Το χρονικό της κατασταλτικής επίθεσης απέναντι στις καταλήψεις.
Το πρωινό της Δευτέρας 12/3, κάθε λογής μπάτσοι (ΜΑΤ, ΥΜΕΤ, ΟΠΚΕ, ασφαλίτες, κλπ.), από τις 6:00 ως τις 9:30, επιχειρούν κατασταλτικά εναντίον 3 καταλήψεων στην Αθήνα. Ξεκινώντας από την Gare και τον Χώρο Πολύμορφης Δράσης Αναρχικών Ζαΐμη 11 ’’Clément Duval’’ στα Εξάρχεια, και συνεχίζοντας στη Ματρόζου 45 στο Κουκάκι, κομμάτι της κοινότητας καταλήψεων Κουκακίου. Θυμίζουμε ότι η Gare είχε εκκενωθεί και επανακαταληφθεί από καταληψίες και αλληλέγγυες/ους τον περασμένο Νοέμβρη. Εν τέλει και οι 3 καταλήψεις εκκενώνονται. Στην περίπτωση της Gare και της Ζαϊμη 11, δεν υπήρχαν συντρόφια μέσα εκείνη την ώρα. Στην περίπτωση της Ματρόζου 45 (που αποτελεί και στεγαστική κατάληψη), συντρόφια περιφρουρούν μαχητικά το κτίριο και τα σώματά τους, εντός και εκτός της κατάληψης. 10 από αυτά προσαγάγονται μέσα από την κατάληψη, ενώ 2 έξω από αυτή. Λίγο αργότερα, και οι 12 προσαγωγές μετατρέπονται σε συλλήψεις. Τα 10 απ’ τα συντρόφια αντιμετωπίζουν κατηγορίες κακουργήματος (κατοχή εμπρηστικών υλών). Ακολουθεί έρευνα και στις 3 καταλήψεις. Τις αδειάζουν από οτιδήποτε θα μπορούσε να αποτελέσει στοιχείο στα χέρια του κράτους. Τελικά, 3 μέρες μετά τις εκκενώσεις, οι συλληφθείσες/έντες αφήνονται ελεύθερες/οι, χωρίς περιοριστικούς όρους. Η κατάληψη Gare επανακαταλαμβάνεται στις 14/3, και η Ζαϊμη 11 στις 16/3.
Βλέπουμε να εκτυλίσσεται μπροστά μας ένα κατασταλτικό σχέδιο που έχει ως στόχο τις κοινωνικές αντιστάσεις, μέσα στις οποίες προφανώς και τον α/α χώρο, τα άτομα και τις δομές του. Η αριστερή κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι συνεχίζει με ζήλο το ημιτελές έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων. Από τις πρώτες στιγμές της, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει προχωρήσει σε ένα κύμα κατασταλτικών επιθέσεων ενάντια στους κατειλημμένους χώρους, από το Κατειλημμένο Κοινωνικό Κέντρο Κένταυρος, το καλοκαίρι του 2015, μέχρι και τώρα, αρχές του 2018, κατά το οποίο είδαμε να εκκενώνονται μέσα σε λίγους μήνες η κατάληψη της Τερμίτα στον Βόλο, και οι 3 καταλήψεις στην Αθήνα. Ο κατασταλτικός μηχανισμός, εκμεταλλευόμενος την απουσία πολλών συντροφισσών/ων -καθώς και η κατάληψη Gare και η κοινότητα στέγης και αγώνα Κουκακίου είχαν καλέσει και στηρίξει την Πανβαλκανική Αντιφασιστική πορεία της Θεσσαλονίκης, στις 10/3, που είχε καλεστεί με αφορμή τον ολοσχερή εμπρησμό της κατάληψης Libertatia από φασίστες, κατά τη διάρκεια των εθνικιστικών πανηγυριών για το όνομα της Μακεδονίας- προχώρησε σε μια στρατηγική επιλογή, για να αποφύγει το ενδεχόμενο μιας σφοδρής σύγκρουσης, κάτι το οποίο δε συνέβη στην περίπτωση της Ματρόζου 45, η οποία αντιστάθηκε για περίπου 2 ώρες.
Το κράτος καταστέλλει αυτό που καταλαβαίνει καλύτερα απ’ το οτιδήποτε: τις αναρχικές εστίες αγώνα, τον εσωτερικό εχθρό.
Αυτές οι στιγμές καταστολής δε μας βρήκαν να πέφτουμε από τα σύννεφα, καθώς, εδώ και καιρό, οι δημοσιογραφίσκοι και ένα ολόκληρο σύμπλεγμα από ’’ειδικούς’’, εγκληματολόγους, ακαδημαϊκούς, και λοιπά αποβράσματα της εξουσίας, προετοίμαζαν το έδαφος για μια συνολική στρατηγική αντιεξέγερσης. Περιθωριοποιώντας την περιοχή των Εξαρχείων και τον κόσμο που αυτή συγκεντρώνει. Στοχοποιώντας την ως ’’άβατο’’ και ’’εστία ανομίας’’, ως ’’κράτος εν κράτει’’. Αναπαράγοντας (και πάλι) ρητορείες περί δύο άκρων (δεν είναι τυχαίο ότι οι τελευταίες εκκενώσεις συνέπεσαν με τη σύλληψη της ακροδεξιάς ομάδας Combat 18, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο ένα κλίμα νίκης της δημοκρατίας απέναντι στην ’’τρομοκρατία απ’ όπου κι αν προέρχεται’’), στο ένα εκ των οποίων τοποθετούν τους αυτοδιαχειριζόμενος χώρους, τις οδομαχίες, και γενικά κάθε συγκρουσιακό γεγονός. Σε μια προσπάθεια να αποκόψει τις ριζοσπαστικές κινήσεις από τα νοήματά τους, παρουσιάστηκε μια γενικευμένη συνθήκη φετιχοποίησης της βίας και της παραβατικότητας, τόσο στο κέντρο, όσο και στους πανεπιστημιακούς χώρους. Ως απόρροια των παραπάνω, το κράτος άδραξε την ευκαιρία για την εντατικοποίηση της κατάστασης εξαίρεσης, την όξυνση της επιτήρησης, τη γενικότερη αναβάθμιση των συστημάτων ελέγχου, τη δημιουργία και μονιμοποίηση ενός κλοιού αστυνόμευσης περιμετρικά της πλατείας Εξαρχείων (από τις κλούβες στην Πατησίων και τη Χ. Τρικούπη, ως και τους μπάτσους στη Βουλγαροκτόνου, την Ακαδημίας, την Ιπποκράτους, το Πεδίο του Άρεως, κλπ.), ακόμα και τη νόμιμη (στην περίπτωση της κατειλημμένης Πρυτανείας το 2015) ή άτυπη (στην περίπτωση διάφορων συγκρούσεων στο Πολυτεχνείο) καταπάτηση του ασύλου στους πανεπιστημιακούς χώρους.
Η κυβέρνηση, οσμώμενη τις επερχόμενες εκλογές, και έχοντας πλέον χάσει το κοινωνικό προσωπείο της, προσπαθεί να ανταγωνιστεί την πολιτική ατζέντα της αντιπολίτευσης, και να καλοπιάσει τους φιλήσυχους και ευυπόληπτους πολίτες, διεκδικώντας και αυτή με τη σειρά της κομμάτι από την πίτα του ζητήματος των Εξαρχείων και της εξόντωσης των ’’ταραχοποιών στοιχείων’’. Προφανώς, μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, δεν παραβλέπουμε και τις δικές μας ευθύνες ως α/α χώρος. Ο ενδοκινηματικός διχασμός είναι εμφανής, όπως εμφανές είναι και το γεγονός πως με την εκλογή της αριστερής διακυβέρνησης, αναδύθηκε ένας πόλος ’’εξευγενισμού’’ της αναρχίας και δαιμονοποίησης των συγκρουσιακών πρακτικών και τακτικών. Η εμφάνιση επίπλαστων διπόλων, όπως ’’κοινωνικό-αντικοινωνικό’’, ’’κινηματικό-αντικινηματικό’’, δίνει τροφή και χώρο στην επέλαση της καταστολής, λόγω της εικόνας αδυναμίας και κατακερματισμού, της έλλειψης κοινών τόπων και περιεχομένων. Εκμεταλλευόμενο την εικόνα αυτή, το κράτος βρίσκει πάτημα να χτυπήσει τις καταλήψεις, που αποτελούν εστίες στέγασης και αγώνα, ώστε να πάρει χώρο, αποδυναμώνοντάς μας και εξοντώνοντας οικονομικά τα συντρόφια μας.
Απέναντι στην επίθεση αυτή, προτάσσουμε την αλληλεγγύη, και τον διαρκή και ανυποχώρητο αγώνα, ενάντια στις σύγχρονες πειθαρχήσεις και επιβολές της κυριαρχίας. Δεν κάνουμε ούτε βήμα πίσω. Επανακαταλαμβάνουμε τα κεκτημένα εδάφη, βρίσκουμε ο ένας την άλλη στους αγώνες, διαμορφώνουμε υγιείς και αντιιεραρχικούς τρόπους συνύπαρξης και επικοινωνίας μεταξύ μας. Δομούμε νέες κοινότητες αγώνα, αλληλεγγύης και σεβασμού, και διευρύνουμε τα μέτωπα του πολέμου μας σε όλα τα πεδία. Θέλουμε να δούμε καινούργια εγχειρήματα, στέκια και καταλήψεις, γιάφκες και ορμητήρια, να ανθίζουν σαν αγκάθινα λουλούδια στα μίζερα μητροπολιτικά νεκροταφεία. Όλα είναι δικά μας γιατί όλα είναι κλεμμένα.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ // ΠΟΛΥΜΟΡΦΙΑ // ΑΝΑΡΧΙΑ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΝΤΟΥ
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΟΥ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Αναρχικό Δίκτυο Δημιουργίας Οχετός
oxetos.espivblogs.net
[email protected]
