«…Να ζεις σημαίνει να έχεις θάρρος. ΟΧΙ αυτό του γορίλλα που δείχνει τα δόντια του… Αλλά το θάρρος όποιου επιλέγει να πραγματώσει τα δέοντα, κατά τρόπο ώστε να γίνει αυτό που είναι…»
Αλφρέντο Μπονάνο
Αν θέλουμε λοιπόν να ζήσουμε χωρίς να συνθλιβούμε από τον Καπιταλισμό θα πρέπει να οργανωθούμε, να αγωνιστούμε, να πολεμήσουμε. Είναι άμεση προτεραιότητα, ύψιστο καθήκον κάθε αγωνιζόμενου και κάθε προλετάριου, η δημιουργία των οργανωτικών δομών ( πάντα αντιιεραρχικών φυσικά), των πολιτικών σχηματισμών και των μαχητικών εκείνων αιχμών ώστε να απεμπλακούμε από τη θανάσιμη μέγγενη που σφίγγει γύρω μας ο Καπιταλισμός, πριν να είναι αργά.
Αυτές οι προσπάθειες να μη χαθούν σε μία θάλασσα εσωστρέφειας, αυταναφορικότητας, ή δομής για τη δομή, όπως δυστυχώς συμβαίνει ήδη, αλλά να κινούνται πάντοτε με πλήρη κατανόηση, προωθητικά προς επαναστατικούς ορίζοντες. Να μη σβήσουν ,οι προσπάθειες, στο «τρέξιμο» πίσω από γεγονότα κοιτώντας τα αποσβολωμένοι, μη κατορθώνοντας να αρθρώσουμε έστω μία συλλαβή, μη μπορώντας να οξύνουμε τις καταστάσεις. Σίγουρα λοιπόν θα πρέπει να αλλάξουμε πολλά.
Να κάνουμε χρήση εκείνων των εργαλείων ανάλυσης που θα μας επιτρέψουν την κατανόηση της πολιτικής και οικονομικής πραγματικότητας. Εργαλεία που όμως θα πρέπει να είναι «φρέσκα» ώστε να χρησιμοποιηθούν άμεσα , και όχι βέβαια από την κατάψυξή άλλων εποχών και μάλιστα εν είδη «copy-paste» ιερής γραφής. Εμείς μιλάμε για εργαλεία και ΟΧΙ για ιδεολογία και το φαντασιακό της «ηγεμονίας» της. Η ιδεολογία (ως δόγμα) είναι ντρόγκα, γιατί πάντοτε επιχειρεί να δημιουργεί ένα κλειστό σύστημα ερμηνείας και κατανόησης ανεπίδεκτο κριτικής και αμφισβήτησης. Ως γνωστόν τα κλειστά συστήματα «δημιουργούν» και τους ανάλογους οπαδούς πρόθυμούς, άβουλούς και ετοίμους να «στρατευθούν» πίσω από τα «ιδανικά σχέδια». Πολιτικά παραδείγματα που έχουν περάσει στην ιστορία ανεπιστρεπτί, υιοθετούνται δυστυχώς άκριτα και θεωρούνται a priori υποδειγματικής αξίας και νοήματος.
« … Η θεωρία του Αγώνα δε θα είναι ποτέ το μονοπώλιο των μαγαζατόρων και των καντηλαναφτών. Σε κάθε αναγεννούμενο κίνημα, είναι επιτακτικό να σπαστεί το θεαματικό εμπόριο των μεν και οι λιτανείες των δε, για να επανοικειοποιηθεί η πρακτική θεωρία..»
ActionDirecte
Κανένας στείρος ιστορικισμός και καμία λάθρα ιδεολογική καθαρότητα, δε μπορεί να μας βοηθήσει στην αντιμετώπιση της ολοένα και αυξανόμενής επίθεσης του Καπιταλισμού σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Διατηρούμε ότι κρίνεται απαραίτητο πως είναι χρήσιμο στο σήμερα και ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ. Έτσι θα βελτιωθούμε ως αγωνιστές συνολικά, γινόμενοι αντάξιοι της εποχής που ζούμε, άρα και απειλητικοί για το καπιταλιστικό οικοδόμημα, και όχι βεβαία στεκούμενοι σαν αγωνιστικές καρικατούρες άλλων εποχών , άλλων απαιτήσεων και άλλων αναγκών… Να δουλεύουμε σεμνά, αθόρυβα και με την απαραίτητη υπομονή. Να προσαρμόσουμε τους στόχους και τις στρατηγικές μας βάση των δυνατοτήτων μας χωρίς ακρατούς βερμπαλισμούς, ΜΑ ΠΑΝΤΑ σε συνάρτηση με το τι απαιτούν οι καιροί.
Δύσκολη η εξίσωση, μα ακόμη δυσκολότερη η ζωή στον Καπιταλισμό. Η διαρκής αυτομόρφωση και κινητικότητα θα μας τραβήξει από το έλος της πολιτικής στασιμότητας, ενώ οι ειλικρινείς συνεργασίες μεταξύ αγωνιστών που έχουν την απαραίτητη διάθεση θα προωθήσουν τον Αγώνα. Ότι δεν ανανεώνει δημιουργικά και σύγχρονα την Πάλη που διεξάγεται , εξηγεί τη «γερασμένη», μηχανιστική, σχεδόν παβλοφική λογική και πρακτική των έτοιμων λύσεων. Αυτή είναι που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για το τέρας του πολιτικού ζόφου το οποίο πνίγει το ανταγωνιστικό κίνημα εδώ και χρόνια
ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ Ή ΘΑ ΒΟΥΛΙΑΞΟΥΜΕ
Και αυτό θα συμβεί μέσω της διαρκούς εξέλιξης και όχι τσαλαβουτώντας αδέξια στις λίμνες ιεραρχικών ή βαθύτατα δογματικών θέσεων, οι οποίες επιχειρούν να διεισδύσουν στο ανταγωνιστικό κίνημα το τελευταίο διάστημα. Διαρκής εξέλιξη, η οποία θα έχει ως κορωνίδα της σκέψης της, ότι η εκμετάλλευση είναι το διακριτικό σημάδι της Τάξης. Όταν το ξαναδούμε αυτό καθαρά θα είμαστε στη σωστή κατεύθυνση. Έτσι δε θα μας χρειαστεί καμία πεφωτισμένη ηγεσία-αυθεντία (πάντως ύφους , ύψους και ήθους..), που θα έχει αποφασίσει για εμάς, αλλά η γνώση και η συνείδηση που έχει καθοριστεί από την ίδια τη ζωή πως σκοπός τελικός είναι ο ίδιος ο Αγώνας, σκοπός τελικός είναι η Απελευθέρωση του Ανθρώπου από τα δεσμά του Καπιταλισμού.
Η σοβαρότητα μας θα δομηθεί όταν αφήσουμε πίσω την ομφαλοσκόπηση και τους κύκλους γύρω από τον εαυτό μας. Όταν πάψουμε να ζούμε μέσα στη γυάλα των πάσης φύσεώς «νησίδων ελευθερίας» και βγούμε έξω για να αφουγκραστούμε και να προτείνουμε. Αυτό είναι το χρέος και το στοίχημα της Εποχής όλων όσων απαρτίζουν το γαλαξία των εγχειρημάτων της Αντιεξουσίας. Πολιτικές ομάδες και συλλογικότητες, στέκια και καταλήψεις, αυτοοργανωμένες δομές παντώς τύπου, σωματεία βάσης μαχητικές υποδομές να κινηθούμε οργανωμένα αλλά ΟΧΙ ελεγχόμενα προς την κατεύθυνση της αντιπαράθεσης με το υπάρχον καθεστώς, ώστε να ανοίξουμε το δρόμο για την Κοινωνική Επανάσταση.
IV. ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ
Να γίνουμε μέρος μιας διαδικασίας
«…συνειδητοποίησης και οργάνωσης μακράς διαρκείας, ενός ταξικού πολέμου κατά τη διάρκεια του οποίου οι σποραδικές μάχες θα γενικευθούν σε μια εξεγερσιακή αντιπαράθεση. Η αντιμετώπιση του ζητήματος της βίας, διαλεκτικά και άμεσα συνεπάγεται την επαναστατική αποφασιστικότητα για την οργάνωσή της.»
Ζοέλ Ωμπρόν
Αγώνας συνεχής σφοδρός και χωρίς διαμεσολαβήσεις και από τα πάνω συμφωνίες, ώστε να μη δοθεί ξανά η ευκαιρία στη σοσιαλδημοκρατία να εγκλωβίσει μεγάλα κοινωνικά κομμάτια στο παραμύθι της επιστροφής στα παλιά. Να καταδειχθεί το ψέμα, να φανερωθεί ο ρόλος και οι προθέσεις του ΣΥ.ΡΙΖ.Α ως ένα ακόμα χρήσιμο δεκανίκι του καπιταλιστικού οικοδομήματος στην Ελλάδα. Οι «καλύτερες μέρες» δε θα έρθουν απλώς με «σκληρές» διαπραγματεύσεις, ενώ φυσικά θα παραμένουμε δέσμιοι ενός «αριστερού» αυτή τη φορά μνημονίου. Η εκκίνηση για αυτές θα έρθει, όταν μπορέσουμε να κάνουμε κτήμα στη συνείδηση των πολλών πως πρέπει να απεμπλακούν οι ζωές μας από την ανάθεση, να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας ΔΥΝΑΜΙΚΑ και ΑΜΕΣΑ.
Όταν γίνει κατανοητό πέρα από τους κλειστούς κύκλους των πολιτικών «πρωτοποριών» πως πρέπει να ξεφύγουμε από τους πολιτικούς- οικονομικούς-στρατιωτικούς μηχανισμούς που μας καταδυναστεύουν. Όταν μπορέσουμε να προχωρήσουμε σε μια αυτόνομη πορεία χτίζοντας βάσει των αναγκών μας, το πρόπλασμα του κόσμου που ονειρευόμαστε. Ενός κόσμου που θα οδηγήσει σε μία δικαίωση των αγώνων εκατομμυρίων κολασμένων ανά τους αιώνες.
Στον κόσμο που θα γίνει πράξη η αρχή: από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητες του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του. Αυτή είναι η Αναρχία. Γι’ αυτό είμαστε ερωτευμένοι μαζί της κ έτσι σκοπεύουμε να παραμείνουμε….
- ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ
- ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΩΝ
- ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΜΑΧΗΤΙΚΩΝ ΔΟΜΩΝ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
Απαλλοτριώσεις, αρνήσεις πληρωμών, σαμποτάζ και επιθέσεις, άγριες απεργίες και καθολική άρνηση αυτού του κόσμου μέχρι τη στιγμή όπου θα κάνουμε πραγματικότητα τον Εμφύλιο Ταξικό Πόλεμο, εδώ, στην καρδιά της Μητρόπολη των Βαλκανίων.
Ομάδες Επαναστατικής Αντεπίθεσης
Αθήνα, Μάρτης 2016
Υ.Γ.: Αγώνας χωρίς μνήμη, είναι αγώνας χωρίς προοπτική. Η ενέργειά μας αυτή αφιερώνεται στον αναρχικό σύντροφο και επαναστάτη Λάμπρο Φούντα που έπεσε μαχόμενος το Μάρτιο του 2010 σε ένοπλη συμπλοκή στη Δάφνη με τα καθάρματα της ελληνικής αστυνομίας. Η ζωή και το έργο του ας είναι φάρος για το πώς οφείλουμε να αγωνιζόμαστε. Η οργή για την απώλειά του ας γίνεται πράξη κάθε μέρα διασχίζοντας τον κακοτράχαλο δρόμο που ανοίγεται μπροστά μας.
Ο ΛΑΜΠΡΟΣ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ
ΤΟΤΕ, ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ
Αναδημοσίευση από athens.indymedia.org
Το κείμενο σε pdf
