Αθήνα-Χολαργός: Ανάληψη ευθύνης για άνοιγμα κλουβιών με πουλιά

0
202

Ξημερώματα Δευτέρας 29/5 επιλέξαμε να επισκεφθούμε το πάρκο που βρίσκεται απέναντι από το Δημαρχείο του Χολαργού με σκοπό να διαρρήξουμε και να αφήσουμε ορθάνοιχτες τις πόρτες των κλουβιών μέσα στα οποία ζούσαν έγκλειστα δεκάδες πουλιά, δίνοντάς τους έτσι τη δυνατότητα να πετάξουν μακριά, φτερουγίζοντας πλέον ελεύθερα. Συγκεκριμένα, αφού μπήκαμε στο εσωτερικό του χώρου, διαρρήξαμε τέσσερα μεγάλα κλουβιά, ένα με μεγαλόσωμους παπαγάλους, ένα με καναρίνια και φλώρους, ένα με μικρόσωμα παπαγαλάκια και ένα με σπίνους ζέβρα. Δεκάδες εξ αυτών πήραν το δρόμο της ελευθερίας.

Στο συγκεκριμένο χώρο, ο δήμος Χολαργού έχει σχεδιάσει μία μικρή όαση πρασίνου όπου δέντρα, τσουλίθρες, κούνιες, κάγκελα και βρώμικα κλουβιά με έγκλειστα φτερωτά αγρίμια, κοσμούν την ευκατάστατη αυτή γειτονιά. Εκεί, δεκάδες πουλιά που γεννήθηκαν για να απολαμβάνουν τα άγρια τροπικά δάση και άλλα υπέροχα τοπία σκοτώνουν το χρόνο τους σε περιορισμένους και βρώμικους χώρους. Αυτό το κολαστήριο δεν είναι τίποτε άλλο από την προσωποποίηση της άρρωστης λογικής του ανθρώπου των μητροπόλεων που θέλει τη ζωή να περιορίζεται, να ελέγχεται και να καταναλώνεται.

Στο συγκεκριμένο πάρκο πολλοί γονείς φέρνουν τα παιδιά τους σε «επαφή» με την άγρια φύση δείχνοντας τους εξωτικά πουλιά που ζουν έγκλειστα σε άθλιες συνθήκες μέσα σε κλουβιά όπου οριακά φτερουγίζουν. Τα παιδιά αυτά, αντί να κυλιούνται στα χώματα της εξοχής, να σκαρφαλώνουν στα δέντρα και να έρχονται σε επαφή με άλλα ελεύθερα ζώα στη φύση, την ίδια στιγμή που παίζουν μέσα σε αποστειρωμένες και ελεγχόμενες συνθήκες υπό τους ήχους των μη , των όχι και των πρέπει των γονιών τους, αντικρύζουν δυστυχισμένα και ταλαιπωρημένα πουλιά, ως εκθέματα μέσα σε κελιά-βιτρίνες. Έτσι αντί να έρχονται σε επαφή με τη φύση και τα ελεύθερα χαρακτηριστικά της, διδάσκονται πως τα υπόλοιπα ζώα είναι αντικείμενα εκμετάλλευσης για την ικανοποίηση συμφερόντων και ματαιόδοξων αναγκών. Διδάσκονται πως η ζωή που τα περιμένει, είναι μία προδιαγεγραμμένη μιζέρια από την οποία δύσκολα αποδρά κανείς.

Εμείς από την μεριά μας πράξαμε το αυτονόητο. Διαρρήξαμε τις πόρτες αυτών των στενόχωρων, βρώμικων και θλιβερών κλουβιών, αφήνοντάς τες ορθάνοιχτες για ώρες μέχρι να εμφανιστεί ο φύλακας της πρωινής βάρδιας, δίνοντάς σε όλα αυτά τα άτομα τη δυνατότητα να πετάξουν μακριά και να ενώσουν τη ζωή τους με αυτή πολλών άλλων ομοειδών τους που είτε δραπέτευσαν, είτε παρατήθηκαν από τους πρώην δεσμοφύλακές τους, είτε απελευθερώθηκαν από άλλα συντρόφια μας στην αθηναϊκή μητρόπολη. Ο εγκλεισμός αναμφισβήτητα αφήνει τραύματα και κάποια από τα πουλιά αυτά δεν μπορούν να φύγουν, ίσως δεν ξέρουν καν να πετάνε, όντας μεγαλωμένα, αν όχι γεννημένα, μέσα στις συνθήκες αιχμαλωσίας. Όπως είπε και ο κρατούμενος σύντροφος Φοίβος Χαρίσης στην πολιτική δήλωσή του στο εφετείο για την υπόθεση της απαλλοτρίωσης στο Βελβεντό, μιλώντας για τις ανθρώπινες φυλακές, «[…]Ναι κύριοι δικαστές τα χρόνια που μοιράζετε σαν στραγάλια είναι χρόνια πραγματικής ζωής, τα οποία αν τα δεσμεύσεις μέσα σε 4 τοίχους αφήνουν τις περισσότερες φορές ανεξίτηλα σημάδια πάνω σου. Αυτά τα σημάδια λοιπόν αντανακλώνται στις συμπεριφορές και στον τρόπο ζωής των ανθρώπων που θάβετε ζωντανούς στα μπουντρούμια σας.[…]».

Επιλέξαμε να μην βγάλουμε εμείς οι ίδιοι τα πουλιά από τα κλουβιά, αλλά να τους ανοίξουμε αυτό το πέρασμα προς την ελευθερία διαρρηγνύοντας τις καγκελόπορτες, δίνοντάς τους έτσι τη δυνατότητα να λάβουν ενεργό ρόλο στην απελευθέρωσή τους. Άλλωστε ο καταλληλότερος να διαλέξει το τι θέλουμε και μπορούμε να ζήσουμε, είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.

Γνωρίζουμε πως η πράξη αυτή, μπορεί επιχειρησιακά να μην έχει πολλές απαιτήσεις, έχει όμως μία δυσανάλογα μεγάλη σημασία όταν έστω και ένα άτομο ανακτά την ελεύθερη ζωή του. Μέχρι την όμορφη μέρα που όλες και όλοι εμείς που αγωνιζόμαστε για την αναρχία, θα τινάξουμε στον αέρα όλους τους πολύπλοκους μηχανισμούς ελέγχου της εξουσίας και τα τείχη που κρατούν έγκλειστα τα συντρόφια μας, είναι πολλά εκείνα που μπορούμε να κάνουμε. Τα κάγκελα της κοινωνικής συνενοχής κρατούν στη φυλακή εκατομμύρια μη ανθρώπινα ζώα. Πολλά από αυτά τα κολαστήρια παραμένουν έως και σήμερα οριακά αφύλακτα, γιατί χαίρουν τεράστιας νομιμοποίησης μιας και η κοινωνική πλειοψηφία επωφελείται από την ύπαρξη τους. Εκμεταλλεύεται από κοινού τα έγκλειστα μη ανθρώπινα ζώα για την «ψυχαγωγία» της και «για εκπαιδευτικούς σκοπούς» στα τσίρκο και τους μικρούς ή μεγάλους ζωολογικούς κήπους. Για την «διατροφή» της μέσα από τη μαζική γενοκτονία και τους καθημερινούς βιασμούς που συντελούνται στις μονάδες παραγωγής κρέατος και προϊόντων γάλακτος. Για την ισοπεδωτική διαδικασία που λέγεται «πρόοδος» και μελετάται μέσα στα πειραματικά εργαστήρια περνώντας πάνω από τις ζωές τόσων και τόσων πειραματόζωων.

Όλες αυτές οι δομές, μαζί με τους κρατικούς και καπιταλιστικούς μηχανισμούς και τα υπόλοιπα γρανάζια της εξουσιαστικής κοινωνίας, αξίζει να καταστραφούν σήμερα μέσα από τη δράση μας, μέσα από τη συγκρότηση κοινοτήτων δομημένων πάνω σε ειλικρινείς και συντροφικές σχέσεις. Μέσα από την όξυνση της αναρχικής συνείδησης που εχθρεύεται την εξουσία και τις αξίες της. Να αγωνιστούμε για την ελευθερία όλων των ζώων.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΑ ΕΓΚΛΕΙΣΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ