Λάβαμε 26/09/2020
Παρέμβαση στην απεργιακή συγκέντρωση της ΟΕΝΓΕ
Την Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου η Ο.Ε.Ν.Γ.Ε είχε καλέσει 24ωρη απεργία με αιτήματα: Να παρθούν μέτρα θωράκισης του ΕΣΥ σε συνθήκες πανδημίας, προσλήψεις προσωπικού, άμεση επίταξη όλων των δομών και υπηρεσιών του ιδιωτικού τομέα Υγείας και Πρόνοιας, μαζικά τεστ στις φυλακές, εργασιακά θέματα κλπ.
Κατά την διάρκεια της απεργιακής συγκέντρωσης έξω από το υπουργείο Υγείας η “Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους,φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές” πραγματοποίησε παρέμβαση η οποία περιελάμβανε μοίρασμα κειμένων, κρέμασμα πανό, τρικάκια. Η συγκεκριμένη παρέμβαση αφορούσε την έλλειψη μέτρων για τον covid 19 στις φυλακές όπως και για την μη υλοποίηση της κυβερνητικής δέσμευσης μέσω της Σοφίας Νικολάου Γενικής Γραμματείας Αντεγκληματικής Πολιτικής για αποσυμφορηση των φυλακών λόγω της πανδημίας.
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε:
Οι ζωές των φυλακισμένων μετράνε
Μετράμε εφτά σχεδόν μήνες από την αρχή του ξεσπάσματος της παγκόσμιας πανδημίας της νόσου covid-19. Σε πολλές χώρες του κόσμου μπροστά στο σενάριο μιας ανεξέλεγκτης εξάπλωσης του ιού οι κυβερνήσεις αναγκάστηκαν να πάρουν ακραία μέτρα αποτροπής που έφταναν μέχρι το σημείο της απαγόρευσης κυκλοφορίας, ενεργοποίησης του στρατού ως μέσο κοινωνικής πειθάρχησης, και ακραίων και δυστοπικών μέτρων παρακολούθησης σε χώρες όπως η Κίνα, η Ταϊβάν και το Ισραήλ.
Αρκετές χώρες επίσης αναγκάστηκαν να προβούν σε μέτρα αποτροπής της εξάπλωσης της επιδημίας και σε πιο ευάλωτες μερίδες του πληθυσμού όπως οι κρατούμενοι, ειδικά μετά από ένα ντόμινο εξεγέρσεων σε φυλακές, που σε ορισμένες εκ των περιπτώσεων είχε ως απολογισμό νεκρούς και τραυματίες. Μάλιστα ήδη από τις 20/03/2020 η Επιτροπή για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων (CPT) του Συμβουλίου της Ευρώπης εξέδωσε επείγουσα οδηγία με σειρά 10 συγκεκριμένων μέτρων που οφείλουν να λάβουν οι κυβερνήσεις για την αποφυγή της εξάπλωσης του κορονοϊού στα κέντρα κράτησης προσφύγων, ψυχικά ασθενών καθώς και στις φυλακές. Το βασικότερο από αυτά ήταν η αποσυμφόρηση [1]. Τέτοια μέτρα έχουν ήδη εφαρμοστεί σε ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ισπανία η Κύπρος και άλλες αλλά και σε ΗΠΑ και Καναδά καθώς και σε χώρες θεωρούμενες πιο σκληρές στον τομέα των ανθρώπινων δικαιωμάτων, όπως η Τουρκία, το Σουδάν και το Ιράν.
Σε αντίθεση όμως με τη διεθνής τάση που διαμορφωνόταν στο κομμάτι αντιμετώπισης του κινδύνου εξάπλωσης του ιού στις φυλακές η Ελλάδα κινήθηκε σε διαφορετική κατεύθυνση. Ενώ αρχικά υπήρχε προφορική δέσμευση μέσω της προϊσταμένης της Γενικής Γραμματείας Αντεγκληματικής Πολιτικής Σοφίας Νικολάου για λήψη μέτρων έστω μερικής αποσυμφόρησης, δέσμευση που ενισχύθηκε μέσω δημοσιογραφικών διαρροών, το βάρος των μέτρων έπληξε αποκλειστικά το σύνολο του έγκλειστου πληθυσμού: διακοπές επισκεπτηρίων και αδειών, απαγόρευση λήψης τροφίμων και ρουχισμού από έξω ως προβλεπόταν και σκληρή καταστολή κάθε εστίας αντίδρασης και διαμαρτυρίας ( ξυλοδαρμός γυναικών κρατούμενων στη Θήβα από ΜΑΤ, εκδικητικές μεταγωγές ποινικών και πολιτικών κρατουμένων). Σταθερή πολιτική επιλογή της ΝΔ παραμένει η απομόνωση και ο περαιτέρω περιορισμός των κρατουμένων αντί της αποσυμφόρησης των φυλακών. Ήταν αυτονόητο δε ότι το πεδίο κερδοφορίας γύρω από τον covid -19 στις φυλακές θα αποτελέσει μια κερδοφόρα μπίζνα με ύποπτες αναθέσεις και υπερκοστολογήσεις στις πλάτες τις υγείας των κρατουμένων όπως και συνέβη.
Όλα αυτά σε μία χώρα που αντιμετωπίζει έτσι κι αλλιώς διαρκές ζήτημα υπερπληθυσμού στις φυλακές. Το Μάρτιο του 2019 η επίσημη επιτροπή εμπειρογνωμόνων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου δημοσιεύει έκθεση από την οποία προκύπτει ότι το ποσοστό του υπερπληθυσμού στις ελληνικές φυλακές ανέρχεται γύρω στο 102,6% κατατάσσοντας την Ελλάδα στην ένατη θέση των πιο πυκνοκατοικημένων φυλακών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι αυτό σε μια εποχή που είχαν προηγηθεί τα τελευταία έτη ειδικές διατάξεις αποσυμφόρησης.
Ο λόγος που εμμένει η σημερινή κυβέρνηση να μην προχωράει σε μέτρα αποσυμφόρησης στις φυλακές, τη στιγμή που κάτι τέτοιο δεν αποτελεί μόνο ευρωπαϊκή και διεθνής οδηγία αλλά και υπόκειται και στις οδηγίες της επιστημονικής και ιατρικής κοινότητας για την αποφυγή συνωστισμού δεν είναι τυχαίος. Η πολιτική παράταξη της ΝΔ έχει επιλέξει να τεθεί πρωτοπορία των πιο συντηρητικών και αντιδραστικών κοινωνικών κομματιών προσπαθώντας να ασκεί μια πολιτική διαρκούς εξευμενισμού τους. Κομμάτι αυτής της πολιτικής είναι και η σκλήρυνση του καθεστώτος κράτησης και εγκλεισμού (χωρίς βέβαια να αποτελεί το αποκλειστικό κίνητρο για την επιδείνωση των συνθηκών κράτησης) κάτι που φυσικά δε ευνοεί μέτρα αποσυμφόρησης των φυλακών ακόμα και σε καταστάσεις επείγουσες όπως το ξέσπασμα μιας υγειονομικής κρίσης του επιπέδου της νόσου covid 19.
Για μας είναι αναμενόμενο μια κυβέρνηση που έχει επιλέξει να κινηθεί αυστηρά πάνω σε συντηρητικές ατζέντες προκειμένου να ικανοποιεί συγκεκριμένα ακροατήρια να έχει μια τέτοια στάση, παρά το γεγονός ότι και στο εσωτερικό μέτωπο είχαν υπάρξει αρχικά κάποιες ισχνές φωνές εκπροσώπων του νομικού κόσμου που μιλούσαν υπέρ της αποσυμφόρησης, οι οποίες μετά και την προφορική δέσμευση της Σοφίας Νικολάου για μέτρα αποσυμφόρησης που «θα έρθουν», δέσμευση που δεν υλοποιήθηκε ποτέ, σίγησαν [2] . Χαρακτηριστική όμως είναι και η σιωπή όλων εκείνων των αρμόδιων φορέων που λόγω επαγγελματικής θέσης, αλλά και ηθικής δεοντολογίας, έχουν χρέος να τοποθετηθούν ως προς τον κίνδυνο που διατρέχει μια τόσο ευάλωτη κατηγορία πληθυσμού που παραμένει – λόγω ακούσιου συνωστισμού- εκτεθειμένη στην έκθεση της νόσου. Ιατρικοί σύλλογοι και ενώσεις ενώ θα έπρεπε να υψώνουν τη φωνή τους, και μέσα στα άλλα δίκαια αιτήματα του κλάδου τους, (αιτήματα που αναφέρονται στις δυσχερείς συνθήκες εργασίας, την υποστελέχωση και υποβάθμιση του ΕΣΥ και τις ελλείψεις σε ΜΕΘ τη στιγμή που ο covid 19 είναι σε έξαρση και μάλιστα κόντρα στα ψέματα της κυβέρνησης που εμμένει σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές) να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου για ευάλωτες ομάδες πληθυσμού όπως οι κρατούμενοι, που εκτίθενται σε αυξημένο κίνδυνο, σιωπούν εκκωφαντικά εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, προερχόμενες από το συνδικαλιστικό χώρο που τολμούν και ανοίγουν το θέμα.
Το μέτωπο των φυλακών φυσικά και δεν είναι το μόνο όπου η κυβέρνηση αφήνει εκτεθειμένο πληθυσμό μπροστά στον κίνδυνο του ιού. Αυτή τείνει να γίνει μια γενική εικόνα πλέον ειδικά μετά το άτσαλο άνοιγμα του τουριστικού τομέα, της εστίασης και της προβλεπόμενης επανεκκίνησης της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε όλες τις βαθμίδες. Αυτή η εικόνα μάλιστα δεν είναι καν μόνο εγχώρια, αφού σε παγκόσμιο επίπεδο η καπιταλιστική παραγωγή και η οικονομία έχουν ανάγκη να τεθούν ξανά σε κίνηση, παρά το όποιο κόστος σε ζωές. Οι εξελίξεις εξάλλου στο παγκοσμίου φήμης κολαστήριο της Μόριας με το ξέσπασμα των εγκλείστων μεταναστών και προσφύγων –αποτέλεσμα των χρόνιων συνθηκών αλλά και της παρούσας υγειονομικής διαχείρισης με συνθήκες εξαίρεσης- που οδήγησε στον εμπρησμό και την ολοκληρωτική καταστροφή του, επιβεβαιώνουν τον αξιακό προσανατολισμό της κεντρικής διαχείρισης εξουσίας.
Η αλληλεγγύη μας λοιπόν στον πληθυσμό εκείνο που λόγω θέσης υφίσταται, σε μια μόνιμη συνθήκη εξαίρεσης, το πλεόνασμα της βαρβαρότητας του καπιταλιστικού συστήματος είναι για μας αδιαπραγμάτευτη, και τίθεται σε μια άλλη βάση. Στη βάση της αναγκαιότητας να αναδείξουμε ότι οι ζωές του έγκλειστου πληθυσμού δεν είναι αναλώσιμες αλλά είναι και αυτές ζωές που μετράνε. Ζωές που αξίζει να βιωθούν με αξιοπρέπεια και ασφάλεια. Ζωές που τίθενται σε κίνδυνο λόγω κυβερνητικών επιλογών και ελλείψει αποτελεσματικών πιέσεων από τα κάτω για δραστικά μέτρα προστασίας τους.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΛΩΣΙΜΩΝ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΜΦΟΡΗΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΤΩΡΑ
Συνέλευση Αλληλεγγύης
στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές
[1] [1] Στην ίδια κατεύθυνση έχουν τοποθετηθεί και έχουν εκδώσει οδηγίες προς τις αντίστοιχες αρχές κάθε χώρας διεθνείς οργανισμοί αναγνωρισμένου κύρους και γενικής –υποτίθεται- αποδοχής, όπως η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η Υποεπιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων και άλλης Σκληρής, Απάνθρωπης, Εξευτελιστικής Μεταχείρισης ή Τιμωρίας, ο Διεθνής Σύνδεσμος Σωφρονιστικών Υπηρεσιών και Φυλακών (ICPA – International Corrections and Prisons Association), η Διεθνής ΜΚΟ για τα θέματα Ανθρώπινων Δικαιωμάτων στις Φυλακές PRI – Penal Reform International, το DIGNITY το Δανέζικο Ινστιτούτο κατά των Βασανιστηρίων, ο Διεθνής Σύνδεσμος Πρόληψης των Βασανιστηρίων (APT – Association for the Prevention of Torture) και αρκετές άλλες.
[2] [2] Ο δικηγορικός σύλλογος, η ένωση Ελλήνων ποινικολόγων, ο Συνήγορος του πολίτη, η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου εκφράστηκαν μεν ανοικτά υπέρ της αποσυμφόρησης των φυλακών στην αρχική φάση του πρώτου κύματος της πανδημίας, τους μήνες Μάρτιο-Απρίλιο.
