Η μετακίνηση αποτελεί βασική ανάγκη μας. Για να εργαστούμε, να σπουδάσουμε, να ψάξουμε για δουλεία, να ψυχαγωγηθούμε, είναι αναγκαίο να μετακινηθούμε. Στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις που κατοικούμε οι αποστάσεις που πρέπει να διανύσουμε είναι τεράστιες. Οι μαθητές, οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι με λιγοστό μεροκάματο και ευρύτερα τα πιο χαμηλά οικονομικά στρώματα που αδυνατούν να αγοράσουν και να συντηρήσουν ένα ιδιωτικό μεταφορικό μέσο έχουν σαν μοναδικό τρόπο μετακίνησης τα ΜΜΜ.
Αν συλλογιστούμε πως όταν τα ΜΜΜ δεν λειτουργούν (π.χ. κατά την διάρκεια κάποιας απεργίας) η πόλη παραλύει γίνεται εύκολα αντιληπτό πως η μετακίνηση δεν είναι κάποιο προνόμιο αλλά αποτελεί απαραίτητο γρανάζι για την λειτουργία της μητρόπολης. Ο ίδιος δε ο σχεδιασμός της μητρόπολης βασίζεται σε ένα δίκτυο γρήγορων μαζικών μετακινήσεων των εργαζόμενων προς τις δουλείες τους και των καταναλωτών προς τα καταναλωτικά κέντρα.
Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι τα ΜΜΜ αποτελούν απαραίτητο κρίκο τόσο για την λειτουργία της πόλης όσο και για τα ίδια τα κέρδη του κεφαλαίου, τα οποία δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν χωρίς ένα κατάλληλο δίκτυο συγκοινωνιών.
Ειδικότερα, στην Αθήνα, η ανάγκη αυτή καλύπτεται από τον Ο.Α.Σ.Α., ο οποίος αν και χρηματοδοτείται από κρατικές εισφορές, βαδίζει όλο και περισσότερο στην λογική μιας ιδιωτικής εταιρείας. Έτσι, αναγκάζει τους επιβάτες να πληρώνουν εισιτήριο, θεωρώντας πως η μετακίνηση δεν είναι κοινωνικό αγαθό, αλλά προνόμιο. Την ίδια στιγμή που ο Ο.Α.Σ.Α. ξοδεύει δεκάδες εκατομμύρια για τα νέα συστήματα ελέγχου και ρουφιανιάς, παρατάει ασυντήρητα τα οχήματα, αφήνει απλήρωτες τις καθαρίστριες και καταργεί ή μειώνει τα δρομολόγια που δεν επιφέρουν κέρδος.
Επιπλέον, η νέα αναδιάρθρωση περιλαμβάνει αυξήσεις εισιτηρίων, νέα μέσα καταστολής των “λαθρεπιβατών” καθώς και εξελιγμένα συστήματα ελέγχου και επιτήρησης. Συγκαλύπτεται επίσης μια ακόμα αύξηση, μέσω της εισαγωγής των καρτών, στο όνομα ενός “δίκαιου” εισιτήριου που θα χρεώνει με βάση την διαδρομή που έχει κάνει ο επιβάτης ενώ παράλληλα θα καταγράφεται ένα πλήθος στοιχείων του έτσι ώστε το κράτος να είναι σε θέση να γνωρίζει με ακρίβεια την κίνηση του στην πόλη.
Για να επιβληθούν όλα τα παραπάνω, να κατασταλεί η ελεύθερη μετακίνηση, οι κινήσεις αλληλεγγύης των επιβατών και να περιφραχτούν ακόμα περισσότερο οι δημόσιες συγκοινωνίες, εγκαθιστούνται μπάρες, τοποθετούνται και άλλοι ελεγκτές, μπαίνουν κάμερες και επιστρατεύονται μπάτσοι. Βλέπουμε δηλαδή ότι όλη αυτή η αναδιάρθρωση μετακυλίει το κόστος μετακίνησης σε εμάς. Βέβαια αυτή η αναδιάρθρωση δεν είναι καθόλου τυχαία. Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε μια αναδιάρθρωση σε όλη την κοινωνία (μειώσεις μισθών, διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, περικοπή των κοινωνικών παροχών) που στοχεύουν στην ένταση του ταξικού αποκλεισμού, την περίφραξη των δημοσιών κοινών αλλά και την αυξημένη καταστολή στην όλο ένα και περισσότερο πειθάρχηση των ζωών μας. Το κεφάλαιο, για να διατηρήσει την κυριαρχία του εν μέσω κρίσης αφενός επιτίθεται στους εργαζόμενους με διαγραφή εργατικών κεκτημένων και αφετέρου για να διασφαλιστεί η κοινωνική συναίνεση προσπαθεί να μας πείσει ότι όλα αυτά “γίνονται για το καλό μας”.
Ο Ο.Α.Σ.Α. κινείται λοιπόν στην ίδια φιλοσοφία που υποδεικνύει το κεφάλαιο: οξύνει περισσότερο την επίθεση εις βάρος μας, αναγκάζοντας μας να δίνουμε για την καθημερινή μας μετακίνηση ένα, διψήφιο, ποσοστό του ήδη υπέρ-μειωμένου κατώτατου μισθού μας. Οι ίδιοι οι οδηγοί και οι εργαζόμενοι του Ο.Α.Σ.Α. οφείλουν να δείξουν αλληλεγγύη σε όσους δεν μπορούν ή δεν θέλουν να χτυπήσουν εισιτήριο, αντιλαμβανόμενοι ότι η επιχειρούμενη αναδιάρθρωση εντατικοποιεί την δίκη τους εργασία, αφήνοντας ταυτόχρονα ανοιχτή την “πόρτα” της ιδιωτικοποίησης. Άλλωστε τα εργατικά συμφέροντα τους δεν ταυτίζονται με αυτά της διοίκησης του Ο.Α.Σ.Α. και ευρύτερα του κράτους και του κεφαλαίου.
Εμείς από την μεριά μας, οι μετανάστριες/στες, άνεργοι/ες, φοιτητές/τριες, εργαζόμενες/οι θα μετακινούμαστε ελεύθερα για οποίο λόγο θέλουμε. Ήδη έχει υπάρξει ένα ευρύ φάσμα απαντήσεων με παρεμβάσεις στα Μ.Μ.Μ. αφισοκολλήσεις, μικροφωνικές, μοιράσματα σε λεωφορεία και σταθμούς, αποδοκιμασίες ελεγκτών, καταστροφές ακυρωτικών και εκδοτηρίων.
Εμείς ερχόμαστε να προσθέσουμε ένα λιθαράκι σε αυτόν τον πολύμορφο αγώνα. Τον Ιούνιο παρεμβήκαμε σε λεωφορειακές γραμμές καταστρέφοντας ή αφαιρώντας 20 νέα και 3 παλιά ακυρωτικά μηχανήματα, πετώντας ταυτόχρονα τρικάκια υπέρ των ελεύθερων μετακινήσεων. Θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους συνεπιβάτες μας χωρίς εισιτήριο. Θα συνεχίσουμε να σαμποτάρουμε κάθε σύστημα έλεγχου, κάθε τι που περιορίζει την ελευθερία μας. –
ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΣ ΜΑΖΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΕΣ –
ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΛΕΓΧΟΣ. – ΤΡΥΠΕΣ ΣΤΑ ΑΚΥΡΩΤΙΚΑ, ΣΦΑΛΙΑΡΕΣ ΣΤΟΥΣ ΕΛΕΓΚΤΕΣ.
ΟΙ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ “ΤΖΑΜΠΑΤΖΗΔΕΣ” ΜΕ ΤΑ ΤΡΥΠΑΝΙΑ
