφές τους, και μάλιστα θεσμοθετημένα, όπου η γυναικεία ύπαρξη a priori θεωρείται όχι μόνο κατώτερη της αντρικής αλλά και χωρίς αξία στην κλίμακα της ζωής γενικά. Από το ολοκληρωτικό πατριαρχικό καθεστώς μιας τέτοιας χώρας δραπέτευσε η Sharareh Khademi, θέλοντας να προστατεύσει τον εαυτό της και την εξάχρονη κόρη της Diana από την κακοποιητική συμπεριφορά του τυράννου συζύγου της.

Η Sharareh Khademi είναι μία κακοποιημένη γυναίκα, μία από τις χιλιάδες, τις εκατομμύρια, που υπάρχουν εκεί έξω, μία απ΄αυτές που οφείλουμε να σταθούμε δίπλα τους, δίνοντας νόημα στις έννοιες της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας. Η Sharareh καταδικάστηκε στο Ιράν σε 60 βουρδουλιές, όταν το δικαστήριο έκρινε πως είχε αναπτύξει σχέσεις με κάποιον συνάδελφό της στο νοσοκομείο όπου δούλευε ως νοσοκόμα. Στην περίπτωση που το δικαστήριο έκρινε πως οι σχέσεις αυτές ήταν σεξουαλικές, αυτόματα η ποινή θα ήταν λιθοβολισμός μέχρι θανάτου. Για την ιστορία, το ιρανικό δικαστήριο αθώωσε την Sharareh στο εφετείο. Η κακοποίηση και οι ξυλοδαρμοί μάνας και κόρης από τον σύζυγο-τύραννο αποτελούσαν καθημερινό φαινόμενο. Ο γάμος διαλύεται και ο σύζυγος της Sharareh απαιτεί να διακοπεί κάθε επαφή μάνας-παιδιού, απειλώντας την πως αν δεν υπακούσει θα καταγγείλει την ίδια και τα αδέρφια της για αντικαθεστωτική δράση, γεγονός που αυτόματα σημαίνει θανατική καταδίκη, ενώ το μέλλον που επιφυλάσσει για την κόρη τους είναι ο γάμος μόλις φτάσει στην ηλικία των 9 ετών. Μέσα σ΄αυτή την εφιαλτική πραγματικότητα η Sharareh μαζί με τα αδέρφια της και την κόρη της Diana εγκαταλείπει το Ιράν παίρνοντας το δρόμο της προσφυγιάς. Στο μεταξύ ο σύζυγός της την καταγγέλλει στις αρχές για αρπαγή ανηλίκου, με αποτέλεσμα να εκδοθεί εις βάρος της ένταλμα σύλληψης από την ιντερπόλ. Η Sharareh καταφέρνει να φτάσει μαζί με τους δικούς της στην Ελλάδα προκειμένου να ζητήσει άσυλο, όμως λόγω του εντάλματος συλλαμβάνεται και οδηγείται στις φυλακές Κορυδαλλού, ενώ τα αδέρφια της και η κόρη της κλείνονται σε καταυλισμό προσφύγων στην Ορεστιάδα.

Την Τρίτη 15 Οκτώβρη στις 9.30 στον Άρειο Πάγο θα δικαστεί σε δεύτερο βαθμό (πρωτόδικα απορρίφθηκε) το αίτημά της Sharareh Khademi να μην εκδοθεί στο Ιράν. Σε περίπτωση που το αίτημα απορριφθεί και τελικά εκδοθεί στο Ιράν, αυτό θα σημάνει τη θανάτωση της Sharareh και την κηδεμονία της κόρης της από έναν πατέρα που όχι μόνο την κακοποιούσε συστηματικά, αλλά και σκοπεύει να την παντρέψει μόλις γίνει 9 χρονών.

Καμία γυναίκα μόνη στα χέρια κανενός κράτους!

Αγώνας ενάντια σε πατριαρχία, σεξισμό, ολοκληρωτισμό!

Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές