Σχετικά με τη συμμετοχής μου σε έναν ελεύθερο κοινωνικό χώρο. Και μια απάντηση για τα χθεσινά γεγονότα που συνέβησαν στην ανοιχτή συνέλευση του θεάτρου Εμπρός.
Οι ελεύθεροι χώροι, είτε είναι καταλήψεις, είτε στέκια αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο των ανθρώπων οι οποίο είτε αντιεξουσιαστές, είτε αναρχικοί, είτε ακόμα και αριστεροί οραματίζονται έναν άλλο κόσμο μια άλλη κοινωνία μέσα και έξω από αυτούς.
Συμμετέχοντας λοιπόν με αυτό ως πρόταγμα σε έναν τέτοιο χώρο θεωρώ πολύ βασικό ότι ο κάθε χώρος, στέκι, κοινωνικό κέντρο, κατάληψη, δεν θα πρέπει να αναπαράγει συμπεριφορές και πρακτικές της υπάρχουσας κοινωνία αλλά να αποτελεί το παράδειγμα για το πώς την οραματιζόμαστε.
Από την συμμετοχή μου σε ανάλογα εγχειρήματα διαπιστώνω ότι ακόμα και μέσα σε αυτούς τους χώρους τελικά αναπαράγουμε τα λάθος πρότυπα, είμαι πεπεισμένος ότι το μόνο που κάνει την διαφορά είναι η αξιακή συνείδηση των ατόμων που συμμετέχουν και η δημιουργία δομών που θα λειτουργούν ως προς την κατεύθυνση αυτή, με διαδικασίες οι οποίες φροντίζουν οι ρόλοι να είναι κυκλικοί , διαφανείς σε πλαίσια ισονομίας ισότητας απέναντι σε όλους όσους συμμετέχουν και συνδιαμορφώνουν μην αφήνοντας ίχνος υπόνοιας για οποιαδήποτε κρυφή συνδιαλλαγή (οικονομική πολιτική ) η οποία γίνετε με όρους εκβιαστικούς και εξουσιαστικούς.
Από εδώ και πέρα θα αναφερθώ σε σχέση με τα γεγονότα που συνέβησαν την Κυριακή, επειδή ακούστηκαν πολλές ανακρίβειες και γενικά ακούγονται πράγματα που ανήκουν στο φαντασιακό κάποιων, θα ήθελα να βάλω σε τάξη αυτά που εγώ ξέρω.
Γνωρίζοντας από την συμμετοχή μου σε διάφορες συνελεύσεις ότι ακόμα κι αν κάποιος διαφωνεί έχει το δικαίωμα του λόγου. Ερχόμαστε σε αυτές με σεβασμό προς τους άλλους συνελευσιαζόμενους και φυσικά κάνουμε τοποθετήσεις με βάση πραγματική και πολιτική. Σε αυτές επίσης τις συνελεύσεις που συμμετείχα που ήταν στο πλαίσιο της ανοιχτότητας, κάτι που κάνει αδύνατο το να ισχύει ότι κάποιοι διώχθηκαν από αυτές, προφανώς αυτοί που το λένε αν και μετέχουν σε μια τέτοια συνέλευση αγνοούν το πλαίσιό της ή επιλέγουν να κάνουν αυτό που κάνει και η υπόλοιπη κοινωνία ,αυτή που θέλουμε να αλλάξουμε, να εθελοτυφλούν και να κάνουν τα στραβά μάτια εξυπηρετώντας τις δικές τους μικρές και μίζερες σκοπιμότητες.
Μέσα στο διάστημα των δύο χρόνων συνεχόμενης συμμετοχής στις συνελεύσεις της κατάληψης του Ελεύθερου Αυτοδιαχειριζόμενου θεατρου ΕΜΠΡΟΣ και ύστερα από πολλές προσπάθειες να βρούμε το μίνιμουμ της συμφωνίας με τα άτομα που συμμετέχουν στην συνέλευση μπορώ να πω ότι βρίσκομαι σε τοίχος. Έχουν υπάρξει 4 φορές που το συγκριμένο άτομο φώναζε εν ώρα συνέλευσης »να φύγεις να φύγεις» επειδή η θέση μου δεν ήταν σύμφωνη με την δική του. Αυτό βέβαια στο πλαίσιο των μη επιχειρημάτων αλλά και της μικροπρέπειας κάποιων ως άνθρωποι και χαρακτήρες και όχι ως μέλη μιας ανοικτής συνέλευσης.
Σήμερα λοιπόν πιστεύω ακράδαντα και πάντα σε σχέση με αυτό το κείμενο που υπάρχει αναρτημένο στο site του χώρου, ότι τα θέματα του χώρου επιμελώς προβοκάρονται και διακόπτονται, ότι αυτά τα μικρά show ή performance όπως τα λένε οι του καλλιτεχνικού χώρου γίνονται με σκοπό την διαιώνιση κάποιων στους ρόλους και στην εξουσία των ρόλων, σε μια προσπάθεια ελέγχου του χώρου και φυσικά στην προσωπική προβολή που είναι και το ζητούμενό τους. Επιζητούν την νομιμοποίηση που τους δίνει μια συνέλευση ως προς τους ρόλους και το τυπικό οκ που παίρνει κάποιος μέσα σε αυτή .
Θεωρώ τις διαδικασίες αδιαφανείς και φυσικά στην λεκτική επίθεση που δέχτηκε η συντρόφισσα ακολούθησε η απάντηση. Και η απάντηση που δίνω πολιτικά και προσωπικά σε όλους είναι καθαρή και νομίζω περιεκτική «Αν δεν με σέβεσαι, να με φοβάσαι» .Επειδή οι επιθέσεις σπίλωσης με ανακρίβειες συνεχίζονται σε προσωπικό επίπεδο μέσω μηνυμάτων, ζητώ από το άτομο αυτό στην επερχόμενη συνέλευσή να τα επαναλάβει με αποδείξεις και στοιχεία, διαφορετικά τον εγκαλώ και τον ίδιο αν και μη άμεσα εμπλεκόμενο στην επίθεση που έλαβε χώρα στην συνέλευση, σε απολογία τόσο για τα λόγια του και την σπίλωση που δέχομαι πλέον σε προσωπικό επίπεδο
Καλώ λοιπόν όλους όσους θέλουν και μπορούν να συμμετέχουν στην ανοικτή συνέλευση της Κυριακής 11 Ιουνίου ενάντια στην αδιαφάνεια την ανάθεση και την προσωπική προβολή, ενάντια στις επιθέσεις σε τέτοιους χώρους σε συντρόφους και φυσικά ενάντια σε όσους ιδιωτεύουν σε αυτούς.
Απαιτώ την δημόσια συγνώμη απέναντι στη συντρόφισσα η οποία υπέστη βάναυση σεξιστική, λεκτική, άλλα και σωματική βία από άτομα της συνέλευσης που με ανακρίβειες, ψέματα αλλά και μικρο-συμφεροντολογική λογική και πολιτική προσπαθούν να καπηλευτούν το εγχείρημα.
Π.Κ.
