Το editorial του νέου φύλλου της Άπατρις (φύλλο 29 Μάιος 2015)
Βρισκόμαστε ακόμα μέσα στο πρώτο τρίμηνο ζωής τούτης εδώ της «ελπιδοφόρας» κυβέρνησης της αριστεράς και της ψεκασμένης χριστιανοδημοκρατίας, κι αν υπάρχει κάτι που με τίποτα δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε εναντίον τους είναι ότι θα μας προσφέρουν πλήξη…
Τα μεγάλα έργα της αλλαγής δεν άργησαν να εμφανιστούν στον τόπο. Άνευ ουσίας βέβαια στην αρχή, αλλά, σαν τα εισαγωγικά τρικ ενός μάγου σε παράσταση, κινήσεις εντυπωσιασμού ξεπήδησαν από τα χέρια των υπουργών για να ακουστεί το ζεστό χειροκρότημα του φιλοθεάμονος κοινού. Τα κάγκελα μπροστά από τη Βουλή έπεσαν και τα ΜΑΤ λιγόστεψαν τις εμφανίσεις τους, οι γραβάτες εξαφανίστηκαν από τους λαιμούς και δόθηκαν για πρώτη φορά πολιτικοί όρκοι, οι γλώσσες πήραν φωτιά και τα socialmedia πυρκαγιά. Μας είπαν ότι οι φόροι και τα χαράτσια θα μειωθούν, ότι θα πληρώσουν οι πλούσιοι, ότι το μνημόνιο τέλειωσε, ότι ο βασικός μισθός θα επανέλθει σε προηγούμενα επίπεδα, ότι άπαντες θα έχουν ασφάλιση και άλλα πολλά ωραία (ως προεκλογικά).
Όμως υπάρχει ένα σημαντικό πρόβλημα: η ελπίδα δεν τυπώνει ευρώ. Και τα λεφτά του μνημονίου τελείωναν μαζί με τον Φλεβάρη. Γι’ αυτό οι διαπραγματευτές μπήκαν στις οικονομικές θέσεις των αεροπλάνων και ταξίδεψαν στον κόσμο, για να εξηγήσουν στους διαχειριστές του ευρωπαϊκού και του παγκόσμιου κεφαλαίου ότι η κατάσταση στην Ελλάδα άλλαξε. Η αξιοπρέπεια του Έλληνα φτάνει στα ύψη και τα media σιγοντάρουν: «δυναμικός ο Βαρουφάκης», «απομόνωση του Σόιμπλε και της Μέρκελ», «συμφωνία γέφυρα» και τα λοιπά. Ο «λαός» στις πλατείες πάλι ενάντια στη λιτότητα, αλλά μαζί με την κυβέρνηση αυτή τη φορά, αναθέτει τις ελπίδες του στους ρεφορμιστές και τραγουδάει «πότε θα φλεβαρίσει».
Στις 20 του μήνα λοιπόν «φλεβαρίζει» και γεννάται συμφωνία τετράμηνης παράτασης: «Οι ελληνικές αρχές επαναδιατυπώνουν την κατηγορηματική δέσμευσή τους για την τήρηση των οικονομικών τους υποχρεώσεων προς όλους τους πιστωτές τους στο ακέραιο και εγκαίρως. (…)Οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να απόσχουν από οποιαδήποτε κατάργηση των μέτρων και από μονομερείς αλλαγές στις πολιτικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα επηρέαζαν αρνητικά τους δημοσιονομικούς στόχους, την οικονομική ανάκαμψη ή την χρηματοοικονομική σταθερότητα, όπως αξιολογείται από τους θεσμούς.»
«Το κράτος έχει συνέχεια», θα μας πουν, και θα συνεχίσουν με όλα τα κλισέ της εποχής: «στροφή στο ρεαλισμό», «δημιουργική ασάφεια» κ.λπ. μέχρι να αρχίσει να εμφανίζεται από το θολό τοπίο η πραγματικότητα. Με διάφορες μορφές. Με την τρόικα να γίνεται «θεσμοί», με την εκκένωση καταλήψεων, με τις αλλαγές στον κατώτατο μισθό και τον ΕΝΦΙΑ να πηγαίνουν για το 2016, με τους «αναρχικούς που θέλουν πόλεμο» του Πανούση, με την ασφάλιση να μην επεκτείνεται σε ανέργους, με τα ΜΑΤ να επιτίθενται σε διαδηλωτές που υπερασπίζονται το περιβάλλον και τη ζωή τους στις Σκουριές Χαλκιδικής, με τις ιδιωτικοποιήσεις να συνεχίζονται και με τους απεργούς πείνας να μπαίνουν στα νοσοκομεία και έναν από αυτούς να φτάνει στην εντατική!
Η ζωή κατά τα άλλα συνεχίζεται σαν να μην πέρασε μια μέρα. Μια «νέα Μανωλάδα» εμφανίστηκε λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά, στην Χαλανδρίτσα Αχαΐας, όπου πτηνοτρόφος εκμεταλλευόταν σε συνθήκες δουλείας 9 ρουμάνους μετανάστες και φύλαγε στο χρηματοκιβώτιό του 1,6 εκατομμύρια ευρώ! Χρυσαυγίτες αποφυλακίζονται και «τρομοκράτες» προφυλακίζονται, τα πεντάμηνα «κοινωφελή» προγράμματα εξαθλίωσης ανανεώνονται, μπάτσοι επιτίθενται στο Κ*ΒΟΞ στα Εξάρχεια, οι μαθητικές και στρατιωτικές παρελάσεις συνεχίζονται αναβαθμισμένες με λαϊκά πανηγύρια, τις Κυριακές ακόμα ανοιχτά τα μαγαζιά, κρατούμενοι αυτοκτονούν στις φυλακές και μετανάστες είτε πεθαίνουν είτε κάνουν απεργία πείνας στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Δεν πρόλαβε ακόμα η κυβέρνηση να αλλάξει το τοπίο θα μας πούνε. Πρόλαβε όμως να βάλει Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Πάκη (και μείναμε όλοι «Παυλόπουλοι») γιατί, άκουσον άκουσον, κατάφερε όταν ήταν υπουργός να φέρει ευθύνη για τη δολοφονία… μόνο του Αλέξη Γρηγορόπουλου και όχι άλλων δεκαπεντάχρονων ή μη νεολαίων.
Θα μπορούσαμε να γελάμε με πολλά από αυτά, με τις δηλώσεις του Καμμένου και του Πανούση, με την κατάντια κάποιων αριστερών που κάνουν αντιπολίτευση στον εαυτό τους ή με τις ατάκες στελεχών για «περίεργα» κέντρα πίσω από τις καταλήψεις αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας. Θα μπορούσαμε, αν η πραγματικότητα μπροστά μας δεν ήταν τόσο αμείλικτη, που να επιβάλλει τώρα ό,τι επιβάλλει πάντα: αντίσταση και αξιοπρέπεια, αυτοοργάνωση και αλληλεγγύη, αγώνα και συνείδηση.
συντακτική ομάδα Πάτρας
Περιεχόμενα:
Προσυνεδριακό διήμερο για το σχηματισμό Εργατικής Ομοσπονδιάς Βάσης
Ανταπόκριση της Άπατρις από τις διαδικασίες του προσυνεδριακού δηιμέρου για την Εργατική Ομοσπονδία Βάσης (ΕΡΓΟΒΑ) που πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο ΜΑΧ του πολυτεχνείου στις 21-22 Μαρτίου.
σελ. 10-11
Είμαστε εμείς οι απάτριδοι κι οι αγιάτρευτοι. Γιούχα και πάντα γιούχα των πατρίδων.
Μύθοι και αλήθειες για το ζήτημα των Ρομά, την ιστορία, τους αποκλεισμούς και την ταξική σύνθεση τους στην περιοχή των Άνω Λιοσίων.
Από την Αναρχική Ομάδα Άνω Λιοσίων “Ζώνη Ε”.
σελ.12
Διαβάστε
-Μάτια Ερμητικά Κλειστά σελ.3
-Η μικροφυσική τη ανάγνωσης σελ.4
-Η αλήθεια αποδεικνύεται ψέμα σελ.5
-H τρέλα δεν πάει στα βουνά…ρίχνει αεροπλάνα σελ.6
-Ιανός. Αλυσίδα για τον εργαζόμενο σελ.9
-Ελπιδα πουλουσαν, ηγεμονια ηθελαν σελ.13
-Σημειώσεις από τον αγώνα για την πόλη σελ.14
-Αθλητικό Σωματείο Μαρίνος Αντύπας σελ.25
-Χύμα Ζόφος σελ.27
-Η αναρχία της σιωπής σελ.28
