Απολογιστικό κείμενο για την απεργία πείνας και δίψας του Κ. Γιαγτζόγλου

0
215

Στις 28/10/2017 συνελήφθη ο αναρχικός σύντροφος Ντίνος Γιαγτζόγλου από την αντιτρομοκρατική. Το ένταλμα, που εκδόθηκε από τον ειδικό εφέτη ανακριτή Ε. Νικόπουλο, αφορούσε στην ένταξη στην οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς  και σε απόπειρα δολοφονίας κατά συρροή, σχετικά με την επίθεση στον πρώην πρωθυπουργό Λ. Παπαδήμο με παγιδευμένο φάκελο καθώς και για την αποστολή και άλλων παγιδευμένων φακέλων σε Ευρωπαίους αξιωματούχους.

Την Τετάρτη 01/11 η εισαγγελέας Ράικου διέταξε τη προφυλάκισή του στις φυλακές Λάρισας, που στόχο είχε τη φυσική και πολιτική του απομόνωση, καθώς και να κάμψει το ηθικό του συντρόφου. Μία πάγια τακτική που ακολουθείται από τις διωκτικές αρχές τόσο στον ελλαδικό χώρο όσο και σε χώρες του εξωτερικού. Στη δική μας αντίληψη, η απόφαση προφυλάκισης στη Λάρισα και η συνακόλουθη βίαιη μεταγωγή του από τον Κορυδαλλό πίσω στη Λάρισα καταδεικνύει τον εκδικητικό χαρακτήρα των αστυνομοδικαστικών αρχών στο πρόσωπο του συντρόφου μας. Βασικός λόγος αυτής της απόφασης θεωρούμε ότι είναι η σοβαρότητα των κατηγοριών που αποδίδει το κράτος στον σύντροφο ( απόπειρα δολοφονίας κατά του πρώην πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, πράγμα το οποίο συμβαίνει πρώτη φορά μεταπολιτευτικά) σε συνδυασμό με τον τρόπο που παρουσιάστηκε η υπόθεση από τις τηλεδίκες των 8 αλλά και τον κυβερνητικό λόγο, ως μία μεγάλη νίκη της δημοκρατίας. Να σημειώσουμε ότι λίγους μήνες πριν, ο γενικός γραμματέας αντιεγκληματικής πολιτικής Ευτύχης Φυτράκης είχε δηλώσει : «δε θα ξαναέρθει κανείς αναρχικός στη φυλακή Κορυδαλλού», φανερώνοντας τις προθέσεις του κράτους. Μία εικόνα από το μέλλον που προετοιμάζουν για τους αναρχικούς αιχμαλώτους, όπως και για όσους κρατούμενους το καθεστώς θεωρεί  «απείθαρχους» και «επικίνδυνους» – ενόψει μάλιστα της ψήφισης του Νέου Σωφρονιστικού Κώδικα, που πραγματοποιήθηκε σε ενεστώτα χρόνο με την προφυλάκιση του Ντίνου.

Στις 21/02/2018 ο αναρχικός σύντροφος Κωνσταντίνος Γιαγτζόγλου ξεκίνησε απεργία πείνας με αίτημα την τυπική μεταγωγή και το χρέωμά του από τις φυλακές Λάρισας στις φυλακές Κορυδαλλού. Τα ξημερώματα του Σαββάτου 24/02 οι δυνάμεις των ΕΚΑΜ πραγματοποίησαν αστυνομική επιχείρηση στην Α’ πτέρυγα φυλακών Κορυδαλλού, όπου είχε μεταχθεί ο Ντίνος για δικαστικούς λόγους λίγες μέρες πριν. Οι μπάτσοι εισέβαλαν στο κελί του συντρόφου ο οποίος αντιστάθηκε και τον απήγαγαν μεταφέροντας τον στις φυλακές Λάρισας, χωρίς να τον αφήσουν να πάρει τα προσωπικά του αντικείμενα (φάρμακα, νερό, παπούτσια). Κάτι το οποίο είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει σε αναρχικό πολιτικό κρατούμενο εν μέσω απεργίας πείνας.

Οι κρατούμενοι στον Κορυδαλλό αντανακλαστικά ξεσηκώθηκαν πραγματοποιώντας εξέγερση, καταλαμβάνοντας μεγάλο μέρος της φυλακής σε ένδειξη αλληλεγγύης για τη βίαιη μεταφορά του συγκρατούμενού τους. Ήταν η δεύτερη φορά μέσα σε ένα μήνα που τα ΕΚΑΜ εισέβαλαν στον Κορυδαλλό, σε μία περίοδο κατά την οποία είχε συμβεί ο θάνατος ενός κρατούμενου στις φυλακές της Λάρισας από το δόντι του, εξαιτίας της δολοφονικής αδιαφορίας του συστήματος των φυλακών καθώς και η αυτοκτονία ενός ακόμη κρατούμενου στις φυλακές Αλικαρνασσού.

«Ήταν ένα συσσωρευμένο κύμα οργής και δίκαιης αγανάκτησης για όλα αυτά που περνάμε στις Ελληνικές φυλακές. Ήταν μια απόδειξη ότι εμείς οι κλειδωμένοι άνθρωποι έχουμε φωνή, έχουμε δικαιώματα , έχουμε ζωή…» ( Επιτροπή Αγώνα Φυλακών Κορυδαλλού, 07/03/18) .

Η πρωτοφανής αυτή βίαιη απαγωγή από τα ΕΚΑΜ δεν μένει αναπάντητη από την πλευρά του συντρόφου ο οποίος κλιμακώνει τον αγώνα του ξεκινώντας παράλληλα απεργία δίψας την Κυριακή 25/02.

Ο σύντροφος ξεκίνησε απεργία πείνας και δίψας ενάντια στο άτυπο καθεστώς εξορίας στη Λάρισα, που έχει σαν αποτέλεσμα την απομάκρυνσή του από το φιλικό, συγγενικό και συντροφικό του περιβάλλον καθώς και την επικοινωνία με τους δικηγόρους του.

Η απάντηση από τη δική μας πλευρά ως Συνέλευση Αλληλεγγύης στον Κωνσταντίνο Γιαγτζόγλου ήταν το Σάββατο 24/02 να καλέσουμε έκτακτη ανοιχτή συνέλευση για τον συντονισμό δράσεων. Στα πλαίσια αυτής της ανοιχτής διαδικασίας πραγματοποιήθηκαν κινήσεις και δράσεις αλληλεγγύης στον σύντροφο Ντίνο με στόχο την ικανοποίηση του αιτήματός του. Οι πρώτες κινήσεις αλληλεγγύης ήταν η πραγματοποίηση συγκέντρωσης – μικροφωνικής έξω από τις φυλακές Κορυδαλλού, η παρέμβαση στο σπίτι του πρώην πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, η συγκέντρωση στο υπουργείο δικαιοσύνης και η κατάληψη της Πρυτανείας, καθώς θεωρήθηκε αναγκαία η δημιουργία ενός κέντρου αγώνα για τη συσπείρωση συντρόφων και συντροφισσών. Η διαδικασία της συνέλευσης αλληλεγγύης στον Κωνσταντίνο Γιαγτζόγλου συμμετείχε στην κατειλλημένη Πρυτανεία από όπου προέκυψαν πολύμορφες δράσεις. Συγκεκριμένα, πραγματοποιήθηκαν μικροφωνικές αλληλεγγύης, μοιράσματα κειμένων, κατάληψη στην εφημερίδα «Η Αυγή», πορεία αλληλεγγύης, αποκλεισμός και ακύρωση της ομιλίας του προέδρου της Βουλής Ν. Βούτση καθώς και η παρέμβαση στο σπίτι του γραμματέα αντιεγκληματικής πολιτικής Ε.Φυτράκη (όπου προσήχθησαν οι σύντροφοι που πραγματοποίησαν τη δράση).

Στο πλαίσιο του πολύμορφου αναρχικού αγώνα, παράλληλα με τις δημόσιες παρεμβάσεις αλληλεγγύης, πραγματοποιήθηκαν, συγχρόνως, από τον αλληλέγγυο κόσμο, και αρκετές δυναμικές δράσεις με αναβαθμισμένα χαρακτηριστικά, από τις πρώτες μέρες της απεργίας πείνας και δίψας του συντρόφου, τόσο στον ελλαδικό χώρο όσο και στο εξωτερικό. Με βάση την προηγούμενη εμπειρία απεργιών πείνας που οι δράσεις αλληλεγγύης κλιμακώνονται σε δυναμική αρκετές μέρες αργότερα, ως Συνέλευση Αλληλεγγύης στον Κ. Γιαγτζόγλου θεωρούμε ότι σε τέτοιους αγώνες, όταν ο κάθε σύντροφος βάζει οδόφραγμα το σώμα του απέναντι στις κρατικές μεθοδεύσεις, δεν πρέπει να λειτουργούμε βάσει χρονοδιαγράμματος και να κλιμακώνουμε τη δράση μας όταν ήδη έχουν περάσει αρκετές μέρες. Γιατί, με αυτόν τον τρόπο, δίνεται το περιθώριο στο κράτος να εφαρμόσει τις πρακτικές του στον «εσωτερικό του εχθρό», φτάνοντάς τον στα άκρα και εξαντλώντας τον σωματικά και ψυχολογικά με σκοπό τη διακοπή του αγώνα που διεξάγει τόσο ο ίδιος όσο και οι αλληλέγγυοι. Αντιθέτως, επειδή η απεργία πείνας από την πρώτη κιόλας ημέρα συνιστά βασανιστήριο για τον ίδιο τον απεργό, οφείλουμε να οξύνουμε τις μαχητικές συνθήκες που αναδεικνύουν τον πόλεμο που υπάρχει και θέτουν το κράτος προ των ευθυνών του. Επιπλέον, με αυτόν τον τρόπο αφήνουμε μια παρακαταθήκη για τον τρόπο διεξαγωγής μελλοντικών αγώνων σε επίπεδο αποτελέσματος, αγωνιστικής συνείδησης, ατομικής και συλλογικής εξέλιξης.

Η κοινή αγωνιστική αντίληψη εντός και εκτός των τειχών ως προς την αλληλεγγύη στον αγώνα του συντρόφου, είχε ως αποτέλεσμα τη διάχυση των δράσεων πέρα από τα στενά όρια των Εξαρχείων, πυροδοτώντας ένα δυναμικό κίνημα αλληλεγγύης σε όλη την Ελλάδα. Σε αυτό το πλαίσιο, οι αναβαθμισμένες ενέργειες ως κομμάτι του πολύμορφου αναρχικού αγώνα, από τις πρώτες κιόλας μέρες, αναδείχθηκαν σε κύρια χαρακτηριστικά του. Πυροκροτητής του συγκεκριμένου αγώνα θεωρούμε ότι είναι η ανυποχώρητη στάση του ίδιου του απεργού πείνας και δίψας, ο οποίος με τη συνέπεια και την κλιμάκωση της απεργίας πείνας σε απεργία δίψας – σε συνδυασμό με το ξέσπασμα της εξέγερσης στις φυλακές Κορυδαλλού, τοποθέτησαν σε άμεσο χρόνο την ικανοποίηση του αιτήματος και ενεργοποίησαν τα συντροφικά αντανακλαστικά αλληλεγγύης ενώ παράλληλα άσκησαν πίεση στην εξουσία.

Παρολ’ αυτά, περνώντας σε μία αυτοκριτική και ενδοκινηματική κριτική, ως Συνέλευση Αλληλεγγύης στον Κ.Γιαγτζόγλου, στο πλαίσιο του απολογισμού, αναγνωρίζουμε ότι υπήρξαν κάποιες ελλείψεις και προβληματικές, όπως η ανεπαρκής και μη έγκαιρη παραγωγή πολιτικού λόγου. Επίσης, θεωρούμε ότι η συσπείρωση του αναρχικού – αντιεξουσιαστικού χώρου ήτανε δυσανάλογη των περιστάσεων, δεδομένου ότι η μάχη που δίνει ο κάθε αναρχικός κρατούμενος είναι μία παρακαταθήκη που αφήνει για τους μελλοντικούς αγώνες άλλων αιχμαλώτων αλλά και του αναρχικού κινήματος συνολικά. Παρ’ όλες τις προβληματικές και τη συνειδητή, ή μη, απαξίωση της απεργίας πείνας και δίψας του συντρόφου, θεωρούμε πως η έμπρακτη αναρχική αλληλεγγύη, ως αναπόσπαστο κομμάτι του ευρύτερου αναρχικού αγώνα, αφήνει και αυτή τη δικιά της παρακαταθήκη για τις μελλοντικές συγκρούσεις με το κράτος και την κυριαρχία. Παρά την έκβαση του θετικού αποτελέσματος, κρίνουμε ότι η αδιαφορία μεγάλου μέρους του αναρχικού χώρου ήταν καθοριστική. Διότι, η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συσπείρωση κόσμου και διάχυση δράσεων από την ημέρα έναρξης του αγώνα, θα λειτουργούσε ως μοχλός πίεσης προς το κράτος, ως προς το χρόνο λήψης της απόφασης, ενισχυτικά και θα  δημιουργούσε παράλληλα περισσότερες εστίες έντασης.

Κλείνοντας, σε αυτό το σημείο θα αναφερθούμε στην απόφαση της Κ.Ε.Μ. όσον αφορά τον αγώνα που δόθηκε. Το αίτημα του συντρόφου ικανοποιήθηκε, σηματοδοτώντας έτσι τη λήξη της απεργίας πείνας και δίψας του. Παρόλ’ αυτά, καθότι η μεταγωγή στον Κορυδαλλό δεν έχει υλοποιηθεί ακόμη, δηλώνουμε ότι η μη πραγματοποίηση αυτής στο χρόνο που έχει οριστεί (το πρώτο 10ήμερο του Απρίλη) καθώς και ο τρόπος πραγμάτωσής της, θα ενεργοποιήσει ξανά τα αντανακλαστικά της αλληλεγγύης και θα μας βρουν απέναντι τους.

Ο πόλεμος μαίνεται σε όλα τα επίπεδα από πλευράς του κράτους. Συνεπώς και εμείς απαντάμε χτίζοντας γέφυρες αλληλεγγύης εντός και εκτός των τειχών, υπενθυμίζοντας πως κανένας σύντροφος δεν είναι μόνος του και τίποτα δε θα μείνει αναπάντητο.

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ…

ΝΟΥΣ, ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

Συνέλευση Αλληλεγγύης στον Κ. Γιαγτζόγλου

via athens.indymedia.org