Στις 10 Νοέμβρη του 2014 ο Νίκος Ρωμανός, έγκλειστος στις φυλακές Κορυδαλλού, ξεκίνησε απεργία πείνας διεκδικώντας το δικαίωμά του να φοιτήσει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η κίνηση αυτή στηρίχθηκε από ένα ευρύ κίνημα αλληλεγγύης, που έδρασε καθ’ όλη τη διάρκεια της απεργίας πείνας χρησιμοποιώντας πλήθος πρακτικών αγώνα, όπως κινήσεις αντιπληροφόρησης, δημόσιες παρεμβάσεις και καταλήψεις κτιρίων. Στις 6 Δεκέμβρη, ενώ ο Ν. Ρωμανός βρισκόταν ήδη στο νοσοκομείο, χιλιάδες αλληλέγγυων κατέβηκαν στο δρόμο για να διαδηλώσουν, σπάζοντας στην πράξη τον απόλυτο τρόμο που είχε καλλιεργηθεί από τον κρατικό μηχανισμό μέσω των ΜΜΕ, διεκδικώντας μια ανάσα ελευθερίας απέναντι στις ασφυκτικές συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί.
Μαζί όμως με την ανάπτυξη του πολύμορφου κινήματος αλληλεγγύης υπήρξε και από την αντίθετη πλευρά κινητικότητα που ξεπερνούσε τις συνήθεις πρακτικές του πολυάριθμου αστυνομικού στρατού. Από τους ασφαλίτες και τις στρατιές των χακί μπάτσων που έπρεπε να περάσεις για να πας στην πορεία, από τις εισβολές σε σπίτια και τις προληπτικές προσαγωγές μέχρι τα πολεμικά ανακοινωθέντα με τα οποία τα καθεστωτικά ΜΜΕ περιέγραφαν την – ουσιαστικά αποτυχημένη – εισβολή με αύρες στα Εξάρχεια, οι κρατικοί μηχανισμοί καλλιέργησαν συστηματικά ένα σκηνικό πολέμου. Στόχος τους η πολιτική και πρακτική απομόνωση των διαδηλωτών της 6ης Δεκέμβρη και των προηγούμενων πορειών, των καταληψιών του Πολυτεχνείου, της ΓΣΕΕ και συνολικά των αλληλέγγυων, αλλά και η τρομοκράτηση του γενικού πληθυσμού. Μαζί με αυτά αξίζει να αναφερθούν και συγκεκριμένες τακτικές των μπάτσων, όπως η εμφάνιση πολλών μαζικών μπλοκ ασφαλιτών σε σημεία του κέντρου, οι σκηνοθετημένες επιθέσεις ασφαλιτών σε ματατζήδες στην πλ. Εξαρχείων με σκοπό να συλλάβουν όποιον τους ακολουθήσει και το κλείσιμο του σταθμού της Βικτώριας ελάχιστα λεπτά πριν την επίθεση των δελτάδων στη ΓΣΕΕ.
Εμείς οι δεκάδες συλληφθέντες/είσες της επίθεσης στην κατειλημμένη ΓΣΕΕ, της πορείας της 6ης Δεκέμβρη αλλά και των πολύμορφων δράσεων αλληλεγγύης δε βρεθήκαμε τυχαία στο δρόμο, δεν ήμασταν «συλλήψεις στο σωρό». Κάναμε την πολιτική επιλογή να σταθούμε αλληλέγγυοι/ες στον αγώνα του Ν. Ρωμανού και η επιλογή αυτή μας έφερε αντιμέτωπους με την κρατική καταστολή. Η τελευταία περιλάμβανε ξύλο, ειρωνεία, ψυχολογική πίεση, σαδιστικές «φιλικές» κουβέντες, γελοία και σάπια copy-paste κατηγορητήρια με κακουργήματα, ψευδείς δηλώσεις από δελτάδες, πολυήμερη παραμονή στα κρατητήρια, ασφαλίτες που αναγνωρίζουν μεμονωμένα διαδηλωτές ανάμεσα σε πλήθος 40 ατόμων αλλά δεν δίνουν τα στοιχεία τους σε συναδέλφους επειδή είναι «ταραγμένοι», ανακριτές που ζητάνε δήλωση φρονημάτων, δικαστικούς που λαμβάνουν υπόψη τους τηλεφωνικές καταθέσεις μπάτσων περί βαριάς σωματικής βλάβης για να αναβαθμίσουν τις κατηγορίες μέσα σε μια νύχτα, απειλές για πολυετείς ποινές φυλάκισης, απαγορεύσεις συμμετοχής σε πορείες, απόσπαση DNA σε κάποιους από τους συλληφθέντες, περιοριστικούς όρους. Όλες οι συλλήψεις είναι μια μεθόδευση του κράτους απέναντι σε κάθε διαδηλωτή. Είναι το ρίσκο που παίρνουμε και γνωρίζουμε από πριν, το ρίσκο που ήμασταν και είμαστε έτοιμοι και έτοιμες να αντιμετωπίσουμε.
Ξεκαθαρίζουμε συνεπώς και από την πλευρά μας ότι δεν κάνουμε βήμα πίσω, συνεχίζουμε συλλογικά, είμαστε συνειδητά στο δρόμο και έτσι θα συνεχίσουμε. Η απεργία πείνας του Ν. Ρωμανού ήταν αγώνας ενός πολιτικού κρατουμένου και αποτελεί μέρος του συνολικού και ανυποχώρητου αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.
‘Ολα συνεχίζονται.
Συλληφθέντες/είσες έξω από την κατειλημμένη ΓΣΕΕ
Δίκη 12 Μάρτη 2018 στις 11:00, στο μονομελές εφετείο κακουργημάτων (είσοδος από Λουκάρεως, αιθ. Δ70Δ)
