Θα ήθελα να πω δύο λόγια προς τους διάφορους σχολιαστές που έχουν αναγάγει τη συγκεκριμένη πλατφόρμα (το facebook) ως ένα είδος εκκλησίας του δήμου σχολιάζοντας και ασκώντας κριτική σε κινήσεις και δράσεις συντρόφων/σσων και συλλογικοτήτων, ενώ οι ίδιοι ταυτόχρονα είναι πανταχού απόντες από κάθε δράση στο πραγματικό κόσμο.
Ταυτόχρονα έχουν ιδεολογικοποιήσει την απραξία τους και την απουσία τους, ώστε να της προσδώσουν ένα πολιτικό κύρος.
Στην ουσία κοροϊδεύουν τους ίδιους τους του εαυτούς και κανέναν άλλο, πολύ απλά γιατί αυτός που δεν πράττει τίποτα, δεν χρειάζεται ελπίδα για τίποτα.
Όλα ξεκινούν από τη πράξη. Σε πράξεις προβαίνει όποιος ζει γιατί η ζωή δεν είναι δεδομένο αλλά κίνηση.
Για να αλλάξουμε μία κατάσταση πρέπει να γνωρίζουμε το πρόβλημα και να αντιλαμβανόμαστε το βάθος του. Μόνο αυτός που ζει αντιλαμβάνεται και βιώνει το βάθος ενός προβλήματος και μόνο αυτός που είναι ελεύθερος από ψευδαισθήσεις ή συμφέροντα μπορεί να αλλάξει τη κατάσταση.
Όταν δεν ζούμε-κινούμαστε στη πραγματικότητα κοιτούμε συνεχώς την άβυσσο, μόνο που στο τέλος η άβυσσος θα γυρίσει και θα κοιτάξει εμάς.
Δεν υπάρχει δρόμος, εμείς φτιάχνουμε τον δρόμο περπατώντας και οι δρόμοι χαράζονται στο έδαφος της πραγματικής ζωής και όχι στο φαντασιακό ατομικό μας κόσμο της εικονικής μας πλαστότητας.
Από εικονικές κριτικές έχουμε χορτάσει.
Για πράξεις πεινάμε.
Ευάγριος Αληθινός
